คนฟังธรรมไม่ได้มีแต่พวก ปทปรมะ พวกเดียว
พวก อุคฏิตัญญู ก็มี ฟังคำครูอาจารย์เพียงไม่กี่คำ ก็จับเอาธรรมที่เป็นสาระแก่นสาร
มาโยนิโสมนสิการปฏิบัติให้รู้ตามเห็นตาม เป็นสัมมาทิฏฐิไ้ด้ ไม่ได้หวั่นไหวใครจะปฏิรูป ไม่ปฏิรูป

นั่นไงเห็นไหม เอามาปะติดปะต่อกัน คือ ส่วนที่ตนคิดว่านั่นนี่เป็นนั่นเป็นนี่ไป แล้วก็เอาของเขามาเชื่อมมาชนกัน

ก็ความหมายตรงตัวแบบที่ท่านกรัซกายอธิบายไปแหละครับ

แต่ข้อสำคัญในการเจริญ คือ ทำไว้ในใจอย่างไร จับหลักจุดไหนด้วยข้อเจริญกรรมฐานกองใด จิตจึงตั้งมั่นด้วยกุศล

ผมพูดถึงคนฟังธรรมซึ่งมีหลายจำพวก ไม่ได้มีแต่พวกไม่อาจรู้ได้ หรือ รู้ได้ช้า
พวกคนฟังธรรมที่เข้าใจง่าย รู้ได้เร็ว หรือ รู้ได้ทันที ทั้งหยิบคำนั้น คำนี้มาแสดง
ได้ถูกต้อง เข้าใจง่ายก็มี อธิบายอย่างนี้พอเข้าใจมั้ยครับ

โดยส่วนตัวผมมีความเห็นเรื่องการฟังธรรมดังนี้ว่า

การฟังธรรม ปะติดปะต่ออย่างไรอยู่ที่ส่วนบุคคล มันสำคัญที่ทำไว้ในใจอย่างไรเพื่อปหานกิเลสนั้นสำคัญกว่า
ดังนั้นใครจะน้อมใจไปอย่างไรย่อมรู้และเข้าถึงได้ต่างกัน แต่เจตนาที่น้อมใจไปนั้นสำคัญยิ่ง

พระพุทธเจ้าแสดงพระสูตรเดิม ในที่ต่างกัน กับบุคคลที่ต่างกัน เวลาท่านโยนิโสมนสิการจะเหมือนกันทุกท่านไหม ก็คงต้องต่างกัน และเหมือนกัน แต่สิ่งที่ตรงกันแน่นอนคือ บรรลุธรรม

ครูบาอาจารย์ท่านสอนผมไว้ว่า ธรรมหนึ่งข้อ คนเรารู้เห็นตามกันตามแต่จริต อยู่ที่ว่าทำไว้ในใจมาถูกทางหรือไม่ หากยกเอาถือเอาให้เป็นไปเพื่อปหานะกิเลส ก็จัดว่าโดยชอบธรรม ยังใช้ได้อยู่ แต่เราต้องมีสติกำกับรู้ว่าเรายกข้อธรรมนี้มาอย่างนี้เพื่ออะไร ละอะไร ปหานะอะไร เป็นไปเพื่อให้ผลตอบสนองอย่างไร ไม่หลงไปตามสิ่งที่เรากำหนดขึ้นพิจารณานั้น

อย่างที่ท่านกรัซกายพูดมาก็ถูดกนะว่าเป็นธรรมปฏิรูป แต่อยู่ที่ว่าปฏิรูปเพื่ออะไรนี่สำคัญกว่า

อย่างที่ท่านเจทำอยู่ผมก็เห็นว่าดีนะ เพราะแต่ละคนสะสมบารมีมาไม่เท่ากัน ก็ต้องค่อยๆทำไปต่างๆกันขอแค่มีจุดมึุ่งหมายถูกต้อง แล้ววิธีทำความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องและตรงตามจริง มันก็จะเดินตามกันได้ถูกเอง

- เราจะไปบังคับให้เด็กอนุบาล ทำแบบเด็กมหาลัยไม่ได้ จะสอนเด็กอนุบาลแบบเเด็กมหาลัยก็เป็นไปไม่ได้ นั่นก็ด้วยเพราะประสบการณ์ วุฒิภาวะ สภาพการสะสมความรู้มาต่างกัน เว้นแต่เด็กอัจฉริยะที่ไม่ใช่แค่อัจฉริยะธรรมดาจึงจะเข้าใจแบบเด็กมหาลัยได้


