คืออยากรบกวนขอคำปรึกษาค่ะ

เมื่อก่อนเวลาสวดมนต์ และก็นั่งสมาธิในห้องพระจะไม่รู้สึกกลัว นั่งได้เป็นชั่วโมงรู้สึกว่าตัวเบา แต่2 ปีหลังรู้สึกว่านั่งสมาธิไม่ได้แล้ว ถ้านั่งคนเดียว จะรู้สึกกลัวมาก ความรู้สึกว่าเวลานั่งแล้วมันเหมือนมีใครมานั่งข้าง ๆ หรือมีใครกำลังมองเราอยู่ ความรู้สึกนั้นมันบอกไม่ถูกเหมือนกัน จะมีวิธีการแก้ยังไงบ้างค่ะ เพราะตอนนี้ไม่ค่อยกล้านั่งเลย อยากทราบค่ะว่าเป็นเพราะอะไร

ผู้เขียนไม่ทราบว่าท่านฝึกได้ในระดับใด แต่จะลองตอบให้เป็นข้อคิดนะค่ะ
1 หากท่านฝึกยังไม่ข้ามผ่านสมถะกรรมฐาน แสดงว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เป็นอุปทาน จิตคิดไปเอง ไม่มีอะไรค่ะ เพราะในความเป็นจริงนั้น ก็ไม่มีอะไรจริง จงเชื่อมั่น และศรัทธาในสิ่งที่เรากระทำให้เหนียวแน่น เพราะสิ่งนี้จะคุ้มครองเราเองค่ะ
2 หากท่านฝึกข้ามผ่านสมถะกรรมฐานแล้ว แสดงว่าเป็นสภาวะธรรมของญาณค่ะ ที่มาแสดงให้เราเห็นถึงความกลัว หากจะถามว่ากลัวสิ่งใดนั้น จิตกำลังจะสอนให้ท่านได้รู้จักถึงความกลัวต่อบาป ความกลัวต่อการกระทำผิดทั้งปวงนั่นเองค่ะ แต่ก็อีกนั่นแหล่ะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจ และยึดติด เพียรฝึกต่อไปเท่านั้นเพราะหากผู้ฝึกยึดติดจะทำให้เราละเสียซึ่งการไปสู่มรรคผลนิพพานค่ะ
โชคดี ประสบความสำเร็จในเร็ววันนะค่ะ สู้ สู้

การทำสมาธิ เป็นการเปิดประตูเข้าไปสู่ภพภูมิในโลกวิญญาณหรือปรโลก ผมจึงไม่แปลกใจเลยว่าคุณกลัว

การทำสมาธิแล้วได้ฌาน ฌาน แปลว่า องค์แห่งภพ ภาษาที่ทันสมัยหน่อย ฌาน แปลว่า ประตูเปิดมติไปสู่ภพภูมิต่างๆใน 3 ภพ

พระพุทธองค์นั่งทำสมาธิอยู่ใต้ต้นโพธิ ท่านไปรู้เห็นในภพภูมิต่างๆว่ามี 31-32 ภูมิได้อย่างไร แล้วยังรู้เห็นเรื่องราวต่างๆในจักรวาลด้วย รู้ว่ามีโลกธาตุมากมายเหลือเกิน ท่านรู้เพราะท่านไขกุญแจลับเปิดมติต่างๆในจักรวาลในทุกภพภูมิยังไงล่ะครับ

ป่าว ไม่ไขกุญแจลับมิติ
แต่ไขที่แม่กุญแจต่างหาก

เฮ้อ...................

ผมก็เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาบ้าง ผมจะไม่ขอแนะนำอะไร
แต่จะเขียนเล่าประสบการณ์ของผมให้ได้อ่านก็แล้วกัน เอาแบบสั้นที่สุด
ปีที่ผ่านมานี้เอง จากเหตุฆ่ากันตายที่อพาร์ทเมนท์ที่ผมเช่าอยู่ ขอไม่บอกว่าที่ใหน คน-ตายอยู่ชั้น 8 ส่วนผมอยู่ชั้น 6 ผมก็ไหว้พระสวดมนต์ตามปกติ แต่มาถึงช่วงที่ต้องนั่งสมาธิ ความ-กลัวก็เกิดขึ้น กลัวไปต่างๆนาๆ ก็หลายวันอยู่เหมือนกัน กว่าจะกล้า แต่ระหว่างนั้นก็ถามตังเองตลอดเวลา
ก็เคยได้ยินมา "ความกลัวเกิดจากความไม่รู้" แล้วผมไม่รู้อะไร นั้นคือสิ่งที่ผมต้องทำให้แจ้ง ก็พอจะเข้าใจขึ้นมาบ้างว่า
ความกลัว คือ ทุกข
สมุทัย หละ
นิโรธ หละ
มรรค หละ
ผมก็เลยกลับไปศึกษา อริยสัจ ๔ อีกที ก็เลยพอจะรู้ว่าตัวเองขาดบารมีส่วนใหนไปบ้าง แล้วก็ทำให้มาก
อริยสัจ ๔ เป็นแค่จุดเริ่มต้น ในการค้นหา สุดท้ายก็ได้คำตอบ

