พื้นฐานของภาษาไทย์ คนไทย์ หรือของประเทศไหนๆใน
โลกก็เช่นกัน ย่อมมีความสำคัญมาก แม้จะเป็นเพียงแค่ของชั้น
อนุบาลหรือประถมก็ตามที แต่ทุกคนก็มิอาจละทิ้งไปได้แม้จะเรียน
สูงแค่ไหน แม้จะนานแค่ไหน แม้จะดีหรือชั่ว เช่นเดียวกันคนที่มาจาก
ครอบครัวยากจน จากพ่อแม่ที่ยากจน ท่านส่งเสียให้ลูกเรียนจนได้เป็น
เจ้าคนนายคน ได้ดีมีสุขก็มิอาจละทิ้งกำเนิดหรือปกปิดไว้ได้เลย ความ
จริงก็คือความจริง ความจริงย่อมจะเปิดเผยเข้าสักวันหนึ่ง

ก เอา ก ไก่ จะเรียนสูงไปถึงไหน ก็ยังต้องใช้ ก ไก่นั้นอยู่ดี

เช่นเดียวกับตัวผมที่เรียนภาษาไทย์แบบข้ามขั้นตอน โดยมิได้
เรียนเริ่มต้นอย่างถูกต้องเพราะเรียน และศึกษาเองด้วยการฟัง และ
สังเกตดูว่าเค้าเขียนกันอย่างไร อ่านกันอย่างไร คำนี้อ่านออกเสียง
เช่นไรเขียนเช่นไรผลที่ได้ออกมาก็แบบมั่วๆ จะเห็นผมพิมพ์ผิดบ่อย

กว่าเพื่อนๆสมาชิกคนอื่นนะครับ เพราะเหตุที่เรียนแบบเร่งรัดข้ามขั้น
ตอนคือไม่ได้เริ่มแต่ ก ไก่นั้นเอง อย่าลืมนะครับ การที่เราจะทำอะไร
หากจะให้ถูกต้องตามหลักควรอย่างยิ่งเราจะต้องทำตามหลัก ตามขั้น
ตอน แม้การเดินขึ้นบันไดก็เช่นกัน เราก็ยังขึ้นไปทีละขั้น หรือสองขั้นก็
อาจได้แต่หากข้ามมากไปก็จะเกิดผลที่ไม่ดีตามมาได้ง่ายและเกิดอันตราย
ด้วยครับ

เรื่องของการปกครองก็เช่นเดียวกันครับ การที่จะมีพระราชา
ได้นั้นก็จำเป็นจะต้องมี อำมาต เสนาบรดี และขั้นต่อๆลงมา จน
กระทั่งถึงประชาชน ชาวนา หากมีแต่พระราชาก็มิอาจเรียกว่าเป็น
พระราชาได้ เพราะองค์ประกอบไม่ครบ หากไม่มีชาวนาแล้วจะเอา
ข้าวที่ไหนกิน แล้วจะอยู่ได้อย่างไร ดั่งนั้นทุกคนล้วนแต่มีความสำคัญ
และทำหน้าที่ของแต่ละคนกันทั้งนั้น อยู่แบบอาศัยชึ่งกันและกันครับ

ดั่งนั้น เราทุกคนควรที่จะมีจิตเมตตา รักใคร่ปองดองสามัคคีช่วยเหลือ
แบ่งปันกันจึงจะควรและมีความสุบสงบได้ครับ

ก่อนอื่นเริ่มจากตัวเราก่อน แผ่ไปสู่ครอบครัวคนรอบข้างครับ

ทำดี คิดดี พูดดี หรือจะพูดดี คิดดี ทำดี หรือ จะคิดดี พูดดี ทำดี
ก็แค่คำพูดที่กลับสลับที่กันแค่นั้นครับ

ธรรมะแบบชาวบ้านๆครับ

รู้แล้วจำทำแล้วจึงเกิดผล

เช่นเดียวกับเรือนยอด ยอดจะตั้งคงอยู่ได้นั้นก็ล้วนแล้ว
ต้องอาศัยสิ่งที่รองรับอยู่ใต้ อยู่ข้างล่าง ถึงจะตั้งอยู่ได้ สิ่ง
เหล่านี้เราจะเห็นได้ว่า ล้วนแล้วแต่ต้องอาศัยกัน เปรียบเหมือน
สังคมก็เช่นกัน ย่อมอาศัยชึ่งกันและกัน ทุกคนล้วนแล้วแต่มี
ประโยชน์ต่อสังคม เป็นส่วนประกอบของสังคม ดั่งนั้นการที่
จะยกตนสำคัญตนว่าสำคัญกว่าคนอื่นแล้วเบียดเบียนทำลาย
ชีวิตของคนอื่นนั้นหาสมควรไม่ หากไม่มีพวกเค้าเหล่านั้นหรือ
ท่านจะยืนอยู่ได้

