ไม่ว่าจะยุคใดสมัยใด ความสุข ความสบาย
เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาอยากได้ อยากให้ความสุขนั้น
มาเป็นของตนตลอดไป หรือให้ได้มามากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ยอมแม้กระทั้ง การกระทำแม้ตนเองจะต้องลำบาก
หรือแม้จะเป็นไปในทางทุจริต ผิดศีลผิดธรรม เพื่อจะได้มาซึ่งความสุข
จึงเป็นชีวิตที่ดิ้นรนหาแต่ความสุข ต่างคนก็ต่างคิดกันไป
ด้วยวิธีการตามความเชื่อที่ตนเองเชื่อว่าทำแล้วจะเกิดความสุขแก่ตนเอง
โดยหวังว่าสักวันนึงความสุขนั้นจะคงได้รับสักวันหนึ่ง

สู้อดออมยอมอดทน ยอมทนต่อการงานทุกอย่าง หนักเอาเบาสู้
โดยคาดหวังว่าเมื่อพ้นความลำบากจากตรงนี้ไป แล้วในวันข้างหน้าจะได้สบาย
แต่ทุกคนทุกชีวิตก็มีสิทธิ์ที่จะคิดหวังกันได้ แต่จะสมหวังหรือไม่นั้นมันก็อยู่ที่เหตุปัจจัย
ไม่ใช่ว่าทำแล้วจะได้สมหวังไปเสียทุกอย่าง ที่แน่ๆ คือไม่แน่นอน
ความสุขความทุกข์ มันก็คือสิ่งเดียวหรือเนื้อเดียวกันหรือคู่กัน
เพียงแต่ว่าเราไม่ได้เข้าใจสภาวะของเวทนา เมื่อใดทุกข์ลดลง สุขก็มีขึ้น
เมื่อสุขลดลงทุกข์ก็จะปรากฏขึ้นสลับกันอย่างนี้ตลอดไป จึงได้กล่าวว่าสุขทุกข์ก็คือเนื้อเดียวกัน

ความสุขมันเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากได้มัน ตรงกันข้ามกับความทุกข์
ที่ไม่มีใครจะอยากได้มันเลย เป็นสิ่งที่น่ากลัวด้วยซ้ำไป แต่ก็เป็นสิ่ง
ที่น่าอัศจรรย์ตรงที่ ความสุขมันเหมือนว่ามันจะคอยหนีเราไป
แล้วเราก็คอยจะวิ่งไล่ตามหา เพราะความทุกข์จะวิ่งตามมาทุกที่
วันๆ เราก็จะวิ่งหาความสุข วิ่งหนีความทุกข์ แม้ว่าเราจะวิ่งหาความสุข
ให้ได้เร็วขนาดไหน แต่สุดท้ายทุกข์ไล่มาตามทุกที

4Aขออนุโมทนาสาธุการค่ะ