กรรมฐาน(กรรม+ฐาน) แปลว่า ที่ตั้งแห่งการทำงานของจิต หรือ ที่ให้จิตทำงาน
มีความหมายเป็นทางการว่า สิ่งที่ใช้เป็นอารมณ์ในการเจริญภาวนา
หรือ อุปกรณ์ในการฝึกอบรมจิต หรือ อุบาย หรือ กลวิธีเหนี่ยวนำสมาธิ
พูดง่ายๆว่า สิ่งที่เอามาให้จิตกำหนด จิตจะได้มีงานทำเป็นเรื่องเป็นราว สงบอยู่ที่ได้
ไม่เที่ยวเล่นเตลิด หรือ เลื่อนลอยฟุ้งซ่านไปอย่างไร้จุดหมาย
เฉพาะในกรณีนี้ ก็คือสิ่งที่เอามาให้จิตกำหนดเพื่อชักนำให้เกิดสมาธิ
หรือ อะไรก็ได้ที่พอจิตกำหนดจับเข้าแล้ว จะชักนำจิตให้แน่วแน่อยู่กับมันจนเป็นสมาธิได้เร็วและ
มั่นคง
พูดให้สั้นที่สุดว่า สิ่งที่ใช้ฝึกสมาธิ
อนึ่งเมื่อท่านพูดสั้นๆ (...สิ่งที่ใช้ฝึกสมาธิ) อย่างนั้นแล้ว ก็พึงทราบด้วยว่า
มิใช่มีเพียงสมาธิเท่านั้นที่เกิดร่วมกับมัน ยังมี สติ ปัญญาด้วย ยังมีอีก เช่น เจตนา มนสิการ
ฉันทะ วิริยะ เป็นต้น ก็เกิดร่วมด้วย แต่ท่านไม่เน้น
ความจริงความคิดที่เกิดแต่ละครั้งๆ เนี่ย มีใช่เพียงสมาธิเป็นต้นดัวเดียวที่เกิดร่วมกับจิต
ยังมีอีกมากมายที่เป็นสัมปยุตธรรม เกิดพร้อมกันดับพร้อมกัน
| ไฟล์แนป: |
|
girl_med2.jpg [ 23.9 KiB | เปิดดู 8670 ครั้ง ] |