อย่างผมสอบถามท่านกรัซกายกับท่านเจนะครับว่า

ท่านคงเคยได้ยินเรื่องเรื่องสามเณรผู้มีบุญมากที่เป็นหลานท่านพระสารีบุตรเถระ ที่เมื่อได้เดินบิณฑบาตรไปกับท่านพระสารีบุตร ถ้าจำไม่ผิดท่านไปเจอคนเขาขุดดินสร้างเขื่อน จึงถามและสนทนากับท่านพระสารีบุตรเถระประมาณว่า..
- ดิน มีชีวิตไหม / ไม่มี
- เพราะดินไม่มีชีวิต เขาจะจำปั่นแต่งไปยังไงก็ได้ ใช่หรือไม่ / ใช่
เพียงสนทนาประมาณนี้ท่านเข้าเห็นธรรม ฝากบาตรพระสารีบุตรให้เอากลับไปให้ด้วย แล้วตนเองก็ไปเข้ากรรมฐาน จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ

โดยความนี้ ท่านสำคัญว่าไฉน คิดว่าท่าน(สามเณร)ท่านเห็นธรรมจากแค่เห็นดินแล้วถามพระสารีบุตรนั้นอย่างไร


ไม่ต้องไปไล่เปิดพระไตรนะครับ ตอบตามความเห็นของแต่ละท่านว่าเห็นอย่างไร
- ข้อนี้จะตอบถึงธรรมปฏิรูปที่ท่านกรัซกายว่า
- จะตอบถึงการพิจารณาแบบท่านเจว่า
- จะกล่าวถึงการทำไว้ในใจเพื่อไปในทิศทางใดแบบที่ผมกล่าว

ไปลองทำตามสามเณรดูสิได้ผลยังไงมาบอกด้วย

แนะนำแค่อากาศกับเลิฟ เจ. ทำแบบพระป่า หายใจเข้า พุท หายใจออก โธ ดู เป็นยังไงมาเล่ามาเล่าสู่กันฟัง

ทำสมาธิแล้วหน่วงๆดั้งจมูก หว่างคิ้ว

คือผมนั่งสมาธิ หลับตา มองไปข้างหน้าตอนที่หลับตา
แล้วจะจับเพียงความรุ้สึกที่ท้อง ภาวนา พุทโธ พอนานๆไป
เกิดปวดที่ดั้งจมูก ปวดเรากดดั้งไว้นานๆ แล้วอยุ่ดีดีก็ย้ายไปที่
หว่างคิ้ว ผมก็พยายามจะไม่เอาสมาธิจับตรงนั้น จะทำแบบเดิมต่อไป
แต่ขาชาแล้ว คราวนี้ ตรงหว่างคิ้ว ก็เกิดอาการ เหมือนดันเรา
ให้หงายไปข้างหลัง ผมก้พยายามนั่งให้ตรง กลัวจะหงายหลัง
ก็ไม่หาย ผมเลยถอนสมาธิ
อีกครั้งเอาใหม่ นั่งจนขาชา พอสักพักมาอีกแล้ว อาการที่หว่างคิ้ว
ผผมนั่งอยุ่อย่างนั้น ครึ่งชั่วโมง ก็ตรงคิ้วมันดันให้เราจะหงายหลัง
เลยไม่มีสมาะนั่งต่อ
#อยากทราบว่า มาถูกทาง หรือ ผิดทางครับ
แล้วต้องทำอย่างไรกับอาการดังกล่าว เพราะไม่มีสมาธิจะนั่งต่อเลยครับ

เนี่ย...บอกยังไงก็ไม่รู้...รู้จักการฟังและคิดตามเสียงตรงๆไหมคะ
การพึ่งคิดตามคำตถาคตต้องกำลังระลึกตามตรงคำวาจาสัจจะ
คิดตรงคำตรงความหมายตรง1สัจจะที่กำลังปรากฏว่ามีเท่านั้น
สิ่งที่กำลังมีและกำลังเกิดดับมีตั้งแสนล้านดวงจิตเดี๋ยวนี้มีแล้ว
ความตรงสัจจะที่ตัวเองมีต้องเป็นสติสัมปชัญญะครบทั้ง6ทาง
ที่กำลังปรากฏตามปกติความตรงจริงที่ตัวเองมีต้องตรง1ทาง
ตามปกติเป็นปกติที่คิดได้ตรงทางโดยรู้ละเอียดแต่ละ1ทาง
ความจริงของจิตเห็น1ขณะตรงๆมีแค่แสงสีกระทบตาดำ
ดับในตาดำเกลี้ยงเลยจึงเกิดจิตทางอื่นสลับกันตรงทาง
มันดับไปถึงแสนโกฏิขณะเดี๋ยวนี้คิดไม่ตรงคือมีกิเลส
จะแยกออกไปทำอะไรในเมื่อความจริงปรากฏกับอวิชชาของคุณเองแล้ว
เป็นกิเลสใหม่ของคุณแล้วเดี๋ยวนี้เลย...ฟังเพื่อตามรู้สิ่งที่กำลังปรากฏตรงขณะก่อนหมดลมหายใจ...รู้ยังคะ

