ธาตุผสม ที่ท่านธรรมภูต เข้าใจ
กามตัณหา+ธาตุรู้=กามธาตุ รูป+ธาตุรู้=รูปธาตุฯลฯ

เวทนาธาตุ สัญญาธาตุ สังขารธาตุ อวิชชาธาตุ ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ วาโยธาตุ เตโชธาตุ
ก็คือ เวทนา+ธาตุรู้
สัญญา+ธาตุรู้
สังขาร+ธาตุรู้
อวิชชา+ธาตุรู้
ปฐวี+ธาตุรู้
อาโป+ธาตุรู้
วาโย+ธาตุรู้
เตโช+ธาตุรู้

ใช่หรือไม่?

ไม่ใช่ครับ คุณรู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่

ในโลกนี้ล้วนต้องมีแม่ธาตุเป็นต้นกำเนิดทั้งสิ้น

ที่คุณยกมานั้น คุณจะเอาแม่ธาตุมาพูดทำไม? ธาตุดินก็คือธาตุดิน ธาตุน้ำก็คือธาตุน้ำฯลฯ

ส่วนสังขตธรรมธาตุทั้งหลาย ถ้าไม่มีธาตุรู้เข้าไปรู้ จะรู้ได้ยังว่าว่าเป็นสังขตะธาตุ

อ่านบทความที่ผมนำมาให้สักหลายรอบ จะเข้าใจดีขึ้น

ธาตุในพระพุทธศาสนา

คำว่า ธาตุ หมายถึง สิ่งที่มีอยู่เดิม หรือ สิ่งที่เป็นต้นเดิม
เป็นสภาพที่รักษาคุณสมบัติเดิมของตนเองไว้
โดยไม่มีการเปลี่ยนแปรหรือเสื่อมสิ้นไปตามกาลเวลาที่ล่วงไป ๆ

หมายความว่า เดิมมีคุณภาพอย่างไร ก็คงมีคุณภาพอย่างนั้นอยู่เสมอ
เช่น ธาตุดิน ก็ย่อมรักษาความแค่นแข็งของตัวเองไว้ ไม่กลับกลายหรือเสื่อมเป็นธาตุอื่น
ธาตุน้ำก็ย่อมรักษาความเอิบอาบ,เหลวและไหลไว้ตลอดกาล ไม่กลับกลายเป็นธาตุไฟไปได้
ดังนี้เป็นต้น

มีพระบาลีในวิภังคสูตร ว่าไว้ดังนี้

ฉ ธาตุโย อยํ ปุริโส แปลว่า

ในรูปร่างกายของคนเรานี้ มีธาตุอยู่ ๖ ธาตุ คือ
ธาตุดิน,ธาตุน้ำ,ธาตุลม,ธาตุไฟ,อากาศธาตุ,วิญญาณธาตุ(จิต)

ซึ่งประชุมปรุงแต่งให้เป็นรูปร่างกายอยู่ได้ ถ้าขาดธาตุใดธาตุหนึ่งไปเสีย
รูปร่างกายนี้ก็ย่อมวิปริต,พิกล พิการ,แตกทำลายลงได้

ทั้งนี้หมายความว่า
ธาตุทั้ง ๖ แต่ละธาตุ ต่างก็รักษาคุณภาพของตัวเองไว้ตลอดทุกกาลสมัย
ไม่มีการเสื่อมสูญ หรือที่เรียกว่า ไม่ตกอยู่ในอำนาจพระไตรลักษณ์เลย

ส่วนรูปร่างกายซึ่งเกิดจากธาตุทั้ง ๖ มาประชุมพร้อมกันนั้น
ย่อมต้องปรวนแปรไปจากเดิมตามกาลเวลาที่ล่วงไป ไม่อาจตั้งอยู่คงที่ได้

กล่าวคือ
รูปร่างกายตกอยู่ในอำนาจพระไตรลักษณ์ ไม่ว่าเป็นรูปชนิดใดก็ตาม
ซึ่งเรียกว่า ไม่เที่ยง(อนิจฺจํ),เป็นทุกข์(ทุกฺขํ),ไม่ใช่ตัวตน(อนตฺตา)จัดเป็นธาตุผสม

รายละเอียดของธาตุ ๖

๑.ธาตุดิน (ความแค่นแข็ง)
๒.ธาตุน้ำ (ความเอิบอาบเหลวไหล)
๓.ธาตุลม (ความพัดไหวไปมา)
๔.ธาตุไฟ (ความร้อน)
๕.อากาศธาตุ (ความว่าง)
๖.วิญญาณธาตุ (ธาตุรู้ คือ จิต)

ธาตุทั้ง ๖ เหล่านี้ เป็นธาตุแท้ดั้งเดิม ที่ไม่ไ่ด้เ้กิดจากเหตุปัจจัยใดๆทั้งสิ้น
สามารถเรียกว่าเป็น แม่ธาตุ ซึ่งเป็นแดนเกิดของธาตุผสมต่างๆทุกชนิดในโลกนี้ทีเดียว.

ธาตุแต่ละธาตุเหล่านี้ ไม่ได้แยกตัวกันอยู่เป็นเอกเทศเลย ต้องคุมตัวเข้าผสมกันเสมอ
ถ้าต้องสลายตัวออกจากกลุ่มธาตุที่ได้ผสมกันแล้ว,กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งก็ตาม
ย่อมต้องเข้าผสมกับกลุ่มธาตุอื่นต่อไปอีกเสมอ

ธาตุที่ ๑ ถึงธาตุที่ ๕ เป็นธาตุที่รวมกันเข้าเป็นรูป,ในเมื่อเหตุปัจจัยพร้อม
รูป,เสียง,กลิ่น,รส,ความสัมผัสทางกาย และความนึกคิดทางใจ ที่เรียกว่า อารมณ์
เหล่านี้เกิดขึ้นจากการผสมตัวของธาตุหรืออาศัยธาตุดังกล่าวเป็นแดนเกิดทั้งสิ้น

สำหรับอากาศธาตุนั้น โดยปรกติมักละไว้ในฐานที่เข้าใจเสมอ คือไม่ค่อยเอ่ยถึง
คงเอ่ยถึงแต่เพียง ๔ ธาตุ คือ ธาตุดิน,ธาตุน้ำ,ธาตุลม,ธาตุไฟ เท่านั้น
เมื่อรวมกันแล้วเรียกว่า มหาภูตรูป ๔ (รูปที่หลอกลวงที่เกิดจากธาตุ๔)

ดังนั้น มหาภูตรูป ๔ จึงตกอยู่ในอำนาจ พระไตรลักษณ์
ต้องปรวนแปรเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเป็นธรรมดา.

ส่วนแต่ละธาตุที่ผสมกันขึ้นเป็นรูปนั้น ย่อมดำรงตัวเที่ยงแท้เป็นเช่นนั้น
เมื่อ รูป แตกแยกออกเมื่อใด
ธาตุดิน ก็แยกไปเป็นดิน
ธาตุน้ำ ก็แยกไปเป็นน้ำ
ธาตุไฟ ก็แยกไปเป็นไฟ
ธาตุลม ก็แยกไปเป็นลม
และธาตุรู้ ก็เคลื่อนจุติออกไปตามกรรมของตน ไม่ได้ดับตายหายสูญไปไหนเลย

รวมความว่า
ธาตุแต่ละธาตุ (ดิน, น้ำ, ลม,ไฟ) ที่ได้รวมกันเป็นรูปนั้น,เที่ยงแท้ถาวรในฝ่ายรูปธรรม.

และวิญญาณธาตุ (ธาตุรู้ คือ จิต )นั้น,ก็เที่ยงแท้ถาวรในฝ่ายนามธรรม
ต้องเคลื่อนตัวออกไปเมื่อมหาภูตรูปแตกแยกเสมอ.

