เวลาที่เราขับรถเร็ว
ก็เพราะเราต้องการให้ถึงที่หมายเร็วๆ
เป็นการให้ความสำคัญกับปลายทางเป็นสิ่งแรก
แต่บางครั้ง...
มีเหมือนกันที่มันเร็วเสียจนเลยบ้าน เลยซอย
ที่เป็นจุดหมายปลายทางไป
เลยทำให้ที่อยากให้เร็ว กลายเป็นช้าไปก็มี


เมื่อเราขับรถช้า หรือไปเรื่อยๆ (มีเวลามากพอ)
ก็หมายถึงว่า เราไม่ได้รีบร้อน
เพียงแค่จะไปให้ถึงปลายทางเพียงอย่างเดียว
เราอาจมีเวลาสังเกตถนนหนทาง ผู้คนบนท้องถนน


ความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ที่เกิดขึ้น
อาจมองเห็นว่ามีร้านขายดอกไม้มาเปิดใหม่
ร้านขายอาหารเจ้าเก่าได้ย้ายไปแล้ว...ฯลฯ
นั่นคือ...เราได้เห็นรายละเอียดต่างๆ
ระหว่างเส้นทางที่ผ่านไปมากขึ้น


ทุกวันนี้...
ความเร็ว ได้ถูกดึงมาใช้เป็นสิ่งสำคัญลำดับต้นๆ
ในชีวิตประจำวันเราสามารถได้รับข่าวสารหลายๆ เรื่องอย่างง่ายดาย
ภายในเวลาไม่กี่นาที
เพียงแค่ใช้ปลายนิ้วกดลงบนคีย์บอร์ดของคอมพิวเตอร์
หรือโทรศัพท์มือถือ
ข้อความหรือถ้อยคำเหล่านั้นก็ถูกส่งมาให้อ่านแบบทันอกทันใจ


และอีกไม่กี่นาทีเช่นกัน
เราก็สามารถส่งต่อข้อความเหล่านั้นไปยังคนอื่นๆ ได้
ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านี้จะทำให้ชีวิตคนเราสะดวกสบายขึ้น
จนกระทั่ง...
บางทีลืมสังเกตไปด้วยว่า
ความละเมียดละไมในชีวิต กลับเหือดหายน้อยลง


สำหรับคนที่ชอบละเลียดความสุขแบบค่อยเป็นค่อยไป
ไม่เคยนิยามให้กับค่าของความสุข
เป็น "บาท" เป็น "คัน" หรือเป็น "หลัง"


คัดลอกจาก... http://www.pantip.com

อนุโมทนาสาธุ นะคร้า

ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างเลยคร้า

ขอบคุณทุกท่านนะคะที่เป็นกำลังใจให้กัน...
โลกนี้จะมีความสุขมากขึ้น
...ถ้ารู้จักเอื้ออาทรต่อกัน ด้วยความรัก ความเมตตา...
...ไม่ทำร้าย ไม่เบียดเบียนกัน...
แอบไปอ่านบทคุณความปลายฟ้า...ค่ะ บ่อยๆ
ขอบคุณที่มีเื่องราวดีดี ภาพสวยสวย ที่มีมาฝากเสมอ
สาธุ สาธุ สาธุนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

การใช้หลักธรรมะ
เป็นหลักปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
ก็เหมือนเรามีดวงประทีปส่องทาง
ให้เราเดินไม่ผิดทาง
เดินได้เรียบร้อยก้าวหน้า
เป็นไปด้วยดี ชีวิตจะไม่ตกตำ

ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ขออนุโมทนาบุญ สาธุ......