ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=29959 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 26 |
เจ้าของ: | varinne [ 10 มี.ค. 2010, 01:00 ] |
หัวข้อกระทู้: | บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
ก่อนอื่น เราขอแนะนำตัวก่อน ว่า ชื่อของเราในเน็ตนั้น ชื่อ Varinne(วารินเน่) เรียกชื่อเราว่า วา เราชอบสีชมพู สีฟ้า(อ่อนประกาย) และสีแดง เราอายุ 20 ปี บริบูรณ์ เมื่อประมาณ 5 วันที่แล้ว เราปฎิบัติกรรมฐานมาได้ราวๆ ครึ่งปี แล้ว ตอนนี้เรากำลังขึ้นปี 2 อยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และเราปฎิบัติกรรมฐานที่บ้านของเรามาตลอด โดยที่คนในบ้านของเราไม่รู้ และต่อไปนี้ จะเป็นบันทึกรายงานการปฎิบัติต่อจากวันนี้เป็นต้นไป จึงขอรบกวนพื้นที่ในบอร์ดมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณคะ สุดท้ายนี้ หากมีคำแนะนำเพิ่มเติมอยากจะบอกกล่าวเมื่อได้อ่านบันทึกรายงานการปฎิบัติของเราแล้ว สามารถโพสได้คะ วันที่ 9 มีนาคม 2553 เดิน 30 นั่ง 3 นาที วันนี้ นั่งสมาธิไปนิดหน่อย เพราะว่ากลัวผี ก็เลยไม่กล้านั่งนานๆ วันนี้เดินจงกลมแล้วแปลก เพราะว่าเกิดนิมิตเห็นภาพร่างกายของเราเป็นโครงกระดูก ทั้งๆที่ไม่ได้ไปอ่านอะไรที่ไหนมาเลยในช่วงนี้ เกิดความรู้สึกดีใจขึ้นมาว่าเรามองเห็น ภาพที่เคยเห็นก็เลยมองไม่เห็น รู้เลยว่าเกิดกิเลส เพียงความอยากแค่เล็กน้อยก็เป็นกิเลสได้ ตรงข้ามกับทางไปพระนิพพานโดยสิ้นเชิง วันนี้ การเดินทางตัวคนเดียวของเรานั้น กลับรู้สึกสงบอย่างประหลาด คงเพราะเราเป็นคนที่อิสระมาก พอรู้สึกเหมือนต้องทำๆ ก็เลยทำได้ไม่เต็มที่ วันนี้เดินจงกรมแล้วสงบ เงียบ ฝ่าเท้ากระทบพื้น รู้ พยายามเดิน 3 ระยะให้ได้ เพราะเราเป็นคนใจร้อนจึงมองได้ไม่ชัดนัก เรารู้สึกว่าสติของเราเริ่มดีขึ้น เริ่มมองเห้นตามความเป็นจริงได้มากขึ้น เราเข้าใจแล้วว่าทำไมคนเราถึงไม่ควรทำความชั่ว เพราะความชั่วนั้นก่อให้เกิดความทุกข์ตามมา แท้จริงแล้วความชั่วนั้นก็คือ กิเลส ไม่ว่าจะอยุ่ในรูปแบบไหน เมื่อขึ้นชื่อว่ากิเลสแล้ว มันคือความชั่ว และความทุกข์ ทั้งนั้น เรารู้สึกเสียใจที่เราดื้อ และถกเถียงเพราะเราเชื่อว่าเราถูก จริงๆแล้วมันก็ถูกของเราเพราะว่าเราจะต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ถึงเราจะรู้สึกเสียใจ แต่เราก็ยังมีมานะอยู่ เราต้องคอยดูมัน และลดให้มันน้อยลง วันนี้นั่งสมาธิแล้ว อย่างที่บอกก็คือการอาการกลัวผี ถึงแม้ว่าจะสงบก็จริง แต่ใจยังลุกลนอยู่ จบการบันทึกเพียงเท่านี้ |