ดังพุทธพจน์ที่มาในมหาปรินิพพานสูตรต่อไปนี้ คือ

“จตุนฺนํ อริยสจฺจานํ ยถาภูตํ อทสฺสนา,
สงฺสริตํ ทีฆมทฺธานํ ตาสุตาเสว ชาติสุ แปลว่า

ความเวียนว่ายของเราเข้าไปในชาติน้อยใหญ่ทั้งหลายอันยาวนานนับไม่ถ้วนนั้น
เพราะมิได้เห็นอริยสัจ ๔ตามความเป็นจริง ดังนี้”

ผู้ที่มีสติปัญญาทั้งหลาย อย่างเช่นเราๆท่านๆ ย่อมต้องเข้าใจว่า
มีสิ่งที่มีลักษณะเที่ยงแท้เป็นแก่นสารอยู่สิ่งหนึ่ง คือ

จิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เข้าไปเวียนว่ายจากพระชาติหนึ่งถึงอีกพระชาติหนึ่ง
และพระชาติติดต่อกันไปเป็นเวลาอันยาวนานนับไม่ถ้วน,ก่อนตรัสรู้
และจิตดวงนี้ได้ยืนตัวเป็นประธานอยู่ทุกชาติ ไม่ว่าจะเปลี่ยนพระชาติไปกี่ครั้งกี่หนก็ตาม

ทั้งนี้ย่อมแสดงว่า จิตเป็นสภาพธรรมที่ไม่ได้ดับตายหายสูญไปไหน
แต่รูปร่างกาย ซึ่งถือเอากำเนิดเป็นชาตินั้นต่างหาก,ที่ไม่เที่ยงแท้ถาวร
คือ เปลี่ยนชาติใหม่ทุกชาติ

ถ้าจิตเกิดดับเป็นคนละดวง คือ เปลี่ยนใหม่ตามร่างกายในแต่ละพระชาติด้วยแล้ว
ก็ย่อมตรัสว่าพระองค์ได้ทรงเข้าไปเวียนว่ายในพระชาติเหล่านั้น,ไม่ได้เลย

เพราะฉะนั้น จิตจึงไม่ใช่สภาพธรรมที่เกิดดับ
แต่จิตชั้นพระสัมมาสัมพุทโธ รู้อยู่ว่า รูปร่างกายในแต่ละพระชาติ
เกิดแล้วก็ตายไป ตามกาลเวลาที่ผ่านไปๆโดยลำดับ นานแสนนานมาแล้ว
ซึ่งเป็นใจความในพุทธพจน์ข้อนี้ และได้ทรงตรัสต่ออีกว่า

“ตานิ เอตานิ ทิฏฺฐานิ ภวเนตฺติ สมูหตา
อุจฺฉินฺนํ มูลํ ทุกฺขสฺส นตฺถิ ทานิ ปุนพฺ ภโวติ แปลว่า

บัดนี้ เราได้ถอนความเห็นผิดในเรื่องภพ
และมูลเหตุแงทุกข์ออกเสียหมดสิ้นแล้ว,ภพใหม่ต่อไปจึงไม่มีอีก”

ท่านธรรมภูต

ก้อนหิน มีปัจจัยให้ธาตุรู้ เข้าไปตั้งอยู่ได้หรือไม่
ธาตุรู้ มีปัจจัยให้ธาตุดิน เข้าไปตั้งอยู่ได้หรือไม่
สัญญีภพ มีปัจจัยให้ธาตุดินปรากฏหรือไม่

เมื่อไม่ปรากฏสิ่งใดๆ ธาตุชนิดหนึ่งจะเรียกว่า ธาตุรู้ หรือไม่

สิ่งใดมีวิญญาณครอง
สิ่งใดไม่มีวิญญาณครอง

ไฟเทียนที่กำลังลุกไหม้อยู่ ตอน5นาที ก่อน กับไฟเทียนที่กำลังลุกไหม้ ณ ปัจจุบันนั้น จะว่าเป็นไฟดวงเดียวกันก็ไม่ได้เพราะดวงไฟเมื่อ5นาทีก่อนนั้นดับไปแล้ว แต่จะว่าเป็นไฟคนละดวงเลยก็ไม่ได้ เพราะดวงไฟ ณ ปัจจุบันขณะ ก็เกิดขึ้นเพราะไฟดวงเก่าและเชื้อเพลิงเป็นเหตุปัจจัย

