ปกติจะนั่งสมาธิหลังทำวัตรเช้า-เย็นค่ะ ใช้หลักอานาปานสติ กำหนดลมหายใจเข้าออกตามปกติ อาการนี้ไม่เคยเจอค่ะ เคยมีแค่รู้สึกว่าตัวโยกเล็กน้อย (แต่ไม่โยกจริงนะคะ) อันนี้เกิดเมื่อตอนไปปฏิบัติธรรมเมื่อเกือบ5ปีก่อนค่ะ แต่ก็ยังเป็นมาเรื่อยๆประปราย ไม่บ่อยนัก

ประมาณวันสองวันก่อน มีอาการเหมือนตัวจะถูกดึงขึ้นไปข้างนึง คล้ายถูกดึงให้สูงขึ้น ก็กำหนดรู้ แต่ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกค่ะ อาการที่รู้สึกว่าตัวโยกก็ยังมีประปรายมาเรื่อยๆ

แต่วันนี้นั่งสมาธิตอนประมาณสี่ทุ่มค่ะ นั่งไปปกติซักพัก รู้สึกเลยว่าเหมือนโลกหมุน หลับตาอยู่ มันหมุนแบบเห็นว่าหมุน หัวเรามันหมุนตามไปด้วยเป็นวงกลมเลย เหมือนโดนจับปั่น มันหมุนแบบว่าหมุนสุดๆเลย ตอนแรกก็กำหนดรู้ก่อน แบบรู้สึกว่าหมุนจนเวียนหัว หมุนเหมือนจะหยุดไปแป๊บนึง ก็มาใหม่ เป็นอย่างนี้ประมาณสามรอบ รอบสุดท้ายคือไม่ไหวแล้วคิดว่าอาจจะเป็นลมหรืออะไรไปก็เลยออกจากกรรมฐาน สรุปคือนั่งได้ประมาณ 30 นาที (แต่ปกติก็จะนั่งครั้งละ 30 นาทีค่ะ ถ้าสมาธิดีหน่อยก็จะนั่งได้นานกว่านั้นค่ะ จริงๆวันนี้น่าจะนั่งได้นานกว่านี้ ถ้าไม่เกิดอาการก่อน)
เมื่อก่อนเคยมีอาการคล้ายๆนี้ครั้งนึงค่ะ ราวสี่ปีก่อนได้ ตอนหัดนั่งแบบกำหนดลูกแก้วครั้งแรก แต่ว่ารู้สึกว่าโลกหมุน เวียนหัวจนอยากอาเจียน ก็เลยไม่ได้ทำสมาธิแบบนั้นอีก คิดว่าอาจจะไม่ถูกจริตเรา และตอนนั้นมีผู้รู้บอกว่าเราอาจจะเพ่งมากเกินไปค่ะ (ก็เป็นได้ เพราะพยายามจินตนาการภาพลูกแก้วที่จุดเหนือสะดือ2นิ้วมือจริงๆค่ะตอนนั้น)

แต่วันนี้เราแน่ใจว่าไม่ได้เพ่งหรือเคร่งเครียดนะคะ พยายามกำหนดให้สมาธิอยู่ที่ลมหายใจตามปกติเหมือนทุกวัน ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ อาการนี้ไม่ทราบเกิดจากอะไรได้บ้าง (ห้องที่นั่งทำสมาธิคือห้องพระค่ะ นั่งทุกวัน อากาศก็ถ่ายเทดี เพราะว่าเปิดประตูระเบียงไว้สองบานเลย หน้าต่างก็เปิดปกติ เรื่องขาดอากาศหายใจไม่น่าเป็นไปได้, อาหารก็ไม่ได้อดค่ะ ไม่น่าจะหิวข้าว)

ขอสอบถามค่ะ อาการนี้คืออาการของจิตปกติใช่ไหมคะ และถ้าอาการเกิดขึ้นอีกเราควรทนกำหนดรู้ไปเรื่อยๆหรือคะ? ได้อ่านดูมีบางท่านบอกว่าอาการนี้แสดงว่าจิตเพิ่งเริ่มเข้าสมาธิ แสดงว่าที่เราฝึกสมาธิมาหลายปีนี่จิตยังไม่เคยมีสมาธิเลยหรอ??(แงๆ)
ยังไงรบกวนช่วยชี้แนะด้วยนะคะ


