หนังสือ time magazine บอกว่าที่สหรัฐอเมริกาได้มีงานวิจัย พบว่า คนที่มีความสุขมากที่สุดในโลก ก็คือ “พระในทางพุทธศาสนา” โดยทดสอบด้วยการสแกนสมองของพระที่ทำสมาธิ และได้ผลลัพธ์ออกมาว่าเป็นจริง....
หลักความเชื่อของศาสนาพุทธ ก็คือ เหตุที่ทำให้เกิดความสุข นั้นก็คือ อยู่กับปัจจุบันขณะ ปล่อยวางได้ในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ควบคุมความอยากที่ไม่มีสิ้นสุด ไม่ใช้ความรุนแรง ไม่ทะเลาะ และใช้หลักเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ให้อภัยตัวเองและผู้อื่น มีจิตใจเมตตากรุณาและเสียสละเพื่อผู้อื่น
อริยสัจ ๔ สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบและบอกไว้ ว่าด้วยทุกข์ สมุทัย มรรค นิโรธ แท้จริงแล้วก็คือ ทางเดินไปหาคำว่า “ความสุข” เพราะถ้าเมื่อไรเรากำจัด “ความทุกข์” ได้แล้ว ความสุขก็จะเกิดขึ้นทันที
อุปสรรคของความสุข ก็คือ แรงปรารถนา และตัณหา พระอาจารย์บอกว่า คนเราจะมีความสุขมันไม่มีขึ้นอยู่กับว่า “มีเท่าไร” แต่ขึ้นอยู่ที่ว่าเรา “พอเมื่อไร” ความสุขไม่ได้ขึ้นกับจำนวนสิ่งของที่เรามีหรือเราได้....
ท่านสังเกตเอาจากชาวนาที่จังหวัดอุบลฯ ถ้าบ้านไหนมีควายไว้ช่วยทำนา ๑ ตัว บ้านนั้นจะมีความสุข แต่เมื่อไรที่ชาวนาคนไหนอยากจะได้ควายตัวที่ ๒ ปั๊ป ชาวนาคนนั้นจะไม่มีความสุขเลย เพราะต้องเริ่มคิดว่าจะทำไงดีถึงจะได้ควายอีกสักตัว เราก็เหมือนกัน เมื่อไรที่เราอยากได้รถคันใหม่ อยากได้บ้านใหม่ อยากไปเที่ยว ฯลฯ เราจะเริ่มเป็นทุกข์ เพราะเราต้องคิดหาทางที่จะเอามันมาให้ได้ มาเป็นของเรา....
ดังนั้น วิธีจะมีความสุขอันดับแรก ต้อง “หยุดให้เป็น และพอใจให้ได้” ถ้าเราไม่หยุดความอยาก (ที่มากเกินไป) ของเราแล้วละก็ เราก็จะต้องวิ่งไล่ตาม หลายสิ่งที่เรา “อยากได้” แล้วนั่นมันเหนื่อย !!! และความทุกข์ก็จะตามมา....
ข้อต่อมาที่ทำให้เราเป็นสุข คือ การมองทุกอย่างในแง่บวก เมื่อเสร็จงานแล้วกลับถึงบ้าน คนที่บ้านถามว่า วันนี้เป็นไงบ้าง ? ส่วนใหญ่เราจะตอบว่า “โดนบอสด่ามา วุ่นวาย ลูกค้างี่เง่า ฯลฯ” ทำไมเราถึงชอบคิดถึงแต่เรืองไม่ดี ในชีวิตแต่ละวัน แน่นอน เราต้องเจอทั้งเรื่องดีและไม่ดี แต่ถ้าเราอยากจะมีความสุขเราต้องเริ่มด้วยการมองแต่สิ่งดีๆ มองให้เป็นบวก เพื่อที่ใจเราจะได้เป็นบวก คิดถึงสิ่งที่เราทำสำเร็จแล้วในวันนี้ สิ่งดีๆ ที่เราได้ทำ....
ข้อต่อมาคือ การให้ หมายรวมถึงการให้ในรูปแบบสิ่งของหรือเงิน เรียกว่าบริจาค และการให้ ความเมตตา กรุณาต่อกัน ให้อภัยทั้งตัวเองและคนอื่น สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยทำให้เรามีความสุข....
การปล่อยวางให้ได้ ในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว และที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต ไม่ว่าเรื่องจะร้ายแรงและเศร้าโศกเพียงใด จำไว้ว่า มันจะโดนเวลาพัดพามันไปจากเราไม่ช้าก็เร็ว เราจะผ่านพ้นไปได้....
และยอมรับในความเป็นจริงของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เราไม่ชอบเพียงใด ไม่ว่าผิดหวัง สูญเสีย เจ็บป่วยล้วนแล้วแต่ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา เราทุกคนต้องได้ผ่านบททดสอบนี้ทั้งสิ้น ไม่ว่าเราจะเป็นใคร....
ขอให้เรารักษาใจเราให้เป็นสุขอยู่เสมอ เพราะความสุขมันอยู่ใกล้แค่นี้เอง แค่ที่ใจของเรานี่เองแหละ....
ที่มา : Forward mail จากกัลยาณมิตร
ธรรมะสวัสดีค่ะ 
