“ระวังอย่าไปเรียนอวิชานะ เรียนวิชาต้องเรียนให้หายโกรธ หายหลงหายลืมนะ ฯลฯ”
“ระวังถูกจับติดคุกนะ จำอดีตชาติได้ไหม? การติดคุกอิสรภาพน่ะ(การแต่งงาน) ถ้าติดคุกแล้วมันไม่จบนะ เราตายไป เขาก็เอาใหม่ คุกนี้แน่นนักหนา จะอยู่กับวิชาหรืออวิชาล่ะ”
“อาหารทุกอย่างให้กินเป็นยานะ ไม่ใช่เจไม่เจ ไม่ให้ติดทุกอย่างให้อาหารเป็นยารักษาโรคเท่านั้น”
“คนเรานั้นมันบ้า ขี้ออกจากตูดแล้ว ก็ยังยึดว่าขี้ของกูอีก”
“ขี้ของใครว่ะ? เหม็นตายห่า”
พอดีเจ้าของขี้ได้ยินเข้า โมโหใหญ่ “มึงมาด่าขี้กูเหม็นทำไมวะ!”
อีกคนบอกว่า “กูไม่รู้นี่หว่าว่า ขี้ของมึง”
ทั้ง ๒ คนก็เลยทะเลาะกันใหญ่ “ดูซิคนเรา แม้แต่ขี้ของมันถ่ายออกมาแล้ว ใครมาว่ามันก็ยังโกรธ นั่นแหละความหลง”
“ฯลฯ คนเราเกิดมาทำไมหรือ ก็เกิดมาเพื่อดับกิเลสตนเองน่ะซี! ฯลฯ อย่ามัวแบกทุกข์อวิชชาอยู่เลย อย่าได้ประมาทนิ่งนอนใจนะ ให้สำรวม กายวาจา ใจให้เต็ม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ฯลฯ ให้ศรัทธามั่นในโลกุตตรธรรมจะได้รู้แจ้งธรรม พ้นเกิดแก่เจ็บตาย”
“พวกเราถูกความแก่ เจ็บ ตาย คาดโทษไว้แล้ว จงรีบแก้ไขตัวเองซิ!
เกิดเป็นทุกข์ เจ็บเป็นทุกข์ ตายเป็นทุกข์ จะเอาอีกหรือ หือ?
มัวแต่มองตาคนอื่นทำไม? ตาของเราก็มี มองผิวหนังคนอื่นทำไม?หนังของเราก็มีอยู่รอบ
มองหน้าคนอื่นทำไม? หน้าของเราก็มีอยู่แล้ว ระวัง! อย่าคล้อยตามคน สัตว์ บุคคลจะหลงทางเดินไม่ถูกทางไม่ถึงที่หมายได้นะ!”
“พูดจาให้ระวังปากนะ”
“มาวัดก็เป็นโสดาเต็มวัด เต็มโบสถ์ เต็มศาสนา พอออกจากวัดก็เป็นบ้านกู ของกู หมด เออ! โสดาหายไปไหนหมด วิ่งมาวัดหมด โสดาเฉพาะมาวัดอยู่คืนเดียว วันเดียว พอกลับไปบ้านเป็นคนหมด”
“คนดีต้องหนีบ้าซี! บ้ากับบ้าก็ไปต่อยกันซิ สนามมวยต่อยกันไม่รู้จักเจ็บ จักตาย สนามม้าก็เหมือนกัน สร้างเสร็จหมดเงินตั้งแสนตั้งล้าน มีทุนเท่าไรก็ไปทุ่มเข้าสนามม้าหมด เราบอกมันตรงๆ ไม่เชื่อหรอก ไปสนามบ่อยๆ ระวังม้าเตะนะ ! ถุงขาดนะ กระเป๋าขาดนะ เงินหมดเลยเหลือแต่ร่างกาย”
“เวลาทำบุญก็อย่าห่วงบุญของตนเอง”
“อยู่บ้านอย่าติดบ้านนะ อยู่วัดอย่าติดวัดนะ อยู่ถ้ำอย่าติดถ้ำนะติดที่ไหนก็เป็นกิเลสที่นั่น”
“ฯลฯ เดี๋ยวกินเจ เดี๋ยวกินเนื้อ เดี๋ยวกินอย่างโน้นเดี๋ยวกินอย่างนี้กินนั้นตามสมมุติ กินอาหารตามมีตามได้ ไม่ใช่กินผักกินเนื้อ”
“คนไทยนี่ อะไรก็ไม่เสียดายหรอก ในโลกนี้ให้หมดนะ อามิสน่ะ! แต่มีข้อแม้ว่า ผัวดิฉันน่ะใครแตะไม่ได้นะ ! เอาตายเชียวนะ ! จะไปนิพพานจะเอาผัวไปด้วย ปัทโธ่ ! เขาไปนิพพานเขาเอาผัวเอาเมียไปด้วยที่ไหนกัน?เขาเอาธรรมะไปต่างหากล่ะ
“เกิดตายเป็นตัวเอง ตัวโมหะ ถ้าไม่พ้นเกิด ไม่พ้นตาย แล้วจะเกิดมาทำไม? เกิดเป็นทุกข์ ตายเป็นทุกข์ จะเอาอีกหรือ? เกิดก็ไม่เที่ยงตายก็ไม่เที่ยง แล้วเราจะมาเกิด จะมาตายทำไม? กายนี้เขาทดสอบเราว่า“หลงเขาหรือเปล่า” ถ้าหลงกายนี้ก็เกิดบ่อยตายบ่อยเป็นทุกข์บ่อยนะ”
“ปูมันไม่มีหัว ปูมันปวดหัวหรือเปล่า
งูมันไม่มีขา งูมันปวดขาหรือเปล่าล่ะ !”
“พวกญาติโยมที่ไปเผาศพพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ชอบขอกระดูกมาเก็บไว้ ธรรมะมันไม่เอา มันจะเอาแต่กระดูก จะรบราฆ่าฟันกันก็เพราะกระดูกน่าสังเวช !”


ที่มา http://thai.mindcyber.com/buddha/why2/1146.php