สัตว์ทุกประเภทที่เราเห็นเนี่ย
เขาพ้นจากกรรมเขาแล้วก็มาเกิดเป็นคนอย่างเราได้ทั้งหมด
คนเรามีกรรมก็หมุนไปเกิดอย่างเขาได้ทั้งหมด
ดูเอาที่เกิดมากน้อยแค่ไหนนะ
เกิดในมูตรในคูถก็เกิดได้
ทำไมจะไปเกิดอย่างนั้นล่ะ
เพราะจิตมันติดปฏิกูล
เห็นปฏิกูลนั่นแหละเป็นของดีแล้วไปเกิดที่นั่น
ท่านถึงให้พิจารณากรรมฐานให้เห็นปฏิกูล
เห็นปฏิกูลแล้วมันก็ไม่ติด จะไม่ไปเกิดที่ปฏิกูลน่ะ
ถ้าไม่เจริญน่ะมันติด
สัตว์โลกมันติดปฏิกูล
หลงเวียนว่ายตายเกิด
แต่รู้เห็นปฏิกูลแล้วมันก็ข้ามพ้นปฏิกูล
ภพปฏิกูลจะไม่เวียนตายเวียนเกิดอยู่ที่นั่น
เกิดเป็นคนแล้วเขาถึงจะมีโอกาสสร้างเอาไตรสรณคมน์น่ะ สร้างเอาทางบุญ
เป็นสัตว์เขาสร้างเอาไม่ได้
แผ่เมตตาไม่ได้เฉพาะแหละ
เพื่อนเกิดเพื่อนทุกข์เพื่อนตาย แผ่เมตตาให้ทั้งหมด
แผ่เมตตาส่วนบุญให้เขามารับทั้งหมด
ผู้ที่สำรวมในศีลก็ได้แหละมนุษย์สมบัติ
เกิดมาเป็นมนุษย์ก็สมบูรณ์ทั้งหมด
สมบัติของมนุษย์น่ะ
ประมาทในศีลแล้วก็ไม่มีที่พึ่งอย่างนั้นแหละอันนี้
กรรมแต่ละคนน่ะกรรมจำแนกกรรมตกแต่ง
มันหลงสร้างเอาอย่างนั้นแหละกิเลสความหลงน่ะ หลงว่าดีทั้งหมด
อย่างนั้นมาเจริญกรรมฐานรวมในกรรมฐานทั้งหมดน่ะ
ถ้าเห็นแจ้งในกรรมฐานก็เห็นทั้งหมดน่ะ

โอวาทธรรม
หลวงปู่อว้าน เขมโก
วัดป่านาคนิมิตต์ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร






“การทรมาน ไม่ได้อยู่ที่ทุกขเวทนา
มันอยู่ที่การไม่อยากมีทุกขเวทนา
การไม่ยอมรับสิ่งที่เราแก้ไม่ได้
คือ สิ่งที่ทรมานเรา”

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ





"อันคนที่ทำงานที่เป็นคุณให้เกิดประโยชน์
ย่อมจะต้องประสบถ้อยคำถากถาง หรือ
การขัดขวางน้อยหรือมาก

ผู้มีใจอ่อนแอ ก็จะเกิดความย่อท้อ
ไม่อยากที่จะทำดีต่อไป แต่ผู้มีกำลังใจ
ย่อมไม่ท้อถอย ยิ่งถูกค่อนแคะ
ก็ยิ่งจะเกิดกำลังใจมากขึ้น

คำค่อนแคะ กลายเป็นพาหนะที่มีเดชะ
แห่งการทำความดี"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ







การให้อภัย เป็นการให้ที่ลงทุนน้อย
แต่ได้กำไรมาก
การให้อภัยจัดเป็นทานชั้นยอด
เหนือกว่าทานใดๆ

