วันที่ 246

20 เมษา 53 _60/30 มดกัดเจ็บมาก

60/30
เดินตอนต้นๆ เดินๆอยู่ไป คิดรื่องที่เคยกังวลมากๆ ขึ้นมาแล้วก้อเลยร้อนในใจ กำหนดรู้หนอๆ 3 ครั้งแล้ว
แต่ยังคงวนเวียนคิดอยู่ ร้อนอยู่ เลยดูเท้าและอาการที่ใจร้อนไปด้วย

สักพักใหญ่ก็เปลียนเรื่องไป คราวนี้เป็นเวทนา กับความอยาก เยอะมาก ประมาณก้าว ต่อก้าวที่เกิดขึ้น
ก้อกำหนดรุ้หนอๆ บางทีก็รู้ลงไปเลยความอยากก็จางลง แล้วขึ้นแล้วจาง

หลังๆกำหนดรู้หนอๆ ไป เวทนาที่เกิดเยอะๆวันนี้ก็แสบร้อนผ่าวๆผิวกาย บางทีก็หลัง หรือที่ส้นเท้า
ที่ส้นเท้านี่บ่อยมาก ๆ ตอนนั่งพิมพ์นี่ก็เป็น วาบๆ มีไอร้อนตลอด

มีช่วงที่เดินแล้วไปเพลินคิดไม่ได้สนใจการเดิน ก็โดนสภาวะมดกัด ขึ้นมา ติดกัน 2 ครั้งเจ็บมากๆ
ชัดมากๆ จนเหมือนมีตัวอะไรกัดจริงๆ ต้องหยุดเดินแล้วดูว่า เกิดอะไรขึ้น มันไม่ได้เจ็บผิวๆแต่ลึกเข้าไป
ถึงข้างใน ดูแล้วไม่เห็นตัวอะไรเลย พอโดนไปจากที่มัวๆ คิดเพลินๆนี่หายเลย มาตาสว่างแล้ว
ตั้งใจเดินต่อ การเดินในภาพรวมก้รู้เท้าได้ เดิน 1 2 3 4 5 6 ระยะ ชัดระยะ 3 4
หลังๆไปคิด มากขึ้น ๆ ก็พยายามรู้เท้าแต่มันยังไปสนใจเรื่องที่คิดอยู่ เดินๆจนจบ

พอมานั่ง
ก็รู้กายได้นิดหน่อย จากนั้นมีสภาวะมดกัด กัดที่เท้าแต่เจ็บไปถึงสีข้าง และตัวกระตุกเลย
กำหนดรู้หนอไป 3 ครั้ง มันก็หายไป หลังจากนั้นก็หลับๆใน ตลอด แต่พยายามออกมารู้กาย
ก้อกึ่งหลับ กึ่งรู้ แต่มันง่วง ๆ และจิตพูดๆไร้สาระไปเรื่อย จิตก็ยังรู้ว่ายังนั่งอยู่แต่ไม่มีแรง จนจบ

30/20

เดินรู้เท้า มีความอยาก มีความไม่พอใจ ความไม่พอใจบางทีดูไปตรงๆแล้วก็หายไป ช่วงที่คลาย
ก็เกิดความยินดี ก็รู้ลงไปอีกความไม่พอใจก้อขึ้นมาอีก มีตัววิจารณ์ มีความคิดเกี่ยวกับครูบาบางท่าน
แล้วเหมือนจิตจะไปเพ่งโทษหรือ คิดไม่ดี กำนดรู้หนอตามหลังไป

มีความไม่พอใจ มีตัวไม่ชอบทีจะยอมรับว่าตัวเองไม่ดี บางครั้งจะเพ่งโทษครูบาแล้ว
ก็หันมาด่าตัวเองแทน แล้วกำหนดรู้หนอตาม

มีเวทนา เจ็บกายเป็นจังหวะ เจ็บจากข้างในเป็นจุดๆแรงๆ 3 ครั้งหายบ้าง 4 ครั้งหายบ้าง
มีใจหลงไปคิด แล้วเกิดความสลดใจ ที่มันรู้สึกตัวได้น้อย คือมันรู้สึกว่าคนเราเป็นตัวของตัวเองจริงๆ
น้อยมาก ล่องลอยไปกับความคิด ไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วความคิดที่ล่องลอยนั้น
ก็มายึดถือเป็นตัวเอง จริงๆไม่ใช่เลย

ตอนนั่ง
ก็ รู้ท้องได้ ขยับเบาๆ บางช่วงใจก็พูดๆไร้สาระ พอรู้ก็มาจงใจรู้ท้องใหม่ จากนั้น มีช่วงที่รู้สึกถึงกายแข็งๆ
ตึงๆ ชัด แล้วก็มีมดไต่ที่ใบหน้า กำหนดรู้หนอไป สุดท้ายสอบตกทนไม่ไหวลืมตาเหลือเวลาอีก 5 นาที
ก็หลับตาแล้วนั่งจับพองยุบต่อ รู้ท้องได้เบาๆ มีจิตเถียงกัน นั่งจนจบเวลา

วันที่ 247

60/30

เดินมีเวทนา เยอะร้อนผ่าวเท้าบ้าง แสบๆผิวบ้าง เจ็บเท้าเหมือนโดนอะไรตำบ้าง คัน
และมดกัดเล็กๆน้อยๆตามผิวหนัง ส่วนใหญ่มาแล้วหายเอง ไม่ต้องกำหนดรู้หนอลงไป
ยกเว้นคันกำหนดรุ้แล้วก็เกาเพราะทนไม่ไหว

การรู้เท้า ใช้ เดินรูปแบบ 1 - 6 แต่สลับไปมาไม่แน่นอน บางทีก็ทรงตัวไม่ค่อยดี แต่ก็รุ้เท้าเดินได้
ทางใจมีความคิดโน่นนี่ เกี่ยวกับการปฎิบัติตามปกติ และมีความไม่พอใจแน่นขึ้นมา แต่ไม่เยอะ
คือเป็นอาการของจิตขึ้นมา แล้วรู้แล้วคลายบ้าง หรือเปลี่ยนรูปแบบบ้างเปลี่ยนเป็นความอยากบ้าง
เปลี่ยนเป็นปรุงคิดแล้วพอใจการปฎิบัติบ้าง เปลี่ยนไปคิดเรื่องพ่อแล้วเศร้าบ้าง คิดเรื่องความสูญเสีย
ในชีวิตบ้าง มีตัวมานะผุดขึ้นมาแล้วจะไปคิดอคติกะครูบาบ้าง หรือมีความกลัวปรามาสบ้าง
มันเปลี่ยนไปเรือยๆแบบนี้

เวลาอยากใช้กำหนดรู้ไป 3 ครั้งแล้วปล่อย อยากอีกกำหนดอีก ส่วนมานะ กำหนดคิดหนอ 3 ครั้ง
พอคิดถึงพ่อแล้วสะเทือนใจก็กำหนดรู้หนอ 3 ครั้งไม่หายยังวนเวียนอยู่ก็ดูไป อารมณ์ก็คลายบ้าง
ตื้อขึ้นมาบ้าง จนมันเลิกคิดเอง