เจ้าของ: | ประชาชนทั่วไป [ 10 มี.ค. 2010, 01:04 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
ดี ๆๆ นำมาเล่าเรื่อย ๆ นะครับ เป็นประโยชน์กับประชาชนทั่วไป เป็นกำลังใจให้ประชาชนทั่วไปได้ดีมาก 1 ตัวอย่าง ดีกว่าร้อยคำเล่า คำสอน นั่ง ไป ๆ ดีแล้ว ดีใจด้วยครับ |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 10 มี.ค. 2010, 09:01 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
เราชื่อทักทายนะ แต่พี่ๆน้องๆ (ส่วนมากน้องๆ) ในลานแห่งนี้ เรียกเราว่า "ย่าทวด"อายุเท่าไหร่? เราไม่บอกนะ เราชอบสีฟันตอนเช้าและก่อนนอน... เข้าเรื่องดีกว่า...ตอนที่เริ่มปฏิบัติอย่างจริงๆจังๆ ในครั้งนี้ มีอยู่ระยะหนึ่งที่ เกิดความกลัวเหมือนกัน เนื่องจากก่อนหน้านั้น ขณะที่นั่ง...มีนิมิตรเป็นโครงกระดูกบ้าง เป็นคนแก่...บ้างเด็กบ้าง..แล้วค่อยๆเปลี่ยนหน้าเป็นหัวกะโหลก ระยะนั้นกลัวมาก...พอได้เวลาที่จะเข้าปฏิบัติ...ใจมันกลัวไว้ก่อนเลย ตอนเดินไม่เท่าไหร่? แต่พอลงนั่ง...เสียวสันหลังวาบๆ..ต้องย้ายที่นั่ง ปรากฎว่า...รายงานการปฏิบัติ..ทั้งอาจารย์และผู้แนะนำที่ลานนี้ บอกว่าอย่าหนี...เป็นแค่กิเลสมาลวง และเป็นสภาวะหนึ่งเท่านั้น ให้กำหนดรู้...เราก็ทำตาม...ปรากฎว่าอาการที่ว่าก็หายไปจริงๆ เดี๋ยวนี้ถึงจะเห็นนิมิตร...เป็นผีหัวขาด...หน้าตาดุดัน...ตาถมึงทึง หรือจะเละเหลวแค่ไหน?...เราก็กำหนดไป...เดี๋ยวเดียวก็หาย และเราจะนิมิตรเห็นผีหัวขาดนี้บ่อยมากๆ...แม้กระทั่งนอกการปฏิบัติ สดๆร้อนๆ เมื่อคืนนี้ ขณะล้มตัวลงนอน กำลังเคลิ้มๆจะหลับ ก็เห็น มีแต่หัวห้อย..ลอยมาตรงหน้า...ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ในระหว่างปฏิบัติซักกะหน่อย มาแบบไม่ได้รับเชิญ...ไม่ทันตั้งตัว..ก็กลัวนิดนึ่ง..พอรู้สึกกลัวปุ๊ป.. ก็รีบกำหนดเห็นหนอทันที...กำหนดได้สองสามครั้งก็หายไป...แล้วได้ยินเสียง อะไรไม่รู้..จับไม่ได้ว่าเสียงอะไร...แปลกๆแบบไม่เคยได้ยินมาก่อน... เราก็กำหนดได้ยินไป...ก็กลายเป็นหัวเดิมห้อยลงมาใหม่...แล้วที่นี่ไม่ใช่ หัวเดียวแล้ว...พาพวกมาด้วย..ห้อยเรียงกันเข้ามาแบบกลับหัวด้วยนะ หัวนั้นไป หัวนี้เข้ามาแทน...ครั้งนี้กำหนดไปตั้งหลายครั้งกว่าจะหาย แต่ครั้งหลังนี้เราไม่ยักกะกลัว....ถ้ากลัวแล้วหนี...ก็จะไม่ผ่านสภาวะ อย่าหนีซิ...ให้หาอาจารย์...หรือขอคำแนะนำจากผู้ที่ปฏิบัติดี ในลานนี้มีหลายท่าน....ลองดูนะ...แล้วเราจะเข้ามาคุยด้วยบ่อยๆ ถ้าต้องการ...เราหนับหนุนนะ..เด็กที่ใฝ่การปฏิบัติ เพราะเรารู้ว่า เป็นสิ่งที่ประเสริฐแบบไม่มีที่สิ้นสุด....ขอให้มีความเพียรกำหนดอย่าง ต่อเนื่อง...จนบรรลุธรรมขั้นสูงสุดในอนาคตอันใกล้นี้นะ....อนุโมทนา สาธุ เจริญในธรรม |
