"บุญ เป็นของดี เราให้ใครก็ได้ ไม่ว่าเจ้านาย ลูกน้อง หรือคนที่เราจะไปติดต่อขอความช่วยเหลือ...ได้ทั้งนั้น

บุญคือความสบายใจ การสร้างบุญโดยการให้ด้วยจิตใจที่เมตตา คือเป็นคนกล่อมเกลาจิตใจไปในตัว และเป็นการปฏิบัติธรรมอีกอย่างหนึ่งด้วย"

โอวาทธรรม
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ






“การให้ด้วยความเต็มใจนั้น
มีอานิสงส์มหาศาล ของที่ให้แม้จะน้อย
แต่ให้ด้วยความเต็มใจ

ก็มีอานิสงส์มากกว่า เงินจำนวนมาก
แต่ให้เพราะอยากได้หน้า หรือให้
แต่เสียดาย

เราเหลือกินเหลือใช้ ก็ให้เถอะ
เลี้ยงคนไม่ทำให้จนลงหรอก”

หลวงพ่อไพบูลย์ สุมังคโล






"เมื่อมีคนส่งเสริมมากเท่าไร ก็พึงทราบว่า
จะมีคนนินทามากเท่าเทียมกัน ดังนั้น
ความเคลื่อนไหวในกิริยาใดๆ ผู้ที่ได้เห็น
หรือได้ยินในกิริยานั้น จึงเก็บไว้ภายในใจ
พระพุทธเจ้าเจ้าของศาสนายังถูกโลกธรรมรุมตี
แต่ก็คงเป็นพระพุทธเจ้าตามเดิม จนถึงวันเข้านิพพาน"

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน





"หวั่นไหว เพราะความยินดี ย่อมเป็นเหตุให้ฟุ้ง
หวั่นไหว เพราะความยินร้าย ย่อมเป็นเหตุให้เครียด
อุเบกขา จึงเป็นธรรมโอสถ รักษาโรคจิตทั้งสอง"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ







“โดยปกติในชีวิตประจำวัน
เมื่อเกิดอารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจ
เราชอบระบายความรู้สึกออกไป
โดยการดุ หรือพูดอะไรให้คนอื่นเจ็บใจ
แต่ถ้าเรารู้สึกตัวแล้วไม่พูดอย่างงั้น
เราก็จะได้ธรรมะหลายข้อ

ความรู้สึกตัวว่ากำลังหงุดหงิด คือ สติ
การที่ไม่ทำตามความรู้สึก นั้นคือ ความอดทน
เมื่อความเศร้าหมองในใจเราหาย
เกิดสำนึกในความไม่เที่ยงของอารมณ์
ความไม่เป็นตัวเป็นตนของอารมณ์ นั่นคือ ตัวปัญญา

การปฏิบัติในชีวิตประจำวันเป็นอย่างนี้”

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