พอนั่ง
ก็ง่วงรู้ได้ว่ามีกายนั่งแต่ไม่ได้ชัดทั้งกาย + ไปหลับในแต่ไม่หลับแบบปล่อยไปเรื่อยยังระวัง
คอยเอาจิตมารู้ว่ามีกายอยู่เป็นระยะเท่าที่ทำได้ ตัวโน้มลงก็ตั้งขึ้นใหม่ ตอนตั้งขึ้นก้อรู้ตัว
แล้วก็ไปกึ่งๆหลับในกึ่งๆรู้ว่ายังมีกาย จนจบ

24/15

เดินรู้เท้า ใจก็คิด มีเวทนาทางกาย มีอกุศล และคิดเรื่องไม่สมควรเป็นภาพขึ้นมาติดๆกันหลายครั้งกำหนดคิดหนอ รู้หนอไว้ ยังจะขึ้นอีกติดๆก้อกำหนดไปติดๆ สักพักก็เปลี่ยน

เวทนามีหลายแบบแสบผิวบ้าง เจ็บที่เท้าเป็นจังหวะ บางอย่างก็บอกไม่ถูกว่าเป็นแบบไหน
ไม่มีคำศัพท์เรียก มีไม่พอใจ ไม่อยากเดินอยากเลิก กำหนดรู้หนอ

มีความอยากเยอะ ขึ้นมาก้กำหนดรุ้หนอไป เหนื่อยๆโรยๆ อยากพักเลยเลิกเดินก่อน 6 นาที
พอนั่ง
ก็ รู้ท้องขยับได้ต้นๆจากนั้นก็เริ่มเหมือนหลับในตัวค้อมลง คันไปเกา แล้วนั่งต่อยังพอรู้ได้ว่ากำลังนั่ง

วันที่ 248

40/20 และ 60/35 "ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เบียดเบียนตนเอง"

40/20

เดินก็รู้เท้าลงไปในช่วงแรก ไม่ได้บริกรรม มีความอยากโดยมาในรูปของความเห็นเรื่องการปฎิบัติ
เหมือนบอกแนวทางว่าต้องทำแบบนี้ คือเป็นความเห็นของตัวเราแล้วจิตใจก็มีซ่านๆบ้าง
เปรี้ยวๆน้อยๆบ้าง ก้อกำหนดรู้หนอๆ แล้วก็มีคลายลง มีบางครั้งไม่ได้กำหนดก็คลายไป
แล้วก็ขึ้นมาอีก เรื่อยๆ

แล้วก็ไปคิดถึงเรื่องปัญหาที่บ้านที่รับฟังมาวันนี้ ใจมันเปรี้ยวๆ ปนเครียดๆ ซ่านๆ กำหนดรู้หนอไป
ความคิดก็ยังวนเวียนอยู่ จนถึงจุดหนึ่งก็คิดว่าจะไม่ทำให้ใครทุกข์ ถ้ากลับไปพูดเรื่องนี้
ก็คงทำให้คนฟังทุกข์อีก ก็เลยคิดว่าจะไม่พูดดีกว่า แล้วก็คิดต่อว่านอกจากจะไม่เบียดเบียนคนอื่นแล้ว
ก็ไม่ควรเบียดเบียนตนเอง ในเมื่อเราจะไม่นำปัญหานี้ไปพูดซ้ำให้คนฟังทุกข์ใจเราก็จะไม่เอาปัญญหา
เรื่องนี้มาทำให้ตัวเองทุกข์ใจเหมือนกัน ปล่อยมันไปดีกว่า

แล้วก็ตั้งใจกำหนดรู้ ความรู้สึกที่เท้ากะที่ใจไป สักพักก็มีสมาธิอยู่ที่เท้าได้ดีมีปีติตื้นตันใจตื้อขึ้นมานิดๆ
แล้วก็เปลี่ยนไปอีก มีเวทนาเหมือนมีแมลงในหู 2 ข้างแต่ไม่ชัด กำหนดรู้หนอไป

มีเวทนาแปลบๆ เย็นๆ ที่ผิวกายขึ้นมา 2 ครั้งแล้วหายไปมีความคิดอกุศล และเป็นภาพไม่สมควร
กำหนดรู้หนอไป มีภาพที่วันนี้แกะรังปลวกออกผุดขึ้นมา แล้วเกิดความรู้สึกสะใจข้างในวิบหนึ่งแล้วหาย
แล้วก็ไม่ชอบรับไม่ได้ เกิดความรู้สึกไม่ยอมรับอย่างรุนแรงที่ตัวเอง ยังมีใจเบียดเบียนผู้อื่น
ตั้งใจจะไม่บอกพี่น้ำ สักพักเดินๆต่อไป ความรู้สึกนั้นก็คลายลงกลายเป็นเฉยๆ ไม่ได้เดือนร้อน
เหมือนตอนแรก

พอมานั่ง มีรู้ท้องได้บ้างแต่ไม่จดจ่อ กับใจไปคิดโน่นนี่เป็นเรื่องราวแต่จำไม่ได้ มีเวทนาเหมือน
เข็มตำนิ้ว เป้นจังหวะ มีรู้สึกถึงกายหนักมือช่วงท้ายๆ สรุปคือยังรู้กายไดบ้างกะหลงไปคิดไร้สาระ

60/35

จำไม่ค่อยได้เพราะไปทำอย่างอื่นก่อน ก็จำได้คร่าวๆว่า รอบนี้เดินฟุ้ง มีอยาก มีรู้เท้า
แล้วก็ใจพูดๆตลอดเวลา เห็นว่าใจไม่อยู่เฉยๆเลยเปลี่ยนแปรตลอด ความทุกข์ หรืออาการเปรี้ยว
อาการเครียด ก็ขึ้นๆลงๆ เรื่อยๆ ยังรู้เท้าได้ พอมานั่งก็ รู้กาย กะหลงไปคิด ไม่รู้คิดอะไร ก็รู้ๆคิดๆ
แบบนี้ซะส่วนใหญ่ มีเบื่ออยากหยุดนั่งเลยออกก่อนเวลา ตอนแรกจะนั่ง 40

วันที่ 249

60/30 รอบรวมมิตรกิเลส และ 40/20

60/30
เดินรู้เท้า ฟุ้งซ่าน มีคามคิดเรื่องการปฎิบัติ พูดๆๆ มีความอยากผุดเป็นความคิด่าทำแบบนี้แล้ว
จะก้าวหน้าเหรอ เห็นแต่ฟุ้งซ่าน กำหนดรู้หนอลงไป 3 ครั้ง แล้วก็มีความอยากอีกก็กำหนดอีก

มีจิตอกุศลปรุงแต่งว่าคนอื่นสมมติเหตุการณ์ไปว่าเขาก็กำหนดรู้หนอลงไป 3 ครั้ง มีมานะ มีจิตสบถ
หยาบคาย มีปรามาส กำหนดรู้หนอไป มีความไม่พอใจเกิตลอดก็รู้ลงไป บางทีก็กำหนดรู้หนอ
มีการเปรียบเทียบการปฎิบัติแล้วเกิดกิเลส เขาดีกว่า เราดีก่า ก็รู้แล้วหยุด

แล้วก็ไปคิดเรื่องปลวกอีกก็เศร้าหมอง คิดอยู่นานมาก ที่ทำคามสะอาดไปล่าสุดแล้วเผลอ
ทำเขาเจ็บ บ้างตายบ้างโดยไม่ตั้งใจ ก็ฟุ้งซ่าน เศร้าหมอง กำหนดรู้หนอแล้วยังวนๆ
แล้วก็ปลี่ยนเรื่องไปเรื่องอื่น แล้วกลับมาคิดเรื่องปลสกอีกจนจบเดิน

