แค่อากาศ เขียน:
เพราะพ่อแม่พาอยู่กับพระป่าพระอรหันต์ทางภาคอีสานหลายๆที่มาตั้งแต่เด็ก
... ดีจัง 
แค่อากาศ เขียน:
- จนเมื่อประมาณ 10 ปีก่อนจึงรู้จักพระนิพพานว่าคือ ความหลุดพ้นทุกข์ แดนพระนิพพานคือที่ๆพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ประทับอยุ่ มีแต่ผู้บรรลุธรรมเท่านั้นที่จะไปอยู่ได้ แม้จะถอดหัวถอดจิตไปดูได้แต่หากยังไม่บรรลุก็ไปอยู่ไม่ได้
- จนในทุกวันนี้สำหรับผมนิพพานมีรอผมอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาของผมในตอนนี้เท่านั้นเอง เพราะยังมีกิจ ยังมีภาระที่ต้องทำอีกมาก เมื่อเสร็จกิจอันที่ผมควรทำนั้นแล้ว ก็ถึงเวลาที่ผมจะเปิดประตูมิติเข้าสู่พระนิพพาน
- จนในทุกวันนี้สำหรับผมนิพพานมีรอผมอยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาของผมในตอนนี้เท่านั้นเอง เพราะยังมีกิจ ยังมีภาระที่ต้องทำอีกมาก เมื่อเสร็จกิจอันที่ผมควรทำนั้นแล้ว ก็ถึงเวลาที่ผมจะเปิดประตูมิติเข้าสู่พระนิพพาน
10 ปี ดูเหมือน ทัศนะ เกี่ยวกับ นิพพาน จะเปลี่ยนแปลงไป
แค่อากาศ เขียน:
...เมื่อเสร็จกิจอันที่ผมควรทำนั้นแล้ว ก็ถึงเวลาที่ผมจะเปิดประตูมิติเข้าสู่พระนิพพาน
ทั้ง อ๊บซ์ และ ผักกาด ต่างมี ทัศนะ ในแบบที่รองรับความเป็นไปของแต่คน
แค่อากาศ เขียน:
กบนอกกะลา เขียน:
ความอยากหายไป..แสดงว่า.เคยอยากมาก่อน...มิฉะนั้น..คงหายไปไม่ได้
เล่าให้ฟังหน่อยซี..ปฐมเหตุของการอยากไปนิพพานของเอกอน..นะ
ตอนนี้ผมก็รอฟังท่านเอกอนเล่าอยู่นะครับ
ส่วนปฐมเหตุ
ปฐมเหตุจริง ๆ จำไม่ได้เลยนะน่าจะเป็น ทิฏฐิ ที่หล่อหลอมมาในครั้งอดีต
แต่ตอนที่มันหายไป จำได้
คือ เราก็ปฏิบัติไป และก็มองหานิพพานไปนั่นล่ะ เพราะเราถูกปลูกฝังมาอย่างนั้น
ในตอนปฏิบัติ เอกอนรู้สึกเหมือนว่าเราคล้ายกับนักเดินทางที่แสวงหาบ่อน้ำกลางทะเลทราย
เราคือผู้กระหาย และสิ่งที่เราคาดหวังจะพบเพื่อดับกระหาย คือ บ่อน้ำ
ก้าวที่ผ่านมาก็ร้อน แห้งแล้ง แผดเผา
(เราศึกษาปฏิบัติมา เราก็ยังรู้สึกว่าเรายังกระหายใคร่รู้และดั้นด้นออกเดินทางตามหา)
ก้าวที่ยืนอยู่ก็ร้อน แห้งแล้ง แผดเผา
(และตอนนี้เราก็ยังคงศึกษาปฏิบัติอยู่ ความกระหายใคร่รู้ก็ยังคงเกาะกิน)
ก้าวที่จะก้าวต่อไปก็ร้อน แห้งแล้ง แผดเผา
(กระนั้นก้าวต่อไปความกระหายก็ยังคงดำเนินไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เป็นเช่นนั้น)
จึงได้ฉุกคิดขึ้นมาว่า
มันจะมีบ่อน้ำในทะเลทรายแห่งกาลเวลาได้อย่างไร เมื่อมันมีอดีตคอยฉุด อนาคตคอยลาก
เอกอนก็เลย ตัดความกังวลในอดีตและอนาคตออกไป
และเอกอนก็พบตัวเอง ยืนอยู่กลาง โอเอซิส
ซึ่งทั้งดับกระหาย มีร่มเงาให้พัก เย็นสบาย
เอกอนเห็นความอยากไปนิพพานหายไป และเอกอนรู้สึกสันติกับทะเลทราย
เพราะเอกอนแม้จะยังอยู่กลางทะเลทราย แต่ตรงที่เอกอนยื่นอยู่มันเป็น โอเอซิส
คือเอกอนก็ยังไม่ได้ นิพพาน หรอก
เพียงแต่ว่า ทิฏฐิอันว่าด้วย นิพพาน
ไม่ได้สามารถลากจูงเอกอนให้ออกไปเดินเล่นกลางทะเลทรายให้แดดเผาก้นอีกแล้วง่ะ
ก็เลย อยู่ใน โอเอซีส โดยมาก
และก็ส่องพิจารณาเรื่องราวต่าง ๆ ในทะเลทรายจากใต้ร่มไม้และสายน้ำ
