จำผิดว่ามีเราก็จำทุกอย่างที่เห็นเป็นบัญญัติคือจำเป็นชื่อเป็นเรื่องราว
ตายไปเหลือแต่ซากทะเลเรื่องราวและความคิดเห็นผิดว่ามีตัวตนทำได้
พระพุทธเจ้าทรงย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ให้ประมาทการฟังพระสัทธรรมนะคะ
พระปริยัติสัทธรรมคือการตั้งมั่นคงต่อการฟังพระดำรัสเพื่อเข้าใจถูกตาม
เพื่อจำใหม่ตามความเป็นจริงของจิตดวงเดียวจริงจริงตรงสัจจะตามจริง
เทียบกับความจำเดิมผิดผิดของตนเพื่อเข้าใจใหม่ว่าจำถูกบ้างหรือไม่
แปลว่าต้องรู้สึกตัวว่าขณะกำลังฟังที่จำได้เป็นปัญญาหรือแค่จำ
เพราะปัญญาคือเข้าใจถูกตามเป็นจริงที่กำลังปรากฏตรง1สัจจะ
ถ้ายังจำว่ามีตัวเราเป็นตัวคนทำทุกอย่างได้นั่นคือจำผิด=มิจฉาทิฏฐิ
จะเกิดสัมมาตามคำสอนก็ต้องคิดถูกตามคำสอนตรงสัจจะที่กายใจกำลังมี
พริบตาเดียวจิตก็ดับแล้วแสนโกฏิขณะ=ล้านล้านดวงจิตย้ำจิตมีแค่ดวงเดียว
จิตเกิดและดับตรงที่เกิดทันทีและที่เกิดของจิตมีตรงทีละ1ที่คือตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
จิตไม่เกิดนอกที่และเกิดที่ใดดับตรงเกิดทันทีตรงแค่1ดวงจิตมีอากาศแทรกคั่นด้วย
ไม่มีจิตดวงใดเกิดยาวๆแค่เป็นวิถีจิตทีละ1ดวงเกิดดับสลับคิดคือส่งไปเก็บไว้ที่จิต
จิตเกิดแล้วดับทันทีไม่มีตัวตนหยิบจับทำอะไรได้แค่เห็นผิดว่ามีมือก็อยากเอื้อมมือ
ถ้าใจไม่อยากได้ใจจะกล้าคิดรับหรือให้คนอื่นรับไว้แทนไหมกายทำตามใจอยาก
แค่มีตาจากหลับก็อยากลืมตาเจตนาจงใจลืมตาเพราะอยากเห็นและเลือกไม่ได้
ว่าจะเห็นผิดเป็นอะไรบ้างนอกตานั่นน่ะคือคิดถึงสิ่งที่เห็นคือจำผิดคลาดเคลื่อน
และการบวชที่ไม่เทียบความประพฤติตนตามพระวินัยทุกวันก็ทำตัวล่วงอาบัติ
ตนเองเป็นผู้รู้จักนิสัยตนเองดีที่สุดทำตามสิกขาบท227ข้อไม่ได้ต้องลาสิกขา
จะเป็นชาวพุทธต้องสิกขาคือฟังและทบทวนตนเองตามพระธรรมวินัยทุกวัน
บวชเพื่อเบียดเบียนชาวบ้านเรียไรเงินก่อสร้างวัตถุไม่ทำตามสิกขาบทคืออลัชชี
ตราบใดที่ไม่ได้เห็นแค่สีล้วน1สีจะเป็นคนของพระพุทธเจ้าต้องทำตัวเป็นลัชชี(ผู้ละอายกลัวบาป)
สัจจะมีเพียง1เดียวจำผิดว่ามีตัวรักตัวกลัวตายจึงทำทุกอย่างเพื่อตัวตนดีก็ผิดแล้วลืมฟังพระปริยัติสัทธรรม
https://youtu.be/efdZCZ_nwL8