ดังเช่นร่างกายมนุษย์เมื่อ 10 20 ปีก่อน กับร่างกาย ณ ปัจจุบันนั้น จะว่าเป็นร่างกายเดียวกันก็หาไม่ เพราะ ร่างกายได้แบ่ง และผลัดเปลี่ยนเซลล์ใหม่แทนที่เซลล์เดิมจนหมดแล้ว แต่จะว่าเป็นคนละคนกันเลยก็ไม่ได้ เพราะ ร่างกายปัจจุบันก็เกิดขึ้นเพราะร่างกายเก่า(เซลล์เก่า)เป็นเหตุปัจจัย

ท่านจึงกล่าวว่า ไม่ว่าจะเป็นรูปหรือนาม กายหรือใจ ย่อมเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย และดับลงเมื่อหมดเหตุปัจจัย แต่เพราะสันตติ(ความเกิดดับสืบต่ออย่างรวดเร็ว)นั้นปิดบังความจริงไว้ การเจริญสติปัฏฐานที่ท่านกล่าวว่าเป็นเอกายนมรรคหรือทางสายเดียวเพื่อความพ้นทุกข์นั้น ท่านจึงให้ตั้ง สติ และสัมปชัญญะ(ปัญญา) ที่ฐานทั้ง 4 หรือโดยย่อคือรูปนาม หรือกายใจ ก็เพื่อให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ของรูปนาม หรือกายใจนั้นเอง จึงจะเบื่อหน่าย คลายกำหนัดได้

ผิดพลาดประการใดได้โปรดอดโทษและอโหสิกรรมด้วยครับ

อยากรู้เหมือนกันครับ ว่าพวกเครื่องราง เสือ,ปลัดขิก,กุมารทองหนุมาน กระโดดได้

นี่ยังไง ปลุกเสกเรียกขันธ์ ใช้อำนาจจิตบังคับ เรียกวิญญาณเข้ามาอยู่ หรือ ๆลๆ ยังไง กัน บ้างก็ว่ามีวิทยาธรคอยบังคับ
เคยได้คุยกับจอมขมังเวทย์คนนึง เขาบอกว่า "ถ้าเป็นกุมารทองของเก่าอายุ 200-300ปีขึ้นไป เป็นแค่เศษดินเศษไม้แล้ว วิญญาณมันไปเกิดแล้ว..."

ก้อนหินเป็นธาตุผสมระหว่างธาตุสี่ เป็นรูปที่ไม่มีจิตครองหรือที่เรียกว่าอนุปาทินกสังขาร

ส่วนรูปร่างกายมนุษย์เป็นธาตุผสมระหว่างธาตุสี่เหมือนกัน
แต่เป็นรูปที่มีจิตครอง(ธาตุรู้)หรือที่เรียกว่า อุปาทินกสังขาร

ดังนั้นมนุษย์จึงรู้อะไรได้ เพราะจิตเป็นธาตุรู้ ถึงไม่รู้ก็รู้ว่าไม่รู้

ส่วนภพคือที่อาศัยของจิต

เมื่อไม่ปรากฏสิ่งใดๆ ธาตุชนิดหนึ่งจะเรียกว่า ธาตุรู้ หรือไม่
คุณกำลังจะสื่ออะไรบอกให้ชัดเจนหน่อย อย่ามัวอมพะนำอยู่เลย

อยากจะพูดอะไรแสดงได้เต็มที่ จะได้รู้ว่ารู้อะไรบ้าง รู้สึกว่าจะไม่เข้าใจเรื่องจิตนะ

ตกลงเทียนเป็นประธานของเหตุที่เกิดขึ้นที่เทียนใช่มั้ย???

ถึงเราจะไปจุดเทียนเกิด-ดับกี่ครั้ง ก็ยังเป็นเทียนเล่มเดิมใช่มั้ย???

ส่วนไฟที่เกิดขึ้นดับไป จะกี่ครั้งก็ตาม ไฟก็ยังมีคุณลักษณ์เช่นเดิมคือร้อน

ร่างกายคนเรานั้น ถึงจะแก่ไปบ้าง พิกลพิการไปบ้าง เจ็บไข้ได้ป่วยไปบ้างฯลฯ

ก็ยังเป็นของคนๆนั้นใช่มั้ย???

จิตที่อาศัยร่างกายนั้น ย่อมรู้อยู่ตลอดเวลาใช่มั้ยว่าร่างกายมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง???

ตนเองย่อมรู้ดีว่าที่เปลี่ยนแปลงไปนั้นเป็นร่างกายของตนเอง ที่ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาของมัน

เป็นเรื่องปรกติของโลก ที่ต้องเกิดขึ้นกับทุกๆคนใช่มั้ย??? ไม่มียกเว้นให้กับใครคนใดคนหนึ่ง

ฉะนั้น กายส่วนกาย จิตส่วนจิต ต้องฝึกให้แยกออกจากกันให้ได้

โดยไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นในอุปาทานขันธ์๕ ดั่งในอนัตตลัขณสูตรได้กล่าวไว้ใช่มั้ย?

ใครเป็นผู้เจริญสติปัฏฐาน???

ใครเป็นผู้หลุดพ้น??? กายที่ตายเน่าเข้าโลงได้เป็นผู้หลุดพ้น? หรือ จิตของผู้ปฏิบัติเป็นผู้หลุดพ้น???

คุณหลับอยู่ เชื่อผมเถอะครับ มาฝึกฝนอบรมให้รู้จักจิตที่มีวิชชาภาวนากำกับดีกว่า

จนเข้าถึงจิตที่แท้จริง ย่อมมีพลังที่สูงส่งกว่าพลังทั้งหลายที่คุณกล่าวมาเสียอีก

ส่วนเรื่องเชิญวิญญาณนั้น เป็นเรื่องของคนที่ร้อนวิชา ต้องอาศัยพลังจิตเช่นกัน

แต่พลังจิตที่เกิดจากวิชาทางด้านนั้น ไม่ช่วยให้จิตพ้นทุกข์ไปได้หรอกครับ

ต้องมาฝึกฝนอบรมสมาธิกรรมฐานภาวนา เพื่อให้จิตมีฐานที่ตั้งของสติอย่างมั่นคง

นั่นเองแหละครับ ที่จะช่วยให้พ้นทุกข์ได้

คุณธรรมภูตเข้าใจผมผิดนะครับ เมื่อก่อนพวกนี้ผมเล่นมาพอควรแต่ในฐานะผู้ใช้ไม่ใช่ผู้สร้างเสก

เอาง่ายๆผมถามคุณธรรมภูตว่า พวกกุมารทอง ๆลๆ พวกนี้ เป็นธาตุ แบบที่คุณธรรมภูตยกมา แล้วของพวกนี้ มีธาตุรู้ ครองอยู่ด้วยหรือเปล่าครับ??? แจกแจงหน่อยก็ดีนะ

ท่านธรรมภูตครับ พุทธศาสนาปฏิเสธ อัตตา(ปรมัตถสัจจ)มาตลอดนะครับ ไม่ว่า จะเป็นส่วนรูปหรือนาม สังขตธรรมหรืออสังขตธรรม ผมคงยุติประเด็น การรู้จักจิตผิดๆ ทำให้การศึกษาพระพุทธศาสนาผิดตลอดแนวนี้แล้วครับ
สุดท้ายนี้หากได้ล่วงเกินขอได้โปรดอดโทษและอโหสิกรรมด้วยครับ

คุณปฏิเสธเอาเองเออเองนะสิครับคุณภัทรพงศ์

ท่านธรรมภูต
การที่ เช่นนั้น เฝ้าถาม เรื่องจิต ต่อท่านธรรมภูต เพียงเพื่อสะกิดท่านธรรมภูต ให้รู้ว่า
เว้นเสีย จาก นิพพาน เป็นอสังขตะธรรม แล้ว ธรรมทั้งปวงหรือ สิ่งทั้งปวง เป็นสังขตะ

ธาตุดิน ธาตุลม ธาตุน้ำ ธาตุไฟ แม้แต่วิญญาณธาตุ ก็เป็นสังขตะ ล้วนแล้วแต่ ไม่พ้นไปจาก สามัญลักษณะทั้ง 3 คือไตรลักษณ์ ทั้งสิ้น

เมื่อท่าน รู้ธาตุดิน เป็นเพียงความเป็นธาตุดิน
เมื่อท่านรู้ ธาตุน้ำ เป็นเพียงความเป็นธาตุน้ำ
เมื่อท่านรู้ ธาตุลมเป็นเพียงความเป็นธาตุลม
เมื่อท่านรู้ ธาตุไฟ เป็นเพียงความเป็นธา่ตุไฟ
เมื่อท่านรู้ ธาตุรู้ เป็นเพียงความเป็นธาตุรู้
...

สักกายะ หรืออัตตาย่อมตั้งขึ้นได้

เพราะท่านไม่เห็นปัจจัย แห่งธาตุ เหล่านั้น

ในบรรดาธาตุดิน ธาตุดินอันเป็นภายนอกก็มี ธาตุดินอันเป็นภายในก็มี
ในบรรดาธาตุน้ำ ธาตุน้ำอันเป็นภายนอกก็มี ธาตุน้ำอันเป็นภายในก็มี
ในบรรดาธาตุลม ธาตุลมอันเป็นภายนอกก็มี ธาตุลมอันเป็นภายในก็มี
ในบรรดาธาตุไฟ ธาตุไฟอันเป็นภายนอกก็มี ธาตุไฟอันเป็นภายในก็มี

ธาตุ ทั้ง4 นั้นจะปรากฏ โดด ก็หามิได้ เพราะ ธาตุทั้ง 4 นั้นล้วนเป็นปัจจัยแก่กันและกัน
ผู้ศึกษาย่อมไม่อาจสำคัญในความเป็นธาตุดิน
ผู้ศึกษาย่อมไม่อาจสำคัญในความเป็นธาตุน้ำ
ผู้ศึกษาย่อมไม่อาจสำคัญในความเป็นธาตุลม
ผู้ศึกษาย่อมไม่อาจสำคัญในความเป็นธาตุไฟ

แม้แต่ ธาตุรู้ ก็ยังมีธาตุ 4 อันเป็นภายในเช่นกัน
รู้หนักแน่น รู้โอนเอน รู้ซ่านไป รู้เร่าร้อน รู้มาก รู้น้อย ย่อมมีปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ วาโยธาตุอันเป็นภายใน เป็นปัจจัย แม้ธาตุรู้ ยังต้องอาศัยวิญญาณเป็นอาหาร เช่นกัน

แม้แต่จุติจิต ปฏิสนธิจิต ที่เคลื่อนไป ดำเนินไป ก็ยังมีกรรมเป็นอาหาร

ท่านเพียงแต่เข้าใจคุณสมบัติของธาตุ ว่ามีลักษณะเฉพาะอย่างไร แต่ท่านยังไม่เข้าใจ สังขตะ และอสังขตะ ซึ่งเหตุการณ์หรือลักษณะ ความเข้าใจที่ท่านเป็นอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่แต่ประการใด
เพราะ สิ่งที่ท่านรู้ท่านเข้าใจ พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสสอนไว้ ใน มูลปริยายสูตร ในพระสูตรแรกสุด ที่มีบันทึกไว้ในมัชฌิชมนิกาย มูลปัณณาสก์

เช่นนั้น ถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงเพื่อให้ท่านได้ มีฉันทะเข้าไปศึกษาในพระสูตร บทนั้นให้ดี ซึ่งแม้แต่ เช่นนั้น เองก็ยังต้องศึกษาอีกมากเช่นกัน

จิตนั้นเที่ยวไปดวงเดียว ... แต่เมื่อท่านค้นหาที่จิตนั้นย่อมไม่เจอ สิ่งทั้งปวงล้วนมีเหตุปัจจัย เว้นเสียแต่อสังขตะธรรม คือนิพพาน อันเป็นความดับแห่งเหตุ ปัจจัย