ขอบคุณมากๆค่ะ

อย่าคิดมาก ผมว่าอุปทานนะ หรืออาจจะนอนไม่พอ ไม่เกี่ยวหรอกว่าเราไม่มีสมาธิ

เป็นการเข้าฌาน3 ครับ มีอาการหมุนตัวเบา เย็น ลอย เหาะ เยอะแยะ
ผมก็เป็น เดี๋ยวนี้ก็รู้ตามไปๆ เรื่ออยๆๆ พอชินก็หายเอง

ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเหตุนี้:

เมื่อคุณอยู่ในสมาธิ พออยู่ในภวังค์ จิตหรือวิญญาณธาตุจึงแยกออกจากขันธ์ 5 ของคุณ คุณจึงเห็นความจริงว่าทุกอย่างรอบตัวของคุณ มันไม่เป็นอย่างที่ก่อนคุณเข้าสมาธิรู้ บางคนตัวลอยสูงขึ้น ตัวที่ลอยขึ้นคือวิญญาณธาตุหรือเจตภูตของคุณนั่นเอง ส่วนเคยมีแค่รู้สึกว่าตัวโยกเล็กน้อย (แต่ไม่โยกจริง) ก็คือวิญญาณคุณโยก แยกออกจากร่างกายเนื้อ ในขณะที่กายเนื้อไม่ได้โยก เพราะวิญญาณธาตุกับขันธ์ 5 เป็นคนละตัวนั่นเอง

รู้สึกว่าโลกหมุน เวียนหัวจนอยากอาเจียน น่าจะเป็นได้ 2 ทาง
1. วิญญาณพยายามแยกออกจากร่างกายเนื้อ
2. เจ้ากรรมนายเวรเล่นงาน พยายามไม่ให้คุณรู้ความจริงว่า กายคุณมี 2 กายคือ กายเนื้อ และกายทิพย์หรือกายวิญญาณ

ผมคิดว่า พอคุณเริ่มเวียนหัว ก็พยายามเปลี่ยนจากสมถะหรือสมาธิปกติเป็นวิปัสสนาไปเลย คือบอกจิตว่า ตอนนี้กำลังเวียนหัวอยากอาเจียนอยู่ ถ้าไม่หาย ก็ถอนจิตออกจากสมถะ เปลี่ยนเป็นวิปัสสนาอย่างเดียว หรือไม่ก็เปลี่ยนจากนั่งสมาธิ เป็นเดินสมาธิ หรือเดินจงกลมไปเลย

อาการหมุนตัวเบา เย็น ลอย เหาะ ก็คือวิญญาณธาตุออกจากกายเนื้อจึงตัวเบา เย็น ลอย เหาะ ผมเคยลอยไปถึงเพดาน เลยทำสอบดูหลายครั้งโดยการลืมตาเนื้อขึ้น พอลืมตาปั๊ป วิญญาณธาตุ(เจตภูต) ก็กลับเข้าร่างเลย เหมือนกับตัวเรา(วิญญาณ)ตกกลับลงมาในร่างกายเนื้อ

อ๋อ ความรู้ใหม่ (กุ๊กๆ)

ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ

คุณไม่บอกชื่อ-
เรื่องอุปทานนั้นเราคิดว่าไม่น่าจะใช่ค่ะ เพราะมันหมุนอยู่นาน หมุนสามรอบ วนมากๆ แล้วก็นาน แล้วนอนน้อยก็ไม่น่าจะใช่ค่ะ เพราะค่ำก่อนนั้นนอนตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่มกระมัง (ปกตินอนเที่ยงคืน หรือค่อนกว่านั้นไปค่ะ) แล้วก็ตื่นเจ็ดโมงได้มังคะ (ตื่นสายแหะๆ เพราะช่วงนี้ฝนตกตลอดอากาศดีมาก ) ยังไงก็ขอบคุณนะคะ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

