พีทักทาย
พี่พูดถูกเป๊ะๆเลยค่ะ
หนูพยายามกดจริง
พยายามที่จะกดให้มันนิ่งตลอดเลย

ขอบคุณนะค่ะ

กิจหรือหน้าที่ที่พึงปฏิบัติต่อทุกข์ในอริยสัจ คือกำหนดรู้ตามที่มันเป็น มิใช่ให้มันเป็นตามที่เราต้องการ

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... 950#msg950

ผลเกิดจากเหตุคือการกระทำ มิใช่เกิดจากมีผู้ดลบันดาล

การพิจารณาธรรมนั้นไม่ต้องมีตัวอย่างครับ เห็นก็ต้องรู้ว่าเห็น(เอาวิญญาณเห็นด้วยสติ)คือหมั่นสังเกตุหากจะกำหนดสภาวะธรรมด้วยจักษุวิญญาณ(นาม) ทำไมเริ่มด้วยจักษุวิญญาณ ต่างกับผัสสะอย่างไร เพราะเหตุของธรรมนั้นอาศัยวิญญาณ ผลของธรรมนั้นคือผัสสะ คือการเห็น เริ่มต้นด้วยรวบรวมสติมีสติอยู่กับตัว อาศัยความตั้งมั่น มองที่ใดที่หนึ่งให้เห็นชัด (ห้ามเพ่งสายตานะครับ) เมื่อชัดแล้วเป็นการครบองค์เป็นผัสสะ ตั้งแต่บัดนี้ผัสสะได้เกิดจากการมอง เราพึงพิจารณาว่า(เข้าสู่พระไตรลักษณ์) หากมองไม่ชัดเพราะสายตาสั้นเพราะรูปไม่เที่ยง(ดวงตาเป็นรูป) หรือสายตาปกติมองชัดแล้วก็ไม่เที่ยงอยู่ดีสักวันสายตาก็จะเสื่อมลงเป็นการเริ่มการพิจารณาด้วยปัญญา ทีนี้เมื่อละความสนใจจักษุวิญญาณก็ดับลง ผัสสะก็ดับลงไปด้วย ก็เริ่มขบวนธรรมใหม่ตามวงจรต่อไป

ส่วนเรื่องของอารมณ์นั้นเป็นเรื่องของเวทนา ตัญหา อุปาทานเป็นเรื่องของการอบรมตัวเองตาม มรรคมีองค์8 ที่มีศีล สมาธิ ปัญญา ทิฏฐิ การปฏิบัติตัวต่างๆเข้ามาเกี่ยวข้อง ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เช่น มีทิฏฐิว่า เราจะอาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส เราจักมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง อย่างนี้เป็นต้นครับ