เคารพสงฆ์ ถือสงฆ์เป็นใหญ่ มั่นในสามัคคี ชูธรรม ถือหลักการ มีประโยชน์สุขของประชาชนเป็นจุดหมาย


สรุปย้ำไว้ ณ ที่นี้ว่า สาระสำคัญ ที่เป็นแกนกลางแห่งเจตนารมณ์ทางสังคมของศีล โดยเฉพาะศีลที่เป็นระดับวินัย ก็คือ ความเคารพในสงฆ์ การถือสงฆ์และกิจของสงฆ์เป็นใหญ่ การถือความเจริญมั่นคงของสงฆ์หรือประโยชน์สุขของส่วนรวมเป็นสำคัญ และการมีความรับผิดชอบอย่างสูงต่อสงฆ์และประโยชน์สุขของสงฆ์ เจตนารมณ์นี้ พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายได้ประพฤติปฏิบัตินำเป็นแบบอย่างไว้แล้ว

ความเคารพในสงฆ์ มีความหมายเนื่องอยู่ด้วยกันกับความเคารพในธรรมและเคารพในวินัย หรือความเคารพธรรมวินัย เพราะการรับผิดชอบต่อสงฆ์และปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขแห่งสงฆ์ ก็คือ การปฏิบัติที่ชอบด้วยธรรม และเป็นไปตามวินัย (ดูตัวอย่างมติอรรถกถา วินย. อ. 3/579)

การมีความรับผิดชอบต่อสงฆ์และประโยชน์สุขของสงฆ์ มีความหมายเนื่องอยู่ด้วยกันกับการปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขของพหูชน เพราะสงฆ์หมายถึงส่วนรวม และสงฆ์ได้มีขึ้นก็เพื่อประโยชน์สุขของพหูชน

ต่อ

พระพุทธเจ้าทรงเป็นผู้นำในการปฏิบัติเช่นนี้ ดังพุทธพจน์ว่า

“ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้ทรงธรรม เป็นธรรมราชา ทรงอาศัยธรรมนั่นเองสักการะ เคารพ นอบน้อมธรรม มีธรรมเป็นธงชัย มีธรรมเป็นตราชู เป็นธรรมาธิปไตย จัดการรักษาคุ้มครองป้องกันอันชอบธรรม แก่ภิกษุ...ภิกษุณี...อุบาสก...อุบาสิกาทั้งหลาย โดยนัยว่า กายกรรม...วจีกรรม...มโนกรรม...อาชีวะ...คามนิคม อย่างนี้ควรเสพ อย่างนี้ไม่ควรเสพ” (องฺ.ปญฺจก. 22/133/168 ฯลฯ)


“เราสักการะ เคารพ อาศัยธรรมที่เราได้ตรัสรู้นั้นเองเป็นอยู่ และเมื่อใด สงฆ์ประกอบด้วยความเติบใหญ่ เมื่อนั้น เราย่อมมีความเคารพแม้ในสงฆ์” (องฺ.จตุกฺก.21/21/27)

ด้วยเหตุนี้ เมื่อมีภิกษุจำนวนมากขึ้น เจริญด้วยความรู้และประสบการณ์ คณะสงฆ์แพร่หลายขยายกว้างขวางออกไป พระพุทธเจ้า จึงได้บัญญัติสังฆกรรมประเภทต่างๆ ขึ้น และทรงมอบอำนาจให้ที่ประชุมสงฆ์เป็นใหญ่ในสังฆกรรมเหล่านั้น ทรงหยุดเลิกการให้อุปสมบทโดยพระสาวกรายบุคคล เปลี่ยนเป็นการให้อุปสมบทโดยสงฆ์ และต่อมาก็ทรงหยุดการให้อุปสมบทแม้โดยพระองค์เอง ดังนี้เป็นต้น (วินย.4/85/103)

บวชตามธรรมวินัยถ้ารับเงินใช้เงินแค่ห่มผ้าเหมือนภิกษุแต่ประพฤติแบบคฤหัสถ์ก็คือคฤหัสถ์ไม่ใช่ภิกษุ

