…ความสุขที่เกิดจาก
การทำจิตให้สงบด้วยสมาธิ ก็ดี

.แต่ไม่ดีเท่ากับความสงบที่
เกิดจากการกำจัดกิเลสด้วยปัญญา

.เพราะความสงบทางสมาธิ
เป็นชั่วขณะหนึ่ง
เหมือนกับ “หินทับหญ้า”
เวลาหินทับหญ้าไว้
หญ้าก็จะไม่งอกออกมา
พอเอาหินออก
หญ้าได้น้ำได้อากาศได้แดด
หญ้าก็จะเจริญงอกงามขึ้นมาอีก

.กิเลสก็เหมือนกัน
เวลาที่ทำสมาธิจนจิตสงบนิ่ง
ในขณะนั้นรู้สึกว่า ไม่มีกิเลสเลย
ความโลภก็ไม่มี ความโกรธก็ไม่มี
ความหลงก็ไม่มี
มีแต่ความสุขความสบาย

.แต่อยู่ได้ไม่นาน ..พอออกจากสมาธิ
ก็จะเริ่มคิด เริ่มปรุง เริ่มเห็น เริ่มได้ยิน
กิเลสก็จะออกมาเพ่นพ่าน
เริ่มชอบสิ่งนั้น เริ่มเกลียดสิ่งนี้
อยากได้สิ่งนั้น อยากจะหนีจากสิ่งนี้

.เพราะสมาธิ
เพียงแต่ “เบรกกิเลสไว้เท่านั้นเอง”
หยุดกิเลสได้ชั่วคราว.

……………………………………

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
กำลังใจ ๔๐ กัณฑ์ที่ ๓๘๒
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๕๑






การหัดสมาธิภาวนาก็คือ หัดละอารมณ์เก่าๆ
เน่าๆ เสียๆ ที่มีอยู่ในใจให้หมดสิ้นไป
แล้วก็กั้นอารมณ์ที่ไม่ดีที่ยังไม่เข้ามา
ไม่ให้เข้ามาหมักหมมอยู่ในใจอีก
พร้อมกันนั้นก็สร้างอารมณ์ที่ผ่องใสสะอาดไว้กับใจ จนใจเห็นว่าเป็นของดีของผ่องใสสะอาด
สามารถนำเอาความสงบสุข
มาให้แก่ตนได้อย่างแท้จริง.

โอวาทธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
#ที่มา หนังสือ รวมธรรมของท่านอาจารย์เทสก์
เทสรังสี หน้า๑๖๐ วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย






ถึงสัตว์ที่เราไปฆ่าเขานั้นจะเป็นเดรัจฉาน
ผู้มีภูมิต่ำ ศักดิ์น้อย
ด้อยวาสนากว่ามนุษย์เราก็ตาม
ฆ่าเขาแล้วมันก็เป็นบาปเหมือนกัน
สัตว์บางตัวที่เราฆ่าเขานั้นรู้ไหมว่า
สัตว์บางตัว เขาเคยเกิดเป็นญาติพี่น้องของเรามาก่อน
สัตว์บางตัวเคยเกิดเป็นพ่อแม่ของเรามาก่อน
สัตว์บางตัว เคยเกิดเป็นลูกหลานญาติมิตรมาก่อนก็มี
การที่ไปฆ่าเขานั้นเท่ากับว่า
ตัวเองได้ไปฆ่าผู้ที่เคยเกิดเป็นพ่อแม่ลูกหลานของตนเองแต่ในอดีต

สัตว์บางตัวนั้น ถึงตอนนี้
ถึงเขาจะเกิดเป็นเดรัจฉานก็ตาม
รู้ไหมว่า สัตว์เดรัจฉานบางตัวนั้น
เขาเป็นโพธิสัตว์
ที่กำลังบำเพ็ญบารมีอยู่
ถ้าเราไปเบียดเบียน ฆ่าโพธิสัตว์ บาปกรรมมันจะหนักกว่าฆ่าสัตว์เดรัจฉานธรรมดาเสียอีก
ตายไปแล้วต้องตกนรกหมกไหม้
ไม่รู้นานเท่าไร จึงจะพ้นจากนรกขุมนั้นๆได้.

โอวาทธรรม หลวงปู่ชอบ ฐานสโม วัดป่าสัมมานุสรณ์ ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย






ผู้ที่ไม่มีสติ มักมองออกนอกตัว
เมื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้น จะโยนไปให้คนอื่นตลอด
โดยไม่ได้สนใจเลยว่า ตัวเองทำผิดหรือไม่
สุดท้ายแล้ว ความชั่วที่โยนออกไป
ก็ไม่ได้ไปที่ไหน ก็อยู่ที่ใจคนโยน นั่นเอง
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนว่า…

"เมื่อให้สิ่งใดกับใคร สิ่งนั้นก็จะอยู่กับเรา"

พ่อท่านคล้าย จันทสุวัณโณ






ในเรื่องของกรรมนั้น พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า

…"ถ้าเราไม่ทำเขา เขาย่อมไม่ทำกับเรา"…

เพราะเราเคยได้เบียดเบียนเขาไว้ก่อน
เราจึงต้องได้รับผลแห่งกรรมนั้น จากเขาบ้าง

ท่านพ่อลี ธัมมธโร