ถามคุณโรส เลิฟ เจ. แค่อากาศ มีความเห็นประการใด

ทำสมาธิแล้วได้ยินเสียงสวดมนต์

เมื่อถึงเวลาที่ต้องนั่งสมาธิ เกิดปวดขาอย่างมาก แต่ก็ไม่ยอมแพ้ ทนนั่งจนหมดเวลา (ซึ่งเป็นครั้งแรกค่ะเนื่องจากไม่เคยทนได้เลย) ระหว่างที่ปวดมากๆ ก็นึกถึงพระพุทธเจ้าตลอดเวลา และสู้เนื่องจากเคยได้ยินว่า "ไม่เคยมีใครตายจากการนั่งสมาธิ" รวมทั้งประโยคที่ว่า "นิพพานอยู่ฝั่งตาย" (จำไม่ได้ว่าเป็นของหลวงพ่อท่านไหนค่ะ) และคิดว่าตายเป็นตายแต่จะไม่ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบถก่อนหมดเวลาแน่นอน (ใจก็นึกถึงแต่พระพุทธเจ้าตลอดเวลาค่ะ)

เมื่อนาฬิกาดังหมดเวลา เราก็ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบถ เพื่อคลายอาการปวดขา แต่เรารู้สึกว่า...ทันทีที่เราลืมตา เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหู ทั้งๆที่เวลานั้นไม่ได้มีพระสวดมนต์อยู่ใกล้ๆค่ะ

ก่อนหน้านี้....เมื่อครั่งที่เราไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก และเมื่อกลับมาถึงบ้าน เราก็สวดแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลที่บ้าน เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหูอีกเหมือนกัน ทั้งๆที่ใกล้ๆบ้านก็ไม่มีวัดและไม่มีใครเปิดวิทยุค่ะ (ตอนแรกนึกว่ามีพระสวดทำวัตรเย็นอยู่ใกล้ๆ แต่บ้านก็ไม่ได้อยู่ใกล้วัด )

แล้วก็เคยมีอีกครั้งนึง เราคุยกับแม่ แนะนำแม่เรื่องการไปปฎิบัติธรรม และชวนแม่ให้ไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน ก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังแว่วในหูอีก

เสียงสวดมนต์ที่ได้ยิน 2 ครั้งแรก จะได้ยินเพียงช่วงเวลาสั้นๆไม่ถึงชม.ค่ะ แต่ครั้งล่าสุดได้ยิน(หลังจากนั่งสมาธิ)ดังนานหลายชม.ตั่งแต่ประมาณเกือบ 4 โมงเย็น จนถึงเวลานอนตอน 4 ทุ่มเลยค่ะ

เสียงสวดมนต์ดังกล่าว เป็นเสียงเหมือนพระสวดมนต์ ฟังจับใจความได้เป็นบางคำ แต่ไม่รู้ว่าเป็นบทสวดอะไร

บางครั้งก็จะได้ยินเป็นเสียงดนตรีไทยบรรเลงอยู่ ระหว่างสวดมนต์และตอนเดินจงกรม ทั้งที่วัดและที่บ้าน ถามเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าได้ยินไหม เค้าบอกว่าไม่เห็นได้ยินอะไรเลย เราก็เลยไม่กล้าถามเค้าต่อ กลัวเขาว่าเราสติไม่ดี

เลยอยากถามผู้มีความรู้หรือผู้ที่เคยมีประสบการณ์ว่าเคยมีใครได้ยินเป็นลักษณะนี้บ้างหรือไม่ แล้วเป็นเสียงของใครเหรอคะ หรือว่าเราคิดมากไปเอง

ฟังความจริงเพื่อเข้าใจเท่านั้นมีครบแล้ว
ไม่ใช่ไปทำให้เป็นแบบตถาคตนั่นทศพลญาณ
อ่านพระไตรปิฎกจำแต่บัญญัติคำที่เป็นปัญญาทศพลญาณของพระพุทธเจ้า
เออ...ปัญญาเจตสิกของตนเองสะสมได้ตรงปัจจุบันขณะตรงทางคือรู้คิดถูกตรงตามเสียงเดี๋ยวนี้...เก็ตไหม?
https://youtu.be/e55hZH0zG1Q

สามเณรท่านเห็นชาวนากำลังทำทางดินผันน้ำเข้านา (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) ท่านก็สังเกตุเห็นว่าน้ำไม่มีชีวิต ชาวนายังบังคับให้ไหลตามทางที่ต้องการได้ ท่านก็น้อมเข้ามาพิจารณาตนเองว่าเรามีชีวิตแท้ ๆ ทำไมจะ
อบรมข่มจิตให้ตั้งมั่นควรแก่การงาน ตามต้องการไม่ได้ จึงเกิดกำลังใจในการเจริญ สมถะ วิปัสสนา บรรลุอรหันต์ในที่สุด ประมาณนี้ครับ

