วันเวลาปัจจุบัน 23 เม.ย. 2024, 13:56  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=19



กลับไปยังกระทู้  [ 42 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 พ.ย. 2009, 20:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2009, 17:51
โพสต์: 189

แนวปฏิบัติ: ดูจิต
สิ่งที่ชื่นชอบ: วรรณกรรม
ชื่อเล่น: ป้าโคม่า
อายุ: 54

 ข้อมูลส่วนตัว




001-aa-004.jpg
001-aa-004.jpg [ 66.04 KiB | เปิดดู 4098 ครั้ง ]
เพื่อนรักนั้น​มีค่า...​ตอน​ที่คุณ​ได้สัมผัส หรือเจอะเจอมันแล้ว​

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณมี​ความสุข​ที่สุด หรืออาจ​จะทุกข์ใจสุด ๆ​

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า ​จะเก็บมันรักษา​ได้อย่างไร

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า ​จะเก็บมัน​ได้นานแค่ไหน

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่​ได้รู้ว่า มันสำคัญ​กับคุณมากแค่ไหน

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า คน​ที่คุณรัก​เขา ​และ​เขาก็รักคุณ

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า ​ความใส่ใจ​คืออะไร​

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า คุณ​ต้องปรับปรุงตัว​เพื่อ​ใคร

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ตอน​ที่คุณรู้ว่า มี​ใครคนหนึ่ง​ยอมปรับปรุงตัวเค้าหาคุณ

เพื่อนรักนั้น​มีค่า ...​ ​เมื่อคุณคิด​ที่​จะรักษา​และเก็บมันไว้ ​ได้นานเท่านาน​ที่คุณมี

แล้วคุณล่ะ...เป็นเช่นไร?
"เพื่อนของคุณไม่มีค่า​ที่คุณ​จะมอบรักให้​ หรือ ไม่มี​เพื่อนมอบ​ความรัก​ที่มีค่าให้คุณเลย...."

.....................................................
รูปภาพ
"จิตที่ให้ย่อมเป็นจิตที่ดี ... จิตที่มีแต่ประชดประชันนั้น ... หาควรแก่การอบอรมสั่งสอนธรรมผู้ใดไม่"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 13:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


ขอบคุณมากค่ะ...สำหรับคำซึ้งๆของคำว่าเพื่อนนะคะ...คุณป้า COMA!
เพื่อนรัก มักจะอยู่ในใจเราเสมอ...ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร...ทั้งวันวาน วันนี้ พรุ่งนี้
ขอบคุณที่อยู่ๆข้างกันเสมอ

:b48: รักและเป็นห่วงคุณป้าค่ะ :b48:

รูปภาพ


แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 10 พ.ย. 2009, 13:33, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 13:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ

:b48: แห่งความเป็นเพื่อน :b48:

ก้าวแรกของมิตรภาพอันอบอุ่นคือการเป็นเพื่อน
และการเป็นเพื่อนจะทำหน้าที่ของมันเอง

การเป็นเพื่อนนั้น
ควรเริ่มตรงที่เราต้องเป็นเพื่อนกับตนเองก่อน
โดยการเชื่อถือสิ่งสูงสุดและดีที่สุดในตนเอง
และโดยการยกระดับตนเองให้กลมกลืนกับคุณค่าอันอมตะของชีวิตมนุษย์
ซึ่งเกิดขึ้นมาเพื่อความงอกงามและความก้าวหน้า

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรจะเป็นเช่นเดียวกับก้อนหินใหญ่ในแผ่นดินอันแห้งแล้ง
เราควรจะเป็นแหล่งพึ่งพิง และให้กำลังใจแก่ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่อย่างมืดมน

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรเชื่อในความดีและพลังงานอันยิ่งใหญ่ซึ่งแฝงเร้นอยู่ในมนุษย์ทุกคน
เราควรปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยความใจกว้างและมองเขาด้วยทัศนะที่ดี