ผมก็เลยถามกับตัวเองว่า"กลัวความตายไหม"

"ถ้าต้องตายในขณะนั่งสมาธิ กลัวไหม"

เรื่องราวอาจจะเหมือนของคุณซะทีเดียว แต่ที่เหมือนกันคือ"ความกลัว"

เบาได้ ก็กลัวได้

ชอบได้ ก็เกลียดได้

จิตคน ๆ เป็นได้ร้อยแปด

เกิดจากใจ ๆๆ ทั้งนั้น ฟังพระว่ามา

ใจปรุงแต่ง ใจสร้าง ใจยึด ใจทุกข์

เมื่อเราเชื่อมั่นในความดีแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัวเลย
แต่ก็อย่างว่า ก็เพราะเรากลัวสิ่งที่ไม่ควรกลัวกันอยู่ทั้งนั้นแหล่ะ
ต่างก็ปฎิบัติเพื่อความเป็นผู้ไม่กลัวต่อสิ่งที่ชั่วร้ายอันจะพึ่งมี
เมื่อไม่รู้ซึ่งหนทาง จงวางใจให้เป็นเจตนาที่ดีไว้ก่อน อย่างอื่นที่ดีๆก็จะตามมาเอง
เพราะใจเป็นทางเริ่มต้น และทางสิ้นสุด เมื่อเริ่มต้นดี ปลายทางก็ย่อมดีเสมอ
ระหว่างทางอาจลำบากหน่อยแตกต่างกันไป สู้ๆจ๊ะ

สิ่งที่ทำให้กลัวมีอยู่ 2 แบบ

เลี้ยงแมวไว้ เห็นหน้ามันทุกวัน แต่วันนี้หายหัวไป เป็นต้องถีบจักรยานตามหามันไปทั่วหมู่บ้าน
กลัวมันไปที่ชอบ ๆ จนหนึ่งวันก็แล้ว สองวันก็แล้ว
และก็พบว่ามันไปที่ชอบ ๆ จริง ๆ เมื่อเห็นมันกำลังเฝ้าแมวสาววววว

เป็นคนธัมมะ ธัมโม
แต่ไม่ชอบแมว ไม่เคยเลี้ยงแมว และไม่อยากเลี้ยงแมว แต่อยู่ ๆ ก็เห็นแว๊บ ๆ แมวสาวท้องโย้มามุด ๆ
เข้าไปหาที่ซุกตัวนอนอยู่แถว ๆ กล่องใส่อุปกรณ์ทำสวน

ทำให้นึกถึง แบบว่าเพื่อนกำลังปิดไฟนั่งดูหนังผี
ซึ่งพอดีเรานอนไม่หลับ ก็เลยเดินมานั่งข้าง ๆ เพื่อน ก็เห็นมันกำลังตั้งใจดูก็เลยเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร
ก็สักพักใหญ่ ๆ พอดีคันจมูก ก็เลยเอามือมาเกา
และเพื่อนมันก็หันมา ร้องจ๊าก กระโดดตัวลอยจนตกโซฟา
เราก็เลย หัวเราะทั้ง ๆ ที่ยังแคะจมูกอยู่
ซึ่งพอมันเริ่มตั้งตัวได้ มันก็ "ไอ้เวร เอ็งมาทำไงเงียบ ๆ มึด ๆ ไม่บอกไม่กล่าว วะ"

นั่งแคะขะ เอ๊ย นั่งแคะจมูกดูหนังผี อิอิ..

ตัวคุณ พ่อแม่ลูกหลานของคุณ รวมทั้งคนในโลกและใน 3 ภพ ต่างก็เป็นอุปทานทั้งนั้น แต่เมื่อเรายังไม่เข้าสู่กระแสพระนิพพาน เราจะบอกว่าตัวคุณ พ่อแม่ลูกหลานของคุณ รวมทั้งคนในโลกและใน 3 ภพ เป็นอุปทานไม่ได้

ผีนั้นเป็นความจริงในระดับ 3 ภพ แต่เป็นอนัตตา เป็นมายา เป็นอุปทานในระดับนิพพาน

จะว่ามันจะเป็นสภาวะมันก็ถูก แต่ทั้งหลายทั้งปวงมันก็ขึ้นอยู่กับอินทรีย์ทั้ง 5 โดยเฉพาะ สติ ถ้ายังไม่เข้มเข็งพอ ก็จะโดนนิวรณ์เล่นงาน บางท่าน กลัว บางท่านกามกำเริบ บางท่านฟุ้งมาก ฯ ทางแก้ก็เพียรเจริญสติอย่าท้อแท้ เมื่อใดกลัวในระหว่างปฏิบัติก็ตั้งสติให้มั่น หากไม่หายก็ให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้าหากไม่หายอีกก็ตายเป็นตาย ผีหัวขาดหรือ เปรต จะมาก็ให้มันมา ยอมตาย ทำไปซักพักเด๋วก็หาย

คือใบตองอยากบอกว่า ใบตองคิดว่าตัวเองก็อยู่แค่ขั้นพื้นฐาน
นั่งสมาธิ สวดมนต์กับแม่ในห้องพระมาตั้งแต่เด็ก จิตมีฟุ้งซ่าน วอกแว็กบ้าง บางครั้งก็ไปบวชชีพราหมกับแม่บ้าง ฝึกตามคำพระอาจารย์ท่านเทศบ้าง ก็เริ่มนิ่งขึ้นบ้าง สามารถนั่งได้นานขึ้น จาก 10 นาที 20 นาทีไม่ได้เปลี่ยนอิริยาบท ซึ่งบางครั้งก็นั่งได้เป็นชั่วโมงโดยไม่เปลี่ยนอิริยาบทเลย แต่ก็น้อย

จนเมื่อ 2 ปี ที่แล้วเพื่อนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เราก็เลยไปปฎิบัติธรรมกับญาติ ๆเหมือนกับแผ่ส่วนกุศลไปให้ ซึ่งวันนั้นก็มีนั่งปฎิบัติกันหลายคนมีคุณแม่ชีท่านก็นั่งอยู่ด้วย อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเค้านั่งปฎิบัติธรรม เค้าก็ร้องไห้ขึ้นมา ขณะนั่งสมาธิ ทุกคนก็ตกใจ ว่าเค้าเป็นอะไร เค้าก็บอกว่าเค้าเห็นญาติเค้า แล้วเค้าก็ชี้มือไป ซึ่งความรู้สึกเรา อยู่ ๆก็กลัวขึ้นมา หลังจากนั้นความรู้สึกนี้เวลานั่งสมาธิเราจะรู้สึกกลัว ๆ อย่างบอกไม่ถูก

หลัง ๆ เรานั่ง เราก็จะรู้สึกกลัวเหมือนมีใครมาจ้องมอง หรือมีคนมานั่งข้าง ๆ ก็อย่างที่บอก หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยกล้านั่งเท่าไหร่

ขอถามท่านผู้รู้อีกอย่างนะค่ะ จริงหรอค่ะที่เค้าบอกว่าไม่ควรกรวดน้ำตอนกลางคืน
เพราะปกติตอนเช้าใบตองจะใส่บาตร แล้วก็ไปทำงานซึ่งเราก็จะไม่มีโอกาสกรวดน้ำ กลับมาบ้านเราก็มืดแล้ว ใบตองก็จะกรวดน้ำตอนสวดมนต์ก่อนเข้านอน จนแม่เค้าเห็นเค้าบอกว่าใครเค้ากรวดน้ำกันตอนกลางคืนกัน แล้วเค้าก็พูดว่า ถึงว่าทำไมถึงกลัวเวลานั่งสมาธิ แล้วเค้าก็ไม่พูดอะไรต่อ ใบตองก็เลยอยากถามอีกอย่างนะค่ะหรือว่าไม่ควรทำ ขอคำปรึกษาหน่อยนะค่ะ

คุณใบตองศึกษาการปฏิบัติกรรมฐาน,สภาวธรรมที่ปรากฏ,และวิธีปฏิบัติต่อสภาวธรรมที่ปรากฏนั้นๆ ลิงค์นี้ไปครับ

viewtopic.php?f=2&t=24709

น่าจะเห็นวิธีแก้อารมณ์

หากไม่เข้าใจตรงไหนถามเพิ่มเติมได้อีกครับ

ส่วนการกรวดน้ำหรือการอุทิศบุญ (กุศลจิต) จะทำตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่มีข้อห้ามแต่อย่างใด

หากคุณใบตองมีเวลาเข้าไปอ่านลิงค์นี้ดูสิครับ

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?board=3.0

สิ่งที่ปรากฏแก่ภาวนามัยบุคคลเป็นธรรมดาของมัน จิตหรือความคิดมีหลากหลายสุดคณานับ