แล้วเราเห็นความไม่มีตัวตนหรือยังล่ะ หรือ ที่พูดว่าไม่มีตัวตน เป็นอนัตตา ไปจำจากไหนมา จากหนังสือ จากคำพูดของคนนั้นคนนี้

1. เห็นเอง
2. จำมา

ตอบข้อไหน 1 หรือ 2

เฉลยเองแล้วกัน ไม่ถูกใจค้านได้ ความหมายสภาวะ,สภาวธรรม พร้อมตัวอย่าง

สภาพ, สภาวะ ความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเอง, ธรรมดา

สภาวธรรม หลักแห่งความเป็นเอง, สิ่งที่เป็นเองตามธรรมดาของเหตุปัจจัย

ตย.



http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=57705&start=30

สภาวธรรม หมายถึง รูปนามมันเป็นของมันอย่างนั้นเองตามเหตุปัจจัยของมัน ไม่มีตัวตนอีกทั้งไม่มีผู้สร้างผู้บันดาล

หากไปคิดว่าเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ทำให้เป็นไปเช่นนี้เช่นนั้น นั่นเป็นมิจฉาทิฏฐิเป็นความเห็นผิด เมื่อมีความเห็นเห็น ก็ดำริผิด มีพยายามใดๆก็เป็นความพยายามผิด

ฟังเพื่อละไม่รู้
ฟังแล้วรู้คือละ
ถ้าไม่ฟังก็ไม่ละ
ก็มีตัวตนไปทำ
คือทำอวิชชาเพิ่ม
เมื่อไหร่จะเริ่มต้นฟัง
รู้สึกตัวไหมว่ากำลังไม่ทำฟังอยู่
เนี่ยมาบอกให้ทำปัญญาให้ตรงตามคำสอน
ไม่ทำสุตมยปัญญาแปลว่าไม่เคยทำปัญญาใหม่เพิ่มขึ้นเลยนะคะ
https://youtu.be/Zft4Gmc9ODQ

พระธรรมคำสอนมีที่กายใจของทุกคนตรงปัจจุบันตามคำสอน
พระธรรมคำสอนทุกคำมีไว้ให้เทียบความจริงที่กำลังมีเดี๋ยวนี้
และจะรู้ความจริงตรงตามได้ต้องคิดตามตรงคำตรงที่กายใจมี
บัญญัติคำในพระธรรมคำสอนเป็นปัญญาของพระพุทธเจ้านะคะ
เข้าใจไหมคะว่าปัญญาตนเองจะมีเกิดขึ้นได้เกิดจากกำลังคิดตามได้
คือต้องกำลังคิดตามได้ตรงความจริงที่ร่างกายตนเองกำลังมีตรงคำถึงจะจำได้ตรงสัจจะ
ฟังไลฟ์สดออนไลน์หน่อยดีไหมคะจะได้เลิกปรุงสัญญาเก่าที่ไปจำบัญญัติคำเอาไว้แล้วคิดว่าเป็นปัญญา
https://youtu.be/AmhXwSTjN0Q

พระธรรมคำสอนมีที่กายใจของทุกคนตรงปัจจุบันตามคำสอน
พระธรรมคำสอนทุกคำมีไว้ให้เทียบความจริงที่กำลังมีเดี๋ยวนี้
และจะรู้ความจริงตรงตามได้ต้องคิดตามตรงคำตรงที่กายใจมี
บัญญัติคำในพระธรรมคำสอนเป็นปัญญาของพระพุทธเจ้านะคะ
เข้าใจไหมคะว่าปัญญาตนเองจะมีเกิดขึ้นได้เกิดจากกำลังคิดตามได้
คือต้องกำลังคิดตามได้ตรงความจริงที่ร่างกายตนเองกำลังมีตรงคำถึงจะจำได้ตรงสัจจะ
ฟังไลฟ์สดออนไลน์หน่อยดีไหมคะจะได้เลิกปรุงสัญญาเก่าที่ไปจำบัญญัติคำเอาไว้แล้วคิดว่าเป็นปัญญา
https://youtu.be/AmhXwSTjN0Q

เห็นเน้นจังกายใจๆ รู้เปล่ากายใจอยู่ที่ไหน เอาชัดๆ

บอกแล้วว่าเคยฟังแล้ว เหมือนเคยบอกแล้วว่า เสียงดีเสียงเพราะพูดมีจังหวะจะโคนชัดถ้อยชัดคำนี่โอสมกับเคยเป็นครูเป็นอาจารย์ นี่ยอมรับ แต่มาพูดธัมมะเสียงก็ยังดีแต่ที่พูดนะมันเป็นทิฏฐิของคนๆหนึ่ง

