ทำ "จิต" ให้อยู่กับ "ลมหายใจ" ให้เอาจิตมารวมอยู่ที่จิต แล้วเอาจิตให้รู้จักลมภาวนา พุทโธ พุทโธ

ปล่อยวางข้างนอกให้หมด อย่าไปเกาะกับสิ่งทั้งหลายทั้งปวงทั้งนั้นให้ปล่อย ให้เป็น "อันเดียว" "รวมจิต" ลงที่ "อันเดียว"

มันไม่ส่งจิตใจไปทางอื่นแล้ว มันจะรวมอยู่ที่นั่น เมื่อพบเช่นนี้ เราก็มี "อันเดียว" เท่านั้น เหลือแต่ "ความรู้อันเดียว" (ผู้รู้) ่อย่าไปหลงนะ

ไม่ต้องเอาอะไร เอาแต่ “ความรู้สึกอันเดียว” เท่านั้นแหละ ไม่ห่วงข้างหน้า ไม่ห่วงข้างหลัง "หยุดอยู่กับที่" จนกว่า ว่าเดินไปก็ไม่ใช่ ถอยกลับก็ไม่ใช่ หยุดอยู่ก็ไม่ใช่ ไม่มีที่ยึดไม่มีที่หมาย เพราะอะไร

เพราะว่า "ไม่มีตัว ไม่มีตน ไม่มีเรา และไม่มีของของเรา...หมด รู้แล้ว ก็ปล่อย ก็วาง"

อันนี้คือ "สภาวะความเป็นจริง" ที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ถึงแม้มันจะคิด ก็ให้มันคิด แต่ว่าคิดให้อยู่กับปัญญา ให้คิดด้วยปัญญา อย่าคิดด้วยความโง่ รู้ด้วยปัญญาก็ต้องวาง ถ้ารู้ด้วยปัญญา คิดด้วยปัญญา

มันจะ "ไม่มีทุกข์" มันจะมี "ความเบิกบาน" มีความสำราญ มีความสงบ มี "ความระงับเป็นอันเดียว"

จิตใจ เรามา ”รวม” อยู่อย่างนี้ อะไรที่เราจะต้องอาศัยอยู่ในปัจจุบัน ในคราวนี้ก็ คือลม "ลมหายใจ" นี่แหละ ให้ "รวมจิต" เข้ามาเป็น "หนึ่ง" นี้คือธุระหน้าที่ของเรา,

หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี








“ทำกิจอื่นที่จำเป็นให้น้อยที่สุด
เพื่อจะได้มีเวลาทำกิจที่สำคัญที่สุด
ก็คือ..การภาวนา
เดินจงกรม นั่งสมาธิ
เจริญสติ สมาธิ ปัญญา
นี่คือมี..จิตตะ
ใจจดจ่ออยู่กับภารกิจของตน
อย่างแท้จริง”.
……………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี

กำลังใจ ๖๑ กัณฑ์ที่ ๔๕๔
๑๗ มีนาคม ๒๕๕๖






"โลกต้องการคนดี ไม่ใช่เพื่อให้มารับรางวัล
แต่เพื่อมาช่วยกัน ทำชีวิตและสังคมให้ดีขึ้น
ไม่พึงทำความดี เพื่อนำความดีมาเสริมตัวตน
แต่พึงสละตน เพื่อเสริมความดี
คนดีอย่างแท้จริง เสียสละแม้กระทั่ง
การที่จะให้คนอื่นรู้ว่าตนได้ทำความดี"

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต)