…เรื่องของกฎแห่งกรรม
ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว
ไม่ใช่ทำดีแล้วจะร่ำรวย
จะได้เจริญในโลกธรรม
คือ ลาภยศสรรเสริญสุข
ทำชั่วแล้วจะไม่เจริญใน
ลาภยศสรรเสริญสุข ..อันนี้ไม่ใช่

.คนทำชั่วนี้
เจริญในลาภยศสรรเสริญสุขมีเยอะแยะไป
มีระดับประเทศเลยก็มี
ระดับโลกเลยก็มี

“ฆ่าฟันคน ทำร้ายผู้อื่น
แต่ตัวเองอยู่อย่างมหาราชา
อยู่อย่างประธานาธิบดี
อยู่อย่างเผด็จการ”

.อันนี้ไม่ใช่เป็นผลเกิดจาก
การทำบุญหรือทำบาป
อันนี้มันเป็นผลที่เกิดจาก
การทำตามกิเลสตันหา
ความโลภความอยากต่างๆ

.มีความอยากจะหาความสุข
จากโลกธรรม..ก็หามา
หามาได้ทั้งวิธีที่ไม่บาป
และวิธีที่บาป.

…………………………………………
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
ธรรมะหน้ากุฎิ
วันที่ 4 มกราคม 2567







"..ให้พวกเราทั้งหลายทุกท่านทุกคนตั้งจิตน้อมนึกระลึกถึงพระคุณของพระองค์ ทุกวันทุกเวลา เคารพนบไหว้น้อมกราบบูชา นับถือเป็นสรณะ ที่พึ่งของตนทุกคนทุกท่านเถิด จักได้เป็นมหากุศล อันล้ำเลิศประเสริฐนักแล ที่พวกเรานบไหว้บูชา เซ่นสรวงเทวดาอารักษ์ พระภูมิเจ้าที่ ภูตผีปีศาจ อะไรเหล่านี้ มันไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเราได้ อย่าพากันเชื่อถือและนับถือผิดๆ กันต่อไป.."

ภูริทตฺตวาท
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร






"..ที่น่ากลัวที่สุดสำหรับผู้ละโลกนี้ไปแล้วก็คือชีวิตในโลกหน้า ในโลกใหม่ของแต่ละคน หัดนึกถึงความจริงที่จะต้องหนีไม่ได้ คือการเกิดใหม่ในทันทีที่การเกิดเก่าจบสิ้นลง ที่ว่าชีวิตในภพชาติใหม่น่ากลัวที่สุด ก็เพราะไม่มีใครรู้ว่าชาติหน้าของเราแต่ละคนจะเป็นเช่นไร ดีหรือร้ายเพียงไหน

จะขึ้นสวรรค์หรือจะลงนรก ต่างก็น่าจะไม่รู้กัน และเพราะน่าจะพากันไม่เคยสนใจแม้เพียงจะคิด ว่าทันทีที่ขาดใจตาย เราจะเป็นอย่างไร เราจะไปไหน ไปเป็นอะไร เราพากันไม่สนใจ ไม่นึกถึง

สิ่งที่ควรสนใจ ควรนึกถึง อย่างที่สุดนี้ เพื่อจะได้ให้เวลาตัวเองในการจัดที่ใหม่ให้ชีวิตตนชาติหน้า ที่ทุกคนต้องไปถึงแน่ทันทีที่ออกจากร่างในชาตินี้ จะเป็นการช่วยตนเอง ให้มีโอกาสหาที่ทางเตรียมไว้สำหรับชีวิตใหม่ ที่ต้องพบแน่ในวันหนึ่งข้างหน้า เพียงแต่อาจจะช้า หรืออาจจะเร็วเท่านั้น

ใครจะไม่มีภพชาติใหม่ไม่มี นอกจากพระอรหันต์ ผู้ไกลกิเลสแล้วสิ้นเชิงเท่านั้น ที่ท่านจะไม่เกิดอีกต่อไปแล้ว.."

พระคติธรรม สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร





"..อย่าปล่อยให้ตัวมานะ เข้าไปยื้อแย่งครอบครองศีลธรรมภายในใจได้ จะกลายเป็นผู้มีเขี้ยวมีเขาแฝงขึ้นมาในศีลธรรมอันเป็นธรรมชาติเยือกเย็นมาดั้งเดิม การฝึกหัดทรมานตนให้เป็นเหมือนผ้าเช็ดเท้าจนเคยชิน โดยไม่ยอมให้ตัวทิฏฐิมานะโผล่ขึ้นมา ว่าตัวมีราคาค่างวดนี้ เป็นทางก้าวหน้าของธรรมภายในใจโดยสม่ำเสมอ จนกลายเป็นใจธรรมชาติ ไม่หวั่นไหวเหมือนแผ่นดิน ใครจะทำอะไร ๆ ก็ไม่สะเทือน จิตที่ปราศจากทิฏฐิมานะทุกประเภทโดยประการทั้งปวงแล้ว ย่อมเป็นจิตที่คงที่ต่อเหตุการณ์ดีชั่วทั้งมวล.."

ภูริทตฺตวาท
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร






#เหตุที่เรียกวันพระ..!!

"ทำไมเขาจึงเรียกวัน ๘ ค่ำ, ๑๔ ค่ำ,
หรือ ๑๕ ค่ำ ว่า วันพระ

"วันพระ" คำนี้มาจาก วระ หรือ วร ซึ่ง
แปลว่า ดีเลิศ ประเสริฐ

"... การที่เรียกเช่นนี้ก็เห็นจะเป็นเพราะ
สมัยพุทธกาลนั้น พระสาวกหรือ พุทธ
บริษัทของพระองค์ที่มาฟังธรรมเทศนา
นั้นได้สำเร็จมรรคผลเป็นโสดา, สกิทาคม,
อนาคา และอรหันต์กันในวัน ๘ ค่ำ, ๑๔ ค่ำ, และ ๑๕ ค่ำ เป็นส่วนมาก

... ฉะนั้นวันดังกล่าวนี้จึงถือว่าเป็นวันดี
วันเลิศ วันประเสริฐ เป็นวันมหามงคล
ท่านจึงกำหนดให้พุทธศาสนิกชนได้มา
ประชุมทำบุญรักษาศีล ฟังธรรมกัน ตามวัดตามวาอารามต่างๆ ในวันดังกล่าวนี้ ..."

#เพื่อทำสถานที่ให้เกิดมงคล
#และทำตนของตนเองให้เกิดมงคลด้วย.
__________________
#ท่านพ่อลี_ธมฺมธโร
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ






..."เห็นธรรมดา ก็เห็นธรรม
ความพลัดพรากจากของรัก ทั้ง
สิ่งที่อยากได้อยากเป็น เหล่านี้
เป็นของธรรมดา ไม่ใช่เรื่องที่จะ
เศร้าโศกเสียใจ มีปัญญาเห็นจริง
อย่างนี้แล้ว"คิด ทำ พูด"อะไรก็จะ
ดีทั้งนั้น"...

..."หลวงปู่ขาว อนาลโย"...






"..อย่าปล่อยให้ตัวมานะ เข้าไปยื้อแย่งครอบครองศีลธรรมภายในใจได้ จะกลายเป็นผู้มีเขี้ยวมีเขาแฝงขึ้นมาในศีลธรรมอันเป็นธรรมชาติเยือกเย็นมาดั้งเดิม การฝึกหัดทรมานตนให้เป็นเหมือนผ้าเช็ดเท้าจนเคยชิน โดยไม่ยอมให้ตัวทิฏฐิมานะโผล่ขึ้นมา ว่าตัวมีราคาค่างวดนี้ เป็นทางก้าวหน้าของธรรมภายในใจโดยสม่ำเสมอ จนกลายเป็นใจธรรมชาติ ไม่หวั่นไหวเหมือนแผ่นดิน ใครจะทำอะไร ๆ ก็ไม่สะเทือน จิตที่ปราศจากทิฏฐิมานะทุกประเภทโดยประการทั้งปวงแล้ว ย่อมเป็นจิตที่คงที่ต่อเหตุการณ์ดีชั่วทั้งมวล.."

ภูริทตฺตวาท
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร





"..ทุกชีวิตมีเวลาจำกัด อย่างมากไม่เกิดร้อยปีก็จะต้องละร่างนี้ ละโลกนี้ไป อย่าผัดวันประกันพรุ่งที่จะทำความดี เพราะถ้าสายเกินไปเมื่อไร ก็ตนเองนั่นแหละจะต้องได้เสวยผลของการไม่กระทำกรรมดี

ไม่มีผู้ใดอื่นจะรับผลของความดี ความชั่วที่ตนเองทำไว้ เจ้าตัวเองเท่านั้น จักเป็นผู้รับผลของความดี ความชั่วที่ตนทำ.."

พระนิพนธ์ ทุกชีวิตมีเวลาอันจำกัด
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร







"..ผู้สนใจในความรับผิดชอบต่อจิตอันเป็นสมบัติที่มีค่ายิ่งของตน จึงควรปฏิบัติรักษาจิตด้วยวิธีที่ถูกต้องเหมาะสม คือฝึกหัดภาวนาในโอกาสอันควร เพื่อเป็นการตรวจตราดูเครื่องเคราของรถคือจิต ว่ามีอะไรบกพร่องและเสียไปบ้าง จะได้นำเข้าโรงซ่อมสุขภาพทางจิต คือนั่งพินิจพิจารณาดูสังขารภายใน คือความคิดปรุงของใจ ว่าคิดอะไรบ้างในวันและเวลาหนึ่ง ๆ พอมีสารประโยชน์บ้างไหม หรือพยายามคิดแส่หาแต่เรื่อง หาแต่โทษ และขนทุกข์มาเผาลนเจ้าของอยู่ทำนองนั้น พอให้รู้ความผิดถูกของตัวบ้าง และพิจารณาสังขารภายนอก คือร่างกายของเรา ว่ามีความเจริญขึ้นหรือเจริญลงในวันและเวลาหนึ่ง ๆ ที่ผ่านไปจนกลายเป็นปีเก่าและปีใหม่ผลัดเปลี่ยนกันไปไม่มีที่สิ้นสุด สังขารร่างกายเรามีอะไรใหม่ขึ้นบ้างไหม หรือมีแต่ความเก่าแก่และคร่ำคร่าชราหลุดลงไปทุกวัน ซึ่งพอจะนอนใจกับเขาละหรือ จึงไม่พยายามเตรียมตัวเตรียมใจเสียแต่เวลาที่พอทำได้ เวลาตายแล้วจะเสียการ นี่คือการภาวนา การภาวนาคือวิธีเตือนตนสั่งสอนตน ตรวจตราดูความบกพร่องของตนว่าควรจะแก้ไขจุดใดตรงไหนบ้าง.."

พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)อ้างอิงที่มาหนังสือประวัติท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระโดยหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน