ความคิดของเราคือความคิดเห็นตามอัตตาพาคิดนึกที่มีจิตดับแล้วถึงแสนโกฏิขณะ
พระพุทธเจ้าตรัสรู้สัจจะของจิตคิดนึกตรงปัจจุบัน1ดวงจิตมีครบธาตุ4ขันธ์5ทางมนายตนะ
จิตคิดนึกชื่อว่ามโนวิญญาณคือจิต1ทางเกิดที่หทยวัตถุที่กลางหัวใจที่เกิดโดยอนัตตา
ขณะนี้มีจิตครบ6ทางครบธาตุ4/ขันธ์5/อายตนะ6ที่เกิดดับตรงตามเหตุปัจจัยโดยอนัตตา
จิตเกิดดับได้ทีละ1ดวงจิตคั่นด้วยอากาศธาตุ(ภวังคจิต)ก่อนจึงเกิดจิตขณะต่อไปสืบต่อได้
ขณะนี้มีจิตครบทั้ง6ทางกำลังเกิดดับเป็นไปตรงตามที่กำลังฟัง
จิตแต่ละทางเกิดดับทีละ1ดวงจิตสลับจิตคิดนึก1ดวงจิตไม่ซ้ำเก่า
จิตเกิดดับใหม่นับไม่ถ้วนในขณะนี้และความคิดเห็นของเราไม่ตรงสัจจะแน่นอน
ดังนั้นการศึกษาพระธรรมจึงต้องเสียสละเวลาทำความเข้าใจทีละคำจากการสุจิปุลิ
เพราะต้องมีการสนทนาทบทวนความเข้าใจตรงคำตรง1ปรมัตถธรรมตามการฟังตามปกติ
เพื่อทบทวนความจริงตรงสัจจะทีละคำตามเพราะตัวจริงธรรมดับแสนโกฏิดวงจิตไม่มีตัวเรา
มีแต่ธรรมที่เกิดโดยอนัตตาตรงตามเหตุตามปัจจัยเป็นปัจจุบันธรรม
การสิกขาทุกคำในพระไตรปิฏกจึงคิดเองไม่ได้แม้แต่คำเดียว
จึงต้องอาศัยฟังปรโตโฆสะ(ผู้กล่าวตรงคำสัจจะ)ให้ได้ยินเสียงเพื่อระลึกตามได้ทีละคำ
เพื่อให้เข้าใจลักษณะของตัวจริงธรรมที่ดับไปแล้วนับไม่ถ้วนให้เข้าใจตาม
คือศึกษาเหมือนเดินตามรอยเท้าโคเข้าไปหาตัวโคคือฟังเพื่อเข้าใจความจริง
สภาพธรรมที่กำลังปรากฏตรงตามที่กำลังฟังมีแล้วตรงกับทุกคำในพระไตรปิฏก
แต่ไม่เคยคิดได้จะเข้าใจตามได้ต้องฟังดีดีตรงปัจจุบันที่กายใจกำลังปรากฏ
ฟังเพื่อเข้าใจการเกิดร่วมกันของธรรมที่ปรากฏออกมาทางกายวาจาใจ
ซึ่งแสดงออกเป็นพฤติกรรมอัตตาตัวตนคือ
กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ขณะนี้เอง
https://youtu.be/7h8Ogf347WU
