พระพุทธเจ้าตรัสรู้ธรรมและเทศนาธรรม45ปี
เพื่ออธิบายตัวจริงของธรรมที่กำลังปรากฏว่ากำลังมีที่ตัวของผู้ฟังเอง
พระองค์ไม่ได้ตรัสรู้มาเพื่อบอกให้ใครปลีกตัวไปทำอะไรตามใจชอบ
โดยไม่ฟังพระธรรมให้เข้าใจก่อนและไม่ทรงห้ามการกระทำของใคร
แต่จะทรงเสด็จไปเมตตาเทศนาธรรมเตือนให้ได้ยินจนรู้สึกตัวตรงตามปัญญาผู้ฟัง
เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจถูกตัวตนว่ากำลังคิดอะไรตามที่ได้ฟังจนรู้สึกตัวตามได้
ทุกคำในพระไตรปิฏกมีความหมายตรงเป็นสัจจะเป็นหนึ่งไม่มีสอง
ทุกคำมีความหมายตรงลักษณะเฉพาะเป็นหนึ่งเดียวไม่เปลี่ยน
กล่าวถึงเวลาใดขณะนั้นคือความจริงตรงปัจจุบันขณะนั้นเองไม่มีเรา
เช่นเห็น=เห็น(เป็นจิต)ดับหมดเกลี้ยงที่ตาดำมีอากาศธาตุแทรกคั่นว่างเปล่าแล้วแต่เราน่ะไม่รู้ว่า
จิตเห็นมันดับมืดหมดแล้วตอนนี้เลยคือเห็นขณะใหม่คือจิตเห็น1ขณะดวงใหม่ตลอดเวลา
สิ่งที่เห็นปรากฏที่กลางตาดำชั่วขณะจิตเดียวมีเพียงสิ่งที่กระทบตาดำได้เท่านั้น
แต่ยังคงคิดนึกจำผิดและทำทุกอย่างตามใจตัวเองต้องการโดยประมาทสุตมยปัญญา
สัจจะดับเร็วกว่าความคิดและสิ่งที่เราคิดเองมีมากเกินกว่าจะเข้าใจได้
ดังนั้นการฟังพระธรรมคือการอาศัยจิตได้ยินเสียงคำจริงเข้าไปสู่คลองของหู
เพื่อปรุงแต่งความคิดตรงคำทีละคำเพื่อเข้าใจความตรงคำกับสัจจะเป็นเท่ากับ
ทุกคำในพระไตรปิฎกดับพร้อมจิตทุก1ดวงไม่มีตัวตนของเราเขาหรือใคร
กว่าจะฟังรู้เรื่องแม้ฟังทั้งชาตินี้อาจไม่เกิดปัญญาเลยก็ได้เคยฟังบ้างรึเปล่า
คำว่าดับแปลว่าว่างเปล่าไม่มีแล้วและยึดถือเอาเป็นเจ้าของไม่ได้ด้วย
https://youtu.be/WlIB2LXe1jM
