#ผู้มีศีล_ย่อมองอาจกล้าหาญ

" .. กุลบุตรผู้รักษาศีล ถึงพร้อมด้วยศีลบริบูรณ์แล้ว ย่อมมีความสุข แม้จะเข้าไป
คบหาสมาคมกับบริษัทใด ๆ ก็ตาม บริษัทกษัตริย์ก็ตาม บริษัทคหบดีก็ตาม บริษัท
สมณพราหมณ์ก็ตาม "เป็นผู้องอาจกล้าหาญ ไม่มีความครั่นคร้ามต่อผู้คน เพราะคิดว่าเราบริสุทธิ์ดีแล้ว"

...ถึงไม่มีความรู้ก็ตาม "ไม่คิดกลัวว่าคนอื่น
เขาจะมาโทษเราว่า เป็นผู้ไม่บริสุทธิ์อย่างนั้นอย่างนี้" ไม่คิดอย่างนั้น ไม่กลัว แล้วก็เป็นที่รักของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เป็นที่รักแก่สัตว์ทั้งหลายด้วยกัน คนผู้มีศีลดีแล้วย่อมใจเย็น จิตมันหยั่งเข้าไปถึงกัน .. "

#หลวงปู่ขาว_อนาลโย



…คนเรา เวลาเกิดมา
จึงมีจริตนิสัยไม่เหมือนกัน
พ่อแม่คนเดียวกัน
แต่ไม่ได้เอาจริตนิสัยมาจากพ่อแม่

.ท่านจึงสอนว่า เรามีกรรมเป็นของๆตน
มีกรรมเป็นผู้ให้กำเนิด
มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์

.กรรมนี่แหละ เป็นเหตุ
ที่ทำให้เราเป็นคนแบบนี้
นิสัยแบบนี้ ชอบแบบนี้
เกลียดแบบนี้ ขยันขี้เกียจแบบนี้
ก็เราสร้างมาทั้งสิ้น

คือ..” กรรมที่เราเคยทำมา “.
…………………………………………
จุลธรรมนำใจ ๖, กัณฑ์ที่ ๒๕๒
วันที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๔๙
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี





".จะทุกข์จะยากสักเพียงใดก็ตาม.จะโสเป็นโสตายต่อพระพุทธศาสนา.มันก็หมดเรื่องเท่านั้น.ใจ
ถ้าจะยอมโสเป็นโสตายกับพระพุทธศาสนาก็เสียเปรียบพระพุทธเจ้า เสียเปรียบพระธรรม เสียเปรียบพระสงฆ์.อือ.มันก็ลำบากอันนั้น.
ทีนี้เราไม่ยอมโสเป็นโสตายต่อพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์.ก็เรียกว่าทิฏฐิมานะของเรามันจดฟ้าใช่ไหม.เออ...
เราก็ต้องไปโสเป็นโสตายต่อผีต่อเปรตทีนี้.ถ้าไม่โสเป็นโสตายต่อพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์.
ก็ต้องไปโสเป็นโสตายต่อ...เปรตสรณังคัจฉามิ ผีสรณังคัจฉามิ โจรสรณังคัจฉามิ มารสรณังคัจฉามิ.อือ.
ฆราวาสสรณังคัจฉามิ.อือ.ลูกเมืยสรณังคัจฉามิ.นั่นน่ะ.จะว่าพุทธังสรณังคัจฉามิก็ว่าเฉยๆ .อือ.
เห็นเขาว่าก็ว่าไปตามเขา.อือ.เคยหูก็หัดปาก แก้วเจ้าขากินข้าวกับกล้วย.อือ.แต่ไม่รู้จักกล้วย.กินอยู่ก็ไม่รู้จักกล้วย."

