****จำใจทน******
คนเราพยามหัดอดทนต่อเรื่องเล็กๆน้อยๆได้
ก็ไม่ต้องไปอดทนเรื่องใหญ่ๆ แต่ก็เป็นเรื่อง
ที่แปลกประหลาดนักในหมู่มนุษย์
มีคนอยู่จำนวนไม่น้อยที่อดทนต่อคำเสียด
สีดูหมิ่นของผู้อื่นไม้ได้บางครั้งจะต้องไปฆ่ากันตาย
หรือทำรายเขาและต้องไปอดทนในคุกตะราง10-20ปี
หรือจำคุกตลอดชีวิต
**บางคนไม่ถึงกับฆ่าเขาแต่ก็นำเอา คำเสียด
สีดูหมิ่นของเขาเหล่านั้นมาฆ่าตัวเอง
ความจริงคำคำเสียดสีดูหมิ่นพวกนั้น
ลอยตามอากาศธาตุไปแล้วไม่มีความหมาย
อะไรเลยถ้าเราไม่เก็บมาใส่ใจ
***รู้เท่าทันโกรธ***
เวลาโกรธอย่าพูดอะไร
เพราะถ้าพูดเวลานั้นมักจะพูดเป็นคำหยาบ
และเกิดเหตุโทสะ ให้พยายามข่มใจนิ่งๆไว้ก่อน
เมื่อหายโกรธแล้วค่อยชี้แจ้งเหตุผลความเป็นจริง
ไม่ต้องเสียใจภายหลังว่าเราพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป
และเป็นการฝึกตนให้ควบคุมตนเองได้
ตนและจิตที่ฝึกฝนดีแล้วควบคุ้มดีแล้วย่อมนำสุขมาให้
สิ่งใด ในโลกนี้ ไม่มีเที่ยง
เกิดเท่าไร ตายเกลี้ยง สุดเลี่ยงหนา
ผลสุดท้าย ทั้งเราเขาก็ตาย วายชีวา
อนิจจา น่าจะหน่าย คลายโกรธเอย
ถ้าใจของเราเป็นโทษเสียแล้ว
จะไปทำบุญทำทานอะไรก็ไม่ได้ผล
เหมือนกับขนปุ๋ยใส่ต้นไม้ที่ตายแล้ว
ที่มา : หนังสือแก่นสารชีวิต
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?i ... 3&gblog=48
