สัมมาสมาธิ และโลกุตรฌาน ทำไมจึงมีความคิดเกิดขึ้นได้

เหมือนข้อความที่ยกมาอ้างอิงข้างบน นี่ถูกต้องเลย ถึงแม้จะเป็นจตุตถฌานแต่เป็นโลกุตรฌาน
ก็เกิดความคิดได้ ไม่ใช่เรื่องผิดปกติใดๆ ถ้าไม่เกิดความคิดสิ เรื่องแปลก

มานำสภาวะฌานของบุคคลธรรมดา ไปเทียบว่าต้องเหมือนกับสภาวะฌานของอริยบุคคลได้อย่างไร

ผู้ที่ไม่คิด

๑. คนตาย

๒. เข้าฌานสมาบัติ

๓. เข้าผลาสมาบัติ

๔. เข้านิโรธสมาบัติ

ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดของ มิจฉาสมาธิกับสัมมาสมาธิ

มิจฉาสมาธิ ความคิดมีผลต่อสมาธิ ถ้ามีความคิดเกิด นั่นคือ
สมาธิคลายตัวจากอัปปนาสมาธิแล้ว

ความแตกต่างของโลกียฌานกับโลกุตรฌานที่เห็นได้อย่างชัดเจน

โลกียฌาน ฌานของคนธรรมดาทั่วๆไป ความคิดมีผลต่อสมาธิ
คนที่ได้ฌานขั้นสูง จะเข้าทั้งฌานขั้นสูงและฌานขั้นต่ำได้
บางทีเข้าตั้งแต่ฌานขั้นต่ำขึ้นไปหาฌานขั้นสูงเท่าที่ทำได้

โลกุตรฌาน ฌานของอริยะ ความคิดไม่มีผลต่อสมาธิ
อริยบุคคลเข้าได้แต่ผลาสมาบัติ ( ในขั้น ) ของตนๆเท่านั้น
พระอริยะชั้นสูง ไม่เข้าผลาสมาบัติชั้นต่ำ

บุคคลที่เคยได้ฌานสมาบัติ ๘ เมื่อมาเป็นอริยบุคคล สามารถเข้านิโรธสมาบัติได้

ความเหมือนของการเข้าสภาวะฌานสมาบัติกับการเข้าสภาวะผลาสมาบัติคือ

ขณะที่นั่งอยู่ จะเกิดอาการว่างหายไป แล้วรู้สึกตัว แล้ววูบหายไป แล้วรู้สึกตัวอีกที
อาการวูบสั้นบ้าง ยาวบ้าง ตามกำลังของสมาธิ

ก้มหน้าส่องเป้า กางเกงดูเพศ แกก่อน สิไอ้ตุ๊ดสสสส์ ก่อนจะมาสอนคนอื่นดูจิตดูใจ

อิอิ โลกุตรฌานถึงพร้อมด้วยอวิชชาของอาจานป้า มีความคิดเกิด ก็ไหลตามความคิดไป ละจ้าๆ



อิอิ ไม่คิดชั่วคราว แต่อาจานป้าคิดทั้งวันทั้งคืนเลยละจ้าๆ


ไหลตามความคิด ก็ขาดสติ ละจ้าๆ



สัมมาสมาธิแบบอาจานป้า ไหลตามสมาธิ สติอ่อน ปัญญาอ่อน ละจ้าๆ



ความคิดไม่มีผลต่อสมาธิของอาจานป้า

เพราะไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ จึงไม่สามารถทำลายความคิดได้ ละจ้าๆ



อิอิ ไหลตามอาการวูบๆว่างๆ สติไม่มีกำลัง ละจ้าๆ



ไม่มีสติ ก็ไม่เห็นตามความเป็นจริง ละจ้าๆ




อิอิ คนที่ไหลตามสมาธิลำบากนะ เพราะไม่รู้สภาวะตัวเอง

ขนาดความคิดเกิดขึ้น ยังไม่รู้เลยว่า ความคิดเกิดเกิดจากอะไร

แล้วจะไปรู้จักสภาวะของสัมมาสมาธิได้อย่างไร ละจ้าๆ



อิอิ ดับไม่เหลือ เหลือแต่ปริวิตก ละจ้าๆ

แต่ก็ยังเป็นสภาวะที่ละเอียดเกินกว่า

นักดูสภาวะระดับหนึ่งยังไม่สองจะส่องได้

การคาดเดา ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงเลย ละจ้าๆ




อิอิ ตอนเค้าสับคัทเอาท์

อาจานป้ามัวไปนั่งหลับตา ก็ไม่รู้ ละจ้าๆ

ไม่มีสติ เดาให้ตายก็เดาไม่ถูก ละจ้าๆ


อนุโมทนาสาธุจ้า

ดูตำราตั้งตีห้าตีหก ก็ยังสอบตก เป็นเพราะเหตุอันใด

ผู้ที่ไม่คิด

๑. คนตาย เก็บไปคิดต่อชาติหน้า

๒. เข้าฌานสมาบัติ แล้วก็คิดเข้าใหม่

๓. เข้าผลาสมาบัติ ก็ไหลตามคิด

๔. เข้านิโรธสมาบัติ คิดออกมาก็ถอยออกจากนิโรธ

สำรอกกิเลสได้ตามสบายนะจ๊ะ
ไม่คิดว่าจะชอบการส่งอารมณ์แบบนี้

ไปตรวจสอบสภาวะตัวเองนะว่ายังเป็นแบบนี้หรือเปล่า

การเดินจงกรม
ยังใช้ ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ
ถ้ายังใช้อยู่ สติ สัมปชัญญะยังไม่พอนะจ๊ะ
ยังยึดติดรูปแบบ ยึดติดในบัญญัติอยู่

นั่ง
ยังใช้พองหนอ ยุบหนอ จิตยังจับอยู่แต่พองยุบ ยังยึดติดกับบัญญัติอยู่

ถือว่า สติ สัมปชัญญะยังไม่มากพอนะจ๊ะ
มีแต่สภาวะปรมัตถ์เท่านั้น ที่จะผ่านได้


แต่ดูสภาวะโดยรวมแล้ว ยังไงๆก็ยังไม่ผ่าน เพราะคุณสมบัติไม่ผ่าน
สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดคือ ศิลไม่สะอาด ตราบใดที่ศิลยังพร่อง นั่นคือ ผ่านได้ยาก

การละสักกายะทิฏฐิ
สภาวะที่สำรอกกิเลสออกมานั้นแสดงได้ชัดเจนมากๆว่ายังละไม่ได้
เพราะยังมีการติติงแนวทางปฏิบัติอื่นๆอยู่

ถ้าไม่มีทั้งเขาและเราแล้ว การปฏิบัติแบบไหนๆ ล้วนไม่มีถูกหรือผิด
ถูกหรือผิด เป็นเพียงความคิดที่ไปปรุงแต่งตามกิเลสของตัวเอง

เขาต้องปฏิบัติตามแต่กิเลสของผู้ปฏิบัติ ไม่ใช่ตามกิเลสของผู้สอบอารมณ์
การปฏิบัติที่แตกต่างกันไป ล้วนเกิดจากเหตุที่เคยกระทำมา
เกิดจากกิเลสที่มีมากน้อยแตกต่างกันไปที่ได้ลงมือกระทำตามกิเลสของตัวเอง

การปฏิบัติล้วนอยู่ในกาย เวทนา จิต ธรรม สุดแต่ว่าผู้ปฏิบัติจะถูกกับแนวทางไหนเท่านั้นเอง
เรียกว่า ไม่มีการยึดติดหรือยึดมั่นถือมั่นในรูปแบบกัน

ก๊ากกกก.........



เดียวเขาก็กัดครอบปาก..อีกนั้นแหละ..คอยดูซิ

สำรอกกิเลสได้ตามสบายนะจ๊ะ
ไม่คิดว่าจะชอบการส่งอารมณ์แบบนี้

ไปตรวจสอบสภาวะตัวเองนะว่ายังเป็นแบบนี้หรือเปล่า

การเดินจงกรม
ยังใช้ ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ
ถ้ายังใช้อยู่ สติ สัมปชัญญะยังไม่พอนะจ๊ะ
ยังยึดติดรูปแบบ ยึดติดในบัญญัติอยู่

นั่ง
ยังใช้พองหนอ ยุบหนอ จิตยังจับอยู่แต่พองยุบ ยังยึดติดกับบัญญัติอยู่

ถือว่า สติ สัมปชัญญะยังไม่มากพอนะจ๊ะ
มีแต่สภาวะปรมัตถ์เท่านั้น ที่จะผ่านได้

การละสักกายะทิฏฐิ
สภาวะที่สำรอกกิเลสออกมานั้นแสดงได้ชัดเจนมากๆว่ายังละไม่ได้
เพราะยังมีการติติงแนวทางปฏิบัติอื่นๆอยู่

ถ้าไม่มีทั้งเขาและเราแล้ว การปฏิบัติแบบไหนๆ ล้วนไม่มีถูกหรือผิด
ถูกหรือผิด เป็นเพียงความคิดที่ไปปรุงแต่งตามกิเลสของตัวเอง

เขาต้องปฏิบัติตามแต่กิเลสของผู้ปฏิบัติ ไม่ใช่ตามกิเลสของผู้สอบอารมณ์
การปฏิบัติที่แตกต่างกันไป ล้วนเกิดจากเหตุที่เคยกระทำมา
เกิดจากกิเลสที่มีมากน้อยแตกต่างกันไปที่ได้ลงมือกระทำตามกิเลสของตัวเอง

การปฏิบัติล้วนอยู่ในกาย เวทนา จิต ธรรม สุดแต่ว่าผู้ปฏิบัติจะถูกกับแนวทางไหนเท่านั้นเอง
เรียกว่า ไม่มีการยึดติดหรือยึดมั่นถือมั่นในรูปแบบกัน

เอากะมันซี..
อัต..ธรรม..ดันไม่เอา

เอาแต่เพ้อเจ่อ..ไปวัน ๆ