ตอนนั่ง รู้ท้องแผ่วๆ แล้วก็ยังไปคิดเรื่องปลกอีกนานมาก แต่ท้องขยับก็ยังรู้ แล้วถึงจุดหนึ่ง
มันนรู้สึกตัวว่าไปคิดเรื่องนี้อีกแล้ว ก็หยุดคิด แล้วก็รู้ท้อง แล้วก็บางทีก็รู้ลม ก็เงียบลงลมน้อย
รู้กายนั่ง สักพักก็รู้สึกปวดขามาก ชา ก็กำหนดรู้หนอดูลงไปที่ความเจ็บปวด ก็ยังเจ็บ
มาดูจิตกระวนกระวายนิดๆแต่ยังไม่ถึงกับ ทรมานดิ้นรน ทนจนหมดเวลา
ระหว่างเจ็บก็ยังรู้ท้องขยับเบาๆได้

40/20

รู้เท้า ฟุ้ง มีอกุศล ไปปรุงเรื่องของคนรู้จักเป็นภาพบ้าง ความคิดบ้าง หลายครั้ง กำหนดรู้หนอไป
มีคามไม่พอใจเนืองๆ กำหนดรู้ รู้หนอคลายไปแล้ก็ขึ้นใหม่แล้วไม่กำหนดรู้หนอแบบทุกครั้ง
มีอกุศลปรามาสแล้วก็ตามด้วยไม่พอใจ กำหนดปรามาสเสร็จมากำหนดไม่พอใจต่อ

แล้วตั้งใจเดินต่อ ตอนต้นของการเดินก็กายชัดรู้สึกตัวหนัก รู้สึกถึงน้ำหนักตัวชัดเจนว่าหนักมาก
ปกติไม่รู้สึกขนาดนี้

หลังจากนั้นคามคิดเริ่มเข้ามา ก็ไม่หนักเท่าตอนต้น มีเหมือนมดกัด และยังไม่พอใจที่มีสภาวะนี้
มันเจ็บไหปลาร้า มีแสบๆเข่าเหมือนเวลาเป็นแผล แล้วสักพักก็หาย
นั่งไม่ค่อยจับกาย ไปคิดไรไม่รู้ แต่ยังรู้ว่านั่งได้บ้าง มีคันกำหนดแล้วเกา

วันที่ 250

26 เมษา 60/30 และ 40/20
60/30

เดินเริ่มต้นปุ๊บ คิดเรื่องปลวกปั๊ป มีความขัดแย้งต่อสู้กันเองระหว่าง จิตใจ ตัวหนึ่งอยากแจ้งหอพักให้รู้
แล้วจัดการ อีกตัวกลัวบาปกรรม กำหนดรู้หนอๆ สู้กันสักพักก็เปลี่ยนมาเรื่องความอยากในการปฎิบัติ
และความไม่พอใจสภาวะ อยากได้สภาวะที่ถูกใจ ที่ทำแล้วรู้สึกก้าวหน้า กำหนดรู้หนอๆไป

ความไม่พอใจยังมีเนื่องๆ รู้เท้าได้ตลอดแต่ก็ยังไม่พอใจ รู้สึกไม่ก้าวหน้า เดินๆ 4 ระยะ
รู้เท้า ยก ย่าง วาง ก็ยังมีความไม่พอใจหรือความฟุ้งๆอยู่ในใจ

มีตัวที่คอยดูการเดิน แล้วก็รู้สึกสมเพชตัวเองที่มันทุกข์เอากับเรื่อง ยกย่างวาง ว่าจะต้องดี
เห็นความมีตัวตน ความบังคับ ความจะเอา ซึ่งทำให้เกิดความทุกข์ อยู่ตลอดการเดิน
แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ กำหนดรุ้หนอไป หลังๆเบื่ออยากเลิก เมื่อย

ความคิดอกุศลขึ้นมา 2 - 3 ครั้ง กึ่งปรามาสๆ ก้อกำหนดรู้หนอไป มีเหมือนแสบผิวกาย
มีมดกัดแล้วไม่พอใจ

พอมานั่ง
รู้ว่ามีกายนั่งไม่ได้จับกายส่วนใดๆ ชัดเจน ลอยๆไปคิด มีเสียงมาขัดจังหวะ กำหนดสียงหนอไป
แต่รู้กายได้ก็มารู้กายแทน รู้อกเคลื่อยไหวได้นิดๆ มีเวทนาแสบผิวบ้าง ร้อนผ่าวบ้าง มดกัดบ้าง

40/20

เดิน
รู้เท้า เห็นความคิดผุดขึ้นมาเป็นความคิดแง่ลบ ที่ทำให้เกิดความทุกข์ไม่พอใจตัวเอง อคติ
แล้วหายไป จากนั้นก็มีเรื่องปลวกบ้าง มีเห็นจิตที่มันใจร้ายขึ้นมาแวบหนึ่งแล้วหาย
มีความอยาก แต่น้อยกว่ารอบที่แล้วปล่อยได้มากกว่า

พอมานั่ง
ก็รู้กายนั่ง มีช่วงที่มันรู้สึกว่าไม่สามารถจับกายได้ แต่จริงๆแล้วมันเป็นความคิด เป็นความอยาก
ก็เลยลองดูอีกทีก้รู้กายได้ กายเคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆ ตามการหายใจ มีร้อนที่ตา มีลอยๆไปคิดไร้สาระ
แล้วก็รู้ว่าลอยและยังมีกายอยุ่ ชวงท้ายก็จิตคิดลอยๆไป แต่ยังไม่ลืมตัว จนจบ

วันที่ 251

25 เมษายน 53 _ระหว่างวัน 30/30 สติแตกโดนทดสอบเรื่องปลวก

จริงๆแล้ว เดินไปประมาณ 20 กว่านาทีแล้ว สติแตก เรื่องปลวกขึ้นมาไม่หยุด ขึ้นแล้ววนเวียน
คิดวิธีการแก้ไข คิดแล้วยิ่งพัวพันกลัวนั่นกลัวนี่จนไม่มีสมาธิเลย สุดท้ายเลย โทรไปที่หอ
จะหาห้องใหม่ ปรากฎว่าไม่มีห้องว่างอีก เลยมาเดินใหม่อีก

30/30
ครั้งนี้ก็มีเรื่องปลกและความไม่สบายใจ เหมือนเดิม แล้วค่อยๆ กำหนดรู้หนอไป
เวลาจะไปคิดอีก ก็พอรู้เท้าได้ แล้วก็พิจารณานี่แหละความทุกข์เมื่ออะไรๆไม่เป็นไปดังใจของเรา
แล้วที่เราต้องมาถูกกดดันแบบนี้ คงเกิดจากเราก่อกรรมเบียดเบียนพวกเขาไว้ไม่อย่างนั้นจะพอดีเป๊ะ
แบบนี้ได้ไง แก้ไขยังไงก็ไม่หาย คิดถึงคำสอนของพี่น้ำที่บอกว่าเจ้ากรรมนายเวรมาจะมาในรูปแบบ
ของกิเลสที่มากระทบ อันนี้ชัดเจนเลย มาจริงๆ ก็กำหนดไปหลังๆก็เลยไม่คิดเรื่องนี้แล้ว