#โอวาทธรรม #หลวงพ่อจรัญ





..เรามาเพิ่มพูนบุญบารมีของตน สร้างในชีวิตของเราที่เกิดใหม่ เรียกว่าคนเรานั้นเกิดมาหลายภพหลายชาติแล้ว บางคนนั้นก็มาเกิดใหม่ มาจากสัตว์เดรัจฉานบ้าง มาจากนรกบ้าง มาจากสวรรค์บ้าง แล้วแต่ว่าอำนาจคุณงามความดี ส่งผลให้ที่ได้ทำเอาไว้ เรียกว่ามาด้วยอำนาจของกรรม เราจึงเห็นคนเหลื่อมล้ำต่ำสูงกว่ากัน ทำไมคนเรานี้ถึงมั่งมีต่างกัน คนร่ำรวยก็มี คนปานกลางก็มี คนทุกข์ยากลำบากก็มี ทำไมถึงเป็นแบบนั้นคนเรา ก็อาศัยที่ว่าคนเรานั้นสร้างคุณงามความดีมาไม่เท่ากัน คนไหนทำความดีไว้มากก็มีความสุขสมบูรณ์มีเงินมีทอง มีสิ่งมีของมีรถเรือ เครื่องอำนวยความสะดวกให้มีความสุข เรียกว่ามาด้วยบุญของตนเอง
..บางคนมีปานกลางอยู่พอใช้พอสอย ก็พออยู่พอกินพอใช้ก็พออยู่ได้ บางคนนั้นแสนจนขาดหน้าขาดหลัง อาหารการกินก็ดี เครื่องใช้เครื่องสอยก็ดี รถเรือต่างๆที่อำนวยความสะดวกก็ขัดข้อง ไม่มี เขาเลยต้องเดินเอา จะไปนั่นไปนี่ก็มีความลำบากอยู่อย่างนั้น เพราะทำคุณงามความดีไว้น้อย ก็เลยไม่พร้อมไม่บริบูรณ์ เหตุฉะนั้นเราทั้งหลาย ถ้าผู้ใดได้ทำไว้แล้วก็อบอุ่นใจ อิ่มใจ มีความสุขใจ จึงเรียกว่าบุญ บุญคือความสุข ที่ได้รับความสุขก็เพราะอาศัยคุณงามความดี ที่อำนวยผลให้ได้รับความสุข..

..#โอวาทธรรมหลวงปู่เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป..
วัดอรัญญวิเวก ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่





. เกิดเป็นมนุษย์เป็นสัตว์อันสูงสุด ก็เป็นเพราะ ปุพเพ จ กตปุญฺญตา
บุญหนหลังมาติดตามตนให้เกิดเป็นผู้สมบูรณ์บริบูรณ์

ครั้นเป็นผู้สมบูรณ์แล้วก็ อตฺตสมฺมาปณิธิ ให้ตั้งตนอยู่ในที่ชอบ อย่าไปตั้งอยู่ในที่ชั่ว รักษาศีล ให้ทาน

หัดทำสมาธิอย่าให้ขาด ศีลห้าให้รักษาให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ วศีลแปดให้รักษา ให้พากันภาวนาอยู่ สมาธิมันไม่มีที่อื่น

ให้นั่งภาวนา พุทโธๆ ไม่ต้องร้องให้มันแรงดอก ให้มันอยู่ในใจซื่อๆ ดอก
การภาวนาก็เป็นอริยทรัพย์ภายใน มันจะติดตามไปทุกภพทุกชาติ ติดไปสวรรค์ ลงมามนุษย์ มาตกอยู่ในที่มั่งคั่งสมบูรณ์ทรัพย์อันนี้ติดตามไป บ่มีสูญหายดอก ตามไปจนสิ้นภพสิ้นชาติ

โอวาทธรรมหลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำ กลองเพล จ. หนองคาย





"...ปัญญาสัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบในธรรมอันเป็น
ที่ดับทุกข์ เห็นอย่างไรธรรมอันเป็นที่ดับทุกข์นั่น
ถ้าเราไม่ต้องการทุกข์ให้เกิดขึ้น เราต้องดับตัณหา
โย ตสฺสาเยว ตณฺหาย อเสสวิราคนิโรโธ จาโค
ปฏินิสฺสคฺโค มุตฺติ อนาลโย พึงทำตัณหาให้สิ้นไป
พึงดับตัณหาไม่ให้เหลือนั่นเทียว ธรรมอันเป็นที่ดับ
ทุกข์ คือการละตัณหา ละเสียตัณหา ปล่อยตัณหา
สละตัณหา ตัดขาดจากตัณหา นี่คือธรรมอันเป็นที่
ดับทุกข์ ไม่ดับที่อื่นไม่ถูก ต้องดับที่นี่ ทุกข์มันอยู่ที่นี้
มันเกิดขึ้นที่นี้ เกาให้ถูกที่คันให้ถูกแผลให้มันถูกจุด..."

#ที่มา หนังสือ กุลเชฏฐาภิวาท หน้า ๑๗๖
พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ วัดเจติยาคิรีวิหาร(ภูทอก)