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต






“โดยปกติในชีวิตประจำวัน
เมื่อเกิดอารมณ์หงุดหงิด ไม่พอใจ
เราชอบระบายความรู้สึกออกไป
โดยการดุ หรือพูดอะไร ให้คนอื่นเจ็บใจ
แต่ถ้าเรารู้สึกตัว แล้วไม่พูดอย่างงั้น
เราก็จะได้ ธรรมะหลายข้อ

ความรู้สึกตัวว่า กำลังหงุดหงิด คือ สติ
การที่ไม่ทำตามความรู้สึกนั้น คือ ความอดทน
และ เมื่อความเศร้าหมองในใจเราหาย
เกิดสำนึกในความไม่เที่ยงของอารมณ์
ความไม่เป็นตัวเป็นตนของอารมณ์นั่น คือ
ตัวปัญญา

การปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เป็นอย่างนี้”

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ








“จงเชื่อเถิดว่า…
บาปมี บุญมี สวรรค์มี นรกมี
ผู้ที่สร้างบาป ก็เหมือนกับการดื่มยาพิษ
อย่างไรเสีย ย่อมได้รับโทษภัย เพียงแต่ว่า
ยาพิษนั้น จะส่งผลเร็วหรือช้า”

หลวงปู่ศรี มหาวีโร






"ให้เร่งภาวนาอย่าประมาท
ความตาย มันไม่มีสัญญาณเตือน
หรือนิมิตหมาย บอกเราให้รู้ล่วงหน้า
คนแก่ก็ตาย คนหนุ่มก็ตาย ได้ทั้งนั้น
การปฏิบัติธรรม จึงไม่ต้องอ้างเมื่อนั้น เมื่อนี้
ทำให้มากๆ ทำให้บ่อยๆ แล้วจะรู้จะเห็นเอง"

หลวงปู่เพ็ง พุทฺธธมฺโม






" ๑. พุทธานุสสติ
ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
๒. เมตตา
แผ่เมตตาจิตออกไป
๓. อสุภะ พิจาณากายนี้
ว่าเป็นของที่ไม่งดงาม
ไม่สะอาด
๔. มรณสติ ระลึกถึง
ความตาย เป็นอารักข
กรรมฐาน คือกรรมฐาน
ที่ควรรักษาไว้เนืองนิจ
ปฏิบัติอบรมอยู่เนืองๆ

หัดระลึกถึงคุณ
พระพุทธเจ้าอยู่เนืองๆ
หัดแผ่เมตตาอยู่เนืองๆ
หัดพิจารณากายนี้ว่า
เป็นของไม่งดงาม
ไม่สะอาดอยู่เนืองๆระลึก
ถึงความตายอยู่เนืองๆ
เมื่อเป็นดั่งนี้จะเป็นเครื่อง
ป้องกันอารมณ์และ
กิเลสร้ายทั้งหลายได้

แม้ว่าจะเกิดอารมณ์กิเลส
ขึ้นตามธรรมดาของ
สามัญชน ก็สามารถจะ
ใช้อารักขกรรมฐานนี้
ระงับได้ เมื่ออารมณ์และ
กิเลสบังเกิดขึ้นก็ระลึกถึง
กรรมฐานทั้ง ๔ ข้อนี้ทันที

ข้อใดข้อหนึ่ง ก็จะทำให้
ระงับใจได้ ทำให้จิตใจ
ได้ความสงบได้ความสุข
ตลอดจนถึงได้สมาธิ
ตั้งแต่ขั้นต้นจนถึงขั้นสูง
เป็นบาทของปัญญาที่จะ
เห็นธรรมะยิ่งขึ้นต่อไป "

พระโอวาทธรรม
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า
กรมหลวงวชิรญาณสังวร







#พูดถึงคุณแม่ชีแก้วสำเร็จอรหันต์ตามที่หลวงตายืนยันแล้ว #เมื่อสำเร็จแล้วทำไมไม่ตาย

หลวงตาท่านได้เล่าไว้บอกว่า ธรรมะขั้นสูงไม่ใช่จะสังหารร่างกาย ท่านจะอยู่หรือท่านจะไปก็เป็นเรื่องของท่าน ถึงขั้นนี้แล้วไม่มีผู้ใดจะรู้ยิ่งกว่าตัวของท่านเอง

มิใช่ว่าเมื่อเป็นพระอรหันต์แล้วจะสังหารร่างกายตนเอง ท่านก็รู้ของท่านเองว่าเป็นอย่างไรความเหมาะสมในขณะนั้น นี่คือหลวงตาท่านแย้มออกมา

