พอเรายึดมั่นในภาพพจน์ภาพลักษณ์อะไรสักอย่างเสียแล้ว เราก็ตาบอดต่อสิ่งต่างๆ ที่ขัดกับภาพพจน์นั้น อย่างเช่น สมมุติว่าเราถือว่าเราเป็นคนใจดี หรือเป็นคนให้อภัยผู้อื่นอยู่เสมอ ถ้าเรามองตัวเองอย่างนั้น ในส่วนที่ให้อภัยผู้อื่นไม่ได้หรือที่เราไม่เมตตา เราอาจมองไม่เห็น เพราะเราเชื่อมั่นว่าเราไม่ใช่คนแบบนั้น

การภาวนาจะช่วยให้เราเห็นชีวิตตามความเป็นจริงว่า ไม่มีอะไรเลยเป็นของตายตัวแน่นอน คนคนเดียวกันอาจมีได้หลายบุคลิก คนที่แสนจะเมตตาก็มี คนที่แสนจะโหดร้ายก็มี มีอยู่ในใจเดียวกัน มันเป็นธรรมดาของปุถุชน

เมื่อเรายอมรับในความหลากหลายของอารมณ์โดยไม่ยึดติดว่าเป็นเราเป็นของเรา แนวทางไปสู่การละสิ่งที่ควรละ และบำเพ็ญสิ่งที่ควรบำเพ็ญก็ชัดขึ้น

พระอาจารย์ชยสาโร






ขึ้นชื่อว่าบุญ จะอำนวยความสะดวกให้เราทุกอย่าง แต่ถ้าเป็นบาปนำความทุกข์เดือดร้อนใจให้เราทุกขณะจิต ไม่มีว่างเว้น

ขึ้นชื่อว่าบุญกุศลในหัวใจ ท่านไม่ได้สำคัญมั่นหมายว่า...ต้องร่ำรวยมั่งมีมากมายมหาศาล เพียงแต่ทำใจให้ฉลาดรู้เท่าทันความลุ่มหลงในหัวใจของเรา สามารถดับได้ ละได้ ตัดได้ วางได้

พระอรหันต์สมัยพุทธกาลมีทุกชาติชั้น-วรรณะ ไม่ว่ากษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ สูทร พอเข้าไปฝึกฝนอบรมในศีลธรรมอันเดียวกันแล้ว จิตใจสามารถเข้าถึงได้เหมือนกันหมด

แต่ต้องอาศัยบุญกรรมที่หนุนนำมา เกิดมาอาจขาดตกบกพร่องก็ตาม แต่มีนิสัยเป็นพลังหนุนได้ มีการให้ความสำคัญทางด้านจิตใจ ไม่ให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องปัจจัยสี่มากเกินไปนัก

ศึกษาเรื่องศีลธรรมก็สามารถทำให้ใจได้รับความบริสุทธิ์ได้ พ้นทุกข์พ้นโทษในวัฏสงสารได้ นี่สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่จำเป็นอยู่

โอวาทธรรม หลวงพ่อบุญมี ธัมมรโต
วัดป่าศรัทธาถวาย(ถ้ำเต่า) อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี อายุวัฒนมงคลครบ ๖ รอบ ๗๒ ปี ๗ สิงหาคม ๒๕๖๓






"ฟังมากได้ปัญญา
ไม่ระวังวาจาได้โทษ"

หลวงปู่จันทร์ กุสโล