จิตทุกขณะมีความจำเกิดด้วยอยู่แล้วมีสมาธิเกิดด้วยอยู่แล้ว
ไม่ฟังคำสอนแต่เชื่อความคิดตัวตนบอกว่าตัวตนไม่มีอยู่แล้วค่ะ
ศึกษาให้ตรงทีละ1ทางตรงปัจจุบันด้วยการฟังเพื่อเข้าใจถูกตามได้
อิริยาบทคือท่าทางการเคลื่อนไหวของคนที่มีตามปกติมียืนเดินนั่งนอน
ชื่อว่าอิริยาบทย่อมปิดบังทุกขะอะริยะสัจจะเพราะความจริงคือตัวตนนั้นไม่มี
ที่คิดว่ามีตัวตนคือความหลงเข้าใจผิดจึงคิดผิดพูดผิดทำผิดรู้ยังว่าเปลี่ยนที่คิด
การรู้ความจริงตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้าไม่มีตัวตนไปทำแยกจากฟังคำสอน
ตอนที่คิดจะไปกำหนดจดจ้องทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดตอนนั้นไม่ได้คิดถูกตรงตามคำสอนแต่อย่างใด
การคิดเอาตัวตนไปด้นเดาไปล่วงหน้าคาดว่าจะทำให้รู้หลงผิดคาดคั้นทำเพื่ออยากให้รู้ว่าตัวตนไม่มี
ไม่ฟังคำสอนเลยเหรอความจริงที่ตรัสรู้คือความปกติของวิถีจิตคนเราตามปกติที่มีทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ
การไปอ่านพระไตรปิฏกไม่ใช่การทำปัญญาตรงทางและถ้าปัญญาไม่พอก็เดาเอาว่าต้องทำตัวตนให้หาย
เป็นเรามีความไม่รู้ความจริงและไม่คิดจะฟังให้เข้าใจวิถีจิตตามปกติที่พระพุทธเจ้าบอกให้รู้ได้ตรงทางเดียว
คือการคิดถูกตรงตามได้ตามปกติเป็นปกติเพื่อละทิ้งความคิดเห็นผิดว่ามีตัวตนเพราะตัวตนคิดเองไม่ได้เลย
ไม่มีสติเพราะระลึกตามคำสอนไม่เคยได้เพราะไม่ฟังและไม่คิดพิจารณาโดยรอบรู้เพื่อเข้าใจทั้งหมดโดยรวม
การกำหนดบังคับอิริยาบทจดจ้องไม่ละทิ้งความคิดผิดว่ามีตัวตนแสดงว่าไม่มีความเข้าใจอะไรใดๆเลยทั้งสิ้น
วิปัสสนาภาวนาคือการเพิกถอนความคิดจดๆจ้องๆตัวตนโดยการฟังพระพุทธพจน์บ่อยๆเพื่อจำถูกตรงจุดที่มี
จิตเกิดดับนับไม่ถ้วนเดี๋ยวนี้ถึงแสนโกฏิขณะนับๆก็แสนล้านวิถีจิตดับแล้วด้วยจะไปทำคิดเดาเองต่อไปอีกมั๊ย
https://youtu.be/HkcB7dZpE24