#อย่างคุณแม่ชีแก้วนี่จะว่าเป็นฆราวาสเลยที่เดียวก็ไม่ค่อยจะถูกต้องนัก

เพราะท่านได้รักษาศีล ๘ พรหมจรรย์ จะว่าเป็นนักบวชนักพรตระดับหนึ่งก็ว่าได้ ไม่ใช่ฆราวาสยุ่งเหยิงกับครอบครัว ท่านก็เป็นนักบวชพรหมจริยา ถ้าว่าไปแล้วก็เหมือนกับศีลสามเณรเลยทีเดียว ขาดข้อเดียวคือ ชาตะรูปะ เท่านั้นเอง

#แต่ถึงอย่างไรก็ดีถ้าหากว่าใครสำเร็จมรรคผลแล้วค่อยมาเถียงกัน

แต่ถ้าหากยังไม่สำเร็จอย่าพึ่งเถียง ผู้ใดถูกผู้ใดผิดก็ยังไม่รู้ เพราะว่ายังไม่สำเร็จ ถ้าพวกเราถึงที่ถึงทางแล้ว เป็นอรหันต์นี้ตายจริง ๆ จึงค่อยมาพูดกัน เป็นอรหันต์แล้วเป็นผู้รักษาศีลอุโบสถไม่ตายหรอกจึงค่อยมาพูดกัน

ถ้าหากยังไม่ได้สำเร็จมรรคสำเร็จผลมาพูดแล้ว ก็คล้ายกับตาบอดคลำช้างนั่นแหละ เถียงกันไปเถียงกันมา เถียงกันไปธรรมะหัวโน ธัมโมหัวแตก จากนั้นก็เหมือนมะกอก หล่นใส่หัวคนตาบอด ยังไม่ได้วางหมัดวางมวย

#เมื่อได้ยินได้ฟังแล้วเราก็มีหูทั้งสองข้างก็ต้องฟังหูไว้หู

ถ้าพวกเราอยากจะเชื่อ ให้ปฏิบัติชำระจิตชำระใจให้พ้นจากวัฏสงสารนั่นแหละ หมดความสงสัย ถ้าหากว่ามิได้ปฏิบัติก็จะสงสัยอยู่อย่างนี้แหละ

เพราะฉะนั้นพวกเราทุกๆคนที่ได้ฟังเป็นแนวความคิดหรือพวกเราได้คิด อย่ามองด้านเดียว การมองให้มองทั้งสองด้าน ให้เหมือนกับเรานั่งรถ เรานั่งรถทางด้านขวา เราก็เห็นเฉพาะด้านขวา ถ้าเรานั่งด้านซ้าย เราก็จะเห็นเฉพาะด้ายซ้าย เมื่อเรานั่งข้างหน้าเราจะเห็นทั้งหมดว่าเป็นอย่างไร

แต่ถึงอย่างไรก็ยังสู้มองข้างเดียวไม่ได้ มองข้างเดียวให้เห็นจริงๆก่อน แล้วค่อยมองให้เห็นทั้งสองข้าง

ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านแนะนำสั่งสอนบอกกล่าวให้พวกเราฟัง ให้พวกเราศึกษานั้น เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้าละเอียดอ่อนมาก

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๘







ผู้ที่ปฏิบัติในสายสุกขวิปัสสโก คือ ผู้ใช้ปัญญาในการพิจารณาใคร่ครวญ

หลวงพ่อจิตโต บ้านสบายใจ






เธอเคยเกิดเป็นเทวดานางฟ้า
มีวิมานสวยงาม

แล้วตอนนี้มีมั้ย
—-ไม่มี
แล้วตอนนี้เธอเป็นยังไง
—-แบกขี้อยู่

เห็นแบบนี้มันจะตัดอารมณ์
ที่อยากจะเกิดอีก

ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เดี๋ยวมันก็ดับไป เป็นความว่างเปล่า

ตอนนี้เรากำลังแบกขี้อยู่จริงๆ
ยืนเดินนั่งนอนก็แบกขี้กันอยู่ทั้งวันทั้งคืน โง่จริงหนอ ก็อยากโง่มาเกิดเองนี่นา

ไม่ว่าเราจะเคยมีอะไร สุดท้ายแล้วมันก็คือความว่างเปล่า ที่เรามีอยู่ตอนนี้ มีก็เหมือนไม่มี

หลวงพ่อจิตโต บ้านสบายใจ