quote="เช่นนั้น"]

สัมมาสัมพุทธจิต อันเกิดขึ้น สำเร็จแล้ว ณ คืนวันตรัสรู้ เป็นจิตใหญ่หาประมาณมิได้
พระพุทธองค์ทรงเสวยอรหัตผลจิตไม่มีระหว่างคั่น มีจตุตถฌานอันเป็นที่ตั้งแห่งอภิญญาเป็นบาท พร้อมด้วยพุทธญาณ อันไม่ปรากฏเป็นการทั่วไปแก่พระสาวก
ดังนั้น พระองค์ประสงค์จะน้อมจิตด้วยญาณใด พระองค์ก็ทรงสามารถน้อมไปได้ด้วยพุทธจิตนั้น



จริง

เหอๆ

สัมมาสัมพุทธจิต สำเร็จแล้วจริงหรือ

สภาวะนั้น ปรากฎองค์ฌาน ในจุตตถฌาน จริงหรือ

เหอๆ

สัมมาสัมพุทธจิต สำเร็จแล้วจริงหรือ

สภาวะนั้น ปรากฎองค์ฌาน ในจุตตถฌาน จริงหรือ

สิ่งนี้ไม่ใช่การรับ หรือการปฎิเสธ

ความบังเกิด ที่ปรากฎในใจ ขณะนั้น ย่อมแสดงสภาวะ ว่าใช่ หรือไม่ใช่
โดยสัจธรรมแท้จริงอยุ่แล้ว

ท่าน ถาม จริงหรือ
เช่นนั้น ตอบ จริง

เช่นนั้น ถามท่านว่า ท่านยอมรับอย่างไร จริง หรือไม่จริง

ไม่ได้ถามท่านว่า ความบังเกิดที่ปรากฏในใจขณะนั้น ย่อมแสดงสภาวะอย่างไร
ท่าน แสดงความเห็นว่า "ความบังเกิดที่ปรากฏในใจ ขณะนั้นย่อมแสดงสภาวะว่า ใช่ หรือไม่ใช่
โดยสัจธรรมแท้จริงอยู่แล้ว"

เมื่อท่านแสดงเช่นนี้ จึงต้องถามท่านอีกทีหนึ่ง ว่า สัมมาสัมพุทธจิต สำเร็จแล้ว ในคืนวันที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้นั้น จริงหรือไม่จริง

ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านจะใคร่ครวญ คำว่า "ปริวิตก" เป็นอื่นไป

สัมมาสัมพุทธจิต ที่บังเกิด ยังไม่เป็นผลอันแท้จริง

อ๋อ...ไม่รู้นี้เอง ก้รู้

ไม่เป็นไร..ฟังจากท่านอื่นก็ได้คับ..ก็รู้

เห็นแว้บ ๆ ว่ามีคนรู้เขาตอบแล้ว.. ก็รู้

เล่นไม่ยากส์ครับ คุณกบน้อย ก็รู้

ถ้าไม่แทงตลอดในสภาวะ เช่นนั้น มีหรือจะกล้าตั้งคำถาม
ถ้าไม่แทงตลอดในสภาวะ เช่นนั้น มีหรือจะกล้าตั้งคำถาม
ถ้าไม่แทงตลอดในสภาวะ เช่นนั้น มีหรือจะกล้าตั้งคำถาม

enlighted บรรลุแล้ว?

บัดนี้ เราไม่ควรจะประกาศธรรม ที่เราตรัสรู้แล้วโดยยาก
ธรรมนี้ เหล่าสัตว์ผู้ถูกราคะโทสะครอบงำแล้ว จะตรัสรู้
ไม่ได้ง่าย เหล่าสัตว์ผู้ยินดีแล้วด้วยความกำหนัด ถูกกองแห่ง
ความมืดหุ้มห่อแล้ว จักไม่เห็นธรรมอันทวนกระแส ละเอียด
ลึกซึ้ง เห็นได้ยาก เป็นอณู ฯ
เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงพิจารณาเห็นดังนี้ พระหฤทัยก็ทรงน้อมไปเพื่อ
ความขวนขวายน้อย ไม่ทรงน้อมไปเพื่อทรงแสดงธรรม ฯ
[๕๕๖] ครั้งนั้น สหัมบดีพรหม ทราบความปริวิตกแห่งพระหฤทัยของ
พระผู้มีพระภาคด้วยใจแล้ว ได้มีความดำริว่า ท่านผู้เจริญทั้งหลาย โลกจะฉิบหาย
หนอ ท่านผู้เจริญทั้งหลาย โลกจะพินาศหนอ เพราะพระตถาคตอรหันตสัมมา-
*สัมพุทธเจ้า ทรงน้อมพระหฤทัยไปเพื่อความขวนขวายน้อย ไม่ทรงน้อมพระหฤทัย
ไปเพื่อทรงแสดงธรรม ฯ



เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ บรรทัดที่ ๔๔๐๕ - ๔๔๘๒. หน้าที่ ๑๙๑ - ๑๙๔.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

เช่นนั้น ถามท่านว่า ท่านยอมรับอย่างไร จริง หรือไม่จริง

ไม่ได้ถามท่านว่า ความบังเกิดที่ปรากฏในใจขณะนั้น ย่อมแสดงสภาวะอย่างไร
ท่าน แสดงความเห็นว่า "ความบังเกิดที่ปรากฏในใจ ขณะนั้นย่อมแสดงสภาวะว่า ใช่ หรือไม่ใช่
โดยสัจธรรมแท้จริงอยู่แล้ว"

เมื่อท่านแสดงเช่นนี้ จึงต้องถามท่านอีกทีหนึ่ง ว่า สัมมาสัมพุทธจิต สำเร็จแล้ว ในคืนวันที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้นั้น จริงหรือไม่จริง

ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านจะใคร่ครวญ คำว่า "ปริวิตก" เป็นอื่นไป

ท่าน enlighted - สัมมาสัมพุทธจิต ที่บังเกิด ยังไม่เป็นผลอันแท้จริง

คำถามเอกอนค่ะ แล้วผลอันแท้จริง ปรากฎเช่นไร

สิ่งที่ปรากฎก็คือ ถ้วยและน้ำชา

เทน้ำชาทิ้งหมดก็ยังปรากฎ ถ้วยว่างๆ ตั้งโด่เด่

อนุโมทนาสาธุจ้า

เอามาให้อ่านอีกที

๕๕๕] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าแรกตรัสรู้ ประทับอยู่ที่ต้นอชปาล-
นิโครธ แถบฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา อุรุเวลาประเทศ.
ครั้งนั้น ความปริวิตกแห่งพระหฤทัยบังเกิดขึ้นแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า
เสด็จเข้าที่สลับ ทรงพักผ่อนอยู่อย่างนี้ว่า ธรรมที่เราตรัสรู้แล้วนี้ ลึกซึ้ง
เห็นได้ยาก รู้ตามได้ยาก สงบ ประณีต คาคคะเนเอาไม่ได้ ละเอียด รู้ได้
เฉพาะบัณฑิต ก็หมู่สัตว์นี้แล ยังยินดีด้วยอาลัย ยินดีแล้วในอาลัย เบิกบาน
แล้วในอาลัย ก็ฐานะนี้ คือ ความเป็นปัจจัยแห่งธรรมมีสังขารเป็นต้นนี้ เป็น
ธรรมอาศัยกันและกันเกิดขึ้น อันหมู่สัตว์ผู้ยินดีด้วยอาลัย ยินดีแล้วในอาลัย
เบิกบานแล้วในอาลัย จะพึงเห็นได้ยาก แม้ฐานะนี้ ก็เห็นได้ยาก คือ ธรรม
เป็นที่ระงับสังขารทั้งปวง ธรรมเป็นที่สละคืนอุปธิทั้งปวง ธรรมเป็นที่สิ้น
ตัณหา ธรรมเป็นที่สำรอก ธรรมเป็นที่ดับ นิพพาน ก็ถ้าเราจะพึงแสดงธรรม
แต่ชนเหล่าอื่นจะไม่พึงรู้ทั่วถึงธรรมของเรา ข้อนั้น จะพึงเป็นความเหน็ดเหนื่อย
ของเรา ข้อนั้น จะพึงเป็นความลำบากของเรา.