ก เอ๋ย ไก่เมื่อเจ้าได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้ว ก็มิควรหลงตนเอง
ก เอ๋ย ไก่ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอะไร สุดท้ายก็ย่อมตายอยู่ดี
ก เอ๋ย ไก่จะมีสักกี่คนที่ไม่ได้ผ่านการเรียน
ก เอ๋ย ไก่เมื่อมีได้ก็ย่อมมีเสียเป็นธรรมดา
ก เอ๋ย ไก่ความไร้เมตตาจะนำมาชึ่งความพินาศ
ก เอ๋ย ไก่เอาใจเค้ามาใส่ใจเราบ้างก็จะดี
ก เอ๋ย ไก่ใครทำกรรมใดก็ย่อมจะได้รับของกรรมนั้นๆ
ก เอ๋ย ไก่ถึงจะสูงแค่นั้นก็เริ่มจากสูญเช่นกัน
ก เอ๋ย ไก่อย่าให้กิเลสมาครอบงำจิตได้
ก เอ๋ย ไก่เรียนรู้มาตั้งมากมายแต่ก็ยังทุกข์
ก เอ๋ย ไก่เมื่อยังไม่หลุดพ้นก็ยังจำต้องใช้แน่นอน

ก เอ๋ย ไก่ ใครเล้าเลี้ยงดูส่งเสียให้เจ้าได้เรียนจบ จนได้ดิบได้ดี
มีเงินทำมีเงินใช้มีวัตถุสิ่งของมากมาย บางคนพอได้ดีก็ลืมผู้มีพระคุณ
แต่พอเจอทุกข์หนักเข้าก็ทำให้เจ้าคิดนึกถึงท่านเหล่านั้น กลับไปหา
ท่านไปเรียกร้องให้ท่านช่วยเหลือ พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก ถึงลูก
จะเลวยังไง แม่ชึ่งเป็นผู้มีจิตเมตตาที่สุดพร้อมที่จะให้อภัย พร้อมที่จะรับ
ฟัง พร้อมที่จะดูแลลูกเสมอหากใครเปรียบปานมิได้เลย ดังนั้นเมื่อคุณได้
ดิบได้ดีแล้วก็ควรคิดถึงท่านทัั้งสองด้วย

หลักการเรียนหรือการทำงาน การเปิดร้าน ทำอาชีพต่างก็ล้วนแล้ว
แต่ต้องใช้หลักนี้กันทั้งนั้นหาก ไม่ใช้หลักการนี้แล้วนั้นหมายถึงความล้ม
เหลวและความไม่สำเร็จนั้นจะมีโอกาสเป็นไปได้มาก หลักการนั้นคือเริ่มจาก

น้อยไปหา------มาก
ง่ายไปหา------ยาก
เบาไปหา------หนัก
ขั้นต่ำไปหา------ขั้นสูง
ต้นไปหา------ปลาย

คุณคงเคยเห็นหรือเคยเจอมาเองกับตัว แล้วว่า หลายร้านค้า
ที่ไม่เคยทำไม่เคยเปิดมาก่อนแล้วจู่ๆมาเปิดชะใหญ่โตหลู่หรานั้น
เปิดได้ไม่นานส่วนใหญ่จะปิดตัวลง เพราะไม่ทำตามหลักการข้าง
บนนั้นเอง

ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การสอน การค้าขาย การเลี้ยงลูกก็เช่น
เดียวกัน เราต้องเข้าใจว่าอะไรควรทำก่อนอะไรควรให้ก่อน ทำ
หลังให้ทีหลัง รู้บุคคลที่ควรแก่สิ่งนี้ๆเป็นต้น เช่นเด็กแรกเกิดหาก
เราจะเอาอาหารของผู้ใหญ่ให้เด็กทานก็ไม่ถูกต้องควรเลือกที่เหมาะ
สมกับวัย ความรู้ก็เช่นเดียวกัน ความรู้บางอย่างสำหรับผู้ใหญ่เด็กยัง
ไม่ควรรู้ก็มี ความรู้ระดับสูงจะเอามาให้มาสอนเด็กอนุบาลก็ย่อมไม่ควร
เช่นกันครับ เมื่อรู้เหตุและผลอะไรควรไม่ควรแล้วย่อมจะกระทำสิ่งต่าง
ให้เกิดผลได้สูงกว่าคนที่ไม่รู้ไม่เข้าใจมิได้เรียนมิได้ศึกษามาเลย

ก เอ๋ย ก ไก่ ไม่ว่าจะเป็นทางโลกหรือทางธรรมก็ล้วนแล้วแต่เริ่ม
ต้นจากง่ายไปสู่ความยาก เริ่มจากพื้นฐานไปคือ ทาน ศีล ภาวนา
จะละทิ้งสิ่งใดสิ่งหนึ่งย่อมไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมจะเกื้อหนุนชึ่งกัน
และกัน เรียนไม่ถูกหลักก็มักจะทำให้พิจารณาผิด เห็นผิด คิดผิด พูดผิด
ทำผิดเป็นธรรมดา