งั้นก็แสดงถึงการทำความรู้ความเข้าใจของท่านกรัซกายใช่ไหมครับ
มันก็ไม่ต่างกับท่านเจสิถ้างั้น
แล้วจะไปกล่าวว่าใครถูกผิดได้ไงนี่

เห็นที่ทุกคนกำลังเห็นอยู่เดี๋ยวนี้เป็นธัมมะชื่อว่าจิตเห็นมีแค่อายตนะทางตาคือจักขายตนะ
จิตเห็นในภาษาบาลีคือจักขุวิญญาณหรือจักษุวิญญาณไม่ใช่คนทั้งตัวเข้าใจไหมคะไม่มีเรา
เป็นธัมมะที่เกิดผ่านที่ประชุมรวมกันของกายคือมีตาและตาไม่บอดและต้องลืมตาดูโลกตามปกติ
จิตเห็นเกิดแล้วดับทันทีไม่มีใครสักคนเป็นเจ้าของเห็นที่กำลังเห็นมีแต่ความคิดหลากหลายไปตามเห็นผิด
จนกว่าจะเริ่มคิดไตร่ตรองตามคำสอนเข้าใจความจริงที่กำลังปรากฏว่ากำลังมีจริงๆตรงตามที่ตถาคตตรัสรู้
ไม่มีใครเลยสักคนมีแต่ความคิดแต่ละขณะที่หลงคิดไปตามความคิดเห็นของตนเองลืมพึ่งการคิดตามคำสอน

สาธุท่านเจ ดีแล้วครับ สาธุ

เหลือท่านกรัซกายยังตอบผมไม่ได้เลย มีแต่หันเหบ่ายเบี่ยงแล้วบอกให้ลองไปทำดูสิ ไม่รู้กลัวอะไร

ตอบเรื่องเพ่งดั้ง
ผมเริ่มฝึกจับลมแรก ๆ ก็เจออาการอย่างนี้ เพ่งเอาบริเวณดั้งจน ปวด หน่วง ๆ แล้วก็เริ่มเห็นแสงไหลมา
จะรวมเป็นดวงแก้ว ก็ระลึกคำสอนครูอาจารย์ได้ว่าระวังจะหลงนิมิต แสงนั่นก็สลายไปผมก็ละทิ้งเลยไม่ได้สนใจอีกกลับมารู้ลมหายใจเข้าออกสังเกตุกายใจ ปรากฎว่าได้รู้สิ่งต่าง ๆ มากมายทั้งได้ความตั้งมั่นพอสมควร
.....................
ตอบเรื่องหูแว่ว
หูแว่วผมไม่มีประสปการณ์ เมื่อผมดำริ นึกคิด ก็รู้ว่าอันนี้ดำริ นึกคิด เมื่อไม่ได้ดำริ นึกคิด ก็รู้ว่าไม่ได้ดำริ นึกคิด เสียงที่ไม่มีที่มาที่ไปผมไม่เคยได้ยินครับ
.....................
บริกรรมพุทโธ
เวลาเจริญอานาปานสติแล้วเริ่มง่วง ผมนึกถึงพระพุทธเจ้าศาสดาเอกของโลก ฉลาดที่สุดอย่างไม่มีใครเทียม จริยาอันงดงามหมดจดควรน้อมนำเป็นแบบอย่าง ภาคภูมิใจในองค์ศาสดา แล้วก็ว่าบริกรรมพุทโธ
อย่างนี้ผมทำ แต่ไม่ได้เอาบริกรรมกำกับจิตตั้งแต่ตื่นยันหลับ เพราะมีการงานต้องทำ
.....................
ผมถามบ้าง
ตอนนั้นผมนั่งอยุ่หน้าบ้าน รู้แสงอาทิตย์ที่กระทบเปลือกตาเป็นอารมณ์ นานพอสมควรจนยายนึกว่าหลับเรียกให้ไปนอนในบ้าน ผมก็เข้าห้องมานอนหลับตาปรากฎว่ามองเห็นทีวี ประตู พัดลมอยู่ จึงลองเอามือปิดตาก็ยังเห็นทะลุอยู่ เหมือนผ้าบาง ๆ ทีนี้หันไปที่หน้าต่างที่แสงส่องแต่ปิดม่านอยู่ ที่นี้เห็นทะลุหมด หน้าบ้าน ประตู ต้นไม้ ถนน ป่าตรงข้ามบ้าน แต่ไม่ได้เป็นภาพสี เห็นเหมือนเหรียญเงินที่มีลึกตื้น หนาบาง ให้รู้ว่าอันนี้หน้าต่าง อันนี้ต้นไม้ สิ่งทีผมเห็นคืออะไร