วัดคืออารามสถานที่อันร่มรื่น
เป็นสถานที่สงบไว้พักผ่อนจำวัด
และศึกษาเล่าเรียนพระไตรปิฎก
ของบรรพชิตไม่ใช่ที่อยู่ของชาวบ้าน
แม่ชีคืออุบาสิกาคือชาวบ้านจำวัดไม่ได้
การที่พระภิกษุบวชชีจึงมีอาบัติไม่มีในพระวินัย
บวชแล้วอย่าทำอะไรเกินศึกษาพระไตรปิฏก
การรับเงินทองโดยอ้างกฐินผ้าป่าล้วนมีอาบัติผิดพระวินัย
ในประเทศไทยมีวัดร้างมากมาย
ไม่มีคนบูรณะไม่มีผู้ดูแลสถานที่
อีกด้านพยายามสร้างวัดเพิ่ม
โดยคิดว่าวัดเป็นพระพุทธศาสนา
สถานที่เป็นเพียงสมมุติวัตถุ
ไม่ได้มีไว้ให้ติดใจว่ามีครอง
เป็นลาภภายนอกกายที่เกิดจาก
มีพระพุทธเจ้าเทศนาธรรมให้ฟัง
แล้วชาวบ้านเกิดปัญญาเลื่อมใส
พระพุทธเจ้าทรงให้ชาวบ้าน
สร้างวัดเพื่อสงเคราะห์ให้ภิกษุมี
อารามที่พักอันร่มรื่นเหมาะสม
แก่การศึกษาและประพฤติตน
ตามพระธรรมและพระวินัย
ไม่ให้มีดำริก่อสร้างเองด้วย
วัดมีเพราะชาวบ้านที่ฟังธรรม
แล้วเลื่อมใสในพระพุทธเจ้า
ชาวบ้านสร้างวัดถวายไม่ใช่บวช
เพื่อมาสร้างวัดเองแต่อย่างใด
การกระทำใดก็ตามที่เป็นไปเพื่อ
ตนเองเดือดร้อนอยากได้แต่ไม่มี
เที่ยวไปพูดเลียบเคียงขอแสดง
ความอยากไดวัตถุ=โลภเกินตัว
เพราะสัจจะธัมมะตามที่ทรงตรัสรู้
ดับหมดในพริบตาไม่มีตัวอยู่แล้ว
การศึกษาพระธรรมคือสุจิปุลิ
แต่ในคำสอนแต่ละคำให้เข้าใจ
คิดสิคิดตัวเองทำอะไรถึงไป
เที่ยวชวนเชิญให้คนเข้าวัดมากๆ
ให้วัดเป็นสถานที่สาธารณะไม่สงบ
ทำให้คนในวัดมีความเห็นผิดเพิ่ม
เห็นว่ามีคนสัตว์วัตถุให้ต้องดูแล
หรือจะทำสงเคราะห์ช่วยเหลือ
บวชคือไม่มีภาระเลี้ยงดูใคร
สันโดษมักน้อยเลี้ยงชีพด้วย
การเดินผ่านอาคารบ้านเรือน
เพื่อขอรับอาหารที้ปรุงสุกแล้ว
กลับมาบริโภคไม่เกินเที่ยงก็ทิ้ง
ไม่เก็บสะสมสิ่งใดมีเพียงรักษา
บาตร1ใบจีวร3ผืนมีกลดบริขาร8
เพื่อใช้สอยเพียงพอแก่การ
มีชีวิตได้ศึกษาพระไตรปิฏก
ไม่โลภในเงินวัตถุสิ่งของ
ทุกอย่างมีผู้บริจาคธูปเทียน
ศึกษาพระไตรปิฏก24ชั่วโมง
ให้ตายก็บรรลุในวันนี้ไม่ได้
เพราะปัญญาเพิ่มได้จากฟัง
เข้าใจตามได้ทีละนิดเดียว
ฟังทั้งชาตินี้ทั้งกัปป์อาจจะ
ไม่มีปัญญาใหม่เกิดเพิ่มเลย
แต่กิเลสใหม่เพิ่มทุกวันจาก
ลืมตาดูคิดเองโดยไม่ทำฟัง
พระพุทธพจน์ให้รู้ถูกตัวถูกที่ถูกทาง
ที่และทางไม่ใช่สถานที่แต่เป็น
ธรรมะที่ตาหูจมูกลิ้นกายใจ
แค่นี้ที่ต้องฟังให้คิดถูกตรง1ที่
เพราะสัจจะธัมมะไม่เกิดนอกกาย
จะไปไหนก็หอบตัวตนอวิชชาไปทำ
หยุดไปไม่ได้เพราะไม่ฟังให้เกิดปัญญา
https://youtu.be/21SIsefC7SM?si=QktPQJcPY-8L7kqp