ห่วงหาพากังวล
ความเป็นห่วงและความกังวลไม่เหมือนกัน
ความเป็นห่วงวางรากฐาน อยู่บนเหตุผล
และเป็นไปเพื่อเป้าประสงค์อันชัดเจน
เราปิดหน้าต่างทุกบานก่อนออกจากบ้าน
เพราะเป็นห่วงว่าลมจะพัดเข้ามาทำแจกัน ดอกไม้ล้ม
ขณะที่ความกังวลขาดความเป็นเหตุเป็นผล
และมัก มุ่งเน้นอยู่ที่ความปรารถนาที่ไม่เข้าท่า
เช่น อยากจะย้อนอดีตกลับไปเพื่อเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง
หรือใส่ใจแต่บางแง่ มุมของอนาคตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
จงจำกัดความกังวลด้วยการยอม รับว่า
มันไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรให้เราได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ที่มา...ปรัชญาวีร์ ผู้แปล
800 หนทางสร้างความสงบสยบวันว้าวุ่น. กรุงเทพฯ : ดอกจัน,2545
บ้านใส่ใจ