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรส่งเสริมเพื่อนและให้เกียรติเพื่อน มิใช่การดึงเขาลงมา
สร้างกำลังใจมิใช่ก่อให้เกิดความท้อแท้
พยายามเป็นตัวอย่างที่ดีเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรละเอียดอ่อนกับความใฝ่ฝันและความปรารถนาของเพื่อน
และแสดงความประทับใจอย่างจริงจังต่อต่อคุณประโยชน์
ซึ่งเพื่อนได้ทำให้ชีวิตเราอิ่มเอมขึ้น

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรรู้จักใช้ความเงียบซึ่งแฝงไว้ด้วยไมตรีและวาจาอันอ่อนโยน
ในการสร้างมิใช่ทำลาย ในการช่วยเหลือส่งเสริมมิใช่ขัดขวาง

การเป็นเพื่อนนั้น
เราไม่ควรมองหาความผิดพลาดบกพร่องของผู้อื่น
แต่พยายามมองหาของตนเอง

การเป็นเพื่อนนั้น
เราไม่ควรพยายามเปลี่ยนแปลงหรือตำหนิ
แต่ควรกระทำเฉพาะสิ่งที่ทำให้ผู้อื่นมีความสุขเท่าที่จะสามารถทำได้

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรเป็นตัวของตัวเอง เราควรเลิกการเสแสร้งและความผิวเผินไม่จริงใจ
เราควรพบและกลมกลืนกับผู้อื่นด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรอดทน เราควรมีหัวใจที่จะเข้าใจ
และมีธรรมชาติแห่งการให้อภัย
และตระหนักว่าคนเราอาจผิดพลาดได้
ผู้ที่ไม่เคยทำอะไรผิดพลาดเลยนั้น ย่อมไม่พบกับความสำเร็จใดเลย

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรร่วมมือกับบุคคลซึ่งมีชีวิตอยู่เพื่อหลักการ
เพื่อเป้าหมาย และความมุ่งหวังอันยิ่งใหญ่
เราควรให้แรงของเราช่วยผลักดันกงล้อแห่งการไปสู่เป้าหมายของเขานั้น

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรทำส่วนของเราให้เกินครึ่งเสมอ
เราควรทักทายผู้อื่นก่อนแทนที่จะคอยการทักทายจากเขา
เราควรหลั่งไหลไมตรีอันฉ่ำเย็นไปสู่ผู่อื่นอยู่ตลอดเวลา

การเป็นเพื่อนนั้น
เราควรจะจดจำไว้เสมอว่า เราเป็นแม่เหล็กมนุษย์
สิ่งที่เหมือนกันจะดึงดูดกัน และหากเราให้สิ่งใด เราก็จะได้รับสิ่งนั้น

การเป็นเพื่อนนั้น
เราจะต้องตระหนักว่าไม่มีใครที่รู้อะไรไปเสียหมดทุกอย่าง
และเราจะต้องเพิ่มความรู้ในการดำรงชีวิตอยู่อย่างมีไมตรีต่อผู้อื่นอยู่ทุกๆวัน


__________________________
จาก แห่งความสดใสของชีวิต วิลเฟรด เอ ปีเตอร์สัน เขียน
โสรีช์ โพธิแก้ว แปล

ที่มา...บ้านใส่ใจ


:b48: :b8: :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 พ.ย. 2009, 20:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 24 ส.ค. 2009, 01:54
โพสต์: 124

อายุ: 44
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว




spring+5.jpg
spring+5.jpg [ 69.51 KiB | เปิดดู 4028 ครั้ง ]
รอยยิ้มที่ไม่เคยจาง

ผมมีรุ่นน้องคนหนึ่งเป็นชายหนุ่มน่ารัก นิสัยดี ตัวใหญ่ มาดแมน
พูดจาสุภาพ ไม่กร้าวร้าว เรียนเก่ง ขยันเรียนแม้จะไม่ค่อยได้เข้าชั้นเรียน
น้องชายคนนี้ เป็นหนุ่มพิษณุโลกที่ไปเติบโตอยู่ลำปาง
จนย้ายมากรุงเทพฯ ลงมาเรียน พระจอมเกล้าพระนครเหนือ
แล้วมาต่อที่ พระจอมเกล้าลาดกระบัง จนกระทั่งจบ วิศวกรรมเครื่องมือวัด

ผมรู้จักเขา ในระหว่างที่เขาเรียน ระหว่างที่เขาทำกิจกรรม ชุมนุมอนุรักษ์ฯ
เขาหารายได้พิเศษ จากงานกิจกรรม จากกิจกรรมทั่วไป กิจกรรมสันทนาการ
กิจกรรมกับเยาวชนคนรุ่นใหม่ ท่ามกลางความน่ารักโดยส่วนตัวของเขา
สิ่งที่ขัดแย้งจนทำให้ผมอดรักเขาไม่ได้ คือ สภาพทางกายภาพ
และ สภาพทางหัวใจของเขา ที่ดูเหมือนจะสวนทางกันอยู่ตลอดเวลา

ชายตัวใหญ่ออกกำลังกาย เล่นกีฬา ที่พูดจาสุภาพ และไม่ถนัดพูดคำหยาบ
รัก สิ่งแวดล้อม และขี้อายจนไม่กล้าบอกรักหญิงสาว
หลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ผมอดขำเขาไม่ได้ ยามที่นั่งลงพูดคุยกัน
หลายครั้งที่เขาเริ่มอยากสนทนายามค่ำคืน เพื่ออธิบายความใฝ่ฝันในชีวิต
อธิบายถึงสิ่งดีดีที่น่าจะเกิดขึ้นในบ้านเรา กระทั่งพูดถึงสิ่งที่เขาสามารถทำได้

เขาพยายามจะจัดระเบียบ ระหว่างความฝัน กับความจริง
ระหว่าง ภาระทางบ้าน กับความฝันบางอย่างในชีวิต
หนึ่งปีหลังจากเรียนจบ เขาลงทุนกับเพื่อนๆวิศวะ ลาดกระบัง
เปิดร้านเน็ต รับซ่อมคอมพิวเตอร์ และหางานที่เกี่ยวกับกิจกรรมเยาวชน
กิจกรรมสันทนาการ หรือกิจกรรมด้านสิ่งแวดล้อม
แม้จะไม่มีลู่ทางแห่งความหวัง แต่เขาก็พยายาม

จนกระทั่งวันหนึ่ง
เขาตอบคำถามภาระทางบ้าน ด้วยการกลับไปเป็นวิศวกรประจำโรงงาน
ครึ่งปีหลังจากนั้น เขาเริ่มผ่อนรถกะบะ และย้ายจากโรงงานแถวอยุธยา
ไปอยู่นิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง เขาตอบคำถามเรื่องรถ
เพื่อไว้ใช้ขนข้าวขนของที่บ้าน หรือทำธุรกิจอย่างอื่น
นอกเหนือจากความหวังที่อยากเริ่มผ่อนบ้าน
อยากเริ่มซื้อที่ให้แม่ หรือที่ทางในอนาคตของเขา

เขาบ่นถึงอาการปวดท้อง หลังคืนหนึ่งที่นั่งคุย แถวบางแสน
เขา พูดว่า จะไปตรวจที่ศิริราช จนหลังจากนั้นหนึ่งเดือน
ผมก็ได้คำตอบว่า เขาเป็นมะเร็งลำไส้และมะเร็งตับ
จุดเริ่มต้นหลังจากนั้น จากเดือนตุลาคมถึงธันวาคม
คือการวนเวียนไปนั่งพูดคุย แวะเวียนไปเยี่ยมเยือน และให้กำลังใจ
ขณะที่พี่ชาย พ่อและแม่อยู่ดูแล รุ่นพี่ที่เขาเรียกว่าพี่ชาย
แวะเวียนไปคอยเล่นกีตาร์ นั่งพูดคุย และบอกเล่าเรื่องราวเก่าๆ

ชีวิตที่ออกกำลังกาย ยกน้ำหนักอย่างสม่ำเสมอ
เขาเริ่มแบกภาระของหัวใจตัวเอง เริ่มผอม ตัวเริ่มเหลือง และพุงเริ่มโตขึ้น
หลายครั้งที่นั่งหัวเราะกันพร้อมอาการเจ็บท้อง บ่อยครั้งต้องนั่งลงพูดคุยกันเบาๆ
เพราะเกรงว่า จะเกินเลยจนทำให้เขาเจ็บปวดมากขึ้น และเพื่อนฝูงก็ต่างแวะเวียนมาเยี่ยมเยือน
หลายครั้งที่เขาอดบ่นถึงกำลังใจบางอย่าง และรอยยิ้มเมื่อเห็นเพื่อน เห็นรุ่นพี่รุ่นน้อง
ที่คอยแวะเวียนมาถามไถ่หยอกเย้า มานั่งร้องเพลงเก่าๆ ที่เคยร้องร่วมกัน

หลายครั้งที่ผมอดรู้สึกไม่ได้ระหว่างความจริงกับความฝัน
และ ระหว่างความคาดหวัง กับ สิ่งที่ปรากฎขึ้นตรงหน้า
ระหว่างชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบปี กับความฝันที่ยังยาวไกล
และระหว่างศรัทธาของชีวิต กับสิ่งที่กำลังจะสูญหาย
มีหลายสิ่งหลายอย่างในช่วงเวลาสามสี่เดือน
ที่วิ่งวนเข้ามาให้ผมเฝ้ามอง และเขาก็มีโอกาสนั่งมองผม

ผมไม่ค่อยจะถามหรือไม่ค่อยจะซักเขาเท่าไร
หากเทียบกับรุ่นพี่หรือพี่ชายของเขา

หลายครั้ง ที่เขายิ้มพร้อมกับความหวังที่เปล่งประกายขึ้นมา
หลายครั้งที่เขาอดพูดไม่ได้ว่า หากผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้
เขายังมีเรื่องราวอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำ และเขาจะรีบทำ
ผมอดรู้สึกไม่ได้ ถึงช่วงเวลาที่ข้ามเรือข้ามฝั่ง ระหว่างท่าพระจันทร์กับศิริราช

ผมเคยนั่งบันทึกถึงศรัทธาในใจของเขา
และบางสิ่งที่เริ่มจางหายไปพร้อม กับนั่งมองรอยยิ้มของเขา
ผมอดรู้สึกไม่ได้ในทุกครั้งที่เห็น เห็นกำลังใจ เห็นความฝันในแววตา
เห็นความมุ่งหวังว่า วันหนึ่งเมื่อเขากลับมาแข็งแรงได้อีกครั้ง
เขาจะเริ่มต้น หลายครั้งที่ผมคิดว่า เขาเป็นหนึ่งในเรื่องราวที่ผมต้องเรียนรู้
ต้องคอยมองเห็น และทำความเข้าใจ
เป็นหนึ่งบทเรียนชีวิตที่ผมมีโอกาสได้นั่งเตือนตัวเอง และมอบเพียงกำลังใจให้

ผมอดคิดไม่ได้ ถึงแง่มุมงดงามในยามที่นั่งคุยกับเขา
ในเวลาที่เขาเปรยถึง เรื่องราวครั้งเก่าในชีวิต ถึงสิ่งที่ขัดแย้ง
แต่ต้องผันผ่านไป พร้อมทั้งรอยยิ้มในห้วงเวลาอันงดงาม
หลังจากนั้น นานหลายเดือนที่ผมมีโอกาสนั้น
เมื่อมอบรอยยิ้มให้กับพ่อของผม
หลังจากพ่อรับรู้ว่า มีก้อนเนื้อสี่ห้าก้อน ในบริเวณลำคอ
และสิ่งสำคัญที่พ่อต้องการ คือรอยยิ้มที่รายล้อม

ผมเห็นรอยยิ้มของพ่อเหมือนที่เคยเห็นรอยยิ้มของรุ่นน้อง
และแววตาที่ได้มองเห็นความงดงามของโลก

ผมอดคิดถึงหนังสือของ แลนซ์ อาร์มสตรอง ที่ตัวเองนั่งอ่านข้ามวันข้ามคืน
เพียงเพราะกำลังฝันกำลังหวังว่า ต้องสร้างรากฐานของตัวเองให้ได้
แม้จะล้มลุกคลุกคลานเพียงใด แม้จะเข้าใจหรือไม่เข้าใจในฝันมากน้อยเท่าไร นัก
สำหรับชีวิต ที่เห็นคนที่เรารัก เห็นรอยยิ้มในแววตา ในความป่วยไข้

