พูดด้วยรู้ไม่ทัน
พึงรู้ว่าสิ่งที่พูดออกมา จากความยึดหลงของเหตุปัจจัยปรุงแต่ง จากใจตนเอง ทั้งสิ้น จะด่าว่าร้ายอะไรยังไง ก็เป็นการถอดข้อความเหตุ ปัจจัยปรุงแต่งนิสัยของใจตนเอง ออกไปประจาน ให้คนอื่นได้รู้ว่า ที่พูดว่ามามันเป็นของตัวเองทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับใครเลย ตามเหตุและปัจจัย เกิด ที่ใดก็ดับที่นั่น บัณฑิตที่รู้ทันจะคิดดับ ย่อมเข้าใจสังเกตเห็นด้วยปัญญา ว่าธรรมอันใดล้วนแล้วเกิด แต่เหตุ เช่นนี้