คำสอนของพระพุทธเจ้า แม้ว่าจะได้เห็น เคยได้ยิน
ถ้าขาดการศึกษาเสียแล้วก็ยากที่จะเข้าใจได้ อย่างสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าจะมีการได้ฟังมาแล้วมามากมาย แต่ขาดกัลยาณมิตรเสียแล้ว
การที่จะถึงธรรมที่ละเอียดลึกซึ้ง ในสิ่งที่ควรจะได้กลับไม่ได้

ธรรมะในพระพุทธศาสนา จะให้ความเพลิดเพลินแก่จิตใจ
ที่ต้องการธรรมะ นับได้ว่าเป็นอาหารจำเป็นอย่างหนึ่ง
เหมือนกัน คนที่ตกอยู่ในอำนาจของกิเลสยังต้องการอาหาร
ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย แสวงหากันไปตามวิสัยปุถูชนนั้น
ก็ถูกแล้ว แต่ยังมีอีกสิ่งหนึ่งซึ่งอยู่ลึก

และไม่ต้องการอาหารอย่างนั้น สิ่งนี้คือวิญญาณซึ่งเป็นอิสระหรือบริสุทธิ์
ต้องการความบันเทิงเริงรื่น คืออาหารทางธรรมะ นับตั้งแต่ความยินดีปรีดา
ที่รู้สึกว่าตนได้ทำอะไรอย่างถูกต้อง เป็นที่พอใจของผู้รู้ทั้งหลาย
มีความสงบระงับในใจชนิดดที่กิเลสมารบกวนไม่ได้
มีความเห็นแจ่มแจ้งรู้เท่าทันสิ่งทั่งปวงว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ทะเยอทะยานในสิ่งใด

มีอาการเหมือนกับนั่งลงได้ ไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาเหมือนคนทั้งหลาย
ชนิดที่ท่านให้คำเปรียบไว้ว่า "กลางคืนอัดควัน กลางวันเป็นไฟ"

"กลางคืนอัดควัน กลางวันเป็นไฟ"

คริคริ

เห็นพาดข่าวจากเมืองไทยค่ะ

ว่า กลางวันปลดแอก กลางคืนแดรกไวน์ ด้วยค่ะ