เมื่อวานเดินไป 10 นาที ส่วนวันนี้ เดินไป
20 นอน 4 นาที

รู้สึกว่าตัวเองมีสติมากขึ้น
แต่วันนี้รู้สึกท้องไม่ค่อยดี
สงสัยต้องกินยาธาตุน้ำขาวหน่อย...

ขอจบบันทึกเพียงเท่านี้

ปล. สงสารทหารมาก ทำไมต้องมาเสียชีวิตเสี่ยงตายกะพวกบ้าๆร้องโหวกเหวกปิดถนนเพื่อขอประชาธิปไตยที่มีคนบางกลุ่มได้รับผลประโยชน์ สงสัยพูดได้แค่อย่างเดียวว่าเป็นกรรมของชาติ..

วันที่ 12 เมษายน 2553
เดิน 15 นั่ง 2

จริงๆกะว่าจะทำให้เต็มเวลา แต่ตอนนี้ดึกแล้ว คงต้องเอาจริงๆจังๆในวันพรุ่งนี้

วันนี้ขณะที่เดินนั้น เดินแบบเดิมคือพยายามดูเท้าสามระยะ ตามที่เคยได้บันทึกไว้เมื่อวันก่อนๆ
มีช่วงที่ฟุ้งบ้าง และก็ช่วงที่มองนาฬิกาบ่อยๆว่าเมื่อไหรจะหมดเวลา
ก็เลยได้รู้สึกตัวว่า ที่ตัวเองกำลังเดินจงกรมปฎิบัติกรรมฐานอยู่นี่ ยังไม่ได้ทำด้วยความตั้งใจจริง
ที่ผ่านมาเพียงแค่ทำเพราะว่าอยากให้หมดเวลาเร็วๆ กับทำตามใจชอบ
และเพราะว่าพี่บอกให้ทำอย่างต่อเนือง ก็เลยทำมาเรื่อยๆแม้ว่าจะไม่ครบตามกำหนดเวลาก็ตาม
แต่คิดว่าต่อจากนี้จะตั้งใจทำกรรมฐานให้ดี ให้เหมือนกับการตั้งใจมีชีวิตที่แท้จริง
ความรู้สึกนั้นเมื่อได้เห็นภาพรวมในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่จึงได้พิจารณาและได้รู้
ตามสุภาษิตที่เคยกล่าวไว้ว่า ตนจงเป็นผู้เตือนตนเอง

เมื่อเจริญสติจนสติดีขึ้นระดับหนึ่งๆจึงได้สามารถเตือนตนเอง และสามารถมองเห็นตัวเองได้ตามความเป็นจริง
และใช้การพิจารณานั้นๆในการปรับปรุงตนให้มีความดียิ่งขึ้น

แต่บางทีแล้วเกิดความกลัว หากจะต้องปฎิบัติจริงๆจังๆ
คงเป็นเพราะเราเป็นคนที่กลัวความเปลี่ยนแปลงมากๆ
มันก็เหมือนกับกำแพงที่มองไม่เห็นอีกฟากหนึ่ง
ไม่รู้ว่าถ้าข้ามไปแล้วต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
เรามีความรู้สึกส่วนตนว่าเรายังไม่ถึงช่วงท้ายๆของชีวิต.. เราจึงไม่อยากจะเดินไปให้ถึงปลายทางเร็วๆนัก
แต่นั้นก็เป็นความกลัวเฉพาะของเรา...
แต่ว่า เราเชื่อนะว่า หากเบื้องบนไม่ต้องการให้เราเดินหน้าต่อไป คงจะไม่ให้เราได้เดินทางเส้นทางนี้แน่
ดังนั้นทางเลือกที่ถูกต้องจริงๆของเราก็คือ การปฎิบัติกรรมฐานอย่างจริงๆจังๆนับจากนี้เป็นต้นไป

หวังว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจะอวยพรให้เราประสบความสำเร็จนับตั้งแต่ก้าววินาทีต่อจากนี้
โมทนาสาธุ

จบการบันทึกเพียงเท่านี้

ทำไมคุณถึงไม่ดึงสาระ ออกมาจากกระทู้ปฎิบัติธรรมที่แสนล้ำค่าของเรานี้ล่ะคะ

หรือว่าคุณทำไม่เป็น

บอกตรงๆๆ ว่า ธรรมลักษณะใดๆ ก็ตาม ไม่เห็นว่าจะมีสาระและประโยชน์ใดๆที่จะต้องเอาไปยึดถือและเก็บไว้และเอาไปประดับเลย

