เรื่องราวที่เราฝากมาให้อ่านนี้...ช่างงดงามซาบซึ้ง..และเอื่ออาทรต่อกัน

ชาย ๒ คน ป่วยหนักทั้งคู่
นอนอยู่ที่โรงพยาบาลในห้องเดียวกัน

ชายคนแรก..
ได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งได้วันละ ๑ ชั่วโมงในช่วงบ่าย
เพื่อช่วยระบายของเหลวในปอด
เตียงของเขาอยู่ริมหน้าต่าง...
ซึ่งมีเพียงบานเดียวในห้องนั้น..

ชายอีกคนหนึ่ง...
หมอให้นอนราบตลอดเวลาอยู่บนเตียง...

ชายทั้งสองคนที่ร่วมห้องกัน
ก็ได้คุยกันถึงเรื่องของชีวิตของตน
พวกเขาเล่าให้กันฟังถึงเรื่องภรรยา...เรื่องครอบครัว..เรื่องบ้าน..
เรื่องการงาน...เรื่องสมัยถูกเกณฑ์ทหาร...
เรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ในวันพักร้อน...

ทุกวันในช่วงบ่าย...
ชายที่นอนเตียงริมหน้าต่าง...
จะบรรยายให้เพื่อนร่วมห้องฟังว่า...
มีอะไรเกิดขึ้นภายนอกบ้าง...

ชายคนที่ต้องนอนราบอยู่....
ก็รู้สึกดีขึ้น...
จากเวลาแค่ ๑ ชั่วโมง..ที่เพื่อนที่นอนริมหน้าต่างบรรยายให้ฟัง..
ว่า...มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง...
>>>…มันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่า...เขาได้ดำเนินชีวิตตามปกติ...
>>>…โลกของเขาดูกว้างขวางขึ้น..และมีชีวิตชีวาขึ้น....
>>>…จากกิจกรรมหลากสีสันของชีวิต..ที่ดำเนินไปในโลกภายนอก....

ชายที่ได้รับโอกาสให้ลุกนั่ง...
บรรยายให้ชายที่ต้องนอนราบตลอดเวลา...เห็นภาพว่า...
หน้าต่างที่มองออกไป...เห็นทะเลสาบที่สวยงาม...
ฝูงเป็ด..และ...หงส์ลอยล่องอยู่บนน้ำ...
ในขณะที่เด็ก ๆ แล่นเรือใบจำลอง...
คู่รักวัยเยาว์เดินจูงมือกัน...มีดอกไม้สีสัน..สวยงาม..เบ่งบานอยู่รอบ ๆ...
และเห็นตึกรามทันสมัยของตัวเมืองอยู่ไกล....

ในขณะที่ชายนอนริมหน้าต่างบรรยายให้เพื่อนฟัง...
ถึงรายละเอียดต่าง ๆ ด้านนอก....
ชายที่นอนราบอยู่ก็หลับตาลง....จินตนาการให้เห็นภาพตามไป....

ยามบ่ายของวันที่อบอุ่นวันหนึ่ง...
ชายที่นอนอยู่ริมหน้าต่างได้เล่าว่า....
ชายอีกคนไม่ได้ยินเสียงของวงดนตรีนั้นเลย...
เสมือนเขาสามารถได้รับฟัง..และแลเห็นได้จากคำบรรยาย...
ที่พรรณนาได้อย่างละเอียดลออ...ของเพื่อนที่อยู่ริมหน้าต่าง...

วันเวลา...เป็นสัปดาห์...เป็นเดือน....ผ่านไปเช่นนั้น...

เช้าวันหนึ่ง....
เมื่อจะเข้าไปดูแลคนไข้...
พยาบาลเวรเช้า...ได้พบร่างที่สงบนิ่งไร้ชีวิต...ของชายที่นอนริมหน้าต่าง...
เขาได้จากไปอย่างสงบนิ่งขณะนอนหลับ...
เธอเศร้าใจมาก....และได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายฌาปนกิจมารับศพของเขาไป...

เมื่อการจัดการศพผ่านไปเรียบร้อย....
ชายที่เป็นเพื่อร่วมห้องได้เอ่ยปาก...ขอย้ายเตียง...
ไปนอนที่ริมหน้าต่างแทนเพื่อนผู้จากไปของเขา...

ชายผู้ซึ่งต้องนอนราบกับเตียงเป็นเวลานาน...
ได้พยายามยันร่างกายของเขาขึ้นด้วยศอก...แม้มันจะเจ็บปวดและยากลำบาก...
ด้วยความกระหายที่จะมองเห็นโลกภายนอก....ด้วยตาของเอง....

และ...เมื่อเขายันกายขึ้นมองผ่านหน้าต่างไปได้...
เขากลับเห็นเพียงแค่....
>>>“....ผนังตึกว่าง ๆ....”<<<<

ด้วยความข้องใจ...
เขาได้ถามพยาบาลผู้ดูแลเกี่ยวกับเพื่อนร่วมห้อง...
ผู้เพิ่งจากไป...
ผู้ซึ่งได้พรรณนาถึงความงามของโลกภายนอกที่อยู่นอกหน้าต่างนั้นให้เขาฟัง...

นางพยาบาลเล่าว่า....
>>>…“ชายผู้เพิ่งจากไปนั้น...ที่แท้..เป็นคนตาบอด...
>>>…ไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นว่า...มีผนังว่างเปล่านอกหน้าต่างบานนี้...”

ที่เขาเล่าให้คุณฟังถึงโลกภายนอกที่สวยงามนอกหน้าต่าง....
>>>…อาจเพราะ....แค่อยากให้กำลังใจคุณ...”

เรื่องนี้บอกเราว่า...
>>>…ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในโลก...
>>>…ที่เราสามารถทำให้คนอื่นมีความสุข...
>>>…ไม่ว่า... “....เราจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม...”

การแบ่งปันเรื่องทุกข์ใจให้คนอื่นรับรู้..
อย่างมากก็ลดความทุกข์ของเราไปครึ่งหนึ่ง....
แต่ถ้าแบ่งปันความสุข...
ที่เรามีให้คนอื่น...
>>>…เราก็สุข...เขาก็สุข...
>>>…ความสุขก็จะเป็น ๒ เท่า...

ถ้าอยากรู้สึกว่า...รวย...
จงอย่านับแต่เงินและทรัพย์สินที่มี...
แต่จงนับสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข..ที่เงินไม่สามารถซื้อหาได้...เข้าไปรวมด้วย...


ที่มา...Dek-D.com

สาธุครับคุณลูกโป่ง

จากเรื่องนี้..
ผมได้ข้อคิดอย่างหนึ่งนะว่า..
การที่เราใช้ชีวิตอยู่เพื่อประโยชน์สุขของตนเองเท่านั้น..มันไร้ค่ามั๊กมัก..

ขอบคุณคุณลูกโป่งมากครับ ที่เจอแล้วยังคิดถึงกัลยาณมิตรธรรมในเว็บอีก

ขอให้เจริญ ๆ ครับ

ดีมากเลยครับ

ขอบคุณในสาระดีดีครับ

ความทุกข์โศกสามารถเยียวยาได้เพียงลำพัง
แต่ความสุข ความประสบความสำเร็จ ต้องมีสักคนที่ร่วมยินดีด้วย
การที่เราได้เรียนรู้จะคบใคร ๆ เราได้หลงลืมใครทิ้งไปหรือเปล่า
อนุโมทนาครับคุณลูกโป่ง