ผมเห็นความงดงาม ของสิ่งที่เรียกว่า ความรัก ไม่ว่าใครจะบอกว่า
สิ่งเหล่านี้เชย คำเก่า คำซ้ำคำซาก หรือคำที่ผู้คนทั่วไปบอกกันอย่างดาษๆ พื้นๆ
หรือเป็นคำสามัญ ประโลมใจ หรือแนวหน้ากล้าหาญเพียงใดก็ตาม
วันนี้ ผมเห็นชีวิต และมิตรภาพที่เราจะมอบให้แก่กันด้วยความงดงาม ที่ช่างธรรมดาสามัญ

วันนี้ ผมอยากมอบรอยยิ้ม นั้น
ด้วยความเชื่อมั่นในมิตรภาพ ที่ไม่มีคำว่าเล็กน้อย
แม้จะเป็นเพียงข้อเขียนชิ้นเล็กๆนี้ก็ตาม
ผมอยากบอกถึงใครคนหนึ่ง ด้วยความรักและความเชื่อมั่นว่า
ยังมีคนอีกมากมาย ที่กำลังมอบรอยยิ้ม มอบความหวัง และมอบกำลังใจให้กับก้าวย่างอันยิ่งใหญ่
เพื่อผ่านพ้นห้วงขณะอันยากลำบาก

ขอให้ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ ด้วยความงดงาม ด้วยกำลังใจ
และด้วยความรักของมิตรสหาย ครับ

.....................................................
"อักษรพาใจให้สดชื่น..มิต้องการคำตอบหรือวิจารย์..ดอกหนาเยาว์มาลย์"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 พ.ย. 2009, 11:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


งดงามจังค่ะ...คุณบุหลันเลื่้อนลอย ชีวิตที่มีความหวังและกำลังใจ
รอยยิ้ม ความอบอุ่นที่ได้รับ ความรัก มิตรภาพที่มอบให้กัน
ใจที่เต็มไปด้วยความหวังที่จะมีชีวิตที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป


:b48: ขอบคุณนะคะ...สำหรับเรื่องเล่าที่เต็มไปด้วยความงดงามของมิตรภาพ
...ขอให้มีวันที่ดีดีนะ...ขอเป็นกำลังใจเสมอให้ค่ะ


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 22:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 23:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 พ.ย. 2009, 19:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 28 ก.ค. 2009, 17:51
โพสต์: 189

แนวปฏิบัติ: ดูจิต
สิ่งที่ชื่นชอบ: วรรณกรรม
ชื่อเล่น: ป้าโคม่า
อายุ: 54

 ข้อมูลส่วนตัว




1951.jpg
1951.jpg [ 89.74 KiB | เปิดดู 3951 ครั้ง ]
หวัดดีจ๊ะ..ลูกโป่ง
แวะมาเยี่ยมทั้งคุณแม่..คุณลูกจ๊ะ

.....................................................
รูปภาพ
"จิตที่ให้ย่อมเป็นจิตที่ดี ... จิตที่มีแต่ประชดประชันนั้น ... หาควรแก่การอบอรมสั่งสอนธรรมผู้ใดไม่"
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 18 พ.ย. 2009, 10:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


COMA! เขียน:
หวัดดีจ๊ะ..ลูกโป่ง
แวะมาเยี่ยมทั้งคุณแม่..คุณลูกจ๊ะ


ขอบคุณนะคะ...คุณป้าCOMA!
สำหรับกำลังใจและดอกมาช่องามที่นำมาฝากค่ะ
...คุณป้าสบายดีนะคะ...
ดูแลสุขภาพนะคะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ไม่สบายได้ง่ายๆ

:b48: คิดถึงค่ะ :b48:

รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ธ.ค. 2009, 10:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ธ.ค. 2009, 10:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ธ.ค. 2009, 10:38 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 ส.ค. 2005, 10:46
โพสต์: 12074

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว www


รูปภาพ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 42 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร