ขอบคุณมากครับ สำหรับคำตอบของท่านตรงประเด็น

ประเด็นที่จะบอกได้อย่างแท้จริงว่า มรรคเกิดก่อนวาระหนึ่ง แล้วจึงเกิดผลในอีกวาระหนึ่งหรือเปล่านั้น ผมพิจารณาตามแล้วเห็นว่าการชี้ชัดลงไปได้ยากจริงๆ ดังท่านกล่าว คือ ใช้คำว่ามองเหมือนจะเป็นอย่างนั้นได้หรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่มีหลักฐานชี้ชัดลงไปได้ เช่น หลังจากที่พระอานนท์สำเร็จโสดาบันได้โสดาปัตติผลแล้ว ท่านอาจจะยังมิได้เกิดสกทาคามีมรรคหรือไม่ก็ได้? หรืออาจจะเป็นว่าท่านพระอานนท์กำลังถือว่าเข้าสู่สกทาคามีมรรค เป็นผู้ดำเนินสกทามีมรรคในทันที่เลยหลังจากสำเร็จโสดาปัตติผลแล้ว? เป็นต้น แต่หากจากหลักฐานปรากฏในพระสูตรจะเป็นไปได้มากกว่าว่ามรรคกับผลน่าจะเกิดติดต่อกันในคราวเดียวเลย..

ได้สนทนากับท่านตรงประเด็นจึงทำให้ผมเข้าใจว่าถ้าจะให้แน่ชัดจริงๆ ปิดอบายจริงๆ คงไม่ต้องไปมุ่งเรื่องผลมากกว่ามรรค มรรคเกิดก็มิได้สำคัญเท่าผลเกิด ผลเกิดแล้วเท่านั้นปิดอบายได้..

ผมขอความรู้จากท่านตรงประเด็นสืบต่อไปอีก ที่ท่านบอกว่าโสดาบันนั้นจะต้องเกิดอย่างมากไม่เกิด 7 ชาตินี้ มีหลักฐานอยู่ในที่ใด เพราะเหตุใดครับ เอาตามทัศนะของท่านตรงประเด็นก็ได้ครับ

แล้วหากเป็นไปได้ อยากให้อธิบายถึงเรื่องการตัดสังโยชน์ 3 ประการแรกว่าจะรู้ได้อย่างไร แค่ไหน ว่าขาดแล้วอย่างไรแล้ว ไม่ได้เป็นการปรุงแต่ง ทึกทักเอาเองครับ มีหลักฐานพระสูตรบ้างหรือเปล่าครับ

รบกวนด้วยนะครับ ยินดีที่ได้สนทนากับท่านตรงประเด็นครับ

1.โสดาบันนั้นจะต้องเกิดอย่างมากไม่เกิด 7 ชาตินี้
ตอบอันนี้ขอแจมครับถ้าลุถึงโดยปฏิบัติจะรู้เห็นเองด้วยสัมภิทาจักษุว่าเกิดที่ไหน กี่ครัง้
2.ตัดสังโยชน์ 3 ประการแรกว่าจะรู้ได้อย่างไร แค่ไหน ว่าขาดแล้วอย่างไรแล้ว ไม่ได้เป็นการปรุงแต่ง
ตอบอันนี้ขอแจมครับ...ก็ถ้าใครด่ากะแทกอารมณแรงๆไม่โกรธ ใครเอามีดแทงไม่โกรธข้อ1
ผ่าน ....เห็นการปฏิบัติแบบไหนเข้าใจทำถูกตามตำราว่าไม่คิดแล้วกลัวกังวลลงมือทำปฏิบัติทุกๆวันๆไม่ขาด..ข้อ2ผ่าน
.....ไม่ออกนอกลู่ทางที่บรมครูอาจารย สอนมา ตามแนว พระไตรปิฏก ถือว่าข้อ3ผ่าน
ขอ อนุญาต คุณตรงประเด็นแจมด้วยคนครับ................................