แล้วกลายเป็นเรื่องอื่นมาทดสอบแทน เรื่องของผู้คนที่อ่านในบอร์ด เรื่องของคนรู้จัก
ก็เห็นรูปแบบของกิเลสที่เป็นความคิดที่เข้ามาทดลองใจ ว่าพ้นเรื่องปลวกก็เรื่องอื่นต่ไม่มีการสิ้นสุด
ก็กำหนดเท้า ในรูปแบบแล้วพยายามรู้อยู่กับการเดิน ก็รู้ได้ บางทีก็ชัด บางทีก็ไปคิด

พอมานั่ง
การนั่งนี่ รู้กายได้ แต่ไม่จับท้อง มันกึ่งๆ คิดเพลินๆ กับกึ่งๆรู้ว่ากำลังนั่ง เหมือนเรารู้นั่งแต่ มันยังคิดๆ
แล้วเราอยากจะจับที่กายแล้วจับไม่ติดมันก็ลอยๆ ไม่รู้จะจับตรงไหนแบบนั้นแหละ บางทีก็มารู้สึกที่มือ
ประสานกันหนักๆแน่นๆ ตัวค้อมลง ก็รู้แล้วก็ค่อยๆกำหนดรู้หนอยืดตัวขึ้นพอดีหมดเวลา
ก็นั่งต่อไปอีก เสียงนาลิกาดัง แต่สามารถจับอาการเคลื่อนไหที่อกได้ สักพักก็เลิกแล้แผ่เมตตา

ลง ย้อนหลังของ 24 เมษา 53
60/30
วันนี้ฟุ้งคิดวนเวียนแต่เรื่องคน สองคนที่รุ้จัก แต่ยังรู้เท้าได้ มีมดกัด มีเจ็บคล้ายมดกัด +ปนแสบๆผิว
เหมือนมีแผล มีความอยาก กำหนดรู้หนอไป มีภาพอกุศลปรามาสกำหนดรู้หนอไป
ตอนนั่ง มีอาการ เหมือนมดกัดบ้าง เจ้บเป็นจุดตามกายบ้าง เหมือนอะไรไต่ตามตัว
ปนเสียวๆที่ผิวกาย บอกไม่ถูก จิตลอยไปคิด รุ้สึกว่าเลื่อนลอยก็พยายามมารู้กาย
แต่ไม่จับพองยุบ แค่รุ้ว่ากำลังนั่งมีกายอยุ แล้วก็ลอยๆคิดอีก พอรู้สึกว่าลอยแบบนั้นไม่ค่อยรู้กาย
แล้วก็ พยายามมารู้ใหม่ มีอกุศลปรามาสผุดตอนกรวดน้ำ รู้หนอไป

20/15
ฟุ้ง ยังคงมีคิดเรื่องเดิมๆอยู่ รู้เท้าได้ มีเหมือนตัวแมลงหรือมด ไต่ ตามจุดเล็กๆน้อยๆ
ทำให้คันปนจั๊กกะจี้ มีความอยาก มีภาพปรามาสขึ้นแวบๆ กำหนดรู้หนอ ก็ไม่พอใจ เศร้าบ้าง

พอมานั่ง
รู้กายนั่ง แต่ไม่ได้จับพองยุบ ปนกะเวทนา คัน แบบ เหมือนมีแมลง มีคันสลับกัน 2
แห่งที่เท้า กำหนดรู้หนอลงไป คันแหลมๆเหมือนเข็ม อีกจุดคันเหมือนเป็นผื่น กำหนดรู้แล้ว
ขึ้นมาเป็นจังหวะ แล้วคลาย แล้วขึ้น จุดหนึ่งคลาย อีกจุดขึ้น สุดท้ายไม่ไหวไปเกา แล้วนั่งต่อ
อีกแปป ใจลอย แล้วหมดเวลาพอดี ตอนพิมพ์ก็บางทีคันแหลมๆ จนสะดุ้ง


สุขที่แท้จริง
ใครจะเป็นอะไร ยังไง ล้วนเกิดจากเหตุที่กระทำมากัน
แล้วสภาวะจะจบด้วยตัวสภาวะของแต่ละคนเอง อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ ฟุ้งเปล่าๆ

วันที่ 252

27 เมษา 53 ...60/30 และ 20/10
60/30

จิตปรุงความคิดในแง่ลบทำให้เกิดความอยาก +ไม่พอใจ การปฎิบัติ รุ้สึกไม่ก้าวหน้า เรื่อยๆ
กำหนดรู้หนอๆ ไป ก็คลายลง และมาเรื่อยๆ กำหนดเรื่อยๆเหมือนกัน
การรู้เท้าก็รู้ได้ แต่ไม่ตลอดมีออกนอกกายไปคือที่ว่ารู้เท้าน่ะเผลอไปคิดเรื่องอื่นๆไม่เกี่ยวกับ
การปฎิบัติซ้อนขึ้นมาลางๆ อกุศล 2-3 ครั้ง เป็นความคิดแง่ลบจำไม่ได้ว่าอะไร
หลักๆกำหนดรู้หนอไปตลอด

นั่ง
มีรู้กายบ้าง แล้วก็ไปคิดไร้สาระล่องลอยบ้าง ก็มีกำหนดรู้แต่ก็ล่องลอยอีก ไม่ค่อยจับกายเท่าไร
แต่ไม่ได้ลืมตัวไปเลย

เวทนามีร้อนผ่าวแสบผิวบ้าง เหยียบเท้าลงพื้นแล้วชาๆแล้วหายบ้าง มีเหมือนมดกัด
แล้วเกิดความไม่พอใจกำหนดไม่พอใจต่อบ้าง

20/10

ทุกข์ ไม่พอใจการปฎิบัติ มีความคิดเรื่องการปฎิบัติตลอด กำหนดรู้หนอๆ ยังมาเรื่อยๆ การรู้เท้าก็รู้ได้
แต่ใจมันก็ไม่พอใจ เห็นความยึดถือ จะเอาให้ได้ ความคิดปรุงแต่ง แต่สลัดไม่ได้ วนไปวนมา
กำหนดรุ้หนอๆ และทนมันไป หลังๆก็มีคลายบ้าง และก็มาอีก ยังรู้เท้าได้อยู่

พอนั่งรู้กายได้ว่ามีกายอยู่ บางก็รุ้ท้องขยับได้บ้าง
ยังมีความไม่พอใจติดมาตอนนั่ง มีลอยไปไม่จับกาย เห็นลอยไปก็รู้

สุขที่แท้จริง
ทำต่อเนื่องไปค่ะ ทุกอย่างไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน
ความอยากดี อยากได้ อยากเป็น อยากสำเร็จ กิเลสทั้งนั้น
ต้อง สติ สัมปชัญญะเท่านั้น จึงจะรับมือกิเลสเหล่านี้ได้

วันที่ 253

28 เมษา 53 ทำ 40/20 และ 20/20

40/20
เดินก้รุ้เท้าได้ เวลาคิดรู้ว่าคิด มีภาพ บ้าง ความคิดข้างในๆ บ้าง ภาพมาแวบๆ
ความคิดข้างในก็เบา บางทีก็เป็นความคิดกิเลสกดดันตัวเอง ความอยาก และคิดในแง่ลบ
วันนี้ไม่ได้ไปยุ่งกับมันมาก รู้แล้วไม่วนเวียน ก็คลายไป บางช่วงไม่ได้บริกรรมทั้งในใจและ ออกเสียง
แต่รู้เท้าลงไป มันก็เงียบๆ บางช่วงก็กำหนดคำบริกรรมออกเสียงบ้างในใจบ้าง

มีเวทนาเหมือนมีน้ำในหูบ้าง คันในรูหูบ้าง มีมดกัด มีแปลบๆที่ผิว แล้วหายไป

ตอนนั่ง
มีรู้ลมตอนต้อน รู้ท้องขยับ กับหลงไปคิดไร้สาระไม่รุ้คิดไร กับมีมดกัดบ้าง
ตอนจบก็กำลังลอยไปคิดเรื่องอะไรไม่รู้

วันนี้ระหว่างกลับบ้านยืนรอรถ ก็จับลมหายใจ เพราะไม่รู้ท้อง บางทีก็รู้ลมบางทีก็รุ้ท้องขยับได้เบาๆ
แต่หลักๆดูลม ก็เหนื่อยน้อยหน่อยเพราะไม่ไปคิดฟุ้ง เวลารู้ลมก็เห็นอาการของจิตใจไปด้วย
ก็เกิดความคิดว่าจับลมนี้ดีจัง ต่อไปนี้จับบ่อยๆดีกว่า

แล้วก็คิดขึ้นมาว่า มันไม่แน่นอน อย่ายึดถือเลย เหนื่อยเปล่า และรุ้สึกว่าความคิดนี้ว่าอย่าไปยึดถือ
ก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน มันยอกย้อนจังนะความคิด ความรู้สึก

20/20

เดินฟุ้ง ยังรู้เท้าได้ มีบางช่วงก็เงียบลง พอมานั่ง มีรู้ลมได้ รู้กายนั่ง และหลงไปหลับใน
มีเวทนาคัน กำหนดแล้วหายบ้างขึ้นมาอีกบ้าง เลยสุดท้ายเกา


สุขที่แท้จริง
เวลารู้ลมก็เห็นอาการของจิตใจไปด้วย ก็เกิดความคิดว่าจับลมนี้ดีจัง ต่อไปนี้จับบ่อยๆดีกว่า
แล้วก็คิดขึ้นมาว่า มันไม่แน่นอน อย่ายึดถือเลย เหนื่อยเปล่า และรุ้สึกว่าความคิดนี้ว่าอย่าไปยึดถือก็ไม่แน่นอนเหมือนกัน มันยอกย้อนจังนะความคิด ความรู้สึก

ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ ดีก็รู้ไม่ดีก้รู้ รู้แล้วสบาย เพราะแค่รู้แต่ไม่ยึดติดในรู้นั้นๆ

วันที่ 254

29 เมษา 53 ทำ 60/40 และ 40/20

60/40

เดินรู้เท้า มีความคิดรู้ความคิด รุ้อารมณ์แน่นบ้าง อยากบ้าง ตัววิจารณ์บ้าง มาแล้วไปเปลี่ยนแปลง
บางครั้งเดินแล้วก็ฟุ้งเยอะ ความคิดมาเยอะอารมณ์เกิดเยอะ เหมือนคลื่นที่หนุนเข้ามา แต่ยังพอรู้เท้าได้
บางครั้งเงียบ รู้เท้ารู้กาย รู้ลมหายใจเขาออก ขณะยกเท้าไปด้วย

ปรามาส 2 -3 ครั้งตก่อนเริ่ม เดิน และช่วงเดินต้นๆ เป็นภาพไม่ควร กำหนดรู้หนอ ตามหลังบ้าง
กำหนดเพื่อไม่ให้เกิดบ้าง

มีกิเลส ตัวรู้ เวลาที่รู้อะไรจะไปยึดติดด้วยการขยายความว่ารู้อะไรๆๆ บ้าง พอเห็นก็คลายลงไป
แล้วจะไปวิจารณ์ใหม่อีกซ้อนๆกันว่าทำให้คลายได้ จะไปยึดอีกหน เลยเลิกสนใจความคิด
แล้วเกาะที่การเดิน ก็สงบไป

การนั่ง
เริ่มต้นรู้ลมหายใจเข้าออก ต่อมาขยับมารู้ท้องได้บ้าง หรือรูกายนั่งได้บ้างแล้วเหมือนความรู้สึกนั้น
หายไปมารู้อีกทีก็กำลังหลงเพลินๆคิดข้างในเหมือนหลับใน จากนั้นก็ตั้งใจมารุ้ว่ามีกายต่อ
ก็ยังรู้กายแตะๆ ได้ จนจบ

40/20
เดินรู้เท้า และฟุ้งซ่าน ความคิดเยอะ อารมณ์ทางใจเยอะ มีเวทนา เหมือนมดกัด 1 ครั้งแล้วหายไป
มีเหมือนตัวอะไรไชฝ่าเท้า ประมาณ 3 หน มีแปลบเย็นๆที่เท้าแล้วหายไป มีปรามาส ประมาณ 3 ครั้ง
กำหนดรู้หนอไปยังไม่ได้ขึ้นชัดเจน มีความไม่พอใจเวลาปรามาส กำหนดรู้หนอไป

บางช่วงเดินรู้ลมหายใจ และเงียบลง ตอนนั่ง รู้ลมบ้าง รู้อกขัยบๆเบาๆ เบามาก และมีความคิดไร้สาระ
สลับกับรู้กายขยับเบาๆ ตอนท้ายๆเบื่ออยากเลิก แต่ยังประคองความรู้สึกกายจนจบ

วันที่ 255


2 พฤษภาคม 53 ทำ 40/20 กับ 37/20 กลับจากวัดตาลเอน
วันนี้กลับจากวัดตาลเอน เมื่อวานไปเข้าปฎิบัติกับพี่น้ำ มา 1 วัน 1 คืนตอนก่อนจะไปก็กลัว
จะปรามาสเหมือนกัน

คิดว่าต้องเครียดมากๆถ้าอยู่ที่นั่นตลอด ก็คอยระวังอยู่มีแต่ว่าไม่ได้เป็นขนาดอย่างที่กลัว
คือมันมีอกุศลจิต แต่ลางๆและ ดับไว คือรู้ตัว จิตไม่ได้จะวิ่งไปปรามาส แบบผุดขึ้นมา
หรือเล่นทีเผลอแบบทุกที ที่ต้องข่มกดลงแบบเอาไม่อยู่

เพียงแต่ต้องคอยระวังไม่ไปกังวลหรือนึกเรื่องนี้ขึ้นมา ที่ขึ้นมาอกุศลนี่เกิดเพราะไปกังวล
หรือไปนึกกลัวเลยขึ้น แต่ถ้าเทียบระยะ ที่อยู่วัด ตลอดกับ อกุศลที่เกิดนี่ถือว่า เหนื่อยน้อยลงเยอะ

วันที่ 256

3 พฤษภาคม 53 รอบแรก 60/30

60/30

กำหนดตามรูปแบบที่เรียนจากวัดตาลเอน เห็นอารมณ์ทุกข์ ต่างๆ ชัด ปรากฎขึ้นมาระหว่างรู้เท้า
ช่วงต้นเวลาเดินมีความอยากรู้เท้าชัดใจไปจ่อที่เท้า เห็นอาการใจที่อยาก ว่าเป็นแบบไหน

