เราคิดว่าเราต้องพูดอะไร พูดมากขนาดไหน
และจะพูดให้ดีที่สุดอย่างไร เราใช้เวลาในการพูดคุยมาก
จนบางครั้งเราถือว่าเวลาที่เราไม่พูดเป็นเวลาหยุดพัก...
แต่การฟังอย่างกระตือรือร้นในสิ่งที่ผู้อื่นพูด
เป็นทางเดียวที่เราจะเรียนรู้จากผู้อื่นและปรับการพูดของเรา
ให้สอดคล้องกับมุมมองของผู้อื่นได้

..................................................

ดอนแต่งงานมา 47 ปีแล้ว เขายอมรับว่า
ไม่ใช่ทุกคนที่คิดว่าเขาจะเป็นสามีที่ดีได้

"แม่ผมเคยสงสัยว่า ภรรยาทนอยู่กับผมได้ยังไง
ถ้าผมเล่าให้แม่ฟังเรื่องที่เราไม่เห็นพ้องกัน
แม่ก็จะบอกให้ผมเปลี่ยนใจ แล้วไปขอโทษเธอทุกครั้ง"

เขาเล่าต่อว่า
"มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมไม่ได้ใส่ใจฟังนัก ภรรยาเล่าให้ผมฟังเรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับเพื่อนบ้าน
วันต่อมาผมเล่าเรื่องนั้นซ้ำให้เธอฟัง ลืมไปว่าเธอเป็นคนเล่าให้ผมฟังเอง"

ไม่นานดอนก็เริ่มเข้าใจความสำคัญของการสื่อสาร
"เรามักจะเถียงกันว่าใครไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้ หรือลืมทำบางสิ่งที่สำคัญ
และเห็นได้ชัดว่าปัญหาเกิดขึ้นเพราะเราไม่ใส่ใจฟังให้ดีพอตั้งแต่แรก"

ตอนนี้ดอนบอกว่า
"ผมคิดว่าทักษะในการฟังก็เหมือนกับทักษะอื่นๆ คือ
ยิ่งคุณใส่ใจน้อย คุณก็จะทำผิดพลาดได้มาก
เพียงแต่ว่ามันเป็นความผิดพลาดที่คุณปกปิดไม่ได้
เพราะคนที่พูดคุยกับคุณเห็นอยู่ว่าคุณเป็นคนทำ"

..................................................

คนที่พูดเก่งมักจะฟังไม่เก่ง
คนที่คิดว่าตนพูดเก่งมักจัดว่าตนเองเป็นคนที่เปิดตัวกล้าแสดงออก

ขณะที่คนฟังเก่งจะคิดว่าตนเป็นคนเก็บตัว
และมีแนวโน้มจะพยายามเอาใจเราไปใส่ใจเขามากกว่าถึง 60%
โดยพยายามมองสิ่งต่างๆ ในมุมมองของผู้อื่น

พอค 1997

__________________________________
จาก 100 วิธี มีความสำเร็จที่แท้จริง โดย ดร.เดวิด ไนเวน ชานชาลา แปล