ไม่เคยตอบตรงคำถามสักปี

ก็บอกแล้วว่า ฟัง อ่าน มันลึกไม่พอ ดังตัวอย่าง คคห.ที่ยกมา

ปัญญา มีสามระดับ

สุตมยปัญญา
จินตามยปัญญา
ภาวนามยปัญญา

สุตะผิวนอกสุด บางทีนั่งฟังเขาพูดเข้าหูซ้ายออกหูขวา ฟังไปสัปหงกไป ถ้าจะอุปมาก็เหมือนคนร้อนแดดได้เข้าร่มไม้ เออรู้สึกเย็นหน่อย คิกๆๆๆ พอออกแดดอีกร้อนอีก เข้าร่มไม้ เออรู้สึกเย็นมาหน่อย วนไป

เอานะที่นี้จะถามเรื่องกายใจ

นี่กายใจไหม

ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วกจนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีกซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ

ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว
เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด แต่ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร
หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการกระทำ
หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน.

ตอนนี้รู้สึกได้ว่ามีกายตรงไหนก็ตรงนั้นแหละมีตัวตนแล้วกำลังมีอวิชชาอยู่ค่ะ
ที่ไม่มีคือไม่รู้ว่ากำลังมีกิเลสเท่ากับไม่รู้ตัวว่าไม่มีตัวตนเดี๋ยวนี้จะรอเอาไปคิดได้เมื่อไหร่ล่ะคะ

คิดตื้นๆให้มันลึกซึ้งยังทำไม่เป็น
แล้วปัญญาขั้นสูงกว่าจะเกิดได้ไหม
บอกว่าอ่านคือจิตคิดนึกไม่ใช่จิตเห็น
คิดไปตามอดีตสีที่ดับไปนับไม่ถ้วนอยู่ไงคะ
จิตเห็นไม่มีคิดนึกปนเพราะเห็นเกิดที่จักษุประสาท
แต่จิตคิดนึกเกิดที่หทยวัตถุรูปพิเศษตรงกลางหัวใจซึ่งมองไม่เห็น
อ่ะทีนี้ลองคิดให้ลึกซึ้งสิ...เห็นมีแสง...คิดไม่มีแสง...ตอนนี้กำลังคิดผิดว่าคิดพร้อมเห็นได้
เข้าใจไหมว่ากำลังปล่อยจิตปล่อยใจให้คิดอ่านไปตามความคิดเห็นผิดอยู่ลืมฟังเพื่อให้คิดตรงตามคำตถาคต

"ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ" นี่มีกายใจไหม ตอบ

1. ไม่มี
2. มี

ตอบข้อไหน 1 หรือ 2

บางที เราอาจจะไม่รู้ว่าการแยกธาตุนั้นทำอย่างไร ให้ทุกคนทำตามนี้นะ คือ เห็นใครสักคนก็ได้หญิง-ชายก็ได้คนที่เรารักก็ได้ แล้วเริ่มด้วยการจินตนการว่า กำลังลอกผิวหนังของคนคนนั้นออก แล้วก็จะเห็นเนื้อแดงๆ หลังจากนั้นก็เอาเนื้อแดงๆออกก็จะเห็นอวัยะวัยภายใน แล้วเอาอวัยวะภายในออกก็จะหลือแต่กระดูก เมื่อเอากระดูกออกไป แล้วไอ้คนที่เรารักมันหายไปไหนแระ มองไม่เห็นแระ หายไปไหนเนาะ เรามองไม่เห็นจิตใจเค้าแน่นอนถูกไหม ที่เราไปหลงรักหลงชอบ ฆ่ากันแย่งกัน เรารักเราลองหลงชอบอะไร หลงชอบผิวหนังรึ หลงชอบเส้นผมรึ หลงชอบนมเหรอ หลงชอบหัวใจ หรือหลงชอบไส้ติ่งของเค้ารึ หลงชอบกระดูกรึ ถ้าเราชอบสิ่งใดก็เอาสิ่งนั้นไปเดี่ยวๆเราจะยังชอบไหม เอาแขนของเขาไปเดี่ยวเอาไปนอนกอด เอานมข้างนึงของเค้าไปนอนกก เอาไหมแบบนั้น บางคนก็บอกว่าชอบที่จิตใจ งั้น จิตใจเค้าอยู่ตรงไหน ถ้าเอาจิตใจเค้าไป เอาไปทำไม ชอบทำไม หาคำตอบให้ตัวเองซิ จิตใจของเค้ามันมีประโยชน์อะไรต่อตัวเรารึ หรือถ้าชอบทั้งร่างกาย งั้นก็เอาร่างกายไปอย่างเดียว ไม่มีจิตใจ ไม่มีความรู้สึก ไม่มีลมหายใจเรายังชอบมั้ย ลองหาคำตอบของการหลงรัก หลงชอบนะว่าเราชอบตรงไหน วิธีนี้ใช้ได้กับความโกรธด้วยนะ เราจะไปโกรธไส้ติ่งเค้ารึ จะโกรธหัวนมเค้า หรือจะโกรธ ติ่งหู เอาแบบนี้ฝึกคิดนะ ทำทุกวัน เราก็จะยอมรับเลยว่า เออ คนคนนึงมันก็ไม่มีอะไรเลยเนาะ ก็แค่ก่อนเนื้อก้อนนึงที่มีลมหายใจเคลื่อนที่ได้ เมื่อเราเห็นใครสักคนที่เราชอบหรือเราเกลียดก้อนเนื้อนั้น อาจจะทำอะไรที่เราไปรู้สึกว่าชอบบ้าง เกลียดบ้างๆ เราก็เตือนตัวเองว่า เออ ก็ก่อนเนื้อธรรมดา ไม่ต้องไปรู้สึกอะไร ถ้ายังทำไม่ได้ แปลว่ากิเลสยังหนาอยู่ การยังอยู่ในวัฎสงสารนี้ยังอีกยาวนาน

