ตอนผมนั่งสมาธิแรก ๆ ก็ยังปกติอยู่ครับ หลังจากนั้น....

1. อยู่ดี ๆ ตัวมันก็สั่น ๆ มึน ๆ อยู่ซักพักอย่างบอกไม่ถูก
2. เสียงต่าง ๆ เงียบลง
3. อยู่ดี ๆ ทุกอย่างที่กังวล แม้แต่ตอนเดินจงกรม หรือนั่งสมาธิตอนแรก ๆ ก็ยังกังวล แต่พอตั้งแต่ข้อ 1 มา ทุกอย่างที่กังวลมันหายไปเลย
4. เกิดปัญญาขึ้นเล็กน้อย (จำไม่ได้แล้วว่าเป็นอะไร )
5. ตัวเบาขึ้น โล่ง สงบ
6. รู้สึกว่าลมหายใจ

เช่นนี้ัจะถือว่าเป็นปกติเหมือนชาวบ้านเขานั่งสมาธิไหมครับ (แบบว่า... สมาธิขั้นสูงขึ้นรึเปล่าเนี่ย )

ตอนผมนั่งสมาธิแรก ๆ ก็ยังปกติอยู่ครับ หลังจากนั้น....

1. อยู่ดี ๆ ตัวมันก็สั่น ๆ มึน ๆ อยู่ซักพักอย่างบอกไม่ถูก
2. เสียงต่าง ๆ เงียบลง
3. อยู่ดี ๆ ทุกอย่างที่กังวล แม้แต่ตอนเดินจงกรม หรือนั่งสมาธิตอนแรก ๆ ก็ยังกังวล แต่พอตั้งแต่ข้อ 1 มา ทุกอย่างที่กังวลมันหายไปเลย
4. เกิดปัญญาขึ้นเล็กน้อย (จำไม่ได้แล้วว่าเป็นอะไร )
5. ตัวเบาขึ้น โล่ง สงบ
6. รู้สึกว่าลมหายใจ

เช่นนี้ัจะถือว่าเป็นปกติเหมือนชาวบ้านเขานั่งสมาธิไหมครับ (แบบว่า... สมาธิขั้นสูงขึ้นรึเปล่าเนี่ย )

แล้วมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ รออ่านค่ะ

สภาวธรรม (บางอย่าง) ต้องกำจัดออก เพราะเป็นกิเลส ซึ่งทำให้

จิตใจเศร้าหมองขุ่นมัว หนักกายหนักใจ จะเปรียบก็เหมือนไฟล์

ขยะ computer ที่ต้อง Clean ฉะนั้น

ผู้ปฏิบัติกรรมฐานส่วนมากมาติดสภาวะเหล่านี้

บางรายต้องการพ้นจากสภาวะ ที่ทำให้ตนเป็นทุกข์ทั้งขณะปฏิบัติ

และรบกวนการทำงานประจำวัน

บางรายติดสภาวะบางอย่าง ที่ตนหลงเข้าใจผิดว่า เป็นฌาน

เป็นต้น

ดังนั้น การปฏิบัติแบบใช้คำภาวนาทุกอย่าง จะต้องมีผู้แนะนำที่

เข้าใจทั้งปริยัติและมีประสบการณ์จากการปฏิบัติถูกต้องมาก่อน

ให้คำแนะนำ จึงจะเดินทางสายนี้อย่างปลอดภัยลุถึงจุดหมาย

คือ ความพ้นทุกข์ได้ โดยสวัสดิภาพ

หากไม่ฉะนั้นแล้ว จะเป็นทุกข์เพราะการปฏิบัติกรรมฐานแล