ในคน ๆ นั้นหรือเราก็ได้ในวันหนึ่ง ๆ
ย่อมมีทั้งกุศลและอกุศล
ปะปนหรือเกิดขึ้นสลับกันเกิดขึ้นตลอดเวลา
ตอนใดที่กุศลเกิดในตอนนั้นบุคคลนั้นย่อมเป็นคนดี
ตอนใดอกุศลเกิดบุคคลนั้นตอนนั้นย่อมเป็นคนเลว

ถ้าเราไปยึดติดในความดี ก็จะเห็นว่าเขาดี
ถ้าไปยึดติดในอกุศล ก็จะยึดว่าเขาเลว เพราะเราปล่อยวาง
ไปตามกาลไม่ทัน ย่อมได้ชื่อว่าจิตวิปลาสไม่ตรงต่อความจริง

ในบางครั้งคน ๆ นั้นทำความดีมาเป็นร้อยครั้ง
ทำเลวมาครั้งเดียว เราไปยึดติดในครั้งเดียวในที่เลว
บางครั้งคนทำเลวมาเป็นร้อยครั้ง

พอทำความดีครั้งเดียว เราก็ไปยึดติดในความดีของเขา
ว่าเขาเป็นคนดีอย่างนี้เราวางไปเป็น แม้ว่าเขาทำเลวอีก
แต่เราไปยึดติดในความดีที่มีดีอยู่ก่อน ๆ

เมื่อความไม่เป็นกลางเจตสิกตัตตรมัชฌัชตตาก็ไม่เป็นสัมโพชฌงค์
จิตตอุกชุกกตา กายุกอุกกตาก็ไม่ชื่อตรง