ยึดติดปล่อยวาง
ว่างวางเฉย เป็นความหลง ที่รู้ไม่ทัน คือโมหะอวิชชา ที่มีโทษมาก คลายช้า ต้องรู้ทันจะคิดดับ จึงจะหลุดพ้นได้ เพราะความเฉยว่าง ยังมีตัวรู้ไม่ทันอยู่ คือวิญญาณขันธ์ จึงนิพพานไม่ได้ เพราะขาดรู้ทันจะคิดดับ ที่เป็นการประหารกิเลส ชอบชังเฉย ยังเกิดได้ จึงดับเกลี้ยง แบบไม่มี ส่วนเหลือไม่ได้ จืงต้องวนเวียนเ เกิดแก่เจ็บตาย ไม่มีที่สุด ต้องฝืกรู้ทันจึงจะรู้ได้และจะได้ล้านล้านเท่ารีบเอาแชร์ให้ชาวหลงได้เป็นชาวรู้ สาธุรู้ทันก็พ้นทุกข์