...ลองพิจารณาเรื่องต่อไปนี้ที่ข้าพเจ้านำมาเล่าเป็นประสบการณ์จริงค่ะ...
...เพื่อนที่ข้าพเจ้าแนะนำให้ไปปฏิบัติธรรม...ขอบคุณที่ข้าพเจ้าแนะให้ไปปฏิบัติธรรม...
...เขามีโรคประจำตัวคือหอบหืด ไอ และปวดรอบๆคอ เสียงแหบ...
...ในระหว่างปฏิบัติธรรม...เพื่อนโทรมาเล่าอย่างตื่นเต้นว่า...

...พอไปนั่งสมาธิไปมีอาการอึดอัดแน่นในลำคอ หายใจไม่อิ่ม...
...มีอาการคันและเป็นปื้นแดงรอบๆลำคอและอาการกำเริบมากขึ้น...
...จากนั้นจึงตั้งจิตแผ่เมตตาสรรพสัตว์...แล้วทำความสงบจิตใจ...
...ปรากฎว่านั่งไปสักพัก...เพื่อนเล่าว่าเห็นเป็นภาพเหมือนดูหนังเลย...

...เห็นเป็นภาพตัวเขาเป็นสัตวแพทย์เคยเอาโซ่ล่ามรัดที่คอช้างเป็นรอยแดง...
...หลังจากนั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาเสร็จ...อาการที่เป็นอยู่ก็ทุเลาลงค่ะ...
...การไปปฏิบัติธรรมครั้งนั้นทำให้เขาเชื่อเรื่องการเจ็บป่วยเกี่ยวข้องกับกรรมที่ทำมาค่ะ...
...ทุกวันเพื่อนคนนี้ปฏิบัติธรรม...และเพิ่มเมตตาจิตกินเจทุกวันโกนและวันพระด้วยค่ะ...

สมาธิว่าตามเนื้อหามี 2 อย่าง 2 ทาง 2 ที่มาที่ไป
หนึ่งสมาธิแบบโลกียะ คือแบบโลก แบบปุถุชน ไม่ประกอบด้วยสัมมาทิฐิ มีตัวตน ต้องไปทำ ไปดำเนินการ ต้องรักษา ต้องได้ ต้องให้มี ต้องให้ถึง ต้องให้เป็น และเมื่อมีก็ยึดติดในสมาธิ พยายามทรงดำรงรักษา แช่อาการ แช่สมาธิ บุคคลที่ฝึกแบบนี้ ดำเนินตามนี้จะมักแสวงหาความสงบ และมักขัดแย้งความวุ่นวายทั้งหลาย จึงไม่อาจหลุดพ้น พ้นทุกข์ได้ สรุป สมาธิเกิดจากการทำเอา

สองสมาธิแบบโลกุตระ คือแบบอริยะ ตามองค์พุทธะ ที่ประกอบด้วยความเข้าใจ มีสัมมาทิฐิ พร้อม ที่ต่อตรงสัจธรรมคือความไม่ยึดติด จึงเกิดการวาง ปลงใจ ไม่มุ่งไปทำเอา ที่ไม่สร้างเหตุคือตัวตนไปซ้อนธรรมชาติจึงเกิดเย็นใจ บุคคลที่ดำเนินแบบนี้ จะเกิดการรวางใจไม่มุ่งหาความสงบ หรือขัดแย้งความวุ่นวาย โดยเข้าใจถึงความไม่ติดยึดกันเอง จึงเลิกไปอะไรกับอะไรกับธรรมชาติทั้งหลาย ที่สามารถหลุดพ้น ไม่เป็นภพชาติ สรุปสมาธิจากการปลงใจ

ที่คุณทำอยู่ในทางธรรม ในวิปัสนาแล้วจะเรียกสมาธิแบบนี้ว่า สมาธิหัวตอ เป็นการฝืนเอาแพ้เอาชนะธรรมชาติมากเกิน กดข่มมากเกิน ซึ่งมีบ่อยที่ผู้ฝึกแบบนี้แนวนี้เป็นอำมพฤกษ์ อำมพาตตามลำดับ จะเนื่องด้วยวิบากกรรมอย่างที่ท่านอื่นพูดไว้ก็มีส่วน แต่จิตที่มุ่งที่เพ่งนี้ละทำลายธาตุขันธ์ หากเป็นโรคก็เป็นตัวเร่งโรคนั้นให้เป็นเร็วขึ้น ฉะนั้นจึงคลายจากการเพ่ง คลี่คลาย ผ่อนคลาย สบายๆ
แผ่เมตตาและกรวดน้ำบ่อยๆ
ขอเชิญศึกษาธรรมปฏิบัติ และดาวน์โหลดธรรมะ
โดย หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต
วัดร่มโพธิธรรม บ้านหลัก 160 ต.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย
http://www.rombodhidharma.com/ หรือที่บอร์ดสนทนาทั่วไป

ขอให้มีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

น่าจะเป็นเพราะความป่วยทางกายค่ะไม่เกี่ยวอะไรกับสมาธิ ทำสมาธิแบบสบายๆค่ะนอนทำหลับตานิ่งๆกำหนดแต่ลมหายใจ อย่าคิดอะไรอย่าหวังอะไรจากสมาธิประมาณว่าผ่อนคลายเข้าไว้ค่ะ รักษาโรคปวดหัวกับหมอควบคู่กันไปนะคะ กายที่ทุกข์ไม่มีทางที่จิตจะเป็นสมาธิได้หรอกค่ะ

อันนี้จา่กประสบการณ์ปฏิบัติ หรือคิดนึกเอาเองครับ

เรียนท่าน จขกท. เวลาผมปวดหัว ผมกำก็กำหนดที่หัวเบาๆ ปวดหนอ ๆ พอกำหนดไปซักพัก เมื่อ สมาธิ สติ ดีขึ้น ตำแหน่งที่ปวดจะค่อยชัดเจนขึ้น ก็กำหนดเบาๆ ไปเรื่อยๆ สุดท้ายมันจะมีจุดๆ หนึ่งในหัวที่เป็นต้นตอของความปวด เป็นจุดเล็กๆ ซึ่งถ้ากำหนดถึงจุดปวดจริงๆ ความทรมานจะหายไป หรือบรรเทาลงมากครับ พอมาถึงจุดนี้ก็เกาะเวทนาเพื่อพัฒนา สติ สมาธิ ไปเรื่อยครับๆ เปรียบเหมือนขับรถบนทางด่วนครับเพราะอารมณ์มันแนบแน่นดีแท้
ผมทำอย่างนี้กับไมเกรน หรือบางคราวที่นั่งสมาธิแล้วมีอาการปวดหัว