ฟัง=สุตะ
อะไร=สิ่งที่ไม่รู้มาก่อน
ตั้งใจฟังความจริงที่มีประโยชน์
ฟังสิ่งที่มีที่เกิดทางตาหูจมูกลิ้นกายใจที่ไม่รู้
เป็นการบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์แก่ตนและท่าน
ถ้าการฟังนั้นไม่เข้าใจสิ่งที่ปรากฏเลยแม้ประโยชน์ตนก็ยังไม่ได้รับ
มรดกของพระพุทธเจ้าแต่ละคำรับได้เท่าที่ฟังเข้าใจและระลึกตรงปัจจุบันที่กำลังมี
อะไรที่จำไว้มากๆคือสัญญาดังนั้นจึงมีการตั้งต้นคิดถูกตามแต่ละคำเพื่อเข้าใจสิ่งที่กำลังมีตรงๆ
อย่างการปรองดองคือความพร้อมเพรียงในสภาพจิตที่ดีงามไม่ใช่ความคิดเองด้วยความมีตัวตนว่าดีงาม
เพราะต้องรู้สึกตัวว่าคิดอะไรถูกตรงตามเป็นจริงตรงตามคำสอนของพระพทธเจ้าคือศึกษาตัวจริงที่มีที่กาย
ว่าจิตใจระลึกตามคำสอนของพระพุทธเจ้าจากการฟังอะไรเพื่อเข้าใจอะไรที่กำลังมีตรงๆถูกว่าที่กายมีอะไร
หวังอยากได้อะไรจากการฟังอะไรเพราะการฟังอะไรเป็นไปเพื่อไม่หวังอะไรเพราะที่คิดเองอะไรอะไรก็ไม่มี
https://youtu.be/ELa9Ri9NF7k