มีความคันไม่เกาดูจิตใจที่มันอยาก ที่มันทรมาน ดูมัน มันขาดช่วงไม่ได้ขึ้นต่อเนื่อง เหมือนเงา
มีกระสับกระส่ายออยากเปิดแอร์ไม่เปิดดูจิตใจที่อยาก มันก็กลับมามีสมาธิที่การเดินได้
แต่ก็หวนกลับไปกระสับกระส่ายอีก เดินไปเปิดกำหนดไปด้วย มีความคิดเห็นความคิดบางครั้งละได้เลย
แล้วเดินต่อบางครั้งคิดพัวพัน กำหนดรู้หนอที่ลิ้นปี่ มาตั้งใจรู้เอาการยืนปัจจุบันแทน แล้วเดินต่อ

นั่ง
ตอนเริ่มต้นหายใจยาวๆรู้ท้องพองยุบชัด ต่อไปสักพักลมหายใจเบาลง ๆ กลายเป็นเหลือท้องขยับแผ่วๆ
จับการเคลื่อนไหวได้เบาๆแต่จับได้แบบใกล้ชิด สักพัก เงียบลง มาจับท้องชัดกว่าเดิม
ความคิดมีแต่ไม่เป็นคำพูดเป็นแต่ความเคลื่อนไหวในจิต ตึงๆที่ดั้ง

มีความกลัวแทรก กลัวเห็นอะไรแปลกๆ สักพักเห็นนิมิตรสีม่วงไม่สนใจนิมิตรมาตั้งใจดูกาย
นิมิตรมาบ้าง ไม่มาบ้าง แล้วก็ไม่เห็นอีก

มีกายสั่นเหมือนอะไรเต้นๆ ละเอียดๆที่ผิวท้อง คล้ายเวลาเป็นเหน็บแต่ไม่ได้ชามีมดกัด
ขึ้นมาที่จุด เดิมหลายๆครั้งกำหนดแล้วหาย แล้วมาอีก

มีปวดกระดูกเป็นจังหวะ แล้วหายไป มีอกุศลต่ำๆ ปรามาสแวบขึ้นมา 2 ครั้ง กำหนดรู้ไป
แล้วดูกายต่อ มีจิตพูดโต้ตอบกัน 2 ประโยค แล้วละไป ดูกายต่อ ตอนท้ายหมดเวลา
คำกำหนดเสียงหนอขึ้นอัตโนมัติ

วันที่ 257

40/20

เดินรู้เท้า และฟุ้งซ่าน ความคิดเยอะ อารมณ์ทางใจเยอะ มีเวทนา เหมือนมดกัด 1 ครั้งแล้วหายไป
มีเหมือนตัวอะไรไชฝ่าเท้า ประมาณ 3 หน มีแปลบเย็นๆที่เท้าแล้วหายไป มีปรามาส ประมาณ 3 ครั้ง
กำหนดรู้หนอไปยังไม่ได้ขึ้นชัดเจน มีความไม่พอใจเวลาปรามาส กำหนดรู้หนอไป

บางช่วงเดินรู้ลมหายใจ และเงียบลง ตอนนั่ง รู้ลมบ้าง รู้อกขัยบๆเบาๆ เบามาก และมีความคิดไร้สาระ
สลับกับรู้กายขยับเบาๆ ตอนท้ายๆเบื่ออยากเลิก แต่ยังประคองความรู้สึกกายจนจบ


ก็รอบ 2 นี่ 60/30 ค่ะ

รอบนี้ก็รู้เท้า มีอารมณ์เข้าแทรกบ่อยค่ะ แต่ก็รู้ โดยไม่พัวพันมากค่ะ
บางทีก็ละความคิดนั้นไปเร็ว เน้นเวทนามากกว่าค่ะ

จะมีความคันเยอะมาก ความคันเวลาดู มันเฮือก ขึ้นมาเป็นคราวๆ มาที ใจก็มีอาการที อยากเกา
ก็ดูไปก่อนค่ะ มันเฮือกแล้วแผ่ว แล้วเฮือก สุดท้ายเกา มันก็ยังมาอีกเรื่อยๆค่ะ เลยทนบ้างเกาบ้าง

แล้วการรู้เท้าก้อ ทำแบบที่พี่สอนค่ะ มีพักจิต
ก็รู้เท้าได้ ชัดขึ้นในบางช่วง ค่ะ

แล้วก็อกุศลที่เป็นกิเลส ความคิดร้ายๆ มันก็มีแสดงตัว ก็เห็นอาการของจิต น่ะค่ะ
แล้วก็หมดไป ก็ตั้งใจเดินต่อ

การกำหนดยืนหนอ ก็มีความคิดแทรกบ้างค่ะ แต่ก็ยังรู้กายยืนได้
บางช่วงก็กำหนดได้ดี เห็นความคิด ที่ก่อให้เกิดความอยาก ก็ละมันมาดุกายค่ะ
ตัววิจารก็ละมัน บางทีละได้ก็ตั้งใจรู้เท้าต่อเลย
บางทีก็กำหนดรู้หนอลงไปให้เห้นกายยืนชัดก่อนแล้วค่อยเดิน

แล้วพอนั่ง
ก็รู้ท้องบ้าง ลมหายใจบ้างกับไปคิดบ้าง แต่ยังคุมอยู่กับการรู้ว่าลังทำอะไร
มีเวทนามดกัด เหมือนกึ่งมดกัดกึ่งเข็มตำ ไล่ตามแขนและขาซีกซ้ายไล่ลงไปเรื่อยๆ
หายทีละจุดนะค่ะ ก็หมดแล้วค่ะตอนนั่ง ส่วนปรามาส ก็มีความกลัวว่าจะขึ้น ก็กำหนดรู้หนอไปค่ะ
หมดแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ กลับมาจากวัด รู้สึกว่าสภาวะเป็นยังไงบ้างคะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
รู้สึกว่า พอเอาวิธีการที่วัดมาใช้แล้ว เห็นอารมณ์ได้ชัดขึ้นค่ะ เห็นทุกข์ชัดขึ้น
แล้วตอนเดิน ปกติมันจะคิดคู่กะเดิน อันนี้ มันจะเห็นว่าถ้ากำหนดอยู่จริงๆ
ความคิดจะ มีผลเป็นครั้งคราวเท่านั้น แล้วก็จะ รู้และ ละได้ไวขึ้น เท่านี้ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ เอาไว้มีวันหยุดยาว ค่อยไปเข้าบรรยากาศกันอีก เป็นการทบทวนสภาวะของสติ สัมปชัญญะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ได้ค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
การเข้าบรรยากาศ อย่างน้อย กำลังสมาธิของคนรอบๆตัวเรา
ช่วยเป็นกำลังหนุนให้เราเห็นสภาวะได้ชัดมากขึ้น

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
งืมๆ ค่ะ เพราะสังเกตเห็นความต่างเหมือนกันค่ะ อยู่ที่วัดจะ สงบทั้งที่น่าจะวุ่นวาย
และมีสมาธิดีกว่า สังเกตุตอนยืนหนอนี่ชัดเลย

สุขที่แท้จริง says:
ทั้งสถานที่ ทั้งผู้คนรอบๆตัวเรา ล้วนมีผลต่อการปฏิบัติค่ะ มีทั้งเสริม และทำลาย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ทำลาย

สุขที่แท้จริง says:
เสริมคือ กำลังของสมาธิรอบๆตัวเราที่เกิดขึ้น
ทำลายคือ เราไปคิดปรุงแต่งต่อคนอื่นๆในทางที่ไม่ดี เท่ากับได้ฝึกดูกิเลสเวลาอยู่กับคนหมู่มากไปด้วยค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ่อค่ะ ก็จริงค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ถ้าเราไม่ทันต่อการปรุงแต่ง นั่นคือ เรากำลังทำลายตัวเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
มีได้มีเสียนะคะ รอบนี้ลดลงน่ะค่ะ กิเลสว่าคน แต่ก็มีจะขึ้นเหมือนกัน แต่แรงมันลดลง

สุขที่แท้จริง says:
ทำต่อไปค่ะ เรื่องปกติค่ะ ที่เราเห็นมันชัด ดีกว่าไม่เห็นค่ะ เมื่อเห็นจึงละได้
เมื่อยังไม่เห็น ไม่รู้จะไปละอะไรที่เขาว่าละๆกัน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
นั่นสิคะ เอ่อแต่ก่อนก็งงๆ เรื่องละๆ

วันที่ 258

4 พค. 53 ทำ 40/30 และ 20/10
ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ 40/30

เดินก็กำหนดยืยหนอและรู้เท้าตามรูปแบบค่ะ
การรู้ยืนก็ ช่วงเริ่มจะวอกแวกน่ะค่ะจะมีความคิดแทรก แต่ยังมารู้กายได้
พอหลังๆ หลายๆรอบของการเดินเข้าก็ชัดขึ้นค่ะ แต่ก็ยังมีคิดแทรกบ้างแต่รู้กายได้ง่ายขึ้น
พอเดินก็รุ้เท้า ค่ะความคิดก็มีค่ะ แต่ไม่มารบกวนมาก ช่วงต้นๆจะเยอะค่ะก็จะผุดเยอะระหว่างก้าวขา
พอเดินไปนานๆเข้าก็เริ่มไม่มากวนมากเท่าเก่าแต่รู้ว่ามี

การรู้เท้าก็ เวลาพักจิตบางทีก็ชัด บางทีก็ล้ำหน้าการเดินไปก่อน ช่วงนั้นก็จะลอยๆหน่อย
ก็มาตั้งใจรู้เท้าต่อ เห็นกิเลสความคิดอคติ หรืออกุศล
ก็มีกำหนดรู้หนอไปหรือบางทีก็ละมารู้เท้าเลย

จิต ก็พูด เตือนค่ะ ว่าอย่าไปยุ่ง หลังๆเลิกขีเกียจ ก็ทำต่อไป ช่วงท้ายก็เริ่มมีสมาธิต่อจนหมดเวลา
เวทนาก็มีเจ็บเริ่มต้นค่ะ เหมือนเข็มตำจี๊ดๆ

ตอนเดิน ตามกายมีเหมือนเจ็บเป็นจังหวะ แวบแล้วหายแวบแล้วหาย จะไปกำหนดรู้ก็หายไปแล้ว
แล้วก็ขึ้นใหม่แล้วก็หายไปแล้ว

พอมานั่ง
ตอนเริ่มรู้ลม +ท้องค่ะ หลังๆก็รู้ท้องบ้าง ไปคิดบ้างแต่ว่า ยังรู้ว่ากำลังนั่ง
แล้วก็หมดเวลา ตอนนั้นเสียงดังคำกำหนดเสียงหนอก็ขึ้นอัตโนมัติ ยังรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่
แต่ไม่ได้จับท้องค่ะ เหมือนจิตยังคุมว่ากำลังนั่ง แต่ไม่ได้จับกายเคลื่อนไหว ไม่ได้จับกายส่วนไหนเลย
จบแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
กำลังจะถามเหมือนกันว่ารอบเดียวป่ะ ดูเหนื่อยๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ถูกเป๊ะเลยค่ะ วันนี้เหนื่อย แต่ว่าเด่วอีกรอบ สักหน่อยอะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
เดิน 20 นั่ง 10 พอค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ได้ค่ะพี่
เสร็จแล้วค่ะพี่ 20/10 ค่ะ

รอบนี้ก็ กำหนดแล้ว ความคิดเยอะ มันฟุ้งและ ทุกข์ค่ะ หงุดหงิด อยากเลิกเดิน
แล้วก็ตั้งใจทำไปค่ะ สักพักมันก็ลดลงก็เริ่มมีสมาธิขึ้น แล้วก็กลับมาหงุดหงิดใหม่ค่ะ

พอมานั่ง
ก็รู้ท้องบ้าง คันก็สติแตกเกา แล้วนั่งต่อ ก็หงุดหงิดน่ะค่ะ สักพักก็หมดเวลาค่ะ หมดแล้วค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
มันเหนื่อยก็แบบนี้แหละค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ เหนื่อยจริงๆ วันนี้สอบน้องๆ

สุขที่แท้จริง says:
สภาวะทดสอบตลอดเวลา ไปพักเถอะค่ะ หน้าที่จบแล้ว
จำไว้นะคะ ไม่มีอะไรที่จะได้ดังใจเราทุกอย่าง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ จะจำไว้ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ความทุกข์ ความขื่นขม ที่เราคิดว่ามันเป็น แต่มันคือเนื้อของงานจริงๆ
เราไม่มาทำตรงนี้ เราไม่มีวันที่จะสัมผัสสิ่งเหล่านี้ได้เลย
วันหน้าหมูจะต้องขอบคุณและก้มกราบงามๆให้กับตัวเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่

วันที่ 259

5 พฤษภา 53 ระหว่างวัน 60/40

60/40

เพิ่งกินทุเรียนเสร็จไป ประมาณ 40 กว่านาทีได้ แล้วมาทำ โอ้โหทรมาน รุ้สึกกายมันร้อนๆ
ข้างในกาย มาถึงข้างนอก ทำให้กระสับกระส่าย ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมีผล

การเดินจิตมันดิ้นไม่พอใจ ไม่อยากเดิน แต่ก็ทำจนจบเวลา การรุ้เท้าก็รู้ได้ ใจก็ไม่พอใจ
ร้อนใจ มันร้อนในใจจริงๆนะ ก็กำหนดรุ้หนอ

แต่ก็เป็นอีก มาเป็นระยะ การกำหนดยืนหนอ บางทีก็รู้กายได้แบบจับกายแล้วรู้สึกสงบ
บางทีก็กระวนกระวาย ไม่ค่อยสนใจกาย

มีช่วงที่เดินแล้วหลงไปคิดอะไรตั้งนานแล้วก้หงุดหงิด ก็พยายามกำหนดต่อก็สงบลงได้บ้าง
มีเจ็บโน่นนี่ มีเหมือนมดกัดจี๊ดๆ เลยหงุดหงิด

พอนั่ง มีรู้ท้องมีรู้ลม มีไปคิดเคลิ้มๆเลื่อนลอยไร้สาระกึ่งหลับ แล้วก็มาจับท้องใหม่ ตัวค้อมลงก็ค่อยๆดันตัวขึ้น เป็นแบบนี้ สลับๆกันจนหมดเวลา

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วคะพี่
60/40
ตอนกำหนดยืนหนอ ก็มีความคิดเรื่องการปฎิบัติแทรก วิจารณ์ว่าทำอะไรเห็นอะไร
ในสภาวะธรรมที่ผ่านมา ก็รู้แล้วก็ยังรู้กายได้ พยายามมาอยู่กะกาย
พอเดิน ก็มีความคิดพวกนี้เหมือนเดิม แต่ก็รู้เท้าได้มีความอยาก ไม่ได้ต่อกันยาวนาน หายใจยาวๆ

แล้วเวลากำหนดรู้เท้าก็มารู้เท้า ต่อ มีกายร้อนร้อนข้างในและข้างนอก จิตใจทุกข์ไม่ชอบใจ
มันก็คลายลงไม่คงที่ ขึ้นๆลงๆ สักพักก็หมดไป

มีความไม่พอใจเห็นตัวที่เป็น ตัวไม่พอใจ ตัวดิ้นรน และความเป็นตัวตน ที่มันจะคอยออกตัว
ชอบ ไม่ชอบก็ทุกข์บ้าง รุ้กายบ้าง ไปคิดบ้าง มีเวทนาเจ้บกายโน่นนี่บ้างจนจบเดิน

พอมานั่ง
ก็รู้ลม ลมที่เข้าออก แรง ท้องขยับ ตามลม สักพักลมเริ่มหดลงๆๆ
ดูไปเรื่อยๆจนเหลือการหายใจข้างในลึกๆ แล้วก้ท้องไหวเบาๆ

จิตก็มีหลงไปคิด ช่วงต้น คิดแบบรู้ตัวว่าไปคิดก็ตบมาอยู่ที่กาย เหมือนตอนเดินจงกรม
ที่รู้ว่าเริ่มไปคิดก็กลับมาที่กาย ทำแบบนี้เรื่อยๆ

มีนิมิตสี่ม่วง ไม่ได้สนใจที่นิมิต ย้อนมาดูกาย อีกพักใหญ่ก็ เป็นความคิดแบบหลง ลืมตัว
แล้วหลุด ออกมารู้สึกัว 2 -3 ครั้ง

จากนั้นจับกายต่อ รุ้สึกถึงกายหนัก มือหนัก ตักหนัก รวมกัน เป็นส่วนเดียวกัน
ก็รู้ไป ยังมีความคิดเข้ามาเรื่อยๆแต่ก็รู้ว่ากายหนักด้วย แล้วสภาวะก็เปลี่ยนไป
หลังๆก็ยังรู้กายอยู่ จนจบนาลิกาดังก็กำหนดเสียงหนออัตโนมิต จบรอบแรกค่ะ
อ่อ ปรามาสจะขึ้นอกุสลปรามาสก็รู้ตอนเริ่มๆก็เลยหยุดไว้ประมาณ 2 ครั้ง เด๋วมาส่งรอบสองค่ะ

60/33

เดินก็ต้นๆ มีจิต หย าบจะสบถน่ะค่ะ ก็กำหนดรู้หนอไป เพื่อหยุดมัน
แล้วก้อการรู้เทา ก็จะมีตัวคิดวิจารย์ก็ตั้งใจรู้เท้าต่อไปค่ะ มีความกังวลถึงอนาคต ทำให้ฟุ้งไปพักใหญ่
สักพักก็ละไป มีความอยากก็กำหนดรู้หนอไป มีเวทนาแปลบๆเย็นแล้วหาย มีเวทนาสั่นๆที่ขาแล้วหาย

พอมานั่ง
ก็คิดเรื่อยเปื่อยแต่มันคลอๆกะรู้กายไปตลอดค่ะ มีช่วงทีมีนิมิตสีม่วง
แล้วก็มีสั่นๆ กายแวบแล้วหายไปแล้วก็มาหนักๆที่มือที่กายนั่ง
หลังๆเบื่อมีไปคิดอะไรสักอย่างจำไม่ได้นานเหมือนกัน ตอนนั้นไปคิดไม่ได้จับกาย แล้วก็เบื่อๆอยากเลิก

สุขที่แท้จริง says:
เบื่อ แต่ไหง ทำซะยาว

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ก็สะสมไปน่ะค่ะ อย่างน้อยก็ได้ความอดทน คิดแบบนี้น่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ อนุโมทนาค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

สาธุค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
ของหมูก็ทำต่อเนื่องไป เพื่อชีวิตที่ดีกว่าเดิม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ก็จะทำไปสะสมน่ะค่ะ

วันที่ 260

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

40/40 ค่ะ
เดินรู้เท้า มีความคิดเรื่อยๆตามปกติค่ะ มีเหมือนมดกัดที่เท้า 2 ครั้ง
มีเวทนาแปลกๆอธิบายไม่ถูก อีก 2 ครั้ง

เวลานั่ง
ก็รู้ท้องบ้าง รู้ว่าไปคิดบ้าง คิดไร้สาระบ้าง กลับมารู้ท้องใหม่บ้าง
มีเวทนาเจ็บในหูสักพักก็หายไป


40/25 ค่ะ
เดินไม่ติดต่อนะคะ ทำงานบ้านไปด้วย แต่ก็พยายามกำหนดค่ะ
ก็รู้เท้า มีความอยาก มีความไม่พอใจ

แล้วเดินๆไปสักพักได้กลิ่นแมงสาปอะค่ะ สติแตกเลย
เลยคว้าไม้กวาดมาทำความสะอาดหาตัวไม่เจอก็พยายามรู้มือไปด้วย
พอทำโน่นี่เสร็จ ก็มาเข้าทางจงกรมต่อ ก็มีเวทนาพวกคัน ค่ะ
มีเวทนาแปลกๆเหมือนอะไรวิ่งขึ้นขาวืบแล้วหาย

แล้วก็พอนั่ง
ก็รู้กายนั่ง กะตัวงอลงน่ะค่ะ มันก้อเงียบ แต่ก็ยังรู้ว่านั่งอยู่
ใจไม่ได้จดจ่อกะกายเท่าไรมันเฉยๆ แล้วหลังๆเบื่อก็เลยเลิก จบแล้วค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
ดีแล้วที่ไม่หลับ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ ยังไม่หลับน่ะค่

สุขที่แท้จริง says:
วันนี้เอาสภาวะของเจ้าของคนที่เล่าให้ฟังลง อยากอ่านล่ะสิ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อยากเหมือนกันค่ะ แต่พักไว้ก่อน เด๋วอยากขึ้นมาอีก ไว้เสาร์อาทิตย์ค่อยอ่าน

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ กิเลสมันไว

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ เด๋วไปอิจฉาเขาอีก

สุขที่แท้จริง says:
เรื่องปกตินะคะ เป็นกันทุกคน อยากได้แบบคนที่เราคิดว่าเขาทำได้ดี
แต่แท้จริง เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้ เอาตรงไหนมาวัดล่ะว่าใครดีกว่าใคร
เอากิเลสเหรอ กิเลสจับมาชั่ง นน. ได้เหรอ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ไม่รุ้เหมือนกันน่ะค่ะ ใจมันชอบหาของดีๆ

สุขที่แท้จริง says:
กิเลสเขา กิเลสเรา มันก็เหมือนกันแหละ ที่แตกต่างคือ เหตุที่ทำมา
ดีแล้วแหละหมู ที่รู้จุดอ่อนของตัวเอง และคอยดูจิตตัวเองไว้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ ตอนนี้ปิดประตุไว้ก่อน
พรุ่งนี้หมู กลับดึกนะคะ เพราะที่ทำงานนัดเหมือนเลี้ยงรุ่นน่ะค่ะ ไว้หมูจะทำแล้วอัพขึ้นบล็อกค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ ทำตามกำลังนะคะ ระวังความอยาก

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่เยอะจัง

สุขที่แท้จริง says:
ความอยากมาได้ทุกแบบ เด๋วจะไปฮึดฮัดเอากับตัวเองอีก

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

นั่นจิคะ