ดิฉันกราบขออนุญาตนำบันทึกด้านล่างมาแบ่งปันเป็นธรรมทานค่ะ
เนื่องจากดิฉันเคยเห็นบันทึกของบางคนแล้วเปรียบเทียบกับท่านผู้นี้
ถือเป็นตัวอย่างหนึ่งของนักปฏิบัติ
ซึ่งดูมีความรู้และแนวทางระเบียบแบบแผนในการปฏิบัติที่ดี
สามารถจัดระเบียบความคิดแล้วบันทึกและแบ่งปันให้ผู้อื่นอ่านได้โดยไม่วกวนสับสน
แบบฝึกหัดภาวนา
ได้อ่านหนังสือเรื่อง ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอของ
ท่านติช นัท ฮันห์ เห็นท่านเขียนแบบฝึกหัดสำหรับการภาวนา
ของท่านไว้หลายแบบฝึกหัด บางแบบก็มีวิธีการคล้ายๆ กัน
ก็เลยอยากจะเขียนของตัวเองเก็บไว้บ้าง เพราะช่วงเวลาหนึ่ง
เราอาจจะมีสภาวะที่แตกต่างกันออกไป เมื่อย้อนหลังกลับมาอ่าน
ก็จะได้รู้ว่า สภาวะในช่วงนั้นๆ ของเราเป็นอย่างไร
แบบฝึกหัดข้อแรกที่ทำเป็นประจำก็คือ ตามดู ตามรู้ ไปเรื่อยๆตั้งแต่ลมหายใจ ยาว สั้นดูจนจิตกระเพื่อมหยุดนิ่ง เห็นความว่าง
บางทีก็ดูความคิดผุดขึ้นมาแล้วดับไป บางทีก็เห็นนิมิต
นั่งดูไปเรื่อยๆจนนั่งไม่ไหว รู้สึกมือและขาเริ่มชาก็จะหยุด
เวลาที่นั่งก็ไม่แน่นอน แล้วแต่สะดวก บางครั้งมีเวลาน้อยนิด
จิตกลับรวม ช่วงที่มีเวลาค่อนข้างมาก จิตกลับฟุ้งก็มี
ช่วงหลังจะไม่ค่อยพิจารณากายและกระดูกแล้ว
กลับตามดูลมซึ่งหมุนเวียนอยู่ในกาย
เพราะหลังจากที่ได้อ่านหนังสือเรื่องของลมของ หลวงพ่อลี
วัดอโศการามทำให้เข้าใจถึง การทำงานของลม
และความสัมพันธ์ของธาตุลมกับธาตุไฟ
ไม่คิดว่าหลวงพ่อลีจะรู้เรื่องของลมหายใจอย่างละเอียด
และชัดเจน อ่านแล้วก็ใช่เลย ทำให้มีกำลังใจที่จะนั่งค่อนข้างมาก
และจะนั่งเสมอเมื่อมีโอกาส ไม่ค่อยจะดูละครเหมือนแต่ก่อน
เมื่อครั้งฝึกใหม่ๆ เห็นแสงเหมือนแสงอาทิตย์ส่องมาอย่างแรง
รีบลืมตาขึ้นมาดู ว่าทำไมแสงถึงส่องเข้ามาในบ้านได้
ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ตอนนั้นไม่รู้ว่า นั่งสมาธิแล้วเกิดแสงได้
แบบฝึกหัดที่สอง ท่านนัท ฮันห์ ให้จินตนาการตนเป็นก้อนกรวดซึ่งถูกโยนลงไปในน้ำ แล้วสงบนิ่งอยู่บนพื้นทรายเรียบละเอียด
ของท้องน้ำ แต่ที่ทำอยู่จะเป็นร่างของตัวเองที่นั่งอยู่ใต้ท้องน้ำนั้น
อาจจะเป็นความชอบส่วนตัวที่ชอบดำน้ำและว่ายน้ำมาตั้งแต่ยัง
เป็นเด็ก จิตจะรู้สึกเย็นและสงบมาก
บางทีก็ให้ตัวเองลอยไปตามน้ำ ครั้งหนึ่งเมื่อลอยไปตามน้ำ
ลอยไปสักพักก็เห็นลำน้ำเล็กลงเรื่อยๆ จนเสมอแค่ลำตัว
แล้วไหลลงสู่ที่ต่ำอย่างรวดเร็วไหลเข้าไปในช่องคลอดแล้ว
เข้าไปคดคู้อยู่ในท้องคน รู้สึกอึดอัดมาก อึดอัดสักพัก
ก็คิดว่า แล้วแม่เราเป็นใคร จิตก็ถอนออกจากสมาธิ
หลวงพ่อพุธเคยพูดไว้ในซีดีว่า ถ้าเกิดเอะใจในสมาธิเมื่อไหร่
จิตจะถอนอกจากสมาธิทันที
แบบฝึกหัดที่สาม เป็นจิตที่รวมอยู่ที่หน้าผาก แบบนี้คิดว่าถ้าไม่ใช่เคยฝึกมาแต่ก่อนเก่า คงจะค่อนข้างยาก แต่ถ้าเคยฝึก
มาแล้ว จิตจะรวมอยู่ที่หน้าผากได้เอง ครั้งแรกก็จะเหมือนที่
ปรากฏในหนังสือ แต่ครั้งหลังๆจะไม่ปวดร้าวไปทั้งหัว จิตรวม
ที่หน้าผากไม่ใช่กายทิพย์ออกมาเสมอไป บางทีเห็นเป็นภาพอื่น
ก็มี แต่อาจจะสับสนนิดหน่อย ว่าฝ่ายไหนฝ่ายเรา ฝ่ายไหนไม่
ใช่เรา เพราะสองฝ่ายเหมือนๆกัน ต้องนั่งดูสักพักถึงเข้าใจ
แบบที่สี่เป็นการเจริญมรณสติ ความตายไม่น่ากลัว แต่การสร้างเมล็ดพันธุ์ที่จะไปเกิดใหม่สำคัญกว่า ความเคยชินและจิตสำนึก
ที่ดีจะตามติดตัวเราไป เมื่อเมล็ดพันธุ์นี้ไปตกหล่นอยู่ที่ใดก็ตาม
หน่อเนื้อเชื้อพุทธะก็จะงอกงามและเติบโตขึ้นที่นั่น
สิ่งนี้เราจะเห็นได้จากพรสวรรค์ที่ติดตัวมาบางคนไม่ต้องฝึกอะไร
ก็ทำได้เป็น เช่นดนตรี คนไม่เคยเล่นเปียโนมาก่อน
แต่เพียงไปถามอะไรเขาเล็กๆน้อยๆ ก็เล่นได้เป็น
เด็กบางคนสวดมนต์เป็นตั้งแต่ยังอ่านหนังสือไม่ออก
ค่อนข้างจะแปลกใจที่บทกลอนเจริญมรณสติของภิกษุนิกายเซน
ที่ท่องอยู่ทุกวัน บังเอิญไปตรงกับของท่านพุทธทาสทุกประการ
บทกลอนของนิกายเซนมีว่า
ถึงเวลาที่จะบอกลาจากโลกมนุษย์นี้แล้ว
ชีวิตของฉันเดินมาถึงที่สิ้นสุดแล้ว
หนี้ติดค้างใดๆก็ได้ชดใช้จนหมดสิ้น
บุญกุศลใดๆ ก็ได้ทำจนลุล่วง
จะไม่กลับมาโลกมนุษย์นี้อีก
กายนี้คือร่างสุดท้าย
ส่วนท่านพุทธทาสจะแยกเป็นข้อย่อยๆ
1. เรื่องโลกๆ เราก็ได้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
2. เรื่องบุญเรื่องกุศลเราก็ได้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
3. พอกันทีสำหรับจะเวียนว่ายไปเกิดเป็นมนุษย์
หรือเป็นเทวดา หรือเป็นพรหมด้วยบุญกุศลนั้นๆ
ขอกราบอนุโมทนาสาธุบุญกับท่านเจ้าของบันทึกนี้ด้วยค่ะ ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป และสำเร็จมรรคผลนิพพานสมดังใจปรารถนาด้วยเทอญ
| ไฟล์แนป: |
|
13-2.gif [ 250.69 KiB | เปิดดู 6106 ครั้ง ] |
ขอกราบอนุโมทนากับคุณมหาราชันย์ค่ะ..สาธุ 
