ขุมทรัพย์ของคุณยาย
เจษฎา กำจัดภัย
แต่ก่อนผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยขยันอ่านหนังสือ ขี้เกียจเรียน
ที่สำคัญไม่เคยเห็นประโยชน์หรือทางแห่งความสำเร็จจากความเพียรเลย
วันๆเอาแต่เล่นเกมส์ ฟุตบอล หรือไม่ก็อะไรต่างๆที่ไร้สาระไปวันหนึ่งๆ
ทำไมเหรอครับ
ก็เพราะคิดว่าชีวิตคนเรามันเกิดมาไร้ค่า ไม่มีใครมาสนใจเราหรอก
ซึ่งคำถามในใจเหล่านี้ผมเชื่อครับว่ามีหลายคนเคยหรือคิดอยู่ตอนนี้
อันที่จริงแล้วผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก การเรียนก็ไม่ดี
พ่อแม่ ก็เอาแต่ทำงาน เพียงแต่ที่บ้านยังมีคุณยายคนนึง
กับน้องอีกคนที่คลานตามกันมา...
ตอนนั้นชีวิตผมมันสับสนมากๆๆ ไม่รู้จะทำอย่างไร
วันหนึ่ง..คุณยายเดินเข้ามาหาผม
ในขณะที่ผมกำลังจะไปทำอะไรตามเรื่อยเปื่อยของผม ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำ
คุณยายชวนไปทำหญ้าที่รกหลังบ้าน
ผมก็คิดว่าคุณยายอายุท่านมากแล้วจึงเต็มใจช่วย
ผมทำหญ้าไปเรื่อยๆจากประมาณ 4 โมงเย็น ถึง 6 โมงเย็น
ช่วงใกล้จะเลิกทำ(ตอนเสร็จแล้ว)
ผมโพล่งถามไปแบบไม่ค่อยเข้าใจนักว่า " ต้นหญ้าพวกนี้ทำไป เดี๋ยวไม่นานมันก็โตอีก
เรามิต้องฟันมัน โค่น ถอน มันอีกเหรอครับ ? คุณยาย"
ท่านก็ยิ้มแล้วตอบผมกลับมาด้วยความเมตตาผมว่า
" หลานคิดว่า คนเรายังต้องทานข้าวทุกวันเลย ยังต้องทำงานในแต่ละวันเพื่อหาเลี้ยงชีพ
ถ้าไม่ทำทุกวันหรือทำๆหยุดๆ มิอดตายแย่เลย
ต้นหญ้าก็เช่นกันถ้าเราไม่ทำมันก็จะยิ่งมากขึ้นเรื่อยจนทำไม่ไหวนะจ๊ะหลาน"
ทันใดผมก็กระจ่างเข้าใจในเฉียบพลัน และได้สติกลับคืนมาว่า
ชีวิตเรามีเพียงชีวิตเดียว ไม่ได้มีมากเหมือนแมวเก้าชีวิต
ที่จะได้เอาชีวิตไปโดดตึก รบฆ่าฟันห่ำหั่นเพื่อ . . .
ประโยชน์ หรือแม้แต่อำนาจ ชื่อเสียง เงินทอง
การจมอยู่กับวังวนแห่งนิวรณ์ กิเลส ทำให้เกิดปัญหาอาชญากรรม อะไรต่างๆตามมา
ทำไมคนเราที่มีเพียงชีวิตเดียวจึงไม่เลือกทำในสิ่งดีดี
ถึงแม้จะไม่มีเกณฑ์ในการตัดสินว่าสิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดีก็ตาม
แต่บัดนี้ ผมได้เข้าใจแล้วว่า มันอยู่ที่จิตใต้สำนึกภายในตัวแต่ละบุคคล
ตั้งแต่นั้นมา ผมได้เปลี่ยนตนเองเสียใหม่ตั้งใจเรียน และเอาใจใส่ผู้อื่น
ช่วยเหลือผู้อื่นด้วยเท่าที่จะได้
ทำให้ผมเรียนดีขึ้นมากได้ที่หนึ่ง ! และมีเพื่อนมากขึ้น
" ถ้าเราต้องการใหผู้อื่นมารักเรา
เราก็ควรก็ควรที่จักเรียนรู้ในการรักเขาเหล่านั้นเสียก่อน "
"อย่าเสียใจในสิ่งทีทำเต็มที่ไปแล้ว แต่ให้เสียใจในสิ่งที่ยังไม่ทำ"
สรุปว่า ปัจจุบันนี้ ทุกๆคนมีค่าเท่าเทียมกัน มีหน้าที่ต่างกันไป
มีเวลาในการทำบุญ สร้างความดีเท่ากัน
ขอบคุณ ยายจริงๆในวันนั้น เป็นคนดีที่ใกล้ตัวผมที่ผมรู้จัก คนอื่นก็มี
วันหลังจะเขียนมาเล่าครับ และผมก็ศรัทธาใน พุทธศาสนาของเรามาก
ศาสนานี้ดีแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าของศาสนาอื่นจะไม่ดี
พุทธเรามีหลักแห่งเหตุและผลที่เป็นจริง
ดังเช่น "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น"
ที่มา... budpage.com
