อวิชชาที่มีสภาพปกปิดไม่ให้รู้ความจริงนั้นแบ่งได้ ๓ ประเภท
๑.บุคคลส่วนมากในโลก ถูกอวิชชาปกปิดไว้ไม่ให้รู้บาปบุญ คุณโทษประโยชน์และมิใช่ประโยชน์
ไม่รู้ว่าการกระทำอย่างนี้ดีมีประโยชน์ อย่างนี้ไม่ดีมีโทษ ย่อมกล้าทำทุจริตต่างๆ อย่างไม่รู้สึกละอายใจ
และไม่เกรงกลัวต่อภัยใดๆ แสดงว่ามี "อวิชชา" อยู่หนาแน่นมาก
๒.บุคคลบางพวกรู้ว่า การกระทำอย่างนี้ดีมีประโยชน์ อย่างนี้ไม่ดีมีโทษ บุคคลพวกนี้ เมื่อเห็นว่า
การกระทำที่ตนจะทำไปนั่นไม่ดี เป็นบาปอกุศลมีโทษก็จะพยายามหลีกเลี่ยง ไม่กระทำการงานนั้น แล้ว
เปลี่ยนจิตใจกระทำแต่สิ่งที่ดีมีประโยชน์เป็นบุญเป็นกุศล แสดงว่า "อวิชชา"ของบุคคลจำพวกนี้เบาบางมากแล้ว
๓.บุคคลที่สำเร็จเป็นพระอริยบุคคล เป็นพระโสดาบันบุคคล พระสกทาคามีบุคคล อนาคามีบุคคล นั่น
เป็นผู้เห็นแจ้งในอริยสัจ ๔ แล้ว แต่ยังทำลายอวิชชาได้ไม่หมดสิ้น อวิชชา ของพระอริยบุคคลเหล่านี้
เป็นอวิชชาที่เบาบางที่สุด บุคคลที่ปราศจากอวิชชานั้น มีแต่พระอรหันต์ประเภทเดียว ฉะนั้น
การปกปิดไม่ให้รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริงของอวิชชานั้น จึงไม่มีแก่พระอรหันต์ขีณาสวะทั้งหลาย แต่ก็ไม่
ได้หมายความว่า พระอรหันต์ทั้งหลาย จะรู้อะไรๆได้ทั้งหมดทั้งปวง แม้สมมุติบัญญัติ ทั้งนี้
ต้องแล้วแต่กำลังของปัญญา
| ไฟล์แนป: |
|
asian_man_holding_buc_a_ha.gif [ 67.33 KiB | เปิดดู 1231 ครั้ง ] |
