ตามกระทู้เลยครับท่านทั้งหลาย ประมาณเที่ยงวันเดือนเมษา อยู่นอกชายคา ถอดเสื้อ ตั้งกายตรงดำรงสติมั่น กำหนดจิตไว้ที่อารมณ์กรรมฐานที่ตนถนัด หากนั่งได้ กายใจสงบระงับ มิกระวนกระวายเป็นอันใช้ได้ครับ หรือถ้ากลัวผิวเสีย เลือกเอาที่ยุงเยอะๆ ตอนกลางคืน ถ้านั่งไปไม่รู้สึกว่ายุงกัด กายใจสงบระงับ ซัก 1 ชม ก็เป็นอันใช้ได้ ประมาณนี้แล ลองดูไม่ต้องกลัวเป็นอันตรายหรอกนะครับ เพราะถ้าสมาธิไม่ถึงระดับจิงมันเลิกเองแน่

สำหรับผมถนัดเมตตาภาวนา ครับ

ทำไมจะต้องออกไปนั่งตากแดดตากยุงล่ะขอรับ

ใช้ทดสอบระดับสมาธิ และเนื่องจากว่าผลของเมตตาภาวนาจะทำให้รู้สึกเป็นสุขมาก ก็เลยลองทดสอบดูว่าถ้ากายทุกข์แล้วใจจะสุขได้หรือไม่ อีกทั้งความรู้สึกทางกายก็ลดน้อยลง มันก็เลยทนได้ กายใจก็สงบระงับ ตอบตงคำถามเป่าคับ

แพ้ยุง แพ้แดด ค่ะ
มีวิธีอื่นอีกไหม
ขันติหนอ

ก็พอมีครับ เปิดแอร์ให้เย็นจัด แล้วก็ลองทำดู
หรือ ลองนั่งในที่ที่มีเสียงดัง ๆ แล้วเสียงจะค่อยๆ เบาลงเป็นต้น

ถ้างั้น สมาธิเราคงต่ำมาก...

โอ

พระเจ้า


นี่ถ้าจับไข้เพราะยุง สั่นงกๆ คงจะเรียกว่า "ปิติ"

พอพิษไข้มันหนักขึ้นจนเคลิ้มๆ เบลอๆ ฝันๆ คงเรียกว่า "สุข"

พอ shock หมดสติ วูบลงไป คงเรียกว่า "เอกัตคตา"

ตื่นจาก shock คงนึกว่าได้ฌาน ได้ออกจากฌาน


ถ้าสลบไปสัก 7 วัน แล้วฟื้น
คงจะดีใจว่าได้เข้าฌานหายไปจากโลกได้ตั้ง 7 วัน
น่าจะเป้นสมาบัติ

สลบอยู่ 7 วัน ร่างกายขาดอาหาร
พอตื่น ร่างกายมันสั่งให้หิวน้ำตาล
คงจะไปนึกว่าได้เวลากิน ไข้าวมธุปายาส"
ชรอยคงจะได้มรรคได้ผลอันสำคัญอันใดอันหนึ่ง

แหม

ขายหน้าจริงๆ สมาธิชาวพุทธ


นั่งสมาธิอยู่ตอน 7 โมง
แดดสบาย กระหยิ่มยิ้มย่องว่าทนแดดได้

แดด 8 โมงเริ่มร้อน ยิ่งทนได้ยิ่งมานะว่านี่ทนได้

พอเริ่ม 11 โมง เหงื่อแตก เสียน้ำ ก้ยังทนได้ ก็ยิ่งมั่นใจเข้าไปอีกว่า เรานี้เอาชนะความทุกข์ได้
ร่างกายบังคับบัญชาได้ บัญชาให้ทนความทุกข์

พอแดดเที่ยว เหงือแตกมานาน น้ำหมด
ชักเริ่มเบลอ เอา่ะคราวนี้ องค์ฌานเรียงหน้ากระดานมาอย่างรวดเร็ว
วิตก วิจารณื ปิติ สุข พรวดๆมา
จิตรวมตกวูบ หมดสติ หายไปจากโลก
ความทุกข์ทั้งหลายหายไปหมด

ถ้าเอาคุณอายุไปเผาตอนนี้ ก็ไม่แสบไม่ร้อนอะไร
เพราะร่างกายมันสั่งไม่ให้ทุกข์ได้จริง มันสลบหนีความทุกข์ไปเลย

แต่ชรอยจะมีบุญ

ชาติสยามาหามไปส่งโรงพยาบาล

ปากก็ด่า แต่มือก็หามไปส่งโรงพยาบาล
เพราะสงสารคนเข้าสมาบัติ

ฟื้นขึ้นมาก็ดีใจอีกนะ ว่าทนแดดได้ ทนความทุกข์ได้

ชะรอยคราวหน้าจะทนได้ถึงบ่ายสอง
ต้องลองอีก

คราวหน้าชาติสยามจะแอบเอา กระเทียม พริกไทย เกลือ ซี้อิ๊วขาว น้ำปลานิดหน่อย น้ำตาล
โขลกให้มันเข้ากัน แล้วแอบเอาไปทาตอน 11 โมง

ตกบ่ายสอง ชาติสยามคงจะได้ดูเมนูจานใหม่ของชาวโลก
ชื่อ "สมาบัติแดดเดียว"

ก็ดีนะครับ

จะได้ ทดสอบ อัตตกิลมถานุโยค ไปในตัว

จะทำร้ายตัวเองทำไม
ระดับไหนตรวจสอบตัวเองไม่ได้หรอ
สมาธิแบบที่พุทธเจ้าปฏิบัติ ต้องตรวจสอบว่าอยู่ระดับไหนด้วยยุงและแดด
เอาปรอทวัดเลยมั้ย ว่าทนร้อนเย็นแค่ไหน ได้ระดับไหน

เป้นการทดสอบแบบง่ายๆของคุณอายะเค้า ก้ช่วยได้ในระดับนึงครับ
เพียงแต่ถ้าสมาธิ & ความอดทนไม่สุงพอ จะทนไม่ได้ตั้งแต่ยุงตัวแรก(1ตัว)กัด
หรือตั้งแต่เหงื่อเริ่มออกกลางหลัง

หาที่สงบสบายๆนั่ง ไม่ร้อนหรือเย็นจนเกินไป(คือที่ๆไม่สบายจนเกินไปเช่นห้อง
แอร์ )

ถ้านี่คือวิธีง่ายๆที่จะทดสอบ
งั้นแปลว่าสมัยก่อนก็ตรวจสอบโดย
หาเรื่องให้ยุงกัดเล่นและไปตากแดดตรวจสอบ
คนสมัยก่อนก็เก่งๆเหมือนกันก็คงคิดวิธีนี้ออกใช่มะ

ส่วนตัวเราก็ไม่ใช่นักทำสมาธิอะไรแค่สงสัยว่ามันง่ายที่สุดดีสุดแล้วหรอ
น่าจะมีง่ายกว่านี้ดีกว่านี้ได้นะ
แล้วทำสมาธินี่ห้ามขยับห้ามไล่ยุงหรอ แปลว่าจะมีสมาธิต้องนั่งกับที่ทนแดดทนฝนหรอ
จะทรมานตัวเองทำไมน้อ
(แล้วถ้าวันไม่มีแดด ไม่มียุง ก็ตรวจสอบสมาธิตัวเองไม่ได้สิเนี่ย ง่ายหรอดีหรอ คิดใหม่ทำใหม่ดีมั้ย)

ไม่รู้เหมือนกันครับแค่เป็นวิธีที่ผมใช้
แล้วท่านละทำอย่างไรเล่าให้ฟังหน่อยครับ


มันไม่ทรมานหรอกท่าน ถ้าทรมานก็แสดงว่าความเพียรหย่อน จะเข้าใจไหมเนี่ย




พิมพ์ตั้งเยอะแยะหาสาระไม่ไ้ด้เลย เศร้าหมองแท้หนอ อยากว่าอะไรก็ว่ามาเหอะท่านชาติ เพราะคนประเภทสมาธิไม่เคยทำ แต่สามารถไปรู้ปรมัตถ์ได้เลย ผมก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรเหมือนกัน

คุณอายะคะ แล้วนั่งดูยุงมันกัดเฉย ๆ อ่ะคะแบบว่าให้มันกินนิดนุงอ่ะค่ะ
แล้วตอนเที่ยง ช่วยงานวัด เหงื่อแตกจนเสื้อผ้า เผ้าผมเปียก(แบบคนอื่นหลบแดดหมด)
ใจกลับเย็นสบาย ไม่รู้สึกว่าร้อนเลยอ่ะ

หรือว่าต้องนั่งสมาธิตั้งกายตรง ตามที่ว่า ถึงจะทดสอบได้คะ