ก็บอกแล้วว่าที่ถามเนี่ยกำลังมีนิวรณธรรมสงสัยคนอื่นถึงมาถามแสดงว่าไม่รู้จักตนเองตรงๆเลย
กำลังมีความคิดว่ามีตาหูจมูกลิ้นกายใจมีตัวมีตนเนี่ยเรียกว่ามีอุปาทานขันธ์เป็นตัวเองยึดมั่นตัวตน
บอกว่าจะรู้สึกตัวถูกตามคำสอนได้ต้องกำลังฟังแล้วคิดตามอยู่ทำให้คิดถูกตามได้ว่ากำลังเป็นยังไง
ก็เดี๋ยวนี้ตัวเองน่ะมีหมดทุกอย่างแล้วคือตัวตนกิเลสอุปาทานอวิชชาที่ไม่มีคือไม่ทำปัญญาตรงตามคำสอน
ฟังให้รู้สึกตัวว่าตัวเองไม่รู้ตัวว่ากำลังมีกิเลสและยึดอัตตาตัวตนประมาทไม่ฟังเพื่อให้เกิดปัญญาเพิ่มขึ้นอยู่ค่ะ
ทุกอย่างเกิดแล้วเป็นแล้วแต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเพราะไม่เคยคิดถูกตามคำสอนได้เลยสักคำมัวแต่ไปทำอวิชชา

ไม่ตอบ คคห.ข้างบนนั่นใช่ไหม ถ้างั้นเอาใหม่ คนๆนี้เขามีกาย มีใจไหม

จิตบอกให้หยุดหายใจ
ผู้รู้ช่วยบอกหน่อยค่ะ เป็นอันตรายหรือปฏิบัติผิดทางไหมค่ะ เพราะฝึกทำเองโดยไม่มีครูบาอาจารย์สอนค่ะ หนูฝึกดูจิตมาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ แรกๆก็เห็นจิตฟุ้งซ่านมาก
ช่วงหลังๆจิตเริ่มสงบ ไม่ไหลออกไปตามอารมณ์ข้างนอก แต่เริ่มเห็นจิต เฉยๆบ้าง สุขบ้าง
บางครั้งรู้สึกหดหู่เป็นทุกข์เบื่อโลกมากๆเลยค่ะ มันเป็นของมันเองควบคุมอารมณ์นี้ไม่ได้
ได้แต่ตามดูเฉยๆรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ
บางครั้งก็นอนดูจิตไปเรื่อยๆแล้วเหมือนว่าตัวเองจะเคลิ้มๆไป แต่ยังมีสติรู้สึกตัวค่ะ
อยู่ดีๆจิตก็พูดว่า ลองหยุดหายใจตายดูหน่อยสิ แล้วหนูก็หยุดหายใจตามไปด้วย บังคับร่างกายไม่ได้เลยค่ะ ตอนนั้นขยับร่างกายไม่ได้ด้วยค่ะ
รู้สึกเริ่มกลัวก็เลยพยายามฝืนจนหายใจได้ ตอนนั้นรู้สึกอึดอัดและรีบสูดลมหายใจเข้าปอดค่ะ ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้ คิดว่าตัวเองต้องตายจริงแน่ๆเลยค่ะ
เกิดจากอะไรค่ะ หนูทำผิดทางไหมค่ะ ถ้าเกิดเป็นอีกจะทำอย่างไรดีค่ะ

ถ้าเทียบกับสอง ตย.ก่อนหน้า คุณโรสฟัง เขาคิด แต่ ตย. นี้ภาวนา (ภาวนามยปัญญา) โฟกัสข้อความที่ขีดเส้นใต้ ไม่ใช่ตัวตนมันต้องเห็นจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ ไม่ใช่คิดวาดภาพเอา ไม่ใช่ฟังจากคนอื่นพูดให้ฟัง