คุณบุญชัย -
เรื่องฌาน อันนี้เราก็ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่ค่ะ แต่ว่าเอนไปทางคิดว่าเป็นอาการของสมาธิอย่างนึงรึเปล่า อีกอย่างเรามีความรู้เรื่องวิปัสนาอะไรเทือกนี้ไม่ถ่องแท้เลยค่ะ แค่หางอึ่ง ยังไงจะลองศึกษาเพิ่มเติม
ขอบคุณมากๆค่ะ

คุณพลศักดิ์ -
ถ้าออกจากร่างจะเป็นไงเหรอคะ จะดีหรือไม่ดียังไง (เราเคยอ่านว่ามีคนนั่งไม่นานก็ออกร่างลอยไปที่นู่นที่นี่ได้เลย )
ส่วนเรื่องเจ้ากรรมนายเวรก็เป็นได้ค่ะ จริงๆเราจะแผ่เมตตาและกรวดน้ำหลังจากนั่งสมาธิให้ทุกวันเช้าเย็น ไม่รู้ถึงรึเปล่า หุหุ (กรวดให้หมดทุกอย่าง ตั้งแต่พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ ศัตรู ชาตินี้และทุกชาติ เทวดา ยักษ์ อมนุษย์ เปรต สัมภะเวสี วิญญาณ โอปาติกะ ฯลฯ) แล้วก่อนนั่งนอกจากทำวัตรปกติ ก็จะสวดพระปริตร หลายบทมากทั้ง มงคลปริตร, เมตตาปริตร , โมรปริตร , โพชฌังคปริตร, รัตนปริตร, พุทธชัยมงคลคาถา, ชินบัญชร ฯลฯ คือ จะสลับๆกันไปค่ะ คือเจ้ากรรมนายเวร เทวดาฯลฯ จะได้ไม่มารบกวนขณะปฏิบัติ อิอิ แต่ว่าจะพยายามกรวดเพิ่มอีกค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ

ปล. เมื่อเช้านั่งได้ 45 นาที ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ ถ้าเกิดก็จะอาศัยแนวที่เพื่อนๆชี้แนะนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------

จริงๆมีอีกคำถามนึงค่ะ ไม่รู้จะถามในกระทู้นี้ได้รึเปล่า ? ถ้าไม่มีคนตอบเท่าไหร่จะตั้งกระทู้ใหม่อีกทีค่ะ

ราวๆ3อาทิตย์ก่อน ตอนหัวค่ำ เรานอนอ่านหนังสือธรรมะของหลวงพ่อจรัญฯ วัดอัมพวัน(ชื่อ กฏแห่งกรรม-ธรรมปฏิบัติ เล่ม2 เป็นหนังสือเก่ามากสมัยท่านยังเป็นพระราชภาวนาวิสุทธิ์ค่ะ พิมพ์ตั้งแต่ปี31)ตอนนั้นเราก็อ่านไปเรื่อยๆจนถึงเรื่องเกี่ยวกับการปฏิบัติกรรมฐานด้วยการกำหนดสติ(เป็นเรื่องของแม่ชีหรือคุณยายที่เป็นอาจารย์สอนกรรมฐานที่วัดค่ะ) กำหนดหนอค่ะ เห็นหนอ ยืนหนอ หยิบหนอ อะไรพวกนี้ (จริงๆตอนไปปฏิบัติธรรมเราจะขี้เกียจกำหนดหนอมาก จะเน้นเดินจงกลมแล้วก็นั่งสมาธิเป็นหลัก แล้วก็พอกลับมาสู่โลกปกติ เราก็แทบจะไม่เคยกำหนดหนอเลยค่ะ)

วันนั้นพอได้อ่าน ก็เกิดสำนึกรู้ถึงประโยชน์ของการกำหนดหนอขึ้นมาว่ามันช่วยให้สติเราอยู่กับตัวตลอด น่าจะทำให้การปฏิบัติของเราได้ผลมากขึ้น พอเราอ่านเรื่องนั้นเสร็จเราก็เลยเริ่มกำหนดไปเรื่อยๆค่ะ เช่น กำลังอ่านหนังสือ ก็กำหนดว่าอ่านหนอ ดูรูปภาพ ก็กำหนดเห็นหนอ ขยับตัวไปทางขวา ก็กำหนด อย่างนี้ไปเรื่อยๆค่ะ ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นเป็นเวลากี่โมง เพราะอ่านหนังสือเล่มนั้นตั้งแต่หัวค่ำ อ่านไปเรื่อยๆ (มีหลายเรื่องมากๆ จนมาจบที่เรื่องการทำกรรมฐาน)

อาการตอนนั้นคือเราก็จำไม่ได้ว่าหลับหรือตื่น เพราะว่าหลังจากอ่านบทนั้นจบ เราก็กำหนดไปเรื่อยๆ พอวางหนังสือ ร่างกายนอนเฉยๆเราก็กำหนด นอนหนอ ๆ แล้วก็เริ่มกำหนดลมหายใจเข้าออกแทน จากนั้น (ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่) ก็เกิดรู้ตัวขึ้นมาและแน่ใจว่าได้ยินเสียงผู้หญิง(แต่ไม่ใช่เสียงเราค่ะ เป็นเสียงใครไม่ทราบ มันดังมาจากในหัว(มั้ง) พูดว่า "เดี๋ยวรับโทรศัพท์สายนี้ก่อน ค่อยทำต่อ" ประมาณนี้ เราได้ยินเสียงนั้นสั่งประมาณไม่กี่วินาที แล้วเราก็กำหนดลุกค่ะ ทำตามเสียงบอกคือเดินไปที่โต๊ะเพื่อจะรับโทรศัพท์ (ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังเลยค่ะ ห้องมืดเพราะเราปิดไฟ มีแสงไฟถนนจากหน้าต่างหัวเตียงส่องเข้ามาให้เห็นลางๆ) โต๊ะห่างจากเตียงที่นอนประมาณ 3 ก้าว พอกำหนดลุก กำหนดก้าว แปลกมาก เพราะว่าพอเดินไปถึงโต๊ะปุ๊บ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาทันทีค่ะ

ตอนนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเชื่อเสียงที่ได้ยิน แล้วก็ลุกขึ้นไปที่โต๊ะ แล้วโทรศัพท์ก็มาจริงๆ
แต่ว่าเราไม่ได้รับโทรศัพท์สายนั้นนะคะ (เพื่อนโทรมาค่ะ พอดูในมือถือ ก็เห็นว่า เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน) มัวแปลกใจด้วยว่ารู้ได้ยังไง มัวคิดเรื่องเสียงที่บอกมากกว่า คือพอโทรศัพท์เข้ามาปุ๊บ เหมือนเราเฮ้ยในใจว่า เป็นไปได้ไงเนี่ย
(เราได้คุยกับเพื่อนคนนั้นอีกวัน เค้าโทรมาคอนเฟิร์มเรื่องนัดค่ะ ไม่มีเรื่องสำคัญหรือคอขาดบาดตายอะไร)

เรื่องนี้ก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟังค่ะ แม่ก็คิดว่าเป็นเสียงเจ้าที่(555 ที่บ้านไม่มีศาลพระภูมิค่ะ) แต่เราว่าไม่น่าใช่ จะว่าอุปทาน หรือเบลอก็ไม่ใช่แน่ๆ เพราะมั่นใจมาก ว่าเสียงบอกให้รับโทรศัพท์ก่อน ทั้งๆที่ตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์เข้ามาเลย (คือเป็นไปได้ไหมว่าเป็นเสียง คุณยายหรือแม่ชีคนที่เราอ่านเรื่องกรรมฐานก่อนจะเคลิ้มไปคะ?)

หลังจากนั้นเราก็เปิดไฟ กลับมาหนังสืออ่านเรื่องนั้นต่อ ด้วยความแปลกใจ อ่านไปประมาณเกือบชั่วโมงก็ปิดไฟนอน แล้วตอนเช้าพอเราลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่าเราจะกำหนดเองเลยค่ะ ว่าตื่นหนอ อะไรแบบนี้ คือกำหนดขึ้นมาเอง ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้สึกตัวว่าตื่นค่ะ ก็งงเหมือนกัน (แต่เราจะชอบเป็นแบบนี้ค่ะ เวลาลองทำอะไรใหม่ๆแล้วก็ตั้งใจมากๆ อย่างช่วงเริ่มสวดพระปริตรแรกๆ หลังจากนั้นในช่วงระหว่างวันในหัวเราจะมีแต่เสียงบทสวดมนต์ที่สวดไปตลอดเวลาค่ะ(คือไม่ได้บ้านะคะ คิดว่าถ้าท่องหนังสือสอบแล้วมันมาในหัวแบบนี้คงเริ่ดมากแน่ อิอิ ) แต่ว่าจะเป็นอยู่วันสองวันก็หายไป (ปล.เราชอบสวดมนต์มากๆค่ะ เวลาไปปฏิบัติธรรมที่วัด นอกจากนั่งสมาธิ กิจกรรมที่ชอบคือสวดมนต์ เราจะรู้สึกว่ามันสนุกมากๆจนเพื่อนแปลกใจว่าสวดมนต์มันสนุกยังไง)

แต่หลังจากนั้นพอดีเป็นช่วงที่มีสอบ ก็เลยห่างหายจากการกำหนดไปนานมาก (คือเป็นคนขี้เกียจกำหนดหนอมากๆ ทุกวันนี้ก็พยายาม แต่ทำไม่ได้ละเอียดเท่าไหร่) คิดว่าจะพยายามทำให้ได้มากขึ้นค่ะ

ยังไงท่านผู้รู้รบกวนช่วยให้ความเห็น ชี้แนะด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากๆค่ะ

ขอสอบถามค่ะ อาการนี้คืออาการของจิตปกติใช่ไหมคะ และถ้าอาการเกิดขึ้นอีกเราควรทนกำหนดรู้ไปเรื่อยๆ หรือคะ?

ถูกต้องครับ สภาวะใดเกิดควรกำหนดรู้ตามนั้น ตามอาการ ตามที่รู้สึก

ตามที่เล่ามา ยังไม่มีอะไรเสียหาย มันเป็นอย่างนั้นเอง กำหนดตามเรื่องที่เกิดทุกๆ ขณะ

สภาวธรรมทุกๆ อย่าง หากยังไม่ถูกกำหนดตามที่มันเป็นแล้วล่ะก็ ต่อให้เวลาผ่านมาเป็นปี หรือหลายๆปี
ก็ตาม ก็จะติดค้างอยู่อย่างนั้น เมื่อปฏิบัติไป ๆ ถึงจุดๆที่เคยเกิดแล้ว ก็จะประสบกับสภาวะเช่นนั้นอีก
เมื่อถูกกำหนดรู้แล้วก็ผ่านไป จิตก็เดินหน้าต่อและจะประณีตขึ้นตามลำดับ ส่วนสภาวะก็จะละเอียดขึ้นๆ
แล้วก็หมดสิ้นไปในที่สุด

ความรู้สึกว่า โลกหมุนคอหมุนให้กำหนดตามนั้นทุกๆ ครั้งที่เกิด ไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วพอไม่ใช่
กำหนดทุกครั้งที่รู้สึก

แต่มีบางครั้งสภาวธรรมนั้นๆ เกิดแรง จะค่อยๆลืมตาสังเกตดูอาการบ้างก็ได้

เมื่อตั้งใจจะนั่ง 30 นาที ก็ 30 นาที ต่อให้รู้สึกคลื่นไส้จะอ้วกก็กำหนดรู้ตามอาการ จนกว่าจะหมดเวลาอ้วกก็ให้มันอ้วกกำหนดไป

สรุปทั้งหมด ไม่มีอะไรบกพร่องครับ พึงกำหนดนามรูปทำนองนี้นั้นต่อไป


(แทรกลิงค์ ซึ่งเป็นผลจากการปฏิบัติกรรมฐานแนวนี้ไว้เพื่อสอบอารมร์ตนเองด้วย)

http://www.free-webboard.com/look.php?n ... chat&qid=6


เห็นคุณตั้งกระทู้ถามไว้ที่นี่ด้วย

http://larndham.net/index.php?showtopic=33934&st=0

มีผู้ตอบว่าอย่างนี้=>

อาการหมุนๆเป็นอาการอย่างหนึ่งของสมถะครับ เกิดอะไรขึ้นก็ตามรู้มันไปครับ
บางครั้งเขาจะแสดงธรรมให้ดูเช่น บางทีก็หมุนมาก บางทีก็หมุนน้อย บางทีอาจ
ไม่หมุนเลย แสดงให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ครับ อย่างไรก็ตามเราไม่ได้ภาวนา
เพื่อสิ่งใด ไม่ได้ภาวนาเพื่อความสงบ ไม่ได้ภาวนาเพื่อให้จิตดี แต่ภาวนา
ให้เห็นถึงความจริงของจิตว่ากายนี้ใจนี้ไม่ใช่เราครับ

อนึ่งการทำสมถะแนวทางใดก็ตาม ถ้าทำแล้วเป็นภาระหรือเกิดอาการที่ไม่
สบายทางกายทางใจ ให้ลองหยุดก่อนพักเสียบ้างก็ดี แล้วค่อยทำอีกหรือ
เปลี่ยนแนวทางที่ทำแล้วเหมาะสมกว่าดูครับ

อย่างไรก็ตามไม่ลองเจริญสติ ตามรู้กาย ตามรู้ใจ ด้วยความรู้สึกตัว
ในชีวิตประจำวันดูล่ะครับไม่เป็นภาระ หรือยุ่งยากเลย ง่ายๆ สบายๆครับ

ไม่ใหม่หรอกครับ คนตายทุกคน วิญญาณธาตุของเขาจะออกจากกายเนื้อ พวกเขาจึงตัวเบา เย็น ลอย เหาะ ทั้งนั้น

ลองดูไปอีกสักพักหนึ่งซิ อาจจะหายก็ได้ แล้วก็ถ้าจะอ้วกก็หยุดเถอะ 30 นาทีก็กำลังดีแล้วล่ะ
อ้อ ไม่ใช่ฌาณ 3 หรอก ถ้าอาการหมุนๆ คือปีติ นั่นก็คือฌาณ 2

ปรึกษาพระไม่ดีกว่าเหรอ

คุณกระเพราไก่ ได้ฝึกการเจริญสติปัฏฐาน 4 ด้วยหรือเปล่าคะ แล้วได้เดินจงกรมก่อนนั่งหรือเปล่าคะ นี่คือเรื่องธรรมดาของผู้ปฏิบัติจะเจอ มันเป็นเพียงสภาวธรรมเท่านั้นแหละค่ะ สติ สัมปชัญญะยังไม่มากพอ จึงเป็นเช่นนี้

มันเป็นอาการของสมถะนะครับ ดูไปเรื่อย ๆ ก็จะหายไปเอง ส่วนเป็นอาการของ ฌาณ 3 นั้น ใช่หรือไม่ต้องลองสังเกตุดูว่าขณะที่ก่อนหมุน หรือขณะหมุนนั้น ถ้ามีเสียงดังเกิดขึ้น จิตยังลำคาญในเสียงอยู่ หรือไม่ ถ้ายังลำคาญอยู่ ก็ไม่ใช่ละครับ แต่ทางที่ดีอย่าไปสนใจดีกว่าเพราะจะทำให้จิตเป็นพะวก สมาธิเสื่อม
หรือไปลองกับยุงดูก็ได้ ถ้าเข้า ฌาณ 3 ได้ ก็จะทนยุงได้ แบบมีความสุข ถ้าไปถึง ฌาณ 4 จะมียุงหรือไม่มีก็ไม่สนใจแล้วอยู่ได้สบายๆ
สำหรับผมทำสติปัฎฐาน 4 ถ้ามันหมุนผมใช้กำหนด เคลื่อนหนอ ๆๆ ไปเรื่อยๆ ซักพักก็หายครับ

อาการหมุนหายแล้วครับผม แต่อาการสั่นมาแทน มีใครเป็นมั้ง

สั่นก็ดูไปเรื่อยๆ นะครับ พยายามกำหนดจิตให้ละเอียดขึ้น พอช่องว่างน้อยลงอาการสั่นก็จะหายไป