เจ้าของ: | กรัชกาย [ 10 มี.ค. 2010, 10:50 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า | ||
แนะนำตัวกันหนุกหนานนะขอรับ คุณวาและย่าทวด
|
เจ้าของ: | varinne [ 10 มี.ค. 2010, 15:41 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
ประชาชนทั่วไป เขียน: ดี ๆๆ นำมาเล่าเรื่อย ๆ นะครับ เป็นประโยชน์กับประชาชนทั่วไป เป็นกำลังใจให้ประชาชนทั่วไปได้ดีมาก 1 ตัวอย่าง ดีกว่าร้อยคำเล่า คำสอน นั่ง ไป ๆ ดีแล้ว ดีใจด้วยครับ ขอบคุณมากคะ เราเองไม่ได้เก่งอะไรเท่าไรหรอก... แต่ถ้ามีประโยชน์ก็ดีใจมากเลยคะ taktay เขียน: เราชื่อทักทายนะ แต่พี่ๆน้องๆ (ส่วนมากน้องๆ) ในลานแห่งนี้ เรียกเราว่า "ย่าทวด"อายุเท่าไหร่? เราไม่บอกนะ เราชอบสีฟันตอนเช้าและก่อนนอน... ถ้าไม่สีฟัน คงไม่ไหวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ อ้างคำพูด: เข้าเรื่องดีกว่า...ตอนที่เริ่มปฏิบัติอย่างจริงๆจังๆ ในครั้งนี้ มีอยู่ระยะหนึ่งที่ เกิดความกลัวเหมือนกัน เนื่องจากก่อนหน้านั้น ขณะที่นั่ง...มีนิมิตรเป็นโครงกระดูกบ้าง เป็นคนแก่...บ้างเด็กบ้าง..แล้วค่อยๆเปลี่ยนหน้าเป็นหัวกะโหลก ระยะนั้นกลัวมาก...พอได้เวลาที่จะเข้าปฏิบัติ...ใจมันกลัวไว้ก่อนเลย ตอนเดินไม่เท่าไหร่? แต่พอลงนั่ง...เสียวสันหลังวาบๆ..ต้องย้ายที่นั่ง ปรากฎว่า...รายงานการปฏิบัติ..ทั้งอาจารย์และผู้แนะนำที่ลานนี้ บอกว่าอย่าหนี...เป็นแค่กิเลสมาลวง และเป็นสภาวะหนึ่งเท่านั้น ให้กำหนดรู้...เราก็ทำตาม...ปรากฎว่าอาการที่ว่าก็หายไปจริงๆ เดี๋ยวนี้ถึงจะเห็นนิมิตร...เป็นผีหัวขาด...หน้าตาดุดัน...ตาถมึงทึง หรือจะเละเหลวแค่ไหน?...เราก็กำหนดไป...เดี๋ยวเดียวก็หาย และเราจะนิมิตรเห็นผีหัวขาดนี้บ่อยมากๆ...แม้กระทั่งนอกการปฏิบัติ สดๆร้อนๆ เมื่อคืนนี้ ขณะล้มตัวลงนอน กำลังเคลิ้มๆจะหลับ ก็เห็น มีแต่หัวห้อย..ลอยมาตรงหน้า...ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่ในระหว่างปฏิบัติซักกะหน่อย มาแบบไม่ได้รับเชิญ...ไม่ทันตั้งตัว..ก็กลัวนิดนึ่ง..พอรู้สึกกลัวปุ๊ป.. ก็รีบกำหนดเห็นหนอทันที...กำหนดได้สองสามครั้งก็หายไป...แล้วได้ยินเสียง อะไรไม่รู้..จับไม่ได้ว่าเสียงอะไร...แปลกๆแบบไม่เคยได้ยินมาก่อน... เราก็กำหนดได้ยินไป...ก็กลายเป็นหัวเดิมห้อยลงมาใหม่...แล้วที่นี่ไม่ใช่ หัวเดียวแล้ว...พาพวกมาด้วย..ห้อยเรียงกันเข้ามาแบบกลับหัวด้วยนะ หัวนั้นไป หัวนี้เข้ามาแทน...ครั้งนี้กำหนดไปตั้งหลายครั้งกว่าจะหาย แต่ครั้งหลังนี้เราไม่ยักกะกลัว....ถ้ากลัวแล้วหนี...ก็จะไม่ผ่านสภาวะ อย่าหนีซิ...ให้หาอาจารย์...หรือขอคำแนะนำจากผู้ที่ปฏิบัติดี ในลานนี้มีหลายท่าน....ลองดูนะ...แล้วเราจะเข้ามาคุยด้วยบ่อยๆ ถ้าต้องการ...เราหนับหนุนนะ..เด็กที่ใฝ่การปฏิบัติ เพราะเรารู้ว่า เป็นสิ่งที่ประเสริฐแบบไม่มีที่สิ้นสุด....ขอให้มีความเพียรกำหนดอย่าง ต่อเนื่อง...จนบรรลุธรรมขั้นสูงสุดในอนาคตอันใกล้นี้นะ....อนุโมทนา สาธุ เจริญในธรรม นิมิตของพี่ น่ากลัวมากเลยคะ ซึ่งเราคงไม่มีทางได้เห็น เพราะแค่เห็นอะไรนิดหน่อยเราก็หนีแล้ว ต่อไปนี้เราจะพยายามทำใจไม่ให้กลัวคะ แสดงว่าต่อไปนี้คุณพี่ทักทายไม่กลัวผีแล้วใช่ไหมคะ? ถ้าพี่ไม่กลัวผี เราก็อยากจะไม่กลัวบ้าง ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้อ่านการเจริญสติของคนอื่นด้วย ขอบพระคุณมากคะ ขออนุโมทนา -------------------------------------------------------- วันนี้เดิน 30 นั่ง 5 วันที่ 10 มีนาคม 2553 เกิดความรู้ว่า ทำไม การที่คนอื่นมาทำร้ายเรา เราจึงไม่ควรทำร้ายตอบ เพราะ เราไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไง เราทำเขาทุกข์ใจแบบไหน เขาถึงต้องมาทำร้ายเรา เราไม่ควรที่จะไปทำร้ายเขาตอบเลย เพราะว่าเขามีเหตุผลของเขา เขามีความทุกข์ใจของเขา เราไม่ควรที่จะไปซ้ำเติมเขา เราควรที่จะช่วยเหลือเขาจึงจะถูก การเดินจงกรมทำให้เห็นเหตุ และผล มากยิ่งขึ้น โลกนี้ไม่สำคัญอะไรเลย ไม่มีสิ่งที่สำคัญมากไปกว่าเพื่อนร่วมโลก เราควรที่จะมีพรหมวิหาร 4 ช่วยเหลือเท่าที่ช่วยกันได้ เราไม่ควรเลยที่จะอิจฉา หรือโกรธ หรือเห็นแก่ตัวกับใครก็ตาม เป็นเพื่อนกันไว้ดีกว่า คุณค่าทางวัตถุและสิ่งสมมุติหรือ จะเทียบคุณค่าทางความรู้สึกและจิตใจนั้น ไม่มีเลย เราเดินแล้วเจอตัวมานะของเรา ถ้าไม่ได้เดินจงกรม เราคงไม่รู้ เราเริ่มรับรู้ถึงโทษของมัน ว่ามันมีตัวโทสะเข้ามา และไม่ค่อยฟังใคร จะคิดว่าตัวเองถูกอยู่เสมอ เราเพียงแค่เห็น แต่ยังไม่สามารถที่จะเอามันออกไปได้ เราทำได้แค่มองมัน ว่าเรามีมันอยู่ เรามองมันไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหายไปจากตัวเรา ตอนนี้เรายังใจร้อน และมีโทสะอยู่เล็กน้อย นั่งสมาธิ เราคิดว่าถ้าเราได้คุยกับเพื่อนเราอีกครั้ง เราควรจะทำอะไรบ้าง จบการบันทึกเพียงเท่านี้ |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 11 มี.ค. 2010, 04:51 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
กรัชกาย เขียน: แนะนำตัวกันหนุกหนานนะขอรับ คุณวาและย่าทวด ย่าทวดดีใจอ่ะค่ะ...ที่เจอเพื่อนวัยเดียวกัน แถมรสนิยมเหมือนกันอีก....ก็เลยรีบแถเข้ามาหนับหนุนค่ะ แล้วคุณกัด เอ้ย...คุณกรัชฯ ไม่เห็นแนะนำตัวบ้างเลย สงสัยโจทย์เยอะ...เลยเจี๋ยมๆ เจี๊ยมๆ โปรดระวัง...เสน่ห์แรง...อันตราย คำเตือน: ไม่ควรบริหารเสน่ห์เกินกว่าสองครั้ง/วัน....มากเกิน อันตรายอาจถึงตาย |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 11 มี.ค. 2010, 05:52 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
อ้างคำพูด: ถ้าไม่สีฟัน คงไม่ไหวนะคะ อ้างคำพูด: นิมิตของพี่ น่ากลัวมากเลยคะ ซึ่งเราคงไม่มีทางได้เห็น เพราะแค่เห็นอะไรนิดหน่อยเราก็หนีแล้ว ต่อไปนี้เราจะพยายามทำใจไม่ให้กลัวคะ พี่สังเกตุตัวเองนะค่ะว่า...ก่อนที่จะเกิดอาการกลัว ไม่ใช่เพราะเห็นรูปนิมิตรที่น่ากลัวหรอกค่ะ...แต่จะเกิดจากมีอาการสะดุ้งสุดตัวก่อน ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุอันใด...เช่นกำลังกำหนดอยู่...แล้วมีใครเปิดประตุผลัวะเข้ามา จะสะดุ้งสุดตัว...ถ้านั่งต่อแล้วเห็นนิมิตรเป็นภาพเหล่านั้นจะเกิดอาการกลัวมากๆ เรียกว่า...หวาวสันหลังเลยค่ะ อ้างคำพูด: แสดงว่าต่อไปนี้คุณพี่ทักทายไม่กลัวผีแล้วใช่ไหมคะ? ถ้าพี่ไม่กลัวผี เราก็อยากจะไม่กลัวบ้าง จริงๆแล้วพี่ไม่ใช่คนกลัวผีเลยค่ะ แต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าเห็นอะไรแปลก...เสียงแปลกๆ จะหาให้ได้ว่าเสียงอะไร?... ยังนึกแปลกใจอยู่เลย ว่าตอนที่เกิดอาการกลัวนั้น ทำไมถึงกลัวได้มากมายแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ขนาดออกจาก กรรมฐานแล้ว ความกลัวก็ยังติดอยุ่ตั้งสองสามวันเลยค่ะ.. ต้องไม่หนีนะค่ะ...ตามรู้อย่างเดียว...กลัวก็รู้ว่ากลัว...กำหนดไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหายกลัว...แล้วก็เปลี่ยนเป็นอาการอย่างอื่นมาแทน... แต่ถ้าเราหนี...มันก็จะกลัวอยู่อย่างนั้นไม่เลิก...สภาวะก็จะยังไม่เปลี่ยน ตอนนี้ค่อนข้างทันแล้วค่ะ...ส่วนมากพี่จะเห็นเป็นหัวอย่างเดียว ไม่มีตัว คือเหมือนผีหัวขาด มาแต่หัวค่ะ บางทีเป็นเด็กน่ารักมากตัวอ้วน..แล้วจะค่อยๆ เปลี่ยนหน้าเป็นเหี่ยว...ตาเริ่มโบ๋..ค่อยๆฉีกยิ้ม..ตัวจะหายไป เหลือแต่หัว...บ่อยมาก หรือไม่ก็จะเห็นแค่มือ...เริ่มจากมือที่สวย ทาเล็บสีดำ..แล้วก็เปลี่ยนเป็นมือเหี่ยวๆ.. จนเหลือแต่กระดูก... เดี๋ยวนี้เหรอ? พูดได้เต็มปากเลยว่าไม่กลัวแล้วค่ะ...พอเห็นก็จะกำหนดเลยว่า..เห็นหนอๆๆ จะตาโบ๋...จะฉีกยิ้ม...จะหน้าเหี่ยว..เหลือแต่หัว...บางทีก็ไม่เห็นตัว แต่รู้ด้วยสัมผัส คือรู้ว่ามีอะไรบางอย่าง แถวๆนี้ ก็จะเฉยๆ ใจรับรู้อย่างเดียว ไม่ต้องกด หรือข่ม...มันเป็นเอง ไม่ตกใจ คือพอนิมิต ก็รู้ว่านิมิต กำหนดรู้ไป เดี๋ยวมันก็หาย หรือ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทน... หนูวาไม่ต้องกลัวนะค่ะ... ต้องคิดว่าเราปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ...เราเป็นลูกพระตถาคต...ต่อให้พญามารมาเอง... ก็ทำอะไรลูกตถาคตไม่ได้....ท่องไว้...อีกสองสามวัน..เชื่อว่าหนูวาคงจะเลิกกลัวผีได้เอง.. ถ้าไม่หนีเสียก่อน.... อ้างคำพูด: ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้อ่านการเจริญสติของคนอื่นด้วย ขอบพระคุณมากคะ ขออนุโมทนา ยินดีมากค่ะ หาเพื่อนคุยเรื่องนี้ด้วยอยู่แล้ว จะได้เหมือนกับทบทวนสภาวะไปในตัวด้วย บางทีตอนบันทึก..นึกไม่ออก พอได้มาแชร์กันแบบนี้ กลับนึกได้ทีหลังก็มี ถ้าหนูวาไม่เบื่อ วันนี้ขอปรบมือให้ที่นั่งเพิ่มขึ้นอีก ฉอง..นาที อนุโมทนาสาธุ เจริญในธรรมค่ะ |
เจ้าของ: | ประยุทธ์ [ 11 มี.ค. 2010, 06:03 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
เป้นสิ่งที่ดีมากเลยที่เล่าการปฏิบัติให้ทราบ ทำไมต้องกลัวด้วยละครับ สิ่งที่เรียกว่าผีนั้น เป็นสิ่งที่อยู่นอกภพภูมิของเรา เขาจะไม่มาหลอกเราหลอกนะ เขามาขอส่วนบุญกับเรามากกว่า อุทิศส่วนบุญให้เขาสิ ทำทุกวัน ผมก็เคยพบเขาได้พูดคุยกับเขาโดยไม่รู้ว่าเป็นเขาถ้าตอนกลับเขาไม่แสดงปาฏิหารไม่รู้เลยว่าเป็นเขา อุทิศบูญให้เขาไปเขาก็ไม่มากวนอีก ให้คิดว่าสิ่งทุกสิ่งที่เราพบเจอ มีกรรมร่วมกับเรามาทั้งนั้นเมื่อเขาลำบากเขามาหาเราให้เราช่วย เราต้องช่วยเขาได้บ้างตามอัตภาพของเรา |
เจ้าของ: | กรัชกาย [ 11 มี.ค. 2010, 07:57 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
taktay เขียน: กรัชกาย เขียน: แนะนำตัวกันหนุกหนานนะขอรับ คุณวาและย่าทวด แล้วคุณกัด เอ้ย...คุณกรัชฯ ไม่เห็นแนะนำตัวบ้างเลย สงสัยโจทย์เยอะ...เลยเจี๋ยมๆ เจี๊ยมๆ โปรดระวัง...เสน่ห์แรง...อันตราย คำเตือน: ไม่ควรบริหารเสน่ห์เกินกว่าสองครั้ง/วัน...มากเกิน อันตรายอาจถึงตาย หากเสน่ห์แรงดังว่า กรัชกายคงได้รับการต้อนรับจาก จขกท.บ้างแล้วล่ะครับ แต่นี่... ดังนั้น จึงไม่น่ามีอันตราย |
เจ้าของ: | ทักทาย [ 11 มี.ค. 2010, 09:22 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
กรัชกาย เขียน: หากเสน่ห์แรงดังว่า กรัชกายคงได้รับการต้อนรับจาก จขกท.บ้างแล้วล่ะครับ แต่นี่...ดังนั้น จึงไม่น่ามีอันตราย หนูวา..ระวังตัวด้วย แถวนี้มีระเบิด |
เจ้าของ: | Rosarin [ 11 มี.ค. 2010, 09:48 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
...Happy Birthday คุณน้องวาวา... ...ขออนุโมทนาบุญกุศลด้วยค่ะ... ...นั่งสมาธิถ้ากลัวผี...มีวิธีแก้...ผีไม่เข้าใกล้ด้วย... ...ฟังพระธรรมเทศนาไปด้วยขณะนั่งสมาธิ... ...ใจอยู่กับตัว...ใช้หูฟังเสียง...ระลึกพุทโธ... ...เท่านี้ก็โอเค...ใจก็จะไม่วอกแวกไปไหนค่ะ... ...ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยนะคะ |
เจ้าของ: | nuttida [ 11 มี.ค. 2010, 10:10 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้ัจักนะคะ วันนี้เ้ข้ามาอ่าน เจอเรื่องของพี่ทักทายน่ากลัวมากเลยค่ะ ปกติตัวเองเป็นคนกลัวผีมากๆๆๆ แต่ตอนหลังมาหัดปฏิบัตินั่งกรรมฐานโรคกลัวผีก็ดีขึ้นแต่ยังไม่หาย ทุกวันนี้เวลานั่งหรือเดินจะไม่เคยเห็นอะไร บางทีเห็นเค้าพูดกันก็เกิดอาการอยากเห็นเหมือนคนอื่น แต่ก็จะพยามยามห้ามตัวเอง มีคนบอกว่าที่ได้เห็นเป็นบททดสอบจิตใจ ทุกวันนี้ถ้าวันไหนถือศีลแปดก็จะไม่ค่อยกล้าลงมานอนที่พื้นเท่าไหร่ กลัวมองไปใต้เตียงแล้วจะเห็นอะไร น้องวา ขออนุโมทนาบุญกุศลด้วยอีกคนนะคะ แล้วจะเข้ามาอ่านเรื่อย ๆ ขอให้เจริญในธรรมค่ะ |
เจ้าของ: | กรัชกาย [ 11 มี.ค. 2010, 12:59 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า | ||
นี่ก็กลัวมายากล หนูมีเรื่องรบกวนสอบถามอาจารย์อย่างนี้ค่ะ เวลาที่นั่งสมาธิกลางวันนั่งได้ แต่พอมืดก็กลัวผี(เอามากๆๆๆ)จนไม่กล้านั่ง จะมีบทสวดมนต์ หรือว่า ต้องทำอย่างไรที่แก้อาการกลัวผีได้บ้างค่ะ ลองปลงอสุภะตัวเองก็แล้ว ก็ยังกลัวอยู่ดีค่ะ http://board.palungjit.com/f133/นั่งสมาธิกลางคืนจะกลัวผี-มีบทสวดมนต์แก้ไหมคะ-224503.html
|
เจ้าของ: | รินรส [ 11 มี.ค. 2010, 13:47 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
มาอ่านกระทู้ต้งแต่เมื่อวานค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าเล่าเรื่องของตัวเองดีไหม เป็นคนกลัวผีเหมือนกันค่ะ แต่ไม่กลัวถึงขนาดไม่กล้าทำอะไร เมื่อต้นเดือนกันยายนปีที่แล้ว ขณะกำลังปฏิบัติอยู่ก็เกิดนิมิตผีผู้หญิงขึ้น รินรส เขียน: เมื่อคืนนี้ ตอนเดินจงกรมมีการยกเท้าผิดจังหวะ เพราะสับสนระหว่างเดินระยะที่ 3 กับระยะที่ 4 ก็กำหนดผิดหนอ แต่รู้สึกว่าเดินสนุกมากเลยค่ะ กำหนดว่ารู้หนอ ช่วงแรกของการนั่ง หายใจช้าค่ะ คือรู้ว่าหายใจจากช้าแล้วค่อย ๆ เร็วขึ้น แล้วค่อย ๆ ช้าลง จนลมหายใจหายไป 3 รอบ หลังจากนั้นเห็นภาพผีผู้หญิงผมยาวใส่ชุดดำ ขอบตาคล้ำมาก ตาถลนออกมาจากเบ้าตา ค่อย ๆ ใกล้เข้ามา ๆ ตอนแรกกำหนดเห็นหนอประมาณ 6 ครั้ง ภาพก็ไม่หาย จึงเริ่มกลัว กำหนดกลัวหนออีกประมาณ 6-7 ครั้ง ภาพก็ไม่หาย เลยแผ่เมตตา ภาพก็ยังไม่หายอีก เลยบอกเขาในใจว่าออกจากกรรมฐานแล้วจะอุทิศส่วนกุศลไปให้ ภาพก็ยังไม่หาย เลยกลับมากำหนดพอง+ยุบ+นั่ง+ถูก บ้าง สลับกับกำหนดเห็นหนอและกลัวหนอบ้าง รู้สึกว่าเขาค่อย ๆ เข้ามาใกล้ ๆ และนั่งลงข้าง ๆ ตัว แล้วยื่นมือมาจะบีบคอ แต่แค่แตะค่ะ ยังไม่บีบ พอใกล้จะหมดเวลา รู้สึกว่าเขายิ้มน้อย ๆ แล้วลุกออกไป กำหนดรู้หนอแล้วกำหนดพอง+ยุบ+นั่ง+ถูก จนหมดเวลา เมื่อคืนฝนตกหนักตั้งแต่ตอนเริ่มนั่ง มีฟ้าผ่า 3 ครั้ง (กำหนดเสียงหนอ) หลังจากมีผีเข้ามา เลยเสริมบรรยากาศเข้าไปอีก แบบนี้แสดงว่าสติอ่อนลงอีกใช่ไหมคะ viewtopic.php?f=2&t=25475&st=0&sk=t&sd=a แต่วันต่อๆ มาก็กำหนดเห็นหนอ กลัวหนอ ผีที่เห็นทั้งตัวก็จะเห็นเหลือแค่ขากับแขน ในที่สุดก็ไม่มีผีอีกเลย (อาจารย์คะขออนุญาตนำข้อความที่เคยสนทนากันมาให้น้องเขาอ่านนะคะ ) อีกอย่างหนึ่งคือ เมื่อก่อนนี้ ในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะตอนซักผ้าในห้องน้ำ ตอนสระผมกับล้างหน้า (ต้องหลับตา) และตอนก่อนจะหลับ จะชอบคิดว่ามีผีอยู่ใกล้หรืออยู่ข้างหลัง (ไม่ถึงกับเปิดไฟนอน) แตเดี๋ยวนี้หลังจากฝึกกรรมฐาน จะไม่ค่อยนึกถึงเรื่องนี้เลย ความคิดความกลัวไม่ค่อยมีแล้วค่ะ คงเป็นเพราะเราอยู่กับปัจจุบันมั้งคะ |
เจ้าของ: | กรัชกาย [ 11 มี.ค. 2010, 18:40 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: บันทึกการเจริญสติของข้าพเจ้า |
มาดูว่า พระพุทธเจ้าตรัสเรื่องชีวิตหรือขันธ์ 5 นี้ว่าอย่างไร สังเกตคำว่า จิต หรือ วิญญาณ ท่านเปรียบเหมือนอะไร "พระพุทธเจ้า ได้ตรัสแสดงไว้ว่า รูปอุปมาเหมือนฟูมฟองน้ำ เวทนาอุปมาเหมือนฟองน้ำฝน สัญญาอุปมาเหมือนพยับแดด สังขารอุปมาเหมือนต้นกล้วย วิญญาณอุปมาเหมือนมายากล ภิกษุพินิจดู โดยแยบคาย ซึ่งขันธ์ 5 นั้น โดยประการใดๆ ก็มีแต่สภาวะที่ว่างเปล่า พระผู้ทรงปัญญาดังผืนแผ่นดิน ทรงปรารภร่างกายนี้แล้ว ทรงแสดงการละธรรม 3 อย่าง (โลภะ โทสะ โมหะ หรือ ตัณหา มานะ ทิฏฐิ) ไว้ ท่านทั้งหลาย จงดูรูปที่เขาทิ้งแล้ว เมื่อใด อายุ ไออุ่น และวิญญาณ ละกายนี้ เมื่อนั้น ร่างกายก็ถูกทิ้งนอนไร้จิตใจ กลายเป็นอาหารของสัตว์อื่น นี้แหละการสืบต่อชีวิตก็อย่างนี้ มันเป็นมายากล หลอกคนโง่ให้เพ้อ ได้บอกแล้วว่า ขันธ์ 5 นี้เป็นผู้ล่าสังหารอยู่ในตัว จะหาแก่นสาร ในขันธ์ 5 นี้ย่อมไม่มี ภิกษุระดมความเพียรแล้ว พึงพิจารณาขันธ์ทั้งหลาย โดยมีสติสัมปชัญญะ มีสติมั่น ทั้งวันทั้งคืน พึงละเครื่อง ผูกมัดเสียให้หมด พึงสร้างที่พึ่งให้แก่ตน เมื่อปรารถนาอัจจุบท (นิพพาน) ก็พึงประพฤติเหมือนดังคน ที่ศีรษะถูกไฟไหม้" (สํ.ข.17/247/174) |
หน้า 1 จากทั้งหมด 26 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |