Walaiporn เขียน

พระพุทธเจ้าทรงสอน ว่า

ละชั่ว (ความไม่ดี ทั้งปวง)

ทำแต่ดี (คิด ค้นหา พูด เขียน ทำ แต่สิ่งที่ดีๆ)

ชำระจิตของตนให้ขาวรอบ ( ด้วยการเจริญสติปัฏฐาน 4 )

ความเศร้าหมองและปฏิฆะ จะไม่บังเกิดขึ้นเลยกับผู้ประพฤติได้เช่นนี้

ขออนุญาติเปลี่ยนข้อความนะคะ เป็นการเจริญสติปัฏฐาน 4
ถ้าบอกว่า จากสมถะและวิปัสสนา เดี๋ยวถกกันไม่เลิก
เพราะการเจริญสติปัฏฐาน 4 จะครอบคลุมหมด ใครๆก็นำมาโต้แย้งไม่ได้

อนุโมทนา สาธุค่ะ

(กลัวผู้คนจะไปเน้นสติเกินพอดีครับ)[/color]

อีกคำหนึ่งครูบอาจารย์กล่าวไว้ว่าา

"ปัญญา อบรม สติ สมาธิ สมาธิ อบรมสติ ปัญญา"

" สติ เป็นเหตุให้เกิด สมาธิ ถ้ามากเกินพอดี จะทำให้ปัญญาไม่มีโอกาสได้ทำงาน เพราะ สติจะตัดอารมณ์ ไม่ทันได้สังเกต พิจารณาอารมณ์ แล้วหลบเข้าไปในสมาธิที่ลึกเกินไป วิปัสสนาภาวนาจึงไม่เจริญ"

"ปัญญา ถ้ามากเกินหน้าสติ สมาธิ ก็จะทำให้ ฟุ้งซ่าน จิตไม่ตั้งมั่น"

"สมาธิยิ่ง ปัญญาหย่อน ปัญญายิ่ง สมาธิหย่อน"

ลองลงมือปฏิบัติจริงๆ แล้วสังเกตดูดีๆนะครับ

"สติ สมาธิ ปัญญา ล้วนเป็นเหตุ ปัจจัย ซึ่งกันและกัน อิงอาศัยกันเจริญไป" วันหลังจะเขียนเป็นรูปมาให้ดูครับ

Walaiporn (คุณน้ำ) เขียน

คำกล่าวนี้ ไม่เคยได้ยินค่ะ " ปัญญา อบรม สติ สมาธิ สมาธิ อบรมสติ ปัญญา"
เคยได้ยินแต่ " ปัญญาอบรมสมาธิ สมาธิอบรมปัญญา "

คำกล่าวของครูบาฯ ตรงนี้ต้องขออภัยนะคะ
ไม่ใช่ว่าน้ำไม่เชื่อครูบาฯ เพียงแต่จะบอกว่า ครูบาฯและเราไม่มีความแตกต่างกันหรอกค่ะ
ท่านรู้แค่ไหน ท่านก็อธิบายได้แค่นั้น

การที่เราจะเชื่อในคำกล่าวนั้นๆได้ เราต้องเห็นด้วยตัวเองก่อนค่ะ เราถึงจะนำมากล่าวอ้างได้
เพราะเวลาคนถาม เราจะได้อธิบายสภาวะได้ถูก ว่าเหตุ ( การกระทำ )เป็นยังไง แล้วผลเป็นยังไง

อย่าง เช่น คำกล่าวที่พี่นำมาอ้าง " สติ เป็นเหตุให้เกิด สมาธิ ถ้ามากเกินพอดี จะทำให้ปัญญาไม่มีโอกาสได้ทำงาน เพราะ สติจะตัดอารมณ์ ไม่ทันได้สังเกต พิจารณาอารมณ์ แล้วหลบเข้าไปในสมาธิที่ลึกเกินไป วิปัสสนาภาวนาจึงไม่เจริญ"


ตรงนี้ไม่ใช่ว่า น้ำไปติติงครูบาฯว่า ท่านนำมากล่าวไม่ถูกนะคะ นั่นคือ สิ่งที่ท่านรู้
แล้วท่านนำมาบอกกล่าวเท่านั้นเอง

คนที่สมถะแน่น ย่อมผ่านฌานที่ 4 จนถึง ฌานที่ 8 ได้
การจะผ่านฌานแต่ละฌานได้ ต้องมี สติ สัมปชัญญะเป็นองค์ประกอบ
คำว่า " สมาธิ ที่ลึกเกินไป " นั่นคงจะหมายถึง อัปนาสมาธิ
และหมายถึงผู้ที่ได้ฌานในระดับต่างๆ แต่เป็นฌานแบบฤาษี ไม่ใช่สัมมาสมาธิ
ฌานแบบฤาษี น้ำยกมาให้อ่านนะคะ

ฌานที่ 1 มีความตรึกต่ออารมณ์ ลมหายใจปรากฏชัด มีปีติ และสุข
ฌานที่ 2 ละความตรึกต่ออารมณ์ได้ ลมหายใจปรากฏชัด มีปีติ และสุขมากขึ้น
สำหรับสองข้อนี้ จะเกิดขึ้นได้ กับการทำสมาธิทั่วๆไป
คือ มีโอกาสที่จะเกิดขึ้นได้ เพียงแต่โยคีอาจจะไม่รู้ว่ามีคำเรียก

ฌานที่ 3 ลมหายใจแผ่วเบา มีความสุขมาก ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัด
ฌานที่ 4 ลมหายใจหยุด ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัด
ฌานที่ 5 ลมหายใจหยุด ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัดอารมณ์ละเอียดอ่อนกว่ารูปฌาน
ฌานที่ 6 ลมหายใจหยุด ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัด...
ฌานที่ 7 ลมหายใจหยุด ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัด...
ฌานที่ 8 ลมหายใจหยุด ตัวแน่นตัวคับเหมือนใครจับมัด อารมณ์ละเอียดอ่อนที่สุด


มันจะมีความแตกต่างโดยสภาวะนะคะ ฌานแบบฤาษี กับ สัมมาสมาธิ ( จุตตถฌาน )
ตรงนี้

ฌาณ 4 ตามตำราบอกว่าเหลือแต่ เอกัคตากับอุเบกขา สภาวะคือ ไม่สุข ไม่ทุกข์ จิตตั้งมั่นเป็นหนึ่งเดียว อยู่กับกรรมฐานที่ยึด หรือ รู้ อยู่เฉยๆ ลมหายใจละเอียดมากจนดูเหมือนไม่มี ถ้าจะให้หยุดลมหายใจจริงๆ ต้องลงไปอธิษฐานดับที่ฌาณ 1 แล้ว กลับขึ้นสู่ฌาณ 4 ถ้าความสงบและอินทรีย์สมำ่เสมอดี จิตจะเข้าสู่ อัปนาฌาณ (อะ ปาณะ = ไม่มีลมหายใจ) ดับลมหายใจและความรู้สึกทั้งหมด แข็งทื่ออยู่เหมือนคนตาย หรือถ้าชำนาญมากแล้ว ก็ดับลมหายใจ รู้อยู่เฉยๆ

อาการที่สังเกตได้ของคนถึงฌาณ 4 คือ ร่างกายเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ นิ่งสนิทเป็นหนึ่งเดียว เหมือนอยู่ในสุ่มไก่ครอบไว้ หยุดปฏิกิริยาทุกอย่างไว้ชั่้วคราว



ถอนตัวขึ้นมาอยู่ตรงกลางๆ แล้วคุยกันต่อไป น่าจะดีนะครับ เอาแค่ธรรมทัศนะก็พอ อย่าเอาผิด เอาถูก หาผิด หาถูก ในบัญญัติกันให้มากเกินเลยนะครับ สาธุ
[/color]

....

คงไม่แปลกอย่างเดียวหรอกครับ ผิดโดยสิ้นเชิงครับ

คำพูดข้างต้นเป็นเพียง "วาทะ"

แล้วถ้าผังดังกล่าวผิด , ของทราบ "ที่ถูกหน่อยได้มั๊ยครับ

หมายเหตุ.-

ผมไม่ได้เห็นด้วยกับคุณอโศกะ ในเรื่องอื่นๆ ทั้งหมดทุกเรื่องนะครับ

เพียงแต่บอกว่าผังที่นำมาลงนั้น ถูกต้อง

ตามสบาย