Rosarin
พระพุทธคือพระพุทธรัตนะคือตถาคตคือศาสดา
พระธรรมคือพระธรรมรัตนะคือพระธรรมและพระวินัยคือคำสอนแทนศาสดา
พระสงฆ์คือพระสังฆรัตนะ คือ เสขะบุคคล และอเสขะบุคคล ทั้ง 4 บริษัท ไม่ใช่สมมุติสงฆ์ปุถุชน

Rosarin
พระพุทธคือพระพุทธรัตนะคือตถาคตคือศาสดา
พระธรรมคือพระธรรมรัตนะคือพระธรรมและพระวินัยคือคำสอนแทนศาสดา
พระสงฆ์คือพระสังฆรัตนะ คือ เสขะบุคคล และอเสขะบุคคล ทั้ง 4 บริษัท ไม่ใช่สมมุติสงฆ์ปุถุชน

viewtopic.php?f=1&t=56488&p=426323#p426323

นั่นคือความคิดความเห็นของมิจฉาทิฏฐิบุคคล

สงฆ์แปลว่าหมู่คณะใช้ได้ทั้งคนและสัตว์เป็นภาษาปกติของชาวมคธ
พระพุทธเจ้าก็ทรงเคารพสงฆ์=หมู่คณะที่มีแต่อริยบุคคล(ภิกษุคือสังฆรัตนะที่เห็นภัยของกิเลสแล้ว)

แล้วที่เขาบวชกันในประเทศไทยและประเทศที่นับถือพุทธก็พระเถือน บวชไม่ถูกต้องสิงั้น

สงฆ์แปลว่าหมู่คณะใช้ได้ทั้งคนและสัตว์เป็นภาษาปกติของชาวมคธ
พระพุทธเจ้าก็ทรงเคารพสงฆ์=หมู่คณะที่มีแต่อริยบุคคล
(ภิกษุคือสังฆรัตนะที่เห็นภัยของกิเลสแล้ว)นางวิสาขา
ท่านอนาถเศรษฐี/อดีตอุปติสสะมีแต่อริยสาวก
บรรลุอรหันต์ที่บวชตรงจริงกันหรือเปล่า
มีแต่กษัตริย์ลูกเศรษฐีทิ้งสมบัติมาบวช
ไม่เหมือนสมัยนี้ที่ล่วงพระธรรมวินัย
แถมคิดจะเปลี่ยนให้รับเงินไม่ผิด
หนีกรรมไม่พ้นแก้คำสอนก็ตกนรกรับเงินก็ตกนรก
ลาสิกขาน๊าถึงพ้นโทษนรกคริคริคริ

มีต่อนะอ่านต่ออีกนิด

Kiss
พระเทวทัตเป็นพระญาติของพระพุทธเจ้า
ห่มจีวรไหมได้สมาบัติด้วยตกนรกเพราะอะไร
กรรมที่ทำกั้นมรรคผลนิพพานไงคะบวชรับเงินตกนรกไม่เข้าใจหรือตะ

อ่านตรงนี้ใหม่หลายๆรอบคิดแต่ในคำที่กำลังอ่านไม่แต่งต่อเติมความคิดเห็นที่ตนสงสัยต่อ

นั่นแหละมิจฉาทิฏฐิ ถึงได้บอกว่า ธรรมะเลียนแบบ

คิดให้มันตรงยังไม่เก็ตอีกหรือ
พระพุทธเจ้าบอกเพื่อให้ทุกคนฟัง
คำสอนแทนตถาคตและตรงทางตรงจริง
มีตาไว้ดูเท่านั้น
มีหูไว้ฟังเท่านั้น

ที่อ่านนี่คือจิตคิดนึกไม่ใช่ตาดูไม่ใช่หูฟังไตร่ตรองให้ตรงทางจบ
แต่เป็นการอ่านสัญญาจำเรื่องราวบัญญัติคำแต่สัจจะที่ตัวรู้ตรงไหมไม่ตรงน่ะสะสมกิเลสแล้วค่ะ