…ไม่ใช่เป็นของง่ายที่จะได้เกิดเป็นมนุษย์
ไม่ใช่เป็นของง่ายในการดำรงชีพของมนุษย์

.ไม่ใช่เป็นของง่ายในการได้ปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่เป็นของง่าย..
ในการปรากฏของพระธรรมคำสอน

“เป็นของยากทั้งนั้น” .
…………………………………………
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
จุลธรรมนำใจ ๑๗ กัณฑ์ที่ ๓๙๗
วันที่ ๒๒ มีนาคม ๒๕๕๒






ความคิดอันเป็นภัยยิ่งที่มนุษย์เรายึดมั่นถือมั่นประการหนึ่งคือ คิดว่าตัวเองไม่ควรจะเป็นอย่างที่เป็นอยู่ แต่ควรจะเป็นอย่างอื่น คนมักบอกตัวเองว่า “ฉันน่าจะ…มากกว่านี้” “ฉันควรจะ…น้อยกว่านี้” “ฉันควรจะสามารถ…ได้” “ฉันไม่น่า…ขนาดนั้นเลย”

คำถามที่เห็นได้ชัดในที่นี้คือ “ทำไม” “ทำไมถึงควร…” “ทำไมถึงไม่ควร...”

ถ้าเรามองข้อผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัยน่าจะดีกว่าการมองว่าเกิดจากบุคลิกลักษณะอันตายตัว เราไม่จำเป็นต้องคอยต่อว่าตัวเองว่า “ฉันไม่ควรจะใจร้อนขนาดนั้นเลย” “ฉันควรจะใจดีกว่านี้” “ฉันน่าจะสามารถรับมือกับเรื่องนี้ได้แล้ว” ทั้งหมดทั้งมวลที่เราได้จากความคิดแบบนี้คือการปักใจเชื่ออย่างชวนให้หดหู่ว่า “ฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอก”

สิ่งที่น่าจะมีประโยชน์มากกว่าคือนึกทบทวนปัญหาและความขัดแย้งในอดีตว่า “ฉันยังขาดความอดทนจริงๆ” “ฉันยังเจริญเมตตาไม่พอ” “สติของฉันยังไม่เข้มแข็งพอจะเป็นที่พึ่งอันแท้จริงของตัวเอง” สิ่งที่ได้จากการคิดในลักษณะนี้คือความมุ่งมั่นที่จะพากเพียรยิ่งขึ้นในการปฏิบัติธรรม

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ







"ให้กำลังใจนะ เอาใจช่วย
ใครกำลังได้รับวิบากกรรม
กับเหตุการณ์ใดๆ ในชีวิต
ทั้งที่กำลังดำเนินอยู่ และผ่านมาแล้ว
ขอให้เห็นถึงผลของการกระทำ
ว่ามีเหตุจากการกระทำของเราทั้งสิ้น
อย่าได้โทษใครเลย ก้มหน้าน้อมรับ
ด้วยใจที่เข้มแข็ง พร้อมตั้งใจ
จะไม่เบียดเบียนใครๆ ไม่ว่าทางใด
และกระทำกรรมใหม่ด้วยการมีสติ
อยู่ในปัจจุบันขณะ ด้วยใจที่ปลอดโปร่ง
โล่งเบาเถิด"

พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช







"เวลาในชีวิตของคนเรามันมีน้อย
วัน เดือน ปี มันเคลื่อนคล้อยลอยไป
ชีวิตเราก็ใกล้เข้า ขยับเข้าจ่อปากมัจจุราช
ทุกๆ ที เราจะมัวหลงมัวเพลิน อะไรกันอยู่?
ทานก็ดี ศีลก็ดี ภาวนาก็ดี อะไรที่ยังไม่ได้ทำ
ก็ให้พากันทำเสีย หากเวลาในชีวิตหมดลงแล้ว
จะย้อนกลับมาทำอีกไม่ได้"

หลวงปู่ขาว อนาลโย