สวัสดีครับคุณ วารินน์...
เยี่ยมยอดมากครับ..สำหรับบันทึกการปฏิบัติธรรมของคุณ นับว่าเป็นประโยชน์อย่างสูงสำหรับท่านที่กำลังศึกษา เรียนรู้การปฏิบัติในเว็บธรรมแห่งนี้...
ขอให้คุณศึกษาทางโลก(เทคโนโลยี)และทางธรรม(จิต วิญญาน)ไปพร้อมๆกัน และประสบผลสำเร็จนะครับ...คิดดูถ้าเยาวชนส่วนมากทำแบบคุณ..รับรองสังคมในเมืองเราบ้านเราจะไม่วุ่นวายแบบนี้
เสพ บริโภค เกินความจำเป็น อกตัญญูต่อธรรมชาติ บูชาเนื้อหนังมังสา...ฆ่า ฟันกันไร้สติและไร้เหตุผล ไม่เกรงกลัวต่อบาป...ฯลฯ สุดจะพรรณา
คุณโชคดี..คุณมีกุศลกรรมปางก่อน..และกุศลกรรมปัจจุบันที่ได้ปฏิบัติกรรมฐาน มี มรรค มีผล มีอานิสงส์..คุณจะรู้ถึงความสงบด้วยตัวคุณเอง..
ความกลัวที่คุณพูดถึง...จะค่อยๆ ลดลงไป คุณควรจะศึกษาทางปริยัติ และฟังธรรมบรรยายบ่อยๆแล้วปฏิบัติไปพร้อมกัน...เมื่อก่อนผมก็ขี้กลัวผีแบบคุณ...แต่ด้วยการศึกษาและปฏิบัติ ควบคู่ไปกับฟังธรรมบรรยายของพระอาจารย์...ความกลัว(ผี)ลดลงไปแล้วเกือบครึ่งนึง....
มีพระอาจารย์มากมายที่สอนกรรมฐาน หาได้ง่ายในเว็บ เผยแผ่กันไปครอบคลุม ทั้งวิทยุ โทรทัศน์
และเว็บฯ
คุณควรยกระดับจากสมถภาวนา..ขึ้นสู่ วิปัสสนาภาวนา...พิจารณาตามความเป็นจริง...เข้าสู่ปรมัตธรรม..เป็นธรรมอันประเสริฐ...เมื่อคุณแยกรูป-นาม ได้แล้ว ตัวตนแทบจะไม่มี เมื่อไม่มีตัวตนก็ไม่มีผีมาหลอก..ผีหลอกเราไม่ได้ เพราะไม่มีเราในที่นี้แล้ว..เหลืออยู่แต่ความว่าง ..(เอ๊ะ..ยังไงกัน)
ท่านพระอาจารย์ของผม(ได้ยินแต่เสียงทางคลื่นวิทยุ เอ เอ็ม ตอนตี๔หน้าตายังไม่เคยเห็น) อาจารย์ สุรศักดิ์ เขมะรังสี(พระครูเกษมธรรมทัต)แห่งวัดมเหยงค์ อยุธยา ลองฟังธรรมบรรยายของท่านดูครับ อาจจะตรงกับจริตของคุณก็ได้ ท่านบรรยยายเข้าใจง่าย..มีมากมายหลายหมวดให้คุณเลือกโหลดได้...โดยเฉพาะหมวดกรรมฐาน..วิปัสสนา..วิธีละบัญญัติ เข้าสู่ปรมัตถ์ ท่านเน้นมากๆ ครับ..
ท้ายนี้ขอขอบคุณสาธุชนทุกท่านที่อ่าน..หวังว่าการโพสครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ต่อท่านไม่มากก็น้อย

ขอทุกท่านจงเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปเทอญ..

ก็เลยได้รู้สึกตัวว่า ที่ตัวเองกำลังเดินจงกรมปฎิบัติกรรมฐานอยู่นี่

สติธรรมดา เห็นความรู้สึกแล้วก็ไหลตามไปเรื่อยๆๆๆ
สติปรมัตถ์ เห็นความรู้สึก รู้จัก เข้าใจ ทิ้ง


คิดว่าต่อจากนี้จะตั้งใจทำกรรมฐานให้ดี

รู้ว่าความคิดไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

เรามีความรู้สึกส่วนตนว่าเรายังไม่ถึงช่วงท้ายๆของชีวิต.. เราจึงไม่อยากจะเดินไปให้ถึงปลายทางเร็วๆนัก

ความรู้สึกส่วนตนเป็นมิจฉาทิฏฐิ



ความเสียใจนั้นแหละที่จะฉุดให้เธอลงนรก

อนุโมทนาสาธุจ้า

คนฝึกม้า รับจ้างฝึกม้าที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง เขาไปสนทนากับพระพุทธเจ้า เลยสนทนากันถึงเรื่องการฝึกม้า ถ้าว่าม้าตัวนั้นฝึกไม่ได้เท่าที่ฝึกที่สุดแล้วก็ปล่อยให้เจ้าของไป มันก็เป็นม้าเลว ไปทำเสียชื่อผู้ฝึกม้าแล้วจะทำอย่างไร คนฝึกม้าก็ว่าข้าพเจ้าก็ฆ่าม้านั้นเสีย ไม่ให้ทำลายชื่อเสียงของข้าพเจ้า เพราะม้าตัวนี้ผ่านการฝึกในสำนักนี้ถึงที่สุดแล้ว มันยังเป็นม้าที่ใช้ไม่ได้
คนฝึกม้าก็ย้อนถามพระพุทธเจ้าบ้างว่า ถ้าพระองค์ฝึกสาวกบางคนของพระองค์ ฝึกไปฝึกมาถึงที่สุดแล้ว มันก็ยังไม่ได้ผลอะไร แล้วพระองค์จะทำอย่างไร
พระพุทธเจ้าก็ตรัสตอบว่า ฉันก็ฆ่าเขาเสีย คนคนนั้นก็เลยแย้งว่า ก็ปาณาติบาต ไม่สมควรแก่สมณโคดมไม่ใช่หรือ พระพุทธเจ้าก็อธิบายว่า
การฆ่าในอริยวินัย ในธรรมวินัยของพระสงฆ์หมายความว่าไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป มีก็เหมือนกับไม่มี คือทำให้ไม่มี ไม่มีการเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป นั่นแหละเรียกว่าการฆ่าในอริยวินัย ไม่ต้องเอามีดอาวุธอะไรมาฆ่าให้ตาย เหมือนคนฝึกม้าจะต้องทำ การไม่เกี่ยวข้องด้วยนั่นแหละ คือการฆ่าที่ถึงที่สุด มันฆ่าถึงจิตใจ การไม่เกี่ยวข้องด้วยก็หมายความว่าทำให้เหมือนกับมันไม่มี มันหายไปแล้ว นี่เรียกว่าการฆ่า

ขอให้คุณ จขกท เจริญในธรรม และอนุโมทนาในความเพียรชำระตนเอง อุปสรรคใดๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างหนทางขอเอาใจช่วย เปลี่ยนเป็นแรงผลักดันเป็นบททดสอบที่จะก้าวข้ามผ่านไปได้ด้วยการเอาชนะจิตใจตนเอง..เพราะชีวิตของพวกเราทุกคนที่ยังเดินอยู่บนเส้นทางของความทุกข์นี้นั้น หาความแน่นอนมิได้เลย

นำมาจาก หนังสือ พุทธทาส ภิกขุ (8 เรื่อง)
http://www.ruendham.com/book_detail.php ... e_content=การฆ่าตัวตายทางวิญญาณ

ไหงกระทู้นี้เริ่มมีลางไม่ดี=_=


ขอให้คุณวารินเน่ฝึกฝนและทำต่อเนื่องไปเถอะนะค่ะ มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่มีคนลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ดีๆ^^~
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ส่วนใครที่มายุ่งย่ามก็ถือซะว่าเป็นมารก็แล้วกันนะค่ะ บางอย่างเราก็ต้องทำใจ

เหมือนที่พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ว่า "เราหยุดแล้ว ท่านตั้งหากที่ยังไม่หยุด" ให้แก่องคุลีมาร

สิ่งที่คุณต้องทำในขณะนี้คือ สงบ ค่ะ^^~
ความนิ่งและสงบจะทำให้คุณดีขึ้น

ขอเอาใจช่วยน่ะค่ะ^^~


ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจ ให้มองภาพนี้นานๆ แล้วก็เพ่งพินิจจิตให้อยู่ในสมาธิน่ะคะ หวังว่าจะช่วยได้




จำไว้นะค่ะ ว่าเราควรจะ สงบ ค่ะ^^~ แล้วสิ่งต่างๆจะดีขึ้นเอง

อนุโมทนาสาธุจ้า

* การชี้สภาวะ เป็นยาพิษชนิดร้ายแรง สามารถฆ่าตัวตนได้ หากเสพเข้าไปอย่างต่อเนื่อง

มาเป็นกำลังให้ด้วยจ้า

จำไว้นะจ้า ว่าความสงบไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
จำไว้นะจ้า ว่าตัวเราไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่สามารถบังคับบัญชาได้
จำไว้นะจ้า ว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

อนุโมทนาสาธุจ้า

^^~อนุโมทนากับพี่ข้างบนค่ะ^^~ ขอบคุณน่ะค่ะที่เป็นกำลังใจให้กับผู้ที่ฝึกทำในสิ่งดีๆ ช่างน่าชื่นชมค่ะ

ดีน่ะค่ะ เหมือนกับเราได้ติดตามการเจริญเติบโตของต้นอ่อนทางธรรม

อยากให้ทุกๆท่านเอาใจช่วยเจ้าของกระทู้ให้มุมานะมากๆขึ้นน่ะค่ะ


ค่ะ อย่าลืมน่ะค่ะ ว่าสัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม
ใครทำกรรมมาก ผลของมันก็มากตาม ใครทำน้อยก็ได้ตามนั้น
ใครทำกระทำกรรมให้เป็นที่เดือนร้อนแก่ผู้อื่นเท่าใด จิตใจเขาก็คงจะเป็นเดือนเป็นร้อนตามเท่านั้น

มนุษย์เรา เกิดแก่เจ็บตาย ไม่เที่ยงค่ะ^^~
อย่าถืออารมณ์ตามคน เราจะเดือนร้อนตามไป

^^~

ดังสุภาษิตไทยที่กล่าวว่า

อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา



สิ่งใดๆทั้งหลายย่อมไม่เที่ยง

การทำดีก็เช่นกัน ย่อมมีสิ่งที่มาผจญ หากแต่สงบและอดทน ดังองค์พระพุทธเจ้า ท่านก็จะประสบความสำเร็จ ณ.ทางธรรมน่ะค่ะ^^~

แม้แต่องค์เทพต่างๆเวลาบำเพ็ญเพียรยังต้องใช้ความอดทน ดังนั้นก็จงอดทนต่อไปเถอะค่ะ


ส่วนทางโลกนั้น คนเราทุกคนย่อมมีสิ่งที่ประสบพบเจอไม่เหมือนกัน หากทำความเข้าใจและอดทนก็จะผ่านไปได้ค่ะ

ท่องไว้น่ะค่ะ อดทน ^^~

วารินแปลว่าน้ำ ก็ขอให้คุณเป็นดังน้ำที่นิ่งสงบ ไม่เคลื่อนไหวไปตามแรงลมหรือแรงของสิ่งรอบข้าง

นิ่งเพื่อ....ใจสงบ.....นิ่งเพื่อ.....สติ.....นิ่งเพื่อ.....ปัญญาจะบังเกิดแก่ผู้ที่มีความนิ่งอันสมควร


อันที่จริง การฝึกสมาธิสติ ฝึกที่ใดๆก็ได้ค่ะ^^~
หากเพียงเราคงความรู้เท่าทันและสติอันเป็นบ่อเกิดได้ จะเดินเหินออกไปข้างนอกก็ย่อมทำได้ทุกเวลา
จะกวาดบ้านทำงานบ้านและฝึกไปพร้อมกันได้ก็ทุกเวลา

ขอเอาใจช่วยน่ะค่ะ^^~ ทำจิตให้เข้าสู่ความนิ่ง ย่อมทำให้เกิดความสงบค่ะ

ในขณะนี้ตอนนี้เราก็รู้สึกว่าโดนหลอกอยู่เหมือนกันน่ะคะ..
เขาไม่ได้มาในรูปของวิญญานหรอก
แต่มาในรูปของคอมเม้นต์ที่เป็นภาพลวงตาซึ่งเกิดจากความอาฆาตของเขาทั้งนั้น

เราไปแหย่รังแตนเข้า แตนก็เลยแยกร่างมารุมล้อมเรา
อย่างที่กระทู้อันแสนล้ำค่าของเรากลายเป็นฉะนี้...
ถามว่าเราเสียใจไหม... เราขอตอบตามตรงว่า เสียใจที่มันกลายเป็นแบบนี้
แต่ไม่ได้เสียใจอะไรมากมายนัก มันเป็นรูปของการเสียความรู้สึก แต่เพราะได้ลดการยึดถือยึดมั่นลงไปได้มาก
ใครเป็นตัวจริง ใครเป็นตัวปลอม
ณ ขณะนี้เรารู้..

เหมือนดั่งดอปเปอร์เกงเกอร์ ที่จะคอยลอกเลียนแบบผู้อื่นตลอดเวลา
แต่ช่างมันเถอะ
เอาเป็นว่าสาระสำคัญที่เราจะพูดจริงๆก็คือ
ถึงแม้เขาจะไม่ได้อยู่ในรูปของวิญญานมาหลอกก็ตาม...
บางทีครั้งต่อไปเราอาจจะเลิกกลัวผี ตัวจริงๆเลยก็ได้ จากประสบการณ์ครั้งนี้น่ะ

----------------------------------------------------------------------

วันนี้กลับบ้านมาดึกมาก... ตามเวลาบันทึกที่เห็น

จึงขอเดิน 4 นาที กับนั่ง20วินาที
ที่ทำนานมากกว่านั้นไม่ได้ก็ดั่งสาเหตุข้างล่างต่อจากนี้

แต่ว่า ด้วยความรู้สึกที่ไม่ต้องการให้มีผู้ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราจะบันทึกต้องถูกปรามาสด้วยใครบางคนที่ไร้สามัญสำนึก
ทำให้เราเล่าทั้งหมดที่เราอยากจะเล่าไม่ได้
ดังนั้น ในเมื่อเล่าไม่ได้

จึงไม่สามารถบันทึกการเจริญสติในวันนี้ได้

แต่จะบันทึกความรู้สึกของเราที่เป็นตัวบอกสภาวะแทน

วันนี้เราได้คิดอะไรหลายๆอย่าง
เป็นต้นว่า เราอยากจะให้ใครบางคนที่ไร้สามัญสำนึกอยู่ ณ ขณะนี้ตกนรก โดยที่เราจะเป็นลากเขาลงไปเอง
แต่เมื่อได้คุยโทรศัพท์กับพี่ จึงได้เกิดปัญญาขึ้นจากสติที่เราเพียรสั่งสมทำกรรมฐานมาเป็นระยะเวลากว่าครึ่งปีว่า
ในขณะนี้ที่เราเผชิญอยู่ก็เป็นการชดใช้กรรมเช่นกัน กรรมของใครกรรมของมัน
ไปเกิดความรู้สึกแช่งเขาไป มันก็เท่านั้น
มันก็เท่านั้นจริงๆ ไม่มีอะไรเลย เพราเขาเองก็คงมีบุญของเขาที่คอยปกป้องรักษาอยู่ แม้จะเป็นเพียงเศษบุญที่ยังทำให้เขามีชีพอยู่ได้โดยไม่โดนลากลงนรกลงไปก่อน
และในขณะนี้ที่เราเผชิญอยู่ก็ถือว่าเป็นการชดใช้กรรมด้วยเช่นกัน

นั้นหมายถึงว่าเราเองก็คงเคยทำเช่นนี้กับคนอื่น เราก็เลยต้องโดนแบบนี้
ดังนั้น เราจึงมีความรู้สึกว่า
ปล่อยให้เป็นเรื่องของกรรมให้เขาจัดสรรไปเอง
เราจึงปล่อยวางซึ่งความรู้สึกเหล่านี้ได้... แต่ยังไม่หมดนักหรอก